ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:20 pm |
|
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:21 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง |
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:21 pm |
|
โชคดีที่ประตูเปิดกว้าง เอาไว้ ลูกเป็ดจึงได้โอกาศบินหนีไปได้อย่างรวดเร็ว ไปซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ที่มีหิมะตกลงมาใหม่ ๆ และนอนนิ่งราวกับตายแล้ว เป็นเรื่องเศร้าเหลือเกินที่จะบรรยายถึงความทุกข์ทรมานของฤดูหนาวอันแสนหนาวเย็นที่ลูกเป็ดได้พบพานมานั้น มันได้หลบไป อาศัยอยู่ในโพลงร้างที่ไม่มีเจ้าของกลางพงต้นอ้อแห่งหนึ่ง และได้อาศัยตั้งหลัก เพื่อรอให้ถึงฤดูใบไม้ผลิที่จะมาเยือนอีกครั้ง และอยู่ที่นั่นจนพ้นตลอดหน้านาวเลยทีเดียว....
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:21 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง |
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:23 pm |
|
และแล้วเมื่อแสงแดดกลับมาเยือนอีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิ โลกกลับสวยงามขึ้นมาอีกครั้ง เสียงนกกล้าร์คร้อง เพลงกล่อมให้โลกสวยงามขึ้นมาทันใด นาทีนั้นลูกเป็ดขี้เหร่ยกปีกกระพือขึ้น รู้สึกว่ามันกลับมีพลังมากกว่าก่อน มีแรงบินไปได้ ไกลไปถึงที่ไหน ๆ กว่าที่เขาจะรู้สึกตัว ก็มาถึงสวนขนาดใหญ่ ที่ซึ่งแอ็ปเปิ้ลออกดอกบานเต็มต้น ส่งกลิ่นหอมตลบไปทั่ว อากาศในฤดูใบไม้ผลิช่างสดชื่น และข้างหน้านั้นเองมีหงส์สวยงามสามตัวกำลังไซ้ขนลอยละล่องอยู่บนผิวน้ำอย่างนุ่มนวล ชวน มองออกมาจากพงหญ้าหนา ลูกเป็ดจำภาพหมู่นกที่สวยงามนั้นได้และเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าอย่างประหลาด
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:22 am, ทั้งหมด 3 ครั้ง |
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:25 pm |
|
" ฉันจะลองบินเข้าไปหาพวกเขา นกผู้สูงศักดิ์เหล่านั้น หากเขาจะจิกให้ตายก็จะยอม เพราะฉันน่าเกลียดนัก แต่ยังกล้า เข้าไปใกล้พวกเขาอีก แต่ไม่เป็นไรหรอก ถูกนกพวกนี้ฆ่าตายเสียยังดีกว่าอยู่อย่างขมขื่น ให้ฝูงเป็ดมาเย้ยไยไพ หรือปล่อย ให้แม่ไก่จิก แถมยังถูกเด็กเลี้ยงไก่ทุบตีเอาอีก หรือไม่ก็อยู่อย่างทรมานในหน้าหนาว " คิดดังนั้นเป็ดน้อยก็บินลงไปในน้ำ ว่ายตรงไปยังฝูงหงส์อันสวยงามนั้น เมื่อหงส์พวกนั้นหันมาเห็น ต่างก็รีบว่ายน้ำเข้ามาหาแล้วไซ้ขนให้ " ฆ่าผมให้ตายเถอะครับ " เจ้าสัตว์ที่น่าสงสารครวญคราง พลางก้มหัวไปยังผิวน้ำเพื่อรอความตาย แต่นั่นอะไรนั่น ที่ปรากฏ แก่สายตาของเขาในเงาน้ำ ในน้ำนั้นสะท้อนเงาของตัวเอง แต่มันกลับไม่ใช่ตัวเขาที่เคยเงอะงะ ตัวเขาที่เคยมีขนดำ ๆ ช่างน่า เกลียดและน่าขมขื่นอะไรอย่างนั้น เขาเองก็คือหงส์เหมือนกัน เกิดมาในเล้าเป็ดก็ไม่เป็นไร หากไข่ที่วางอยู่นั้นเป็นไข่หงส์ เป็ดน้อยรู้สึกสุขใจกับความทุกข์ยากลำบากที่เคยพานพบมา ในอดีต และเมื่อได้มาลิ้มรสแห่งความสุขและความงามที่ต้อนรับก็ยิ่งสุขมากขึ้น และแล้วหงส์สวยงามทั้งฝูงต่างว่ายน้ำมาราย รอบเขาเอาไว้ และไซ้เขาด้วยจะงอยปาก
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:22 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง |
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:25 pm |
|
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:22 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง |
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:27 pm |
|
เด็ก ๆ ที่เข้ามาเที่ยวในสวน โยนขนมปังและเมล็ดพืชให้ เด็กคนเล็กที่สุดตะโกนบอก " ดูนั่น...สมาชิกใหม่ ! " เด็กคนอื่น ๆ ได้ยินต่างก็รุมล้อมเข้ามาดูอย่างดีใจ " ใช่แล้วสมาชิกใหม่ ! " แล้วเด็ก ๆ ก็พากันตบมือเต้นไปรอบ ๆ และวิ่งไปเล่าให้พ่อแม่ฟัง บรรดาฝูงหงส์ต่างได้กินขนมเค็กและขนมปังมากมายที่พวกเด็ก ๆ พากันโยนลงมาให้ในน้ำพลางพูดว่า " ตัวใหม่สวยที่สุดเลย ทั้งหนุ่มทั้งน่ารัก " บรรดาหงส์ที่มีอายุมากต่างก้มหัวให้กับเขา หงส์หนุ่มรู้สึกเขินจนต้องซุกหัวซ่อนไว้ใต้ปีก อย่างไม่รู้เหตุผลว่า เป็นเพราะด้วยเหตุใด เขารู้เพียงว่าเขามีความสุขมาก แต่กลับไม่รู้สึกว่ามีความเย่อหยิ่งอยู่ในใจแต่อย่างใด ผู้มีจิตใจงดงาม จะต้องไม่รู้สึกหยิ่งยะโส เขาครุ่นคิดถึงยามที่ถูกกลั่นแกล้งและได้รับการเย้ยหยัน แต่ตอนนี้เสียงที่ได้ยินกลับเป็นว่าเขาสวยที่สุด ที่สุดกว่าหงส์ทั้งหลาย พระอาทิตย์ก็ส่องแสงต้อนรับ เขากระพือขน ชูคอระหง และจากส่วนลึกของหัวใจเหมือนดังจะบอกว่า " เมื่อครั้งยังเป็นลูกเป็ดขี้เหร่อยู่นั้น ผมไม่เคยนึกฝันเลยว่าจะมีความสุขได้ถึงเพียงนี้ ! "
-----------------------------------
แปลและเรียบเรียงโดยสุขุมาลย์
คัดลอกมาจาก...
http://sukumal.brinkster.net
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:23 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง |
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:39 pm |
|
ลูกเป็ดขี้เหร่ :
เรื่องราวอมตะของลูกเป็ดที่เกิดมามีหน้าตาขี้เหร่
จนใครๆก็เอาแต่ล้อเลียนในความอับลักษณ์ของมัน
มันจึงออกเดินทางผจญภัย
ในที่สุดมันก็ได้พบพ่อแม่ที่แท้จริงของมัน
และได้รู้ว่าที่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่เป็ดที่หน้าตาขี้เหร่ แต่มันเป็นหงส์ที่สวยงาม
|
|
|
|
|
|
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
03 ต.ค.2006, 4:47 pm |
|
เกี่ยวกับผู้เขียน:
ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซ่น (Hans Christian Andersen)
นักประพันธ์ชาวเดนมาร์ก เกิดเมื่อวันที่ 2 เมษายน คริสตศักราช 1805
เคยเป็นพนักงานในโรงละคร และใช้ชีวิต เร่ร่อนไปทั่วยุโรป
จนได้พบกับสองพี่น้องตระกูล กริมม์ (Grimm Brothers)
นักเขียนนิทานชื่อดัง ซึ่งต่อมาได้คบหาเป็นมิตรสหายกับ ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซ่น
นอกจากจะเลื่องชื่อในด้านการเขียนนิทานแล้ว
ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซ่น ยังเขียนงานได้อีกหลากหลายแนว
เช่น เรื่องสั้น นวนิยาย บทละคร กวีนิพนธ์ บทเพลง
นิทานเรื่องเอกซึ่งสร้างชื่อให้ ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซ่น เป็นที่รู้จักทั่วโลก
นอกจากนิทานเรื่องเงือกน้อย, เด็กหญิงขายไม้ขีดไฟ, ลูกเป็ดขี้เหร่
แล้วยังมีนิทานเรื่อง เจ้าหญิงกับเมล็ดถั่ว, ฉลองพระองค์ชุดใหม่ของพระราชา
และลูกข่างกับลูกบอล อีกด้วย
|
|
แก้ไขล่าสุดโดย ลูกโป่ง เมื่อ 27 ธ.ค.2006, 10:23 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง |
|
|
|
อำนวยยาลา
บัวใต้ดิน
เข้าร่วม: 30 ต.ค. 2006
ตอบ: 15
ที่อยู่ (จังหวัด): 259หมู่6ตำบลนาเกลืออำเภอพระสมุทรเจดีย์จังหวัดสมุทรปราการ
|
ตอบเมื่อ:
23 พ.ย.2006, 7:39 pm |
|
ขอบคุณมากครับได้อ่านแล้วทำให้ใจเป็นสุขไปด้วยกับเจ้าเป็ดขี้เหร่จัง ทุกข์ตอนต้นสุขบั้นปลาย แมวโพง |
|
_________________ ศรัทธาพระพุทธศาสนาเป็นเลิส |
|
|
|
suvitjak
บัวบาน
เข้าร่วม: 26 พ.ค. 2008
ตอบ: 457
ที่อยู่ (จังหวัด): khonkaen
|
ตอบเมื่อ:
23 ก.ค.2008, 12:25 pm |
|
ขอบคุณครับผมชอบมากเลยครับ |
|
_________________ ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน |
|
|
|
|