เข็นครกลงเขา ตอน ของใคร ใครก็รัก

ตอบเมื่อ: 16 ม.ค. 2008, 10:33 am

ของใคร ใครก็รัก รักมาก็เห็นว่าสำคัญกับเรามาก ยิ่งสำคัญมากก็ยิ่งหวง ยิ่งหวงก็ยิ่งผูกพันเป็นเจ้าเข้าเจ้าของโดยรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง ยิ่งรู้สึกเป็นเจ้าเข้าเจ้าของก็ยิ่งคิดว่ามันควรเป็นอย่างที่อยากให้เป็น แล้วปัญหาก็เกิดเมื่อมันไม่เป็น ท่านอาจารย์พุทธทาสผู้ริเริ่มวลีตอกใจ"ตัวกู ของกู" ท่านชี้ว่า เจ้า "ตัวกู ของกู" นี่แหละ ที่เป็นต้นเหตุของปัญหา ความขัดแย้ง ความรุนแรง ความเสียใจ ผิดหวัง นานาประการ
ของ "ของกู" นั้น ถ้าเป็นวัตถุหรือสัตว์เลี้ยง ถึงจะไม่เป็นไปตามที่ต้องการนัก ก็มักจะไม่เป็นปัญหาให้ทุรนทุรายใจ แต่ถ้า "ของกู" นั่นเป็นคนล่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นลูก เป็นสามี เป็นภรรยา หรือแม้กระทั่งพ่อหรือเม่ สายใยด้านอารมณ์ที่ผูกพัน เลือดเนื้อเชื้อไข ทำให้ความเป็น "ของกู" มันเหนียวหนึบจนร่ำ ๆ จะลืมว่า จริงๆ แล้วเขามีความเป็นตัว "ของเขา" เอง มากกว่าเป็นคนของเรา เขาอยู่กับความรู้สึกนึกคิดของเขา ความสุขความทุกข์ของเขา เขาอยู่กับตัวเขาวันละ 24 ชั่วโมง อยู่กับเราน้อยกว่านั้นแน่นอน

ความรู้สึกเป็นเจ้าของนั้นทำให้รู้สึกหวงและห่วงตามมา หวงเพราะกลัวว่าจะมีคนอื่นเข้ามาเป็นเจ้าของร่วมกับเรา หรือเอาความเป็นเจ้าของของเราไป สรุปว่า หวงเพราะกลัวสูญเสีย แล้วใครล่ะที่จะสูญเสีย...ตัวกู

คัดลอกมาจากหนังสือ เข็นครกลงเขา ของคุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ เป็นหนังสือที่ดีเล่มนึง .......ขอเชียร์

ตอบเมื่อ: 16 ม.ค. 2008, 4:18 pm

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 4:54 pm

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 5:19 pm

สาธุ

ผมก็ใช้ธรรมะของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพุทธทาส อยู่เหมือนกันครับ

อนุโมทนาด้วยครับ

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 8:36 pm

สาธุ สาธุ

ตอบเมื่อ: 06 เม.ย.2008, 5:14 pm

ตอบเมื่อ: 15 เม.ย.2008, 2:12 pm

ความยึดมั่น ถือมั่น เป็นทุกข์..