เตือนภัยผู้ใช้เส้นทาง " เขาไม้แก้วทะลุผ่านสัตหีบ "

ตอบเมื่อ: 11 ต.ค.2007, 8:13 pm

เตือนภัยผู้ใช้เส้นทาง
" เขาไม้แก้วทะลุผ่านสัตหีบ "

อยากจะเล่าให้เป็นอุทาหรณ์ เตือนเพื่อน ๆ ที่ขับรถเอง

โดยใช้เส้นทาง เขาไม้แก้ว ทะลุผ่านสัตหีบ (สามารถแยกไประยองได้)

เส้นทางนี้เกือบทำให้ปูและพี่อุ๊ด เป็นอะไรที่อันตรายได้มากมายเลยทีเดียว

เรื่องมีอยู่ว่า...................

เมื่อวันเสาร์ที่ 11 พอเลิกงาน 5 โมงเย็น ปูกับพี่อุ๊ด

ก็รีบขับรถไปหาพ่อกับแม่พี่อุ๊ด ที่ สัตหีบ (ชลบุรี) ทันที

เราสองคนขับไปเส้นมอเตอร์เวย์ จนกระทั่งเกือบถึง

ทางแยกที่ป้ายจะบอกว่า ตรงไปพัทยา เลี้ยวซ้ายไประยอง (เขาไม้แก้ว)

ตอนนั้นเห็นว่าจะ 4 ทุ่มแล้ว ถ้าเราไปเส้นพัทยา ก็กลัวว่ารถจะติด และนานถึง

จึงเลี่ยงไปเส้นระยอง (เขาไม้แก้ว) ซึ่งสามารถทะลุไปถึง กม. 10 ( รพ.สิริกิต์ )

เลี้ยวขวาอีกนิด ก็ถึงบ้านพ่อกับแม่...........

ขับมาเรื่อย ๆ และรถยนต์วิ่งสวนทางกัน.............

ขณะนั้นเกือบ 4 ทุ่ม รถเริ่มไม่ค่อยมีวิ่ง นาน ๆ จะขับสวนทางกันสักคัน

ปูกับพี่อุ๊ดขับมาเกือบจะถึงทางเข้าด้านหลังวัดชีจรรย์

ระหว่างทางปูสังเกตุเห็นขอนไม้ วางพาดไหล่ทางเยอะมาก

จนเอ่ยปากคุยกับพี่อุ๊ดว่า ทำไมขอนไม้เยอะจังเน๊อะ

พี่อุ๊ดก็บอกว่าสงสัยฝนตกลมแรง พากิ่งไม้หักมั้ง

แต่ปูดูแล้ว มันไม่ใช่กิ่งไม้หัก แต่เป็นขอนไม้ขนาดย่อม

ที่วางพาดไหล่ทาง ประมาณว่าจะให้รถที่วิ่งมาหักหลบอย่างนั้นเลย

แล้ว.............ก็มองเห็นเห็นรถคันหนึ่ง..............

กำลังจะวิ่งสวนทางรถปูไป ..................แต่แล้วจู่ ๆ ..................

รถยนต์ ( โฟวิวสีน้ำเงิน ) ก็ขับปาดหน้า ทำให้รถปูต้องเหยียบเบรคกระทันหัน

(ถ้าไม่เบรคอย่างเร็ว ต้องชนกันแน่ ๆ ) ตอนนั้นตกใจมาก ....หัวทิ่มเลยอ่ะ.....

รถโฟวิว ห่างกับรถปูประมาณ 6-7 ก้าว

คิดกันว่า สงสัยรถคันนั้นจะเลี้ยวเข้าซอย แต่เอ๊ะ มันไม่มีซอย..............

คิดกันอีกว่า รถคันนั้นจะเลี้ยวรถกลับ แต่เอ๊ะ ทำไมมันจอดนานจัง..............

เวลาผ่านไปประมาณ 30 วินาที ( มันนานนะ ถ้าเขาจะเลี้ยวรถกลับ )

แต่รถคันนั้นก็ไม่ยอมทำอะไรสักที นิ่งอยู่อย่างนั้น...................

สักพัก รถคันนั้นดับไฟหน้ารถ.................

ปูกับพี่อุ๊ด ก็รู้เลยว่ามีอะไรไม่ดีแน่ ๆ รีบเช็ค ว่ารถล็อครึยัง

เปิดไฟสูงใส่มัน แล้วพี่อุ๊ดก็ รีบเอามีดข้างเบาะ มาให้ปูถือไว้............ส่วนพี่อุ๊ดเอง

รีบหันไปคว้าปืนหลังเบาะ ตอนนั้น เวลานั้น เชื่อมั้ยเพื่อน ๆ ไม่มีรถผ่านมาสักคันเลย.....กลัวมากกกกกกก

มองดูพี่อุ๊ดเอง ก็คงไม่ต่างจากปู........ปูมองที่รถมันตลอด แต่เหมือนกับว่า

มันดูเชิงเรา คือมันเองก็ยังไม่ลงจากรถ คือต่างคนต่างจอดอย่างนั้น

รถปูจะถอยหลังก็ไม่ได้ เพราะมีขอนไม้พาดอยู่เยอะมาก จะเดินหน้าก็ไม่ได้

เพราะคงไม่พ้นรถมัน กลัวว่ามันจะถอยชนด้วย...........

มือปูก็คลำหาโทรศัพท์ หาไม่เจอ.............กดไม่ถูก.........

สักพัก ................. มันเปิดประตูรถออกมา เป็นผู้ชาย 2 คน

แต่คนขับยังอยู่ในรถ...ไม่ปิดหน้า ไม่ใสหมวก

เป็นวัยกลางคน..... หัวใจปูแทบอยู่ตาตุ่ม.........กลัวมาก รู้ว่าตัวเองเสียงสั่น

บอกพี่ว่า ทำไงดี มันจะทำอะไร กลัว............(สติไม่อยู่กับตัวแล้ว)

พี่อุ๊ดบอกปูว่าใจเย็น ๆ ปู ใจเย็น ๆ ให้ปูข้ามไปอยู่เบาะหลัง

แล้วถ้ามันทุกกระจกรถ ให้ปูเอามีดแทงมันเลยนะ

แล้วพี่ก็บีบแตรรถ ให้มันเสียงดัง บีบแบบต่อเนื่อง เท่าที่จะบีบได้ ให้เสียงดังเข้าไว้

ส่วนปูเอง ก็จับมีดแน่น หัวสมองคิดไรไม่ออก รู้แค่ว่าปูจ้องมันอยู่ ( ทำได้แค่นั้น )

พอผู้ชายคนที่ 2 ลงจากรถ มันก็เดิมมาหาผู้ชายคนแรก แล้วก็เดินมาทางรถปู

มันเดินมาจวนจะถึงอยู่แล้ว พี่อุ๊ดก็บีบแตรเสียงดัง.................

.................. เหมือนเสด็จเตี่ย ( กรมหลวงชุมพร) ช่วยปูกับพี่อุ๊ดไว้ (หน้ารถห้อยเสด็จเตี่ย)

มีรถกำลังวิ่งมาจากด้านหน้า 1 คัน และรถวิ่งมาข้างหลัง 2 คัน

มันคงเห็นท่าไม่ดี ก็รีบวิ่งหันหลังกลับขึ้นรถมัน แล้วรีบเลี้ยวออกไปทันที

รถคันที่มาด้านหลัง 2 คัน เขามาด้วยกัน จอดรถแล้วลงมาถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า

เพราะเขาเห็นรถปูส่องไฟที่รถมัน นานแล้ว........... ( เขาบอกว่าเขาเป็นคนแถวนี้ )

และได้ยินเสียงแตรรถ เขาก็รีบออกมาดูกัน และคิดกันว่าต้องมีอะไรแน่ ๆ

สักพักเสียงโทรศัพท์พี่อุ๊ดก็ดังขึ้น แม่พี่อุ๊ดโทรมา ถามว่าถึงไหนแล้ว รู้สึกเป็นห่วงยังไงก็ไม่รู้.......

คุยกับคนที่ขับรถมา 2 คัน เขาเป็นลุงกับหลานกัน บอกกับปูว่า แถวนี้ปล้นกันเยอะมาก

พอดีว่ามาเฝ้าไร่ แล้วได้ยินเสียงรถเบรค เห็นไฟส่องรถ พร้อมกับเสียงแตรรถ

ก็เลยรีบพาหลานออกมา..............ถึงตอนนี้ปูเพิ่งจะร้องไห้ออ ก........น้ำตาทะลักออกมาเลย

ทั้งดีใจ ทั้งตกใจ...........ขอบคุณ ๆ ๆ ๆ ๆ ลุงกับหลาน มาก ๆ ๆ

เพราะถ้าเขาไม่มา ไม่รู้ว่าปูกับพี่อุ๊ดจะเจออะไรกันบ้าง......ไม่กล้าคิด.. ......กลัว

ส่วนมัน.... ปูกับพี่อุ๊ด คงเกือบเคยทำกรรม ร่วมกัน ..... ตอนนี้ ขออโหสิกรรมให้....ไม่จองเวร.....

ขออย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย..............

เพื่อน ๆ ถ้าจำเป็นต้องไประยอง หรือสัตหีบ พยายามอย่าใช้เส้นทางนี้นะ

ให้ยอมเสียเวลาไปเส้นพัทยา เข้าสัตหีบ แล้วตรงไประยอง จะปลอดภัยกว่ามากเลย

ดีใจที่เราสองคนปลอดภัยกลับมา.............

ดีใจที่เราสองคนไม่เป็นอะไร............

ขอบคุณลุงกับหลาน......ขอบคุณมาก ๆ ๆ ......( ลืมถามชื่อซะอีก.......)

ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอบคุณเสด็จเตี่ย.......(เป็นที่พึ่งทางใจให้เราสองคน)

อโหสิให้ไอ้คนเลวนั่น...........( ชาติไหนอย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย )

............... และดีใจ........ที่ได้กลับมาเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อน ๆ ฟัง................

:::: บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราเสียใจมากที่สุดในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่เราสูญเสียหรือผิดหวัง แต่กลายเป็นความเสี่ยง ที่เราไม่กล้าเสี่ยง ถ้าคุณคิดว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่จะทำให้คุณมีความสุขมากจงมุ่งไปหามัน เพราะในจังหวะของชีวิตคนเรา เรามักจะไม่ผ่านมาบนถนนสายเดิมนี้อีก

ตกใจ

ตอบเมื่อ: 12 ต.ค.2007, 10:45 am

ขอบคุณ คุณปูมากนะ เป็นประโยชน์มาก ๆ เลย คงเป็นผลบุญที่คุณปูและคุณอุ๊ดสร้างมา คุณปูกับคุณอุ๊ดจึงไม่เป็นอะไร และขอบคุณ คุณลุง และคุณหลานด้วย สงสัยจะเคยร่วมสร้างบุญด้วยกัน
หรือเคยมีบุญคุณแต่ชาติปางค์ก่อน เรื่องร้ายผ่านไปแล้วเดี๋ยวเรื่องดี ๆ ก็ผ่านมาเองนะจ๊ะ.