ต้องไม่ครอบครอง

ตอบเมื่อ: 08 ก.พ.2005, 9:17 am

[center] ที่สุดของการให้...คือการไม่ครอบครอง

The last of giving is unpossessiveness. [/center]

ด้วยความมีเมตตาธรรมที่ฝังรากลึกลงสู่จิตใจที่มั่นคงแล้ว.. ผลลัพธ์เป็นเรื่องเล็กน้อยถ้าเทียบกับเจตนาในการทำดีทั้งมวล

ด้วยเพราะความไม่รู้นั่นเอง จึงต่างหลงครอบครองและหน่วงเหนี่ยวรั้งไว้กับความเป็นเจ้าของ. ผู้ครอบครองจึงตกเป็นทาสความทุกข์ใจอย่างไม่สิ้นสุดนั่นเอง

[center] ดังนั้นจึงควรมีสติให้รอบคอบ

กับการให้ของตน

และอย่าทำบุญไปโดยไม่ละโทษ

อีกต่อไปเลยนะคะ [/center]

ผู้เยี่ยมชม

งงงง...

ขอความอนุเคราะห์ ขยายความ"ครอบครอง หนี่ยวรั้งไว้กับความเป็นเจ้าของ" คร้าบบบ

ผู้เยี่ยมชม

ผมพอจะเข้าใจอย่างนี้นะครับว่า (แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตรงตามที่เจ้าของกระทู้ต้องการสื่อหรือไม่)

สมมุติชายหนุ่มคนหนึ่ง มีสิ่งของชิ้นหนึ่ง อยากจะให้กับบุคคลที่เขารัก เช่น สาวคนรัก หลังจากให้ไปแล้ว เขามีความสุข แต่แล้วความสุขของเขาก็พังทลายลง เมื่อเขาเห็นสาวคนรัก (แต่เธออาจจะยังไม่รักเขา) นำของสิ่งนั้น ไปมอบให้กับชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง

ความรู้สึกเช่นนี้แหละครับ ที่เรียกว่า ให้ด้วยความครอบครอง ให้แล้ว ไม่ได้ให้ขาดออกไปจากใจ จึงทำให้ใจต้องเป็นทุกข์ เพราะการให้นั้นครับ

ผู้เยี่ยมชม

ผมใกล้จะไปบวชแล้วครับ

ผู้เยี่ยมชม

ผมอยากจะไปบวชใจจะขาดแล้วครับ จะตัดทางโลกแล้วนะ

ผู้เยี่ยมชม

อนุโมทนาด้วยครับ เพราะคุณกำลังตัดสินใจเลือกเดินเส้นทางเดียวกับที่พระพุทธเจ้า และพระสงฆ์สาวกทั้งหลาย ท่านเดินล่วงทางไปก่อนครับ

ตอบเมื่อ: 08 ก.พ.2005, 9:54 pm

ครอบครองคือการแสดงความเป็นเจ้าของ เมื่อไม่ได้ครอบครองคือไม่ได้เป็นเจ้าของ ทีสุดของการให้จึงไม่ใช่การไม่ตรอบครอง แต่ที่สุดของการให้คือการไม่คิดถึงผลที่กลับมาจากการให้ต่างหาก

ผู้เยี่ยมชม

ขอบคุณคร้าบบ