เบื่อ

ตอบเมื่อ: 30 เม.ย.2007, 2:33 pm

คือออกจากงานมาได้สัก 2 เดือน สาเหตุก็เพราะว่าที่ทำงานมีหัวหน้างานที่ไม่ดีเลย ด่าได้ทุกวัน ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย เลยเบื่อออกซะเลย ออกมาหางานใหม่แต่หาไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไม น่าจะเป็นเพราะภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง คือจบท่องเที่ยวมาเวลาไปสัมภาษณ์งานก็ต้องเป็นภาษาอังกฤษ แต่ก็ทำไม่ค่อยดี เรียนมา อ่านก็เยอะแต่จำอะไรไม่ได้เลย อยากเรียนพิเศษแต่ก็ขัดสนไปหมดทุกเรื่อง เลยเบื่อ อยากทำให้พ่อแม่สบาย อยากประสบความสำเร็จบ้าง แต่ทำไม่ได้เลย มันท้อไปหมด โดยปกติเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ก็คิดไปกันใหญ่ ถ้าหางานทำไม่ได้จะทำอย่างไร อยากทำงานเกี่ยวกับโรงแรมนะ แต่ก็บอกแล้วว่าความสามารถคงไม่ถึง งานเป็นกะก็ทำไม่ค่อยไหว สุขภาพก็ไม่ค่อยดี เพื่อนๆ เข้าได้ดีกันไปหมดแล้ว มีแต่ตัวเองยังไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลย พยายามจะไม่มองผู้อื่นแล้วนะแต่ทำไม่ได้จริงๆ เบื่อ สงสัย

เคยคิดที่จะไปปฏิบัติธรรมนะแต่คิดว่าไม่น่าจะทำได้

เบื่อ

ผู้เยี่ยมชม

เรียน คุณธิวา
ทุกคนบนโลกนี้ย่อมมีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น แต่อาจจะแตกต่างกันออกไป อย่าเพิ่งคิดว่าตัวเองจะปฏิบัติธรรมไม่ได้สิคะ การปฏิบัติธรรมนั้นไม่ได้หมายความถึงการเข้าวัดฟังธรรมอย่างเดียวนะคะ แต่คุณอาจจะเริ่มจากการลองอ่านบทความธรรมะของท่านอาจารย์ที่อยู่ใน web site นี้ก็ได้ แล้วลองนำบทความนั้นมาพิจารณาเปรียบเทียบกับตัวเองดูว่าจริงอย่างที่ท่านอาจารย์ทั้งหลายได้กล่าวไว้หรือไม่ ตอนนี้ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งเหมือนกันที่ทำตามนั้น ก็สบายใจขึ้นเยอะ ลองดูนะคะ

ผู้เยี่ยมชม

ตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไร ก็ฝึกทำสมาธิทุกๆ วันสิครับ แผ่เมตตาให้ตัวเอง ให้ความเป็นอยู่ของเรา
แผ่ให้สัมมาอาชีพทั้งหลาย แล้วแผ่ให้เพื่อนร่วมโลกต่างๆ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเองครับ

ตอบเมื่อ: 01 พ.ค.2007, 5:43 pm

ขอบคุณนะค่ะสำหรับคำชี้นำจะพยายามค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่าเพราะว่าจิตใจมันหดหู่ไปหมดค่ะ อยากได้งานทำเร็วๆ อยากทำให้พ่อแม่สบายค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ผมก็เคยเบื่อเหมือนคุณครับ
ทั้งตกงาน ไม่มีเงิน อยากเลี้ยงพ่อแม่ให้สุขสบาย อยากมีวัตถุทางโลกให้มากมาย เพื่อได้รับคำชื่นชม
ทั้งตัวเองก็เป็นคนวิตกจริต ขี้เหงา ฯลฯ

แต่ไม่น่าเชื่อนะครับ หลังจากที่ได้หันมาปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง อีกครั้งในคราวนี้ (คงยึดเป็นที่พึ่งที่หวังไปตลอดชีวิตแล้วหละครับ) แม้ในอดีตเคยปฏิบัติมาบ้าง แต่ยังไม่เท่าไรก็คิดว่าตนเอง ช่างเป็นคนดีเหลือเกิน ....อิอิอิ

เพิ่งประจักษ์ หลังจากที่จริงจังในคราวนี้เองว่า ผมเองช่างโง่เหลือเกิน และสิ่งที่ได้กล่าวไว้ใน เบื้องต้น บัดนี้เหมือนมันน้อยลงมาก อยู่คนเดียวกลับมีความสุข อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และมากกว่าในครั้งแรกๆที่ปฏิบัติเพียงแค่ เปลือก หรือเพียงแค่ปากเหมือนเมื่อก่อน

อันที่จริงแล้ว อยากเพียงเพื่อให้ทุกคนช่วยกันแชร์ สิ่งที่ทุกท่านได้รับจากการปฏิบัติ แม้วันนี้ผมยังไม่ได้ก้าวไปไกลเท่าไร แต่มันก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี สำหรับผม อย่างมาก............

อ้อ...การตอบแทนพ่อแม่ การแนะนำให้พ่อแม่ เข้าถึงธรรมได้อย่างจริงจัง นับว่าเป็นการตอบแทนพระคุณท่าน ยิ่งกว่า ตอบแทนด้วยวัตถุนะครับ.....ผมก็กำลังทำอยู่..เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ ปรบมือ

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมครับ...
สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

เบื่องานที่ทำอยู่ เบื่อความที่ต้องรับผิดชอบ เบื่อที่จะต้องแสวงหาผลประโยชน์ เบื่อสภาพสังคมที่เป็นอยู่ เบื่อผู้คนที่เสแสร้ง เบื่อการแก่งแย่งแข่งขัน เบื่อความสุขที่ต้องแลกมาด้วยความทุกข์ เบื่อความรัก เบื่อธรรมะที่พยายามปฏิบัติมา เบื่อที่ต้องคิดแม้กระทั่งความคิดของตัวเอง เบื่อความไม่สุขไม่ทุกข์ เบื่อที่ต้องอยู่ไปวันๆ เบื่อที่ต้องวนเวียนกับอะไรก็ไม่รู้ เบื่อความไม่รู้อะไรเลย.....

ยอมแพ้แล้วกับชีวิต
ขอให้มันเลื่อนไหลไปตามเวลา
ตัวเราไม่มีหรอก ไม่มีตัวเราหรอก
เวลานี้เหลือเพียงน้ำตาและลมหายใจ
ไม่ซิ ไม่เหลืออะไรเลย..

ผู้เยี่ยมชม

อยู่กับความคิดต่อไป

ผู้เยี่ยมชม

งั้นก็ต้องเบื่อกับความเบื่อของตัวเองด้วยซิครับ คุณขอเบื่อด้วยคน

ตอบเมื่อ: 03 พ.ค.2007, 5:34 pm

ดิฉันโดนยิ่งกว่าคุณธิวาอีกน่ะ เจ้านายเป็นคนเจ้าอารมณ์มากกกก..เรียกไปด่าวันละ 3 เวลา จนไม่มีใครทนได้ ตอนแรกก็เป็นแบบคุณแหล่ะ กลับจากที่ทำงานนั่งร้องไห้ โฮ..เลยย.. เครียดมาก ประสาทจะกิน ออกแน่..ไม่อยู่แล้ว ทั้งที่เราไม่ได้ทำผิดอะไร เรียกไปด่า ระบายอารมณ์ แถมทุบโต๊ะ ชี้หน้า ด่าๆๆๆ สั่งห้าม..พูด ไม่มีสิทธิ์พูด เพราะเขาคือเจ้านาย คุณเป็นลูกน้อง นอกจากให้พูดถึงพูดได้ เอ่อ..ไปเลย เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เพิ่งเจอแบบนี้ ถ้าพูดได้คือ yes sir ห้ามตอบ yes ป๊าดดด..ป่านเทวดาแท้ว่า นายเรา

บังเอิญคุณสามีพาไปเข้ากรรมฐานวัดอัมพวัน-หลวงพ่อจรัญ ได้กรรมฐานหลวงพ่อแหล่ะมาสู้กะนายเพี๊ยบเลย

ตอนหลัง..นายเรียกไปด่าๆๆๆ ทุบโต๊ะไปเถอะ พูดก็ไม่ได้ ยืนยิ้ม มองดูนาย ก็เห็นธรรมะ อ้อ..นี่หนอออ..คุณไม่มีกรรมฐานมันบ้าแบบนี้ ลูกน้องประสาทเสียหมด บ่อยให้แกด่าๆๆ ไป เข้าหูซ้าย ทะลุหูขวา เข้าหูขวา ทะลุหูควาย..เราจะเป็นควาย เป็นหมาก็เลือกเอา อิอิ ได้ผลแฮ่ะ แล้วก็ยืนอมยิ้มคนเดียว ขำคนเดียว ระหว่างเป็นควาย-เป็นหมา นายแกยิ่งด่า ทุบโต๊ะใหญ่ สงสัยแกคงแพ้รอยยิ้มที่ให้แก ตอนหลังคงจะหมดแรง และเจ็บมือ ด่าเท่าไร..ยัยนี่มันยืนยิ้มอยู่ได้ ไม่สะทกสะท้าน แกคงคิดได้เลยหยุด หัวเราะ คงเขินที่เรามองแกแล้วยิ้มให้

ดิฉันโดนเรียกไประบายอารมณ์จากนายทีไร ก็พิจารณาเป็นธรรมะ จนในที่สุด เกิดมหัศจรรย์..

เราคิดดี..จิตดี นายเลยไม่ค่อยเรียกไปด่า จากเดิมวันละ 3 เวลา กลายเป็นเดือนละครั้ง เพราะทำงานผิดจริงๆ จนพี่ๆ ที่บริษัท งง..เป็นแถว ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมนายเปลี๊ยนไป๊

ดิฉันเล่าแบบข้างบนนั้นแหล่ะ หลังจากนั้น 3 เดือน นายโดนคำสั่งฟ้าผ่า..โดนสั่งย้ายกลับประเทศแก..ด่วน ชนิดเก็บเข้ากรุเลย แล้วก็ได้นายใหม่ใจดีเหมือนพระเวสสันดรมาแทน ต้องบอกว่า..ใจดีมากกก

พี่เขามาถามเคล็ดลับว่าทำไง เลยบอกว่า..ไปเข้ากรรมฐานที่วัดอัมพวันซิ หลวงพ่อจรัญท่านสอนเดินกำหนด สติ อารมณ์ ดีมาก พอพี่เขาไปมาก เขากล่าว..ขอบคุณมาก เลยที่บริษัทกลายเป็นศิษย์วันอัมพวันกันหมด จิตดี ใจดี มองโลกในแง่ดี เลยมีสิ่งที่ดีๆ ให้กัน รักกัน ช่วยเหลือกันดีมากค่ะ ชีวิตก็มีความสุขค่ะ สาธุ แลบลิ้น

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 04 พ.ค.2007, 3:28 pm

เราไม่เสียอะไร ผิดอะไร แล้วเราจะไปทุกข์ทำไม ร้ายมาก็ดีกลับ เป็นโล่กันอย่างเดียว อย่าเป็นดาบเที่ยวไล่ฟันกับเจ้านาย

คุณอย่าไปยึดความสำเร็จให้มันมากนัก เพราะคุณหวังมันมากเกิน คุณเลยผิดหวังมาก มันก็เลยทุกข์มาก

เหตุที่คุณเบื่อ เพราะการเรียนอย่างที่คุณจบมามันก็สอนให้คนออกมาฆ่ากันก็เท่านั้น เพียงเพราะเชื่อตามๆกันมาว่าองประกอบของความสุข ความสำเร็จคือ ทรัพย์ สมบัติ อำนาจ เพราะเห็นว่ามันจะทำให้คนที่อยู่รอบข้างนั้นเคารพรักเรา ให้เห็นว่าเราเป็นคนสำคัญ ต่างคนต่างก็ต้องการ เมื่อไม่ได้ก็ต้องแสวงหา เมื่อต่างคนต่างแสวงหา มันก็นำมาซึ่งความสัมพันธ์ เมื่อมีความสัมพันธ์ มันก็ต้องมีความขัดแย้งแย่งชิง แบ่งแยก รุนแรง แบบนี้ จะเรียนไปทำไม ถ้าคุณคิดว่าคุณเรียนก็เพื่อจะมาหาเงินเลี้ยงครอบครัวอย่างเดียวนั้น ดูจะเป็นการขาดทุนเอามาก แต่คุณต้องเรียนเพื่อหาศีลคุณธรรมมาหล่อเลี้ยงจิตใจด้วย ถึงจะเป็นการเท่าทุน มิฉะนั้นแล้ว คุณก็จะขาดทุนอยู่ร่ำไป ไม่ว่าใครก็ตาม ทั้งที่มีงานทำดีๆ หรืองานทำไม่ดี หรือตกงานก็ดี ล้วนขาดทุนทั้งสิน หากไม่รู้จักหาศีลคุณธรรม(ความอดทน ความวางเฉย รู้จักควบคุมอารมณ์ ไม่โลภ หลง โกรธ มากเกินไป เมตตา สามารถข่มจิตใจได้ รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา ยอมรับการเปลี่ยนแปลง รู้จักประทับใจในความหวังดี หรือความดี ของผู้อื่น แม้ว่าเขาจะไม่มีเจตนาดี แต่ก็จงมองให้ดี เพราะย่อมมีรางวัล) มาเลี้ยงจิตใจ

ผมเห็นว่ายายแก่ที่อยู่ตามบ้านนอกบางคนยังดูมีการศึกษามากกว่าเราเสียอีก ที่เขาไม่ต้องมานั่งเบื่อเพราะตัณหาของตัวเอง เท่ากับคนในเมือง

ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป จงตั้งกรม (สติ) ดูแลความเลื่อมล้ำทางอำนาจของตัณหา(ความเบื่อก็จัดว่าเป็นตัณหาเหมือนกัน) ไว้ในจิตใจคุณให้ดีเถิด

Be careful the darkside,support only the lightside.

May the Dhamma be with you. ขอธรรมจงสถิตอยู่กับท่าน

ตอบเมื่อ: 05 พ.ค.2007, 9:16 pm

อนุโมทนาทุกความเห็น
เป็นกำลังใจให้คุณธิวาคะ
หาสาเหตุของทุกข์ แก้ไข และพยายามอย่าให้เกิดอีก
เรื่องงานและบรรยากาศในการทำงานทุกที่เหมือนกันหมด
เดี๋ยวต้องลาออกทุกที่
เรียนรู้และต้องสู้นะคะ

คุณเศษพุทธทาส
โดนใจคะ
ยินดีรับคะแนะนำคะ

ตอบเมื่อ: 06 พ.ค.2007, 1:42 pm

เบื่อแบบพระ เรียกว่า นิพพิทา คือการไม่เกิดอีก เป็น สุข แบบ พระ หรือ สุขที่อยู่เหนือเวทนาของสัตว์โลก

ส่วนเบื่อแบบปุถุชนทั่วไป เช่น ความท้อแท้ใจ ความซ้ำซากจำเจต้องการสิ่งแปลกใหม่ ความไม่ได้สมดั่งใจหมาย ตัวอย่างดังกล่าวนี้ เป็นความเบื่อแบบปุถุชน ยังมีอุปาทาน ยังมีการเกิดอีก เพื่อเสพทุกข์เสวยสุขเรื่อยร่ำไป

ตอบเมื่อ: 10 พ.ค.2007, 5:25 pm

ความคิดของท่านข้างบน พูดได้ดี แยกได้แจ่มแจ้ง ขอโมทนา...สาธุค่ะ

ตอบเมื่อ: 10 พ.ค.2007, 5:43 pm

ขึ้นอยู่กับตัวตั้ง
ว่า จะเอาอะไรเป็นที่สุดของชีวิต
ถ้าเอาเงินเป็นตัวตั้ง จนตลอดชีพ
ถ้าเอางานเป็นตัวตั้ง ตกงานตลอดชีพ
ถ้าเอาสุขเป็นตัวตั้ง ทุกข์ตลอดชาติ
ถ้าเอาเบื่อเป็นตัวตั้ง ไม่เบื่อตลอดชาติ
...........งง หรือเปล่าหนอ

ผู้เยี่ยมชม

ก่อนอื่นคุณต้องถามคุณก่อนว่าคุณจะเอายังไงกับชีวิต คุณเบื่อชีวิตที่ไม่เป็นดังใจของคุณ คุณจึงคิดจะไปพึ่งทางธรรม ดิฉันว่ามันก็เป็นความคิดที่ดีนะคะ แต่ทำไมคุณกลบคิดว่าคุณจะทำไม่ได้ละคะ เพราะอะไร ทั้งๆสิ่งที่คุณประสบพบเจอที่ผ่านมาในชีวิตก็มีแต่ความผิดหวัง บางทีจุดนี้วะอีกน่าจะเป็นจุดที่ทำให้คุณได้เรียนรู้สัจธรรมในชีวิต ได้เห็นความทุกข์ จนทำให้เกิดความเบื่อหน่ายอย่างแท้จริง ดิฉันว่าถ้าคุณไปปฏิบัติธรรม คุณก็น่าจะได้เห็นอะไรดีๆที่ไม่ทำให้คุณผิดหวังหรอก แต่ทีนี้สิ่งที่คุรเป็นมีทางออกอยู่ที่ว่า ให้คุณนั่งสามธิ กำหนดจิตให้สงบนิ่ง ลองไม่คิดอะไรสัก 5 นาที คุณทำอย่างนี้ลองดูซิ แล้วคุณจะพบว่าคุณสบายใจ อิ่มเอิบ ซาบซ่าน และเมื่อว่างๆก็ถามตัวเองขึ้นมาบ่อยๆว่าเราต้องการอะไรในชีวิต ชื่อเสียงเกียรติยศเงินทองหรือ อะไร หรืออะไร ให้ถามให้พิจารณา โดยยกประสบการณ์ที่คุณผ่านพบมา แล้วถามตัวเองว่านี่หรือคือสิ่งทีเราจะแสวงหาทั้งชีวิต มันทุกข์แค่ไหน ถ้าคุณยังพบว่าความหลุดพ้นยังไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของชีวิตก็ให้คุณแสวงหาต่อไป

ตอบเมื่อ: 10 พ.ค.2007, 6:00 pm

ดีแล้วที่คุณเบื่อ ถ้าการเบื่อนั้นทำให้คุณไขปัญหาไปสู่สัจธรรมในชีวิต ความเบื่อของคุณจะเป็นประโยชน์ก็ต่อเมื่อมันสร้างสรรค์สิ่งที่ดีให้กับคุณ อย่างเช่น มันเป็นสิ่งที่นำคุณไปพบพระธรรม หรือมันทำให้คุณมีแรงใจสู้งานใหม่อีกครั้ง ทำไมคุณไม่ลองหาแนวทางอื่น อย่ายึดติดกับแต่สิ่งเดียว หางานอย่างอื่น ทำกิจการอะไรก็ได้ที่คุณไม่ต้องไปเป็นลูกจ้าง ให้โดนด่าโดนว่า ทดลองทำหลายๆวิธี อย่าคิดแต่ว่าอันนั้นไม่ได้ อันี้ไม่ได้ ทำไม่ได้ ทำทางโลกก็ไม่รุ่ง ทางธรรมก็ไม่รอด อันดับแรกเลย การเบื่ออย่างนี้ มันคงเป็นเบื่อแบบโลกๆ มันเกิดจากการที่คุณไม่พยายาม ไม่สู้ปัญหา นิดหน่อยก็ท้อ สู้ไปก่อน คิดหาแนวทางวิธีอื่น มีความมั่นใจศรัทธาในตัวเองหน่อย เพราะไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม มันก็ไม่มีส่งใดได้มาง่ายๆถ้าปราสจากความเพียรพยายาม ถ้าคุณเบื่อหน่ายอย่างแท้จริง เมื่อนั้นคุณก็จะมองเห็นสัจธรรมแห่งชีวิต