ถ้าผิดศีล 5 แต่มีเจตนาเป็นกุศล มันจะบาปได้ยังไง?

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 8:34 am

ศีลข้อ 4 มุสาวาท มีองค์ 4 คือ

1.เรื่องไม่จริง

2. จิตคิดจะกล่าวให้คลาดเคลื่อน

3. มีความพยายามเกิดจากจิตที่คิดจะกล่าวให้คลาดเคลื่อนนั้น

4. ผู้อื่นเข้าใจความที่พูดนั้น

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 8:34 am

ศีลข้อ 5 สุราเมรัย ฯ มีองค์ 4 คือ

1. สิ่งนั้นเป็นของเมา

2. จิตใคร่จะดื่ม

3. มีความพยายามเกิดจากจิตที่ใคร่จะดื่มนั้น

4. กลืนให้ล่วงลำคอลงไป

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 9:30 am

ชัดเจนดีคับคุณกรัชกาย
ผิดศีลถือเป็นอกุศล ย่อมนำไปสู่ความเสื่อม

ว่าแต่ เพื่อผมถือศีลข้อนึง ไม่รู้ว่าอยู่ในบรรพไหน

"สุราเป็นระยาระยา ช้าๆนา ...."

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 10:15 am

ยุติธรรม พิมพ์ว่า:

คุณพลศักดิ์ให้ตัวอย่างพระเวสสันดรที่ยกลูกเมียให้คนอื่นเป็นกุศลใหญ่ แต่ชาวบ้านไปยกลูกเมีย
ให้ผู้อื่นเป็นบาปมาก

ดิฉันจึงมาคิดดู จริงๆ บาปบุญขึ้นอยู่กับเจตนาในจิตของผู้กระทำ

จิตที่มีเจตนาเป็นกุศล = บุญ
จิตที่มีเจตนาเป็นอกุศล = บาป

พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เจตนาหัง ภิกขเว กัมมัง วทามิ" ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่าเจตนาคือกรรม

ด้วยเหตุนี้ ดิฉันจึงคิดว่า คุณพลศักดิ์พูดถูกแล้วค่ะ การกระทำอย่างเดียวกัน แต่เจตนาต่างกัน ผลจึงต่างกัน

ในกรณีพระเวสสันดร

ท่านทำผิดศีลด้วยเจตนากุศลจึงไม่ได้เป็นบาป แต่เป็นมหากุศล(บุญใหญ่)

ในกรณีคนทั่วไป

ผู้ทำการยกลูกเมียให้ผู้อื่น เจตนาเขาคือความเห็นแก่ตัว ความโลภ ฯลฯ
เจตนาเขาเป็นอกุศล
การทำผิดศีล 5 จึงเป็นบาป เรื่องนี้ถ้ามีทิฏฐิมานะย่อมไม่มีทางเข้าใจ ถ้าถอนทิฏฐิมานะ จะเข้าใจชัดเจน
ทันที

ทอดทิ้ง ---> บาป
ยกให้(ทุกคนเห็นชอบ)เป็นทาน ยกให้เพื่อทำประโยชน์ ---> บุญ

การยกลูกเมียให้ชูชกเป็นการให้ทาน พระเวสสสันดรพิจารณาแล้วว่ายกให้เพื่ออะไร ลูกเมียเห็นชอบด้วยแล้ว เหตุใดจึงจะเป็นบาปได้
ศีลห้าไม่มีเรื่องการยกลูกเมียให้ผู้อื่นครับ ไม่มีการทำบุญโดยการผิดศีลห้า จะสรุปว่าผิดศีลห้าโดยเจตนาเป็นกุศลแล้วไม่บาป ยังไม่ได้ครับ
รบกวนช่วยแสดงตัวอย่างอื่นด้วยครับ ตัวอย่างนี้ผมขอแย้งจริงๆ

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 10:48 am

ชัดเจนดีครับท่านกรัชกาย

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 8:26 pm

คุณยุติธรรมครับ

คุณเข้าใจถูกแล้วครับ

คุณเมธีครับ

คุณยังไม่เข้าใจเรื่องบุญ-บาป คุณยุติธรรมพูดถูกแล้ว

จิตที่มีเจตนาเป็นกุศล = บุญ
จิตที่มีเจตนาเป็นอกุศล = บาป

พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เจตนาหัง ภิกขเว กัมมัง วทามิ" ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่าเจตนาคือกรรม

ในกรณีพระเวสสันดร

ท่านทำผิดศีลด้วยเจตนากุศลจึงไม่ได้เป็นบาป แต่เป็นมหากุศล(บุญใหญ่)

ในกรณีคนทั่วไป

ผู้ทำการยกลูกเมียให้ผู้อื่น เจตนาเขาคือความเห็นแก่ตัว ความโลภ ฯลฯ
เจตนาเขาเป็นอกุศล
การทำผิดศีล 5 จึงเป็นบาป เรื่องนี้ถ้ามีทิฏฐิมานะย่อมไม่มีทางเข้าใจ ถ้าถอนทิฏฐิมานะ จะเข้าใจชัดเจน
ทันที

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 8:35 pm

natdanai พิมพ์ว่า:

ชัดเจนดีครับท่านกรัชกาย

สมัครเป็นหน้าม้าเมื่อไรครับ เข้าใจที่คุณกรัชกายพูดจริงหรือ ไหนทั้งคุณและคุณกรัชกายช่วยอธิบาย
หน่อยได้ไหมว่า ชาวบ้านเขาก็ยกลูกเมียให้คนอื่นทำไมเป็นบาปเล่า

ผมจะอธิบายให้ฟัง ชาวบ้านก็ยกให้เหมือนพระเวสสันดร แต่จิตตอนที่ยกให้ต้องการได้เงินจากคนอื่น
เป็นความเห็นแก่ตัว แต่จิตพระเวสสันดรไม่มีความเห็นแก่ตัวแบบนั้น ยอมทนทุกข์จากการสูญเสีย
ลูกเมีย แต่ชาวบ้านไปขายลูกกิน ขายเมียกิน เพื่อให้ตนเองได้เงิน

ที่คุณกรัชกายพูดนั้นไร้สาระสิ้นดี

ทอดทิ้ง ---> บาป
ยกให้(ทุกคนเห็นชอบ)เป็นทาน ยกให้เพื่อทำประโยชน์ ---> บุญ

เอาลูกเมียให้คนอื่น คนอื่นเอาไปต้องเอาไปทำประโยชน์อยู่แล้ว จึงเป็นบุญไม่ได้

ที่เป็นบุญ-บาป ก็คือจิตใจของผู้ยกให้ ถ้าเสียสละของที่รักให้คนอื่น = บุญใหญ่

ถ้าจิตใจของผู้ยกให้ไปเอาประโยชน์จากของที่รัก เป็นการขาย เป็นการเอาประโยชน์เข้าตัวเอง ไม่เห็น
แก่เพื่อนมนุษย์= บาป

ตอบเมื่อ: 11 ส.ค. 2008, 8:46 pm

ย้ำ!

เอาลูกเมียให้คนอื่น คนอื่นเอาไปต้องเอาไปทำประโยชน์อยู่แล้ว จึงเป็นบุญไม่ได้

ที่เป็นบุญ-บาป ก็คือจิตใจของผู้ยกให้

ถ้าเสียสละของที่รักให้คนอื่น = บุญใหญ่

ถ้าจิตใจของผู้ยกให้ไปเอาประโยชน์จากของที่รัก เป็นการขาย เป็นการเอาประโยชน์เข้าตัวเอง ไม่เห็น
แก่เพื่อนมนุษย์= บาป

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 11:46 am

ท่านพลศักดิ์ครับ

พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ พิมพ์ว่า:

natdanai พิมพ์ว่า:

ชัดเจนดีครับท่านกรัชกาย

สมัครเป็นหน้าม้าเมื่อไรครับ เข้าใจที่คุณกรัชกายพูดจริงหรือ ไหนทั้งคุณและคุณกรัชกายช่วยอธิบาย
หน่อยได้ไหมว่า ชาวบ้านเขาก็ยกลูกเมียให้คนอื่นทำไมเป็นบาปเล่า

ผมจะอธิบายให้ฟัง ชาวบ้านก็ยกให้เหมือนพระเวสสันดร แต่จิตตอนที่ยกให้ต้องการได้เงินจากคนอื่น
เป็นความเห็นแก่ตัว แต่จิตพระเวสสันดรไม่มีความเห็นแก่ตัวแบบนั้น ยอมทนทุกข์จากการสูญเสีย
ลูกเมีย แต่ชาวบ้านไปขายลูกกิน ขายเมียกิน เพื่อให้ตนเองได้เงิน

ที่คุณกรัชกายพูดนั้นไร้สาระสิ้นดี

ทอดทิ้ง ---> บาป
ยกให้(ทุกคนเห็นชอบ)เป็นทาน ยกให้เพื่อทำประโยชน์ ---> บุญ

เอาลูกเมียให้คนอื่น คนอื่นเอาไปต้องเอาไปทำประโยชน์อยู่แล้ว จึงเป็นบุญไม่ได้

ที่เป็นบุญ-บาป ก็คือจิตใจของผู้ยกให้ ถ้าเสียสละของที่รักให้คนอื่น = บุญใหญ่

ถ้าจิตใจของผู้ยกให้ไปเอาประโยชน์จากของที่รัก เป็นการขาย เป็นการเอาประโยชน์เข้าตัวเอง ไม่เห็น
แก่เพื่อนมนุษย์= บาป

กระผมเองมิได้เป็นหน้าม้าให้ครัยหรอกครับ...กระผมเองเพียงพิจารณาข้อความของท่านกรัชกายว่า ผิดศีลแบบมีเจตนานั้นพิจารณายังไงจึงเรียกว่ามีเจตนา ซึ่งกระผมว่ามันก็สมเหตุผลดีครับ ความจริงแล้วผมว่ามันก็สอดคล้องกับสิ่งที่ท่านกล่าวนะครับ...หรือท่านเห็นแตกต่างอย่างไรในประเด็นนี้ก็ขอท่านให้ความรู้แก่กระผมด้วยครับ สาธุ

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 12:27 pm

พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ พิมพ์ว่า:

natdanai พิมพ์ว่า:

ชัดเจนดีครับท่านกรัชกาย

สมัครเป็นหน้าม้าเมื่อไรครับ เข้าใจที่คุณกรัชกายพูดจริงหรือ ไหนทั้งคุณและคุณกรัชกายช่วยอธิบาย
หน่อยได้ไหมว่า ชาวบ้านเขาก็ยกลูกเมียให้คนอื่นทำไมเป็นบาปเล่า

ผมจะอธิบายให้ฟัง ชาวบ้านก็ยกให้เหมือนพระเวสสันดร แต่จิตตอนที่ยกให้ต้องการได้เงินจากคนอื่น
เป็นความเห็นแก่ตัว แต่จิตพระเวสสันดรไม่มีความเห็นแก่ตัวแบบนั้น ยอมทนทุกข์จากการสูญเสีย
ลูกเมีย แต่ชาวบ้านไปขายลูกกิน ขายเมียกิน เพื่อให้ตนเองได้เงิน

ที่คุณกรัชกายพูดนั้นไร้สาระสิ้นดี

ทอดทิ้ง ---> บาป
ยกให้(ทุกคนเห็นชอบ)เป็นทาน ยกให้เพื่อทำประโยชน์ ---> บุญ

เอาลูกเมียให้คนอื่น คนอื่นเอาไปต้องเอาไปทำประโยชน์อยู่แล้ว จึงเป็นบุญไม่ได้

ที่เป็นบุญ-บาป ก็คือจิตใจของผู้ยกให้ ถ้าเสียสละของที่รักให้คนอื่น = บุญใหญ่

ถ้าจิตใจของผู้ยกให้ไปเอาประโยชน์จากของที่รัก เป็นการขาย เป็นการเอาประโยชน์เข้าตัวเอง ไม่เห็น
แก่เพื่อนมนุษย์= บาป

เอ่อ

ทอดทิ้ง ---> บาป (ทอดทิ้งก็คือไม่ปฏิบัติในหน้าที่ที่สมควรปฏิบัติต่อกัน) ก็ถูกต้องแล้วนี่ครับที่เป็นบาป

ยกให้(ทุกคนเห็นชอบ)เป็นทาน ยกให้เพื่อทำประโยชน์ ---> บุญ (ความหมายที่อ่านดูก็คือ ไม่ได้หวังผลตอบแทนอะไรนี่ครับ ไม่ได้เกิดจากกิเลส เป็นการเสียสละ) ก็ต้องเป็นบุญอยู่แล้ว

ผมอ่านดูกี่ทีๆ ก็ความหมายเดียวกับคุณพลศักดิ์นี่ครับ ความหมายเดียวกัน ยังไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหน

ผมเห็นด้วยที่ว่าการกระทำใดๆ ที่มีเจตนาเป็นกุศล ย่อมมีส่วนของกุศลเกิดขึ้นด้วยเสมอ แต่ยังไม่ขอแสดงความเห็นใดๆเพิ่งเติม เกี่ยวกับการผิดศีลห้าแล้วไม่เป็นบาป (หมายถึงได้แต่ผลบุญส่วนเดียว) ขอดูตัวอย่างที่ท่านๆยกมา กรณีพระเวสสันดรไม่ได้เป็นการผิดศีลห้าด้วยนี่ครับ ถือว่าเป็นอีกกรณีนึง

สุดท้าย ผม เมธี เป็นคนพิมพ์เรื่องที่คุณพลศักดิ์ตอบครับ ไม่ใช่คุณกรัชกาย รบกวนลองย้อนไปอ่านอีกที

ผมย้อนไปดูอีกที กลัวพลาด แต่จำได้นะว่าเป็นผมอ่ะ ยิ้มเห็นฟัน

สาธุครับ

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 12:30 pm

อ่านไปอ่านมาอีกที จริงๆ เริ่มจากคุณ natdanai เข้าใจว่าเปนคุณกรัชกายน่ะครับ

ไม่เปนไรครับ ไม่ว่ากัน ผิดพลาดกันได้

ขำๆนะครับ ผมแซวเล่น สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 1:00 pm

ผมสงสารคนป่วยคนหนึ่ง
เขาทรมานมากจากมะเร็ง กินน้ำสักจิบก็ไม่ได้ เจ็บปวดที่สุด
ผมสงสาร อยากเห็นเขาพ้นจากความทนมาน เจตนาผมบริสุทธิ์

ผมเลยฆ่าเขาเสีย
- ด้วยการฉีดยาสลบเข้าสายน้ำเกลือ 1 เข็มก่อน
- พอเขาเคลิ้มหลับ ผมก็ฉีดเข้าสายน้ำเกลืออีก คราวนี้ฉีด 10 เท่าของปกติ

ผู้ป่วยตาย โดยปราศจากความทรมาน

ถามว่า ผมได้บุญ หรือได้บาป

ในมุมคุณพลศักดิ์ ผมได้บุญใหญ่นะ เจตนาผมดี
แต่นั่นแหละ ผมไม่ใช่พระอรหันต์ คุณพลศักดิ์เลยวินิจฉัยให้ผมได้บาป

เฮ้อ

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 8:58 pm

คุณ"คามินธรรม" ครับ

มโนธรรมของคุณจะบอกเองว่า ถูกหรือผิด เจตนาของคุณเป็นกุศลหรือเป็นอกุศลได้ถูกบันทึกในจิต
ไว้แล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงมันได้

ผมเคยเล่าเรื่องผู้หญิงที่นอกใจสามีไปขายตัว เพราะสามีพิการและลูกต้องจ่ายค่าเทอม พระยายมราช
ตัดสินให้ขึ้นสวรรค์ขั้นดาวดึง แม่ชีที่ถอดจิตลงไปดูในนรกเล่าให้ฟัง แม่ชีเขาก็งงเหมือนกันว่า ผิดศีล
ข้อ 3 ชัดเจน ทำไมตัดสินให้ไปสวรรค์ได้

คำตอบมีอยู่อย่างเดียว เจตนาของผู้หญิงไม่ได้ต้องการนอกใจสามี ต้องการหาเงินจ่ายค่าเทอมให้ลูก
และหาเงินเลี้ยงผัวที่พิการ

ถ้าผมตัดสินคุณ ผมจะตัดสินให้คุณไปเกิดใหม่ หัดทำกรรมฐานใหม่จนเห็นดวงตาธรรม รู้ซึ้งในสอน
ของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ไปจดจำแบบนกแก้วนกขุนทอง

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 9:07 pm

พลศักดิ์ วังวิวัฒน์ พิมพ์ว่า:

คุณ"คามินธรรม" ครับ

มโนธรรมของคุณจะบอกเองว่า ถูกหรือผิด เจตนาของคุณเป็นกุศลหรือเป็นอกุศลได้ถูกบันทึกในจิต
ไว้แล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงมันได้

ผมเคยเล่าเรื่องผู้หญิงที่นอกใจสามีไปขายตัว เพราะสามีพิการและลูกต้องจ่ายค่าเทอม พระยายมราช
ตัดสินให้ขึ้นสวรรค์ขั้นดาวดึง แม่ชีที่ถอดจิตลงไปดูในนรกเล่าให้ฟัง แม่ชีเขาก็งงเหมือนกันว่า ผิดศีล
ข้อ 3 ชัดเจน ทำไมตัดสินให้ไปสวรรค์ได้

คำตอบมีอยู่อย่างเดียว เจตนาของผู้หญิงไม่ได้ต้องการนอกใจสามี ต้องการหาเงินจ่ายค่าเทอมให้ลูก
และหาเงินเลี้ยงผัวที่พิการ

ถ้าผมตัดสินคุณ ผมจะตัดสินให้คุณไปเกิดใหม่ หัดทำกรรมฐานใหม่จนเห็นดวงตาธรรม รู้ซึ้งในสอน
ของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ไปจดจำแบบนกแก้วนกขุนทอง

ดีจังเลยนะคับ

ผมฆ่าคนป่วย ผมได้บุญใหญ่ ขึ้นสวรรค์

แต่ก่อนขึ้นสวรรค์ต้อง่ติดคุกแน่นอน
เพราะผิดกฏหมาย ซึ่งคือผลกรรมจากการฆ่าเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด

แต่เรื่องตัดสินผมนี่
คุณพลศักดิ์ทำให้ผมไม่ได้แน่นอน
เพราะคุณพลศักดิ์เป็นพระพุทธเจ้าเสียเอง
จะมาเป็นพยายมทำไม

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 9:25 pm

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16890&postdays=0&postorder=asc&start=0

เรื่องที่คุณพลศักดิ์เคยเล่าไว้ เกี่ยวกับผู้หญิงขายตัว เพราะสามีถูกรถชน ต้องหาเงินจ่ายค่าเทอม

ผมขอถามเพิ่มเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ

แล้วสมมุติว่าพระยายมราชมี แล้วท่านใช้อะไรตัดสินครับ ว่าพิการแค่ไหนถึงยอมรับได้ว่าหมดหนทางทำมาหากินแล้ว ลูกต้องเรียนระดับไหนครับ ค่าเทอมแพงมากน้อยมีผลไหมครับ แล้วคนที่เขาเลือกสู้ชีวิตไม่ขายตัวล่ะครับ ผลตอบแทนคืออะไรครับ แล้วถ้าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้คนอื่นๆฟังเยอะๆ เท่ากับเป็นการสนับสนุนให้ขายตัวเปล่าครับ

ผมว่า คนที่สู้ชีวิตไม่ยอมจำนนแก่ชะตากรรม ไม่ยอมขายศักดิ์ศรีตัวเองและครอบครัว น่ายกย่องมากกว่านะครับ ถึงแม้ว่าในกรณีนี้อาจมองได้ว่าหมดหนทาง(ผมสงสารนะครับ) ก็เถอะ สาธุ

กระทู้นั้นคุยกันจนผมลืมเรื่องนี้ไป

สัญญาไม่เที่ยงจริงๆ ยิ้มเห็นฟัน

คุณคามินธรรม

เดี๋ยวผมช่วยตั้งกระทู้ใหม่ให้ นกแก้วนกขุนทอง กับ ตัดสินผู้อื่นด้วยความคิดตนเอง ดีไหมครับ

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 9:33 pm

คามินธรรม พิมพ์ว่า:

ผมสงสารคนป่วยคนหนึ่ง
เขาทรมานมากจากมะเร็ง กินน้ำสักจิบก็ไม่ได้ เจ็บปวดที่สุด
ผมสงสาร อยากเห็นเขาพ้นจากความทนมาน เจตนาผมบริสุทธิ์

ผมเลยฆ่าเขาเสีย
- ด้วยการฉีดยาสลบเข้าสายน้ำเกลือ 1 เข็มก่อน
- พอเขาเคลิ้มหลับ ผมก็ฉีดเข้าสายน้ำเกลืออีก คราวนี้ฉีด 10 เท่าของปกติ

ผู้ป่วยตาย โดยปราศจากความทรมาน

ถามว่า ผมได้บุญ หรือได้บาป

ในมุมคุณพลศักดิ์ ผมได้บุญใหญ่นะ เจตนาผมดี
แต่นั่นแหละ ผมไม่ใช่พระอรหันต์ คุณพลศักดิ์เลยวินิจฉัยให้ผมได้บาป

เฮ้อ

ผมขออนุญาต วินิจฉัยคุณ คามินธรรมนะครับ

คิดว่าคุณคามินธรรม คงมีคำตอบให้กับตัวเองอยู่แล้ว

แต่ผมขอแสดงความคิดเห็นของผม เพื่อให้ท่านๆได้พิจารณาแนะนำนะครับ

คุณคามินธรรม ได้บุญ แน่นอน ครับ แต่เป็นส่วนของความเมตตากรุณา
และก็ได้บาปด้วยแน่นอนครับ เพราะฆ่าคนตาย เราไม่รู้หรอกว่าจริงๆคนป่วยอาจไม่อยากตายก็ได้ หรือถ้าอยากตายก็อาจอยากเห็นหน้าคนรักก่อนก็ได้ ซึ่งคุณคามินธรรมชิงฏชฆ่าเขาก่อน ทำให้เขาเสียใจและโกรธแค้นได้ ถึงคุณรู้แน่ๆว่าเขาอยากตายเองแน่ๆ แล้วพี่น้องเขาก็ต้องไม่พอใจแน่นอนใช่ไหมครับ อย่างน้อยก็เป็นการสร้างความอาฆาตให้กับพี่น้องเขาได้(บางคนนะ)

ที่ถูกต้อง แน่นอนครับ ด้วยความเมตตา กรุณาที่มี ต้องช่วยบรรเทาทุกข์ให้เขา ถึงที่สุดแล้วก็ต้องวางอุเบกขา

จิตที่เป็นกุศลจำเป็นต้องมีปัญญาประกอบ และก็ไม่ต้องทำให้ตนเองประพฤติผิดธรรมด้วย

ผลบุญผลบาปมากน้อยขึ้นกับเจตนาและความพยายามนั้น ไปนรกสวรรค์นั้นว่ากันอีกทีตอนดับจิต

ผิดถูกโปรดชี้แนะครับ สาธุ

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 9:42 pm

เมธี แปลว่า นักปราชญ์

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 9:49 pm

ขอบคุณคุณเมธีนะครับ

ความจริงเหตุการณ์แบบนี้ ไม่เกิดหรอกครับ
คนปกติ เขาไม่อุตริทำแบบนี้

พูดภาษาปากว่า เหตุการณ์เหล่านี้ไม่เกิดกับคนปกติ (ไม่บ้า)

แหม ... พระอรหันต์ที่ไหนจะมากินเหล้า ควักลูกตา ฆ่าตัวตาย

พระอรหันต์เขาไม่มีตันหาเดือดร้อนเลยต่างหาก
เขาจึงไม่มีทางวุ่นวายเรื่องพวกนี้

พระอรหันต์แบบพิศดาร ต่างหาก ถึงไปวุ่นวายเรื่องแบนั้น

แม่นบ่

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 10:01 pm

guest พิมพ์ว่า:

เมธี แปลว่า นักปราชญ์

ชื่อความหมายดีน่ะครับ แม่ตั้งให้

แต่ผมมันโง๊โง่น่ะครับ ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 12 ส.ค. 2008, 10:05 pm

คามินธรรม พิมพ์ว่า:

ขอบคุณคุณเมธีนะครับ

ความจริงเหตุการณ์แบบนี้ ไม่เกิดหรอกครับ
คนปกติ เขาไม่อุตริทำแบบนี้

พูดภาษาปากว่า เหตุการณ์เหล่านี้ไม่เกิดกับคนปกติ (ไม่บ้า)

แหม ... พระอรหันต์ที่ไหนจะมากินเหล้า ควักลูกตา ฆ่าตัวตาย

พระอรหันต์เขาไม่มีตันหาเดือดร้อนเลยต่างหาก
เขาจึงไม่มีทางวุ่นวายเรื่องพวกนี้

พระอรหันต์แบบพิศดาร ต่างหาก ถึงไปวุ่นวายเรื่องแบนั้น

แม่นบ่

ผมก็ว่าแหละครับใครเขาจะทำ แต่รู้สึกว่าจะมีนะครับ แบบว่า สมองตายหรืออะไรสักอย่างเนี่ยแหละครับผมไม่ชัวร์ แล้วนานเกินระยะเวลานึง แต่แพทย์ต้องถามความสมัครใจของญาติก่อน

ส่วนเรื่องพระอรหันต์ ผมว่าก็พิศดารนะครับ เท่าที่อ่านดูประวัติสมัยพุทธการ พระอรหันต์ทั้งหลายก็ปกตินะครับ มากกว่านี้ผมไม่ค่อยทราบน่ะครับ