เคยคิดแบบนี้ใหม

ตอบเมื่อ: 22 เม.ย.2008, 12:12 pm

ทำไมชีวิตเป็นอย่างนี้ ตอนเด็ก ผู้ใหญ่บอกว่าให้ตั้งใจเรียนโตขึ้นมีงานมีเงินจะได้สบาย แต่พอเรียนจบทำงานมีงานมีเงินมีคนรัก แต่รู้สึกว่ามันว่างๆ ลาออกจากงานไม่รู้จะหาเงินไปทำไม ผิดด้วยหรือความคิดนี้ อยู่ว่างๆ เหงา หางานใหม่เข้าอกก 4-5 ที่ ทีนี้ผู้ใหญ่พูดเล่นอีกสงสัยไม่มีเป้า ลองเป็นหนี้ดู เอาเลยหนี้ก้อนใหญ่ รถหนึ่งคันตั้งแต่นั้นมาทุกข์ก็มาเยือนไม่ขาดสาย เศร้า รู้สึกชีวิตนี้ว่างอยู่ ของทุกอย่างที่ซื้อมาครั้งแรกดีใจผ่านไป 1 วันมันเป็นก้อนหินอีกแล้ว มีของมากขึ้นกลัวไปหมดกลัวหาย กลัวเสีย ตอนไม่มีก็อยู่ได้ มีแล้วเป็นทุกข์

เจอปัญหาเลวร้าย (คนหลอกกันเองหรือเพราะเราโง่ไม่รู้ที่ไปเชื่อเขา) ก็อยากตายเพราะว่า คิดว่าตัวเองว่างเปล่ามาแต่ไหนแล้ว แต่ฆ่าตัวตายก็เป็นบาป ร่ายกายพ่อแม่ให้มา จิตมันมาอาศัยอยู่กับเขา พอนานก็คิดว่าเป็นของตายไปเสีย เหนื่อยใจจริงเรานี้โกงเขาชัดๆ สรุปว่าไม่ฆ่าตัวตายแล้ว พอเรายังโกงพ่อแม่อยู่ ก็ต้องตอบแทนกันมากหน่อยแต่ยังงัยร่ายกายนี้ยึดแล้วนี่คืนยากอยู่มานาน แต่ยังงัยก็มีความคิดว่าชีวิตนี้ไม่น่าเกิดมาเลย มีแต่ทุกข์กับว่าง ร้องไห้

ตอบเมื่อ: 22 เม.ย.2008, 8:20 pm

"เห็นทุกข์ แต่อย่าเป็นทุกข์" ค่ะ ยิ้มแก้มปริ

ส่วนมากคนที่หันมาสนใจธรรมะ มักจะเคยเจอทุกข์บีบคั้น ภัยคุกคาม มาแล้วกันทั้งนั้น

จิตที่เบื่อหน่ายการทนทุกข์นี่แหละ จะแสวงหาทางออกจากทุกข์

ที่คุณบอกว่าชีวิตมีแต่ทุกข์กับว่างน่ะถูกต้อง แต่ที่ว่าไม่น่าเกิดมาน่ะไม่ถูกต้อง

อุตส่าห์ได้เกิดมาแล้ว ต้องให้การเกิดหนนี้ไม่สูญเปล่าให้จงได้

ลองดูที่เพื่อนๆ เข้ามาโพสต์กัน มาให้ความรู้กันไปเถอะค่ะแล้วจะเห็นทางเอง

สู้ๆนะคะ สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 22 เม.ย.2008, 8:30 pm

ถ้ามีโอกาสลองไปปฏิบัติธรรมดูสิค่ะ

ตอบเมื่อ: 23 เม.ย.2008, 7:25 am

ที่ว่างไม่ใช่ว่างแบบพุทธนะ
ของเราว่างคือ
ว่าง คือ 10 ที่คบกับเพื่อนมาเหมือนปีแรก ยังคงคิดเป็นคนอื่นอยู่อีก
คือ ทำไมตั้งเป้าไว้ 10 แต่ทำไมดันเป็น 1 ไป
คือ ผิดหวังซ้ำซากจนหาคำพูดไม่ออก
คือ เมื่อไม่สมหวังเลยไม่เดินไปทางเดิม หรือหยุดไป ร้องไห้

คือ สุดท้ายชีวิตมันเลยดูเหมือนวว่าง ว่างจากเป้าหมายไม่มีอนาคต มีแต่อดีตที่เจ็บปวดและขมขื่น
เลยเป็นคนปกติที่คล้ายจะเป็นคนบ้ายังงัยไม่รู้ ร้องไห้

ตอบเมื่อ: 23 เม.ย.2008, 11:00 am

อย่าเพิ่งท้อเลยค่ะ อย่างน้อยเราก็รู้ตัวเองอยู่ว่าเรากำลังทำอะไรคิดอะไร มีคนอีกหลายคนนะค่ะ ที่อายุเท่าคุณแต่สำมะเลเทเมา มีชีวิตไร้ค่า ยิ่งกว่าไร้จุดหมายอีก แล้วอย่างน้อยเราก็ยังไม่ได้พิการ ไม่ได้ล้มละลาย ไม่ได้เป็นเอดส์ ไม่ได้เป็นมะเร็ง พ่อแม่เราก็ยังมีชีวิตอยู่ มีตั้งหลายคนที่กำลังเจอเรื่องแย่ๆ พวกนี้อยู่

ความจริงชีวิตคนเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากนะค่ะ แค่มีกินทุกวัน ยังตื่นขึ้นมาทุกวัน ถ้ายังไม่มีงานก็ค่อยๆ หางานแล้วก็ทำมันด้วยความตั้งใจไป ถ้ายังไม่เจองานที่อยากทำก็ค่อยๆ หาไป แต่ถ้าเกิดขัดสนเงินทองไม่มีเงินจะซื้อข้าวกินก็ต้องทำงานที่ไม่ชอบไปพรางๆ ก่อน ยังไงชีวิตก็ยังไม่จบ และก็ต้องดำเนินต่อไป มีเป้าหมาย 10 แล้วกลายเป็นหนึ่ง ต่างอะไรกับมีเป้าหมายหนึ่งแล้วก็กำลังมีหนึ่ง เป้าหมายนั้นให้ทำอยู่ ความทุกข์ทั้งหลาย มันอยู่ที่ใจเราค่ะ บางคนมีเป้าหมายแล้วทำสำเร็จแล้ว แต่ก็ยังมีความทุกข์แบบอื่นๆอีกอยู่ดี

สำหรับเรื่องอดีตที่เจ็บปวด ถ้าตอนนี้เราความจำเสื่อมจำมันไม่ได้ มันก็เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องนั้นขึ้นใช่มั้ยค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าไปคิดถึงมันเลย ปล่อยให้มันผ่านไป อยู่กับปัจจุบันดีกว่า

ตอบเมื่อ: 02 พ.ค.2008, 3:27 pm

สู้ ๆ ค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ท้อได้ แต่อย่าสิ้นหวังค่ะ
หนทางไม่ได้ปูด้วยกลีบกุหลาบ หากแต่เขาโปรยมาทั้งก้านด้วย
เลยต้องถูกหนามตำบางเป็นธรรมดาค่ะ

"ก้าวต่อไป.. จะเป็นก้าวที่มั่นคงและแข็งแรง"

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 05 พ.ค.2008, 3:46 pm

อยากถามเหลือเกินว่าคุณไปเอาความคิดอย่างนั้นมาจากไหน
อยู่อย่างพอเพียงตามแนวพระราชดำริ ไม่มีในความคิดของคุณเลยหรือ
คุณถามตัวเองว่าเกิดมาทำไม แล้วคุณให้คำตอบกับตัวเองหรือปล่าว

ไม่ว่าจะยังไง ขอให้คุณสวัสดีทุกเมื่อทุกวันครับ

เจริญธรรม