ขอปรึกษา

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 11:25 am

ทำงานร่วมกับคนที่ไม่ชอบ
ทั้งการกระทำของเขา และวิธีทำงานของเขา
บางครั้งเฉย ๆ ไม่รับรู้ได้ แค่ทำงานร่วมกัน
แต่บางครั้ง รู้สึกไม่ชอบมาก ๆ ทำให้เราเอง
เหมือนใจเต้นแรงไม่อยากเห็นหน้าเอามาก ๆ
จะมีวิธีไหนบ้างที่ จะไม่ต้องคิด ไม่ต้องสนใจ
แค่ทำงานร่วมกันไปวัน ๆ ก็พอ
รู้ว่าตัวเองไม่สบายใจเอง คนอื่นไม่รับรู้กับเราหรอก
พยายามไม่ใส่ใจแล้ว แต่มันเห็นตลอดเวลา
อยากทำได้แบบบางคนที่ไม่ต้องสนใจใคร
แค่คนที่เรารักก็พอ

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 4:07 pm

. .ช่ า ง หั ว มั น. . .

จ ง ยื น ก ร า น. . . ส ลั ด ทั่ ว. . . ช่ า ง หั ว มั น

ถ้ า เ รื่ อ ง นั้ น. . .นั้ น เ ป็ น เ ห ตุ. . . แ ห่ ง ทุ ก ข์ ห น า

อ ย่ า สำ อ อ ย. . . ต ะ บ อ ย จั ด. . .ไ ว้ อั ต ร า

ตั ว กู ก ล้ า. . . ขึ้ น เ รื่ อ ย ไ ป. . . อั ด ใ จ ต า ย

เ รื่ อ ง นั้ น นิ ด. . . เ รื่ อ ง นี้ ห น่ อ ย. . . ล อ ย ม า เ อ ง

ไ ป บ ว ก เ บ่ ง. . .ใ ห้ เ ห็ น ว่ า. . . จ ะ ฉิ บ ห า ย

เ รื่ อ ง เ ล็ ก น้ อ ย. . . ต ะ บ อ ย เ ห็ น. . .เ ป็ น ม า ก ม า ย

แ ต่ ล ะ ร า ย. . . รี บ เ ข วี้ ย ง ข ว้ า ง. . . ช่ า ง หั ว มั น

เ มื่ อ ตั ว ก็. . . ลู่ ห ล บ. . . ล ง เ ท่ า ไ ร

จ ะ เ ย็ น เ ยื อ ก. . . ล ง ไ ป. . . ไ ด้ เ ท่ า นั้ น

ร อ ด ตั ว ไ ด้. . . เ พ ร า ะ รู้ ใ ช้ . . .“ ช่ า ง หั ว มั น”

จ ง พ า กั น. . . หั ด ใ ช้. . . ไ ว้ ทุ ก ค น ฯ

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 8:14 pm

ที่ตรงลายเซ็นของคุณ kungs มีว่า "จะดีหรือชั่ว อยู่ที่ตัวคุณ คนอื่นกำหนดเราไม่ได้"

......แล้วทำไมถึงต้องไม่สบายใจขนาดนี้ ....

......จะสบายใจหรือไม่ ก็อย่าให้คนอื่นมากำหนดเรา เราก็กำหนดของเราเองสิ ....

.......เหมือนดังเช่นลายเซ็นของคุณเองยังไงล่ะ.

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 9:17 pm

ผมเคยพิจารณาเรื่องนี้มาบ้างครับและแก้ได้ด้วยการพิจารณาธรรมบทหนึ่งครับคือปฏิจสมุปบาทมีอยู่ตัวหนึ่งใน 12 ตัวที่คุณกำลังเป็นอยู่มากคือ ตั ณหา ภวตัณหาและวิภวตัณหา ถ้าพิจารณาในปฏิจสมุปบาทมากเข้าว่าตัณหาเกิดจากเวทนาและ...ลองทำดูครับ โชคดี ใครแบกทุกข์คนนั้นทุกข์มาก ธรรมดาพระอริยเจ้าทั้งหลายวางของหนักลงเสียแล้วนะครับคือ ขันธ์ 5 นั่นเองท่านไม่แบกแล้ว ผมได้รับคำสั่งสอนมาอย่างนี้ ตอนนี้กำลังปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์อยู่กครับ โชคดีนะครับ

ตอบเมื่อ: 03 ส.ค. 2007, 9:26 pm

เพราะเราถือมั่น เลยเกิดการยึดมั่น แยกว่าเรา ว่าเขา เมื่อมีเราเลยมีเขา หากไม่มีเราหรือความเป้นเรา ก็จะไม่มีเขาและความเป้นเขาเกิดขึ้น เช่นกัน

วิธีคิดที่จะไม่ถือมั่นคือ น้อมจิตสู่ความตาย หรือมองให้เห็นเทวทูตทั้ง 4 เหมือนที่เจ้าชายสิทธัตทะ
ทรงเห็นก่อนจะเบื่อหน่ายชีวิตทางโลกแล้วออกบวช

ลองคิดดูว่าหากพรุ่งนี้ คุณและเขาต้องตาย ในวันนี้คุณควรจะทำอะไร จะวางจิตอย่างไร
จะยังตามคิดเรื่องคนอื่น หรือจะจัดการเรื่องของตัวเอง ยกจิตตัวเอง เพื่อไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่าในขณะจิตนั้น

ตอบเมื่อ: 04 ส.ค. 2007, 2:21 am

ท่านขงจื๊อ เคย กล่าวไว้เกี่ยวกับเรื่องงานว่า การได้ทำงานที่ชอบ ตรงกับความรู้ที่มี ถือเป็นเรื่องโชคดีมาก

ปราชญ์ใหญ่หลายท่านในอดีต ยังต้องฝืนใจทำงานที่ตนไม่ชอบ ฝืนใจทำในสังคมที่ตนรังเกียจ ด้วยเหตุผลที่ท่านยึดถือหลายประการ

คนถ้าไม่ทำงานเพื่อเงิน ก็ ทำงานนั้นเพราะรักในงานนั้น

ถ้าทำเพื่อเงิน สนเพียงเงินก็พอแล้ว จริงไหมครับ คนอื่นที่เราชังมันก็แค่หัวหลักหัวตอ ก้อนหินยังน่าจับจ้องมากกว่าการสนทนานอกเหนือการงานเพียง 1 คำ

ถ้ารักในงานที่ทำแล้ว บางท่านทุรกันดารก็ทนอยู่ได้ แม้ทำงานกับคนที่ตนไม่ชอบ แต่ก็เห็นผลประโยชน์ของงานเป็นสำคัญ

แต่ถ้าสังคมนั้นแย่มากเกินไป ไม่เหมาะกับจริตตน แม้ค่าจ้างสูง ก็คงหาใครทนทำอยู่ได้ไม่นาน

สาธุ

ตอบเมื่อ: 04 ส.ค. 2007, 11:00 pm

อภัยทาน เป็นทานที่ทำยากที่สุดครับท่าน

ผมเองเคยโดนใส่ร้าย โดนโกง พยายามข่มโทสะ ตั้งจิตอโหสิ

แต่ใจมันก็คอยกลับไปคิด เรื่องเดิมๆ

ผมเลยลองใช้วิธี ไปเข้ากรรมฐานเป็นเรื่องเป็นราว แล้วแผ่เมตตาให้

ขอให้เค้ามีความสุข ความเจริญ ถือว่าเป็นกรรมเก่าเราเอง แรกๆก็ฝืนใจครับ

แต่พอทำไปสักพัก จิตมันคลายเอง จิตมันอ่อนโยนเองครับ

ลองใช้วิธิผมก็ได้ แต่ประเด็นก็คือ หาอุบายทำให้จิตสงบ เจริญเมตตาให้ได้ครับ

ขออนุโมทนาครับ

ตอบเมื่อ: 05 ส.ค. 2007, 2:48 pm

ทำงานอย่างไรให้มีความสุข สัมผัสกับธรรมะง่ายๆใกล้ตัวของคุณ
ขอเชิญมาฟังธรรมหัวข้อ บริหารให้ดีต้องมีธรรมะ โดยพระอาจารย์
มหาสมปอง ตาลปุตฺโต ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ทาง link นี้นะคะ

http://www.cie.tu.ac.th/web2/thai/seminar_detail.asp?id=119

ไม่เสียค่าใช้จ่ายแต่อย่างใดค่ะ เพราะจัดโดยนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เห็นว่าคุณกลุ้มใจเรื่องการทำงานอยู่ ลองมาฟังธรรมนะคะ เผื่อว่าจะทำให้คุณสบายใจขึ้นค่ะ สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 06 ส.ค. 2007, 9:00 am

ขอบคุณทุกคำแนะนำค่ะ
พยายามทำ คิด ให้จิตใจสบาย ๆ ตลอดเวลา
แต่บางครั้งทำได้ บางครั้งทำไม่ได้
แต่ก็จะพยายามไปเรื่อย ๆ ค่ะ
ทุกคำแนะนำ ดีมาก ๆ จะลองปฏิบัตินะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ตอบเมื่อ: 06 ส.ค. 2007, 5:36 pm

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

ตอบเมื่อ: 06 ส.ค. 2007, 9:39 pm

จิตต้องเป็นไปอย่างนั้นเองคือปล่อยวางได้แล้วก็เกิดซำขึ้นมาอีก คือเราต้องพิจารณาซ้ำลงไปอีกจนกว่าจะหมดเชื้อครับ
rarmaDhammo

ตอบเมื่อ: 07 ส.ค. 2007, 1:28 am

ปัญหานี้ในทางธรรมแล้ว ควรใช้หลักพรหมวิหาร 4 ในการแก้ปัญหาครับ

แต่มันติดอยู่ที่ว่า ยังไม่ได้บวช การวางจิตให้เป็น อุเบกขา จึงยากกว่าผู้ที่ออกบวช เพราะยังมีอุปาทานมากอยู่

เมตตา กรุณา มุทิตา บุเบกขา ทั้งหมดนี้ ควรใช้แต่เพียงพวก บัวเหล่า 1 2 3

ไม่ควรใช้ข้อธรรมทั้งหมดนี้กับพวกบัวเหล่า 4 เพราะไม่เกิดผลดีแต่อย่างใด บัวเหล่า 4 ควรวางอุเบกขาจะเป็นการดีที่สุด

วิธีสังเกตจิตของกลุ่มบัวเหล่า 4 พิจารณาได้จากพฤติกรรมบางส่วนดังต่อไปนี้ คือ เป็นพวกไม่เข้าใจธรรม มักรังเกียจธรรม มักประพฤติตตนอยู่นอกกรอบธรรม มักชักชวนผู้อื่นให้ออกจากกรอบธรรม ทั้งหมดนี้โดยมากจะเป็นพฤติกรรมของบัวเหล่า 4 ครับ ( ช่วงเวลา 3 ปีมานี้ ผมเจอแต่คนจำพวกนี้ครับ เบื่อมากเลย จะปลีกตัวหนีก็ไม่ได้ เพราะขาดเงินในการตั้งตัวสำหรับสถานที่ใหม่ )

สาธุ

โลกก็ดีอยู่แล้ว แต่คนด้วยกันเองมักทำให้ไม่น่าอยู่ ส่วนใหญ่เพราะไฟโลภ ความอยาก และ ความระแวง จึงมักลามไปเผาผลาญบุคคลผู้ซึ่งไม่เกี่ยวข้องด้วยเสมอ