ความหวัง

ตอบเมื่อ: 04 ก.พ.2005, 10:14 am

ทุกคนที่ศึกษาธรรมะมักจะหวังที่จะสำเร็จภูมิธรรมในระดับตัดกิเลสตัณหาจนหมดสิ้นเพื่อบรรลุอรหัตตผล แต่เชื่อว่าในชีวิตจริงทุกวันทุกคนหรือเกือบทุกคนจะไม่สามารถกระทำได้เพราะสังคมรอบข้างเริ่มจากสังคมเล็กที่สุด คือ ครอบครัว-ที่ทำงาน-หมู่บ้าน-ตำบล-อำเภอ-จังหวัด-ประเทศ-โลก ไม่ร่วมมือด้วยจะมีสิ่งต่างๆทั้งพอใจและไม่พอใจเข้ามากระทบตลอดเวลา เริ่มแค่ทานบารมีก็ยังยากที่จะทำได้ขนาดพระเวสสันดรแน่นอน

ผู้เยี่ยมชม

ความท้อ ก็เป็นกิเลสตัวหนึ่ง ที่อยู่ในใจมนุษย์และเป็นเครื่องขวางกั้นความเจริญของมนุษย์ครับ ถ้าเราอยากเป็นพระอรหันต์ ขอเพียงเราศึกษาดีๆ จากประวัติของพระอรหันต์ต่างๆ ในสมัยพุทธกาลนะครับ เราจะเห็นว่าบางท่านไม่ได้พบพระพุทธเจ้า แต่เพียงแค่ได้ยินเขาพูดต่อๆ กันมา จึงตรึกระลึกนึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า อธิษฐานขอบรรลุธรรมในยุคของพระองค์ แล้วนำทรายมาก่อเป็นเจดีย์บูชาคุณพระพุทธองค์ทุกวันตลอดชีวิต บุญนี้ยังชักนำให้โอกาสดีๆ ที่จะได้เป็นพระอรหันต์เข้ามาหาได้เลยครับ

แต่ก็ยอมรับว่า ถ้าคุณคิดจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเองนี่ยากมหายากทีเดียวแหละ เพราะจะต้องมีกำลังใจ ที่จะเดินไปจนสุดเส้นทาง แม้เส้นทางจะยาวเท่ากับจักรวาลก็ตาม แต่ก็มีคนทำได้ในอดีตกาลที่ผ่านมา นับพระองค์ไม่ถ้วนแล้วครับ

ผู้เยี่ยมชม

คนมีความเชื่อคือศรัทธาตามความเป็นจริง ๑

คนเห็นความจริงในการปฏิบัติ ๑

ย่อมไม่มีความท้อถอย

เพราะความท้อถอยไม่เกิดในจิต

ตอบเมื่อ: 06 ก.พ.2005, 1:28 am

การปฏิบัติธรรมแล้วไม่สำเร็จภูมิธรรมตามที่ท่านนิรทุกข์กล่าวไว้ ก็อย่าไปโทษสังคมรอบข้างว่าเพราะสาเหตุนั้น สาเหตุนี้ทำให้ไม่บรรลุธรรม อย่าไปโทษว่าคนอื่นไม่ร่วมมือด้วย เพราะการปฏิบัติธรรมอยู่ที่จิตใจอันตั้งมั่น เข้มแข็ง และอดทนของแต่ละบุคคล ไม่ใช่อยู่ที่คนอื่นและไม่ใช่อยู่ที่สังคม

พอใจและไม่พอใจเข้ามากระทบ ก็อยู่ที่ตนเองปฏิบัติธรรมแล้วจะพิจารณาตามให้มันมาบั่นทอนจิตใจกระพือโหมหนักเข้าไปใหญ่ หรือว่าจะพิจารณาตามแล้วนำอารมณ์เหล่านั้นเข้าสู่ความก้าวหน้าในการปฏิบัติได้อย่างไรต่างหาก

อย่าเพิ่งไปตัดสินว่าไม่สามารถกระทำได้ แต่วันนี้เส้นทางการปฏิบัติธรรมของท่านได้ลงมือปฏิบัติอย่างจริงจังหรือยัง

ธรรมะสวัสดี

มณี ปัทมะ ตารา

ผู้เยี่ยมชม

เมื่อมีความหวัง ย่อมจะไม่วางเฉยต่อการทำวันนี้ให้มีคุณค่า

ชีวิตที่ดำเนินต่อไป มีเป้าหมายที่ชัดเจน