รู้สึกไม่ค่อยมีเพื่อนร่วมงานที่รักเราอย่างจริงใจ

ตอบเมื่อ: 07 ก.พ.2008, 11:23 am

ไม่รู้เราคิดมากไปเองหรือไม่ รู้สึกว่าไม่เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน
เลย เป็นคนเฉย ๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ไม่มีพรรคไม่มีพวก
ไม่มีเพื่อนสนิทในที่ทำงาน
คนอื่น เป็นอย่างหนูหรือเปล่าคะ

แล้วคนที่ปฏิบัติธรรม จะสนใจเรื่องนี้ ไหมคะ
มีคนรัก มีคนเกลียด ควรสนใจหรือไม่
และขอแนะนำข้อคิด ที่ดีสำหรับตัวเองด้วยค่ะ

ตอบเมื่อ: 07 ก.พ.2008, 12:25 pm

คิดไปเองแล้วล่ะค่ะ "ว่าไม่มีใครรักเรา"
เคยคิดไหมค่ะว่า..สุขก็ใจเรา ทุกข์ก็ใจเรา
เรื่องบางเรื่อง สายตาบางคู่ คำพูดของบางคน
บางทีไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เราเห็น
แต่ที่เลวร้ายเพราะเรานำสิ่งที่เราได้เห็น ได้ฟัง
กลับมาปรุงแต่งต่อไปอีก..จนส่งผลต่อจิตใจเราอย่างที่เป็นอยู่

"ไม่มีมิตรแท้ และ ศัตรูที่ถาวร"
คำๆ นี้เป็นความจริงค่ะ
ไม่ว่ากับใครก็ตาม
ไม่มีคนที่รักเรา หรือ จงเกลียดเราได้นาน
เว้นแต่ว่าตัวเราเองยังยึดอาการปรุงแต่งของจิต
ที่ได้เห็นกริยา ได้ยินคำพูดของเขาตั้งแต่ทีแรก
มาเก็บไว้ฝั่งใจไม่ยอมปลดปล่อยมันออกไปจากใจ

ลองปลดปล่อยมันออกไป ทำใจให้คล้ายๆ เช่นวันแรก
ที่ได้รู้จักกับเขา ...คุยติดต่อกับเขาอย่างไร้อคติไดๆ ทั้งสิ้น
วันเวลาจะทำให้ดีขึ้นเอง

ลดการปรุงแต่งทางใจลง
ทำตัวเราให้ดีอยู่ในศีล ในธรรม
ไม่นาน "ศัตรูที่ไม่ถาวร" ก็กลับมาเป็นมิตรดังเดิม

สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 07 ก.พ.2008, 9:56 pm

ผู้ให้ย่อมเป็นที่รักค่ะ

ลองเริ่มจากให้ของกินของใช้เล็กๆ น้อยๆ ให้ความช่วยเหลือโดยไม่ต้องให้ร้องขอ ให้ความร่วมมือในการทำงาน ให้ความเอาใจใส่เพื่อนร่วมงาน เช่นเขาทำงานมีอุปสรรคอะไรไหม ดูสีหน้าท่าทางเขาบ้าง ให้คำแนะนำดีๆ แก่ตัว ที่สำคัญให้อภัยเวลาที่เขาแสดงกิริยา หรือปฏิบัติต่อเราไม่ดี

จำเป็นไหมต้องไปสนิทกับเพื่อนร่วมงาน ?
บางครั้งเราต้องประเมินก่อนว่าการไปสนิทกันมีผลดีหรือผลเสีย มากกว่ากัน
คนที่เราคิดจะสนิทด้วยคงต้องดูกันนานหน่อยค่ะ

ตอบเมื่อ: 08 ก.พ.2008, 8:14 am

ทุกๆ คนที่อาศัยอยู่บนโลกใบนี้ มีสิทธิ์เจอะเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันกับคุณวิมลณัฐ ดอกจันทร์ ได้เสมอค่ะ ขออย่าคิดมาก อย่ากังวลใจ อย่าเป็นทุกข์ใจมากไปเลยนะค่ะ อีกทั้ง ขอให้อย่าไปคาดหวังอะไรกับคนอื่นมากเกินไป ความรักความชัง คนรักคนเกลียด เป็นเรื่องปกติของโลกที่คนทุกคนต้องพบต้องเจอตามหลัก โลกธรรม 8

ขอให้ถือคติว่า “คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ” และ “คนรักเท่าสนามหลวง คนชังเท่าสนามกอล์ฟ” คิดได้แบบนี้ ใจจะเบาสบายมากกว่าเก่าเยอะเลยค่ะ

ตัดความคิดความกังวลเหล่านี้ออกไปจากใจให้หมดเลยนะค่ะ แล้วตั้งจิตใหม่ เปลี่ยนความคิดใหม่เป็นว่า เราจะเป็นเพื่อนที่ดี เราจะเป็นกัลยาณมิตรที่ดีสำหรับตัวเราเอง ด้วยการทำความดี ด้วยการปฏิบัติธรรม ฯลฯ แล้วเผื่อแผ่ความเป็นเพื่อนที่ดี ความเป็นกัลยาณมิตรที่ดีไปให้คนอื่น โดยไม่หวังผลตอบแทน ให้มากที่สุด

เข้าใจและเป็นกำลังใจให้คุณนะค่ะ สาธุ

ตอบเมื่อ: 09 ก.พ.2008, 10:11 pm

ไม่เคยคิดมากเลย ยิ้มให้กับทุกคนด้วยความจริงใจเท่านั้นก็พอค่ะ ทำงานของเราให้เต็มที่เกินร้อยไปเลย อย่าเป็นทุกข์นะค่ะ สู้ๆ ค่ะ อายหน้าแดง

ตอบเมื่อ: 15 ก.พ.2008, 11:37 pm

อืมม การไม่คบคนพาล และ การคบบัณฑิต ก็คือหัวใจหนึ่ง ของการอยู่ในสังคมครับ ต้องพยายาม ศึกษาในหลัก มงคลสูตร ให้เข้าใจครับ แล้วพัฒนาตัวเองให้เป็นกัลยาณมิตร ของกัลยาณชน ด้วยกัน เมื่อต่างคนต่างก็จริงใจแล้ว เรื่องทุกอย่าง ก็ดีเองครับ

ตอบเมื่อ: 16 ก.พ.2008, 4:11 pm

ไม่รู้เราคิดมากไปเองหรือไม่

การคิดมีบ่อยๆ ไม่เพียงการคิดเป็นคำ แต่การคิดถึงรูปร่าง สัญฐาน สี เสียง กลิ่น รส สัมผัส

ชื่อและเรื่องราว ก็มีมาก เพราะฉะนั้น ไม่แปลกที่จะทุกคนจะคิดมาก แต่จะคิดไปทางกุศลหรือ

อกุศล ก็แล้วแต่การสั่งสมมาที่จะเป็นผู้ที่คิดมาก ไปในแต่ละอย่าง ในทางต่างๆ กัน ซึ่งเป็นเรื่อง

ธรรมดา เป็นเพียงจิตที่เกิดขึ้นแล้วคิดเท่านั้น แล้วดับไป แต่ควรอบรมเจริญการคิดที่เป็นกุศล ไม่

ควรเจริญความคิดที่เป็น อกุศล เพราะทำให้จิตใจเศร้าหมอง ขุ่นมัว เร่าร้อน เป็นทุกข์

รู้สึกว่าไม่เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงานเลย

ลักษณะท่าทีของผู้อื่น เป็นปัจจัยให้เกิดคิดได้ตามการสะสม อันที่จริงแล้วทุกคนอยู่ในโลก

ความคิดของตนเอง ถ้ารู้สึกว่าเราไม่เป็นที่รัก ลองคิดพิจารณาว่า ...อะไรที่ไม่ดีในตัวเรา แล้วเรา

ไม่ชอบ ผู้อื่นเขาก็คงไม่ชอบเหมือนกัน สิ่งที่ไม่ดีนั้นแหละที่เป็นปัจจัยให้ผู้อื่นไม่รักเรา แล้วค่อยๆ

แก้ ปรับปรุงตัว เป็นผู้ที่ดีขึ้นด้วยกุศลธรรม และถ้าเขาก็ยังไม่รัก เพราะเราหันมาเจริญกุศลธรรม

ก็เป็นเรื่องที่บังคับให้ใครมารักมาชอบเราไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องของเขาเองที่จะชอบหรือไม่ชอบเรา

แต่ส่วนใหญ่ ไม่มีใครไม่ปรารถนาจะเข้าใกล้คนดี นอกเสียจากผู้นั้นเป็นคนไม่ดี ใช่ไหมครับ

เป็นคนเฉยๆ ไม่ค่อยยุ่งกับใคร ไม่มีพรรคไม่มีพวก ไม่มีเพื่อนสนิทในที่ทำงาน

การเฉยๆ ที่ดี คือ การเป็นกลาง ตรง ที่ไม่ให้จิตตกไปเป็นอกุศล การที่บางคนเงียบๆ แต่

ไม่ได้หมายความว่า เขามีใจที่สงบ ไม่มีความฟุ้งซ่านภายใน บางคนก็พูดมากแต่อาจจะไม่มีจิตคิด

ปองร้ายใคร ฉะนั้น ความเฉยๆ หรือความเป็นคนช่างพูดจึงเป็นเรื่องของอุปนิสัยที่สะสมมานาน

ปุปปัปจะให้อีกวันหนึ่งคนเงียบๆ กลายเป็นคนช่างสนทนา ย่อมเป็นไปได้ยาก แต่ค่อยๆ ฝึกได้

ด้วยการเห็นประโยชน์ของการผูกมิตร ด้วยการทักทายผู้อื่นด้วยไมตรีจิต มีความเป็นเพื่อน มี

เมตตา ชื่นชมในความดีงามของผู้อื่น ไม่เพ่งโทษ หรือซ้ำเติมโทษของผู้อื่น มีการให้สิ่งของที่

เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นในบางกาละ เมื่อกระทำได้อย่างนี้ ถึงไม่ต้องเสียเวลาคาดหวังให้ใคร

มาสนิทด้วย เขาก็อาจจะสนิทด้วย เพราะทุกคนปรารถนาที่จะใกล้ชิดคนดี มีน้ำใจ ไม่มีใครต้อง

การเข้าใกล้คนที่ไม่เป็นมิตร เห็นแก่ตัว นอกจากคนพาลด้วยกันครับ

คนอื่น เป็นอย่างหนูหรือเปล่าคะ

แต่ละคน ก็แต่ละ 1 ครับ ไม่มีใครเหมือนกันในทุกๆ เรื่อง

แล้วคนที่ปฏิบัติธรรม จะสนใจเรื่องนี้ ไหมคะ

มนุษย์อยู่ผู้เดียวได้ยาก เราอาศัยอยู่ร่วมกันในสังคมเพื่อช่วยเหลือเกื้อกูลกันด้วยเมตตา คนที่

ปฏิบัติธรรมหรือไม่ปฏิบัติธรรม ต่างก็ต้องอาศัยพึ่งพิงกันและกันครับ

มีคนรัก มีคนเกลียด ควรสนใจหรือไม่

ถ้าสนใจแล้วเป็นกุศล คือนำมาปรับปรุง แก้ไขนิสัยที่ไม่ดีของเราเอง ก็เป็นประโยชน์ครับ

และขอแนะนำข้อคิด ที่ดีสำหรับตัวเองด้วยค่ะ

ค่อยๆ ศึกษาพระธรรมนะครับ

อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ

เหตุใดคนบางคนมีอุปนิสัยเป็นคนคิดมาก เป็นคนเจ้าทุกข์

http://www.dhammahome.com/front/webboard/show.php?id=2426

ตอบเมื่อ: 17 ก.พ.2008, 10:51 am

รัก และจริงใจต่อตัวเองให้เป็นก่อน.......

....รักและจริงใจต่อตนเองอย่างไร ก็กระทำต่อผู้อื่นเช่นนั้น......

...ผล แม้ไม่คาดหมาย ย่อมเกิดเอง ...ทุกชีวิต ต้องการสุข ต้องการมิตรภาพ ไม่ต้องการทุกข์ ไม่ต้องการศัตรู.............

ตอบเมื่อ: 25 ก.พ.2008, 5:06 pm

เคยเหมือนกันค่ะ ตอนเข้าทำงานใหม่ ๆ จะถูกกลั่นแกล้ง หาว่าทำงานผิดพลาด ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด และเพื่อนร่วมงานไม่อยากพูดคุยด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรให้พวกเขาเลย เพิ่งเข้างานใหม่แท้ ๆ และบุคคลิก เป็นคนช่างคุย อัธยาศัยดี กลับบ้านไปร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ อยากจะลาออก แต่พ่อกับแม่คอยให้กำลังใจเสมอ และบอกว่า วันนึงเดี๋ยวพวกเขารู้นิสัยเราเองแหละ และโดยส่วนตัว จะแผ่เมตตา ให้กับเพื่อนร่วมงาน เอ่ยชื่อพวกเขาด้วยนะคะเสมอ
จนในที่สุด ความจริงก็ปรากฏ มีเพื่อนร่วมงานคนนึงมาเล่าให้ฟังว่า ตอนเราเข้างานแรก ๆ เคยไม่ชอบนะ เพราะถูกผู้หญิงคนนึง มายุให้ไม่ชอบ แต่ตอนนี้ เขาเพิ่งรู้ว่า นิสัยเราดีกว่า คนที่เคยยุให้เพื่อนร่วมงานเกลียดกันนั่น สุดท้าย หญิงคนนั้นคงได้รับกรรม อยู่กลุ่มไหนไม่ติดเลยน่ะค่ะ เดี๋ยวย้ายไปกลุ่มโน้นที กลุ่มนี้ที

ตอบเมื่อ: 26 ก.พ.2008, 9:18 pm

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล กล่าวไว้ว่า

คนเราน่ะ ทุกเพราะความคิด

ตอบเมื่อ: 18 ส.ค. 2008, 11:17 pm

ต้องถามกลับด้วย ว่าแล้วเรารักเพื่อนร่วมงานอย่างจริงใจรึเปล่า ไม่ได้ซ้ำเติมนะ อาจเป็นเพราะเราเป็นคนเฉย ๆ เพื่อนร่วมงานเลยไม่กล้าเข้ามาใกล้ ก็ได้ ลองเป็นฝ่ายเข้าไปหาเพื่อน ๆ ก่อนสิค่ะ บางครั้งเหมือนเรามองเหรียญด้านเดียว ปฏิบัติธรรมแล้วมีความสุขค่ะ ก็แค่ความคิดเห็นเล็กน้อย อย่าโกรธกันนะคะ ธรรมะสวัสดี ขอให้เจริญในธรรมค่ะ สาธุ

ตอบเมื่อ: 29 ก.ย. 2008, 9:48 pm

เพราะขาดศาสตร์และศิลป์ในการเข้าหาคน ทำงานกับคนควรสร้างมนุษยสัมพันธืที่ดีต่อคนรอบข้าง ด้วยปิยวาจา สมานัตตา ช่วยเหลืองานผู้อื่นเท่าที่โอกาสและความสามารถจะอำนวย ยอมรับความแตกต่างของนิสัยแต่ละคน ไม่แน่นะสักวันคุณต้องเอ่ยปากขอความช่วยเหลือพวกเขาในอนาคตก็ได้ ถ้าไม่มีเพื่อนร่วมหัวเราะ ร่วมแรงร่วมใจกันทำงานให้บรรลุ ก็ทำงานไม่สนุกคงอยู่ในบริษัทไม่ได้นาน
อาจเริ่มจากยิ้มให้ผู้อื่นและไม่ลังเลที่จะช่วยหยิบ ช่วยส่งของเล็กๆน้อยๆให้เพื่อนร่วมงาน

จงผูกใจผู้อื่นด้วยมิตรภาพ
ดอกไม้