| ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
 ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:17 pm |
  |
เมื่อฉันแก่ตัวลง
ได้รับเรื่องนี้จากเพื่อน และเห็นว่าน่าจะเป็นข้อเตือนใจสำหรับคนที่เป็นลูกทุกคน ทั้งที่อยู่ใกล้พ่อแม่และห่างไกลกับท่าน เพราะบ่อยครั้งที่เรามักลืมตระหนักถึงความรักของพ่อแม่ และอาจเผลอทำร้ายความรู้สึกของท่านโดยไม่ตั้งใจ....
เป็นเรื่องเล่าของลูกผู้ชายชาวจีนคนหนึ่ง ซึ่งเมื่อเติบโตขึ้นต้องมีภารกิจเดินทาง และตั้งถิ่นฐานอยู่ไกลจากพ่อแม่ แต่ก็มักติดต่อพูดคุยทางโทรศัพท์กับแม่อยู่เสมอ...
แม่มักจะบอกเขาว่า ไม่ต้องห่วงแม่ ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ เพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง... ยิ่งพูดก็ยิ่งซ้ำๆซากๆ เขารู้ดีว่า แม่เริ่มคิดถึงเขามาก
จนกระทั่งปีนึง ที่แม่มีอายุครบ 75 เขาจึงตั้งใจจะกลับไปเยี่ยมแม่ โดยตั้งใจว่าจะอยู่ด้วยสัก 1 เดือน ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว |
| |
|
|
  |
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:20 pm |
|
พอบอกข่าวนี้ให้แม่ทราบ แม้จะมีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนเศษ
แม่ก็เริ่มเตรียมตัวในการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูก
แม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียม
แม่เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบ
รื้อเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่...
สำหรับคนอายุ 75 เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย...
พอลูกกลับถึงบ้าน ตอนอยู่บนเครื่องบิน
เคยตั้งใจว่าจะขอกอดแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง
แต่พอมาเห็นแม่ แม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ผอมแห้ง หน้าตาเหี่ยวย่น
ช่างไม่เหมือนแม่ คนก่อนหน้านี้เลย...
แม่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเตรียมอาหารที่ลูกเคยชอบ
โดยที่หาทราบไม่ว่า ลูกไม่ได้ชอบอาหารแบบนั้นแล้ว
และเพราะแม่ตาไม่ค่อยดี รสชาติอาหารจึงแย่มากๆ บางจานก็เค็มจัด
บางจานก็จืดสนิท ผ้าห่มที่แม่อุตส่าห์เตรียมให้ ทั้งหนาทั้งหยาบ
ไม่สบายกายเลย...แม่หารู้ไม่ว่า
เดี๋ยวนี้ลูกนอนห้องแอร์ และใช้ผ้าห่มขนแกะแล้ว
แต่เขาก็ไม่บ่นอะไร เพราะเขาตั้งใจจะกลับมาเป็นเพื่อแม่จริงๆ |
| |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:24 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:27 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:35 pm |
|
แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมาอย่างยากลำบาก
วางใส่ในมือเขาเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่ง มันหนักมาก
เขาเริ่มรู้สึกลำบากใจ เพราะเขาไม่อยากนำกลับไป
มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว
เขารู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบาก
แม่สายตาไม่ค่อยดี ต้องใช้แว่นขยาย
อ่านได้วันละ 2 หน้าก็เก่งแล้ว นี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้... |
| |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:38 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:42 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:47 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:48 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:54 pm |
|
|
|
|
ผู้เยี่ยมชม
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 12:57 pm |
|
|
|
|
wilawant
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 07 ก.ย. 2006
ตอบ: 31
|
| ตอบเมื่อ:
15 ต.ค.2006, 1:00 pm |
|
สุดท้าย...เท่าที่ทราบ ลูกชายก็ตัดสินใจไม่ขนสัมภาระบางอย่างกลับไป แต่ขนหนังสือพิมพ์ที่แม่เขาตัดไว้ให้ทั้งหมดไปด้วย...
ทุกคนทราบ ทุกคนรู้ดี ทุกคนเห็นด้วย พ่อแม่รักเรา...
แต่จะสักกี่คน...ที่สามารถดูแลท่านได้ดีเสมือนหนึ่ง
ที่ท่านได้ให้เรา หรือกระทำต่อท่านให้ดีกว่าที่เราได้รับ |
| |
|
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
| ตอบเมื่อ:
17 ต.ค.2006, 9:15 am |
|
อนุโมทนาบุญค่ะ...คุณwilawant
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดี...ที่นำมาแบ่งปัน
ขออนุญาติแบ่งปันนะคะ
ธรรมะสวัสดีค่ะ
   |
| |
|
|
 |
|
|
|
คู่มือการใช้
ค้นหา
สมัครสมาชิก
รายชื่อสมาชิก
กลุ่มผู้ใช้
ข้อมูลส่วนตัว
เช็คข้อความส่วนตัว
เข้าสู่ระบบ(Log in)
