ยาระงับสรรพทุกข์

ผู้เยี่ยมชม

........ต้น “ไม่รู้-ไม่ชี้” เอาเปลือก
ต้น “ช่างหัวมัน” นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง
“อย่างนั้นเอง” เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง
“ไม่มีกู-ของกู” แสวง เอาแต่ใบ
“ไม่น่าเอา -น่าเป็น” เฟ้นเอาดอก
“ตายก่อนตาย” เลือกออก ลูกใหญ่ๆ
หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้
“ดับไม่เหลือ” สิ่งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน
หนักหกชั่ง เท่ากับ ยาทั้งหลาย
เคล้ากันไป เสกคาถา ที่อาถรรพ์
“สพเพ ธมมา นาลํ อภินิเวลาย” อัน
เป็นธรรมชั้น หฤทัย ในพุทธนาม
จัดลงหม้อ ใส่น้ำ พอท่วมยา
เคี่ยวไฟกล้า เหลือได้ หนึ่งในสาม
หนึ่งช้อนชา สามเวลา พยายาม
กินเพื่อความ หมดสรรพโรค เป็นโลกอุดรฯ

คัดลอกมาจากหนังสือ “ทำธุรกิจ สไตล์ท่านพุทธทาส”
หัวข้อ “ต้องรู้ให้ได้ว่า ท่านพุทธทาสสั่งยาระงับสรรพทุกข์ ไว้อย่างไร”