กฏแห่งกรรม : ทรมานมดแดง

ตอบเมื่อ: 24 พ.ย.2005, 10:12 am

ทรมานมดแดง

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับ อาจารย์กมลภา พยัคฆนันท์ ข้าราชการบำนาญ ภริยาอดีตเกษตรจังหวัดนครราชสีมา ปัจจุบันเธอเป็นอาจารย์สอนวิปัสสนากรรมฐาน มองด้วยตาเปล่าก็จะทราบว่า เธอเป็นคนป่วย และมีอาการป่วยไม่น้อย อาการของเธอก็ดูน่าประหลาด เพราะบางครั้งจะมีอา การร่างกายข้างใดข้างหนึ่งทรุดเอียง ฮวบฮาบลงไปกองกับพื้นโดยไม่รู้ตัวล่วงหน้ามาก่อน และหากเธอฝืนร่างกายไม่ทัน ก็จะล้มลุกคลุกคลานต่อหน้าต่อตาคนมากๆ เป็นที่อับอาย และได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานเป็นอย่างยิ่ง เธอได้พยายามหาหนทางรักษาโดยใช้เวลานานกว่า 20 ปี ไปรักษากับหมอทุกประเภททั้งหมอจีน หมอไทย หมอฝรั่ง ใครบอกใครเล่าว่ามีหมอดีที่ไหน ราคาแพงแสนแพงเท่าใด เธอก็บุกบั่นตะเกียกตะกายไป จนสิ้นเงินสิ้นทองเป็นจำนวนมาก แต่อาการก็เพียงแค่ทุเลาเบาบางลงไปบ้างเท่านั้น สุดท้ายก็กลับมาเป็นอีก

เธอจึงหันกลับมารักษาด้วยการใช้ธรรมโอสถแทน นั่นก็คือการทำบุญสร้างกุศลทุกอย่าง ใครมาบอกบุญสร้างโบสถ์ สร้างศาลา สร้างสาธารณกุศลต่างๆ เธอจะบริจาคเงินร่วมบุญด้วย แม้กระทั่งงานสังคมสงเคราะห์ต่างๆ เลี้ยงเด็กกำพร้า งานกาชาด เธอก็จะไปร่วมทำงานด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ เหน็ดเหนื่อยเท่าไรไม่เคยท้อ รวมทั้งได้เข้าร่วมทำงานการกุศลทุ่มเทแรงกายและแรงทุนทรัพย์ที่สถาบันแม่ชีไทย ซึ่งตั้งอยู่ที่อำเภอปักธงไชย จังหวัดนครราชสีมา เพิ่มอีกแห่งหนึ่ง โดยมุ่งหวังว่าอาการป่วยของเธอ (ซึ่งหมอทั้งหลายก็ยังวินิจฉัยโรคไม่ถูกว่าป่วยเป็นโรคอะไร) จะหายเป็นปกติ เพราะทุกข์ทรมานเหลือเกิน

แต่อาการของเธอก็ยังไม่ดีขึ้น จนกระทั่งเมื่อ 10 ปีที่ แล้ว มีเพื่อนๆ ครูด้วยกันมาชวนให้เธอเข้าปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน เธอจึงเข้าปฏิบัติ พอปฏิบัติเพิ่มขึ้นหลายครั้งอย่างตั้งอกตั้งใจและเคร่งครัด เธอก็ก้าวหน้าในทางธรรมปฏิบัติเพิ่มขึ้นๆ จนเกิดนิมิตขณะเข้าสมาธิ เห็นภาพมดแดงจำนวนมากนับร้อยนับพันตัวพากันเดินเป็นแถวยาวเหยียดอย่างมีระเบียบ และต่อมาบรรดามดแดงเหล่านั้นก็พิกลพิการ ชิ้นส่วนในตัวมดแดงถูกแยกส่วนออกมาทีละส่วนๆ กองรวมกัน ชิ้นส่วนของมดแดงเหล่านั้นยังกระดุกกระดิกสั่นริกๆ แสดงถึงความเจ็บปวดทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

เมื่อเห็นภาพเช่นนั้น เธอก็นึกถึงเรื่องราวต่างๆ สมัยเป็นเด็กๆ ขึ้นมาได้ว่า บิดาของเธอเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในจังหวัด จึงมีฐานะดีย้ายไปรับราชการยังจังหวัดต่างๆ อยู่เนืองๆ เธอเป็นลูกสาวที่คุณพ่อคุณแม่รักมากกว่าลูกๆ ทุกคน และมีพี่เลี้ยงประจำตัวคอยดูแลประคบประหงมคนหนึ่ง เธอก็เหมือนเด็กในวัยเดียวกันอีกหลายคน นั่นคือเป็นเด็กฉลาด ช่างซักช่างถาม ถามเสียจนคนถูกถามรำคาญ ช่างสังเกต ช่างสงสัย และจะต้องพยายามเสาะหาข้อเท็จจริงด้วยตัวเองให้หายสงสัยจนได้ โดยไม่ยอมเชื่อตามคำห้ามของพี่เลี้ยงหรือของผู้ใหญ่ ว่าจะเกิดอันตรายหากไปจับต้องสิ่งที่เป็นอันตรายนั้นๆ เช่นถูกห้ามว่าอย่าเล่นไฟ เพราะไฟจะไหม้มือเป็นอันตราย เธอจึงต้องพยายามพิสูจน์ด้วยตนเองให้ได้ว่าอันตรายอย่างไร ด้วยการไปจับไฟ พอไฟลวกปวดแสบปวดร้อน เธอจะไม่ร้องไห้เพราะทำตัวเอง และก็เข็ดไปอีกนาน

มีอยู่วันหนึ่งขณะที่เธอนั่งเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ในสวนคนเดียว ทันใดก็เห็นมดแดงจำนวนมากพากันเดินตาม หัวหน้าเป็นแถวยาวเหยียดเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีตัวใดตัวหนึ่งแตกแถวเลย เธอก็สงสัยว่าเพราะอะไรมดจึงต้องเดินตามหัวหน้าอย่างเคร่งครัด หัวหน้าพาเลี้ยวซ้ายก็เลี้ยวซ้ายตาม พาเลี้ยวขวาก็เลี้ยวตาม พาหยุดก็หยุดตาม เธอจึงจับตัวหัวหน้าขึ้นมาพินิจพิจารณาหาเหตุผลว่า ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ทำให้บรรดามดทั้งหลายต่างพากันแตกแถว วิ่งพล่านไม่เป็นกระบวน ไม่เป็นระเบียบ เธอเกิดความสงสัยต่อมาทันทีว่าเจ้ามดแดงที่จับอยู่นั้น หากไม่มีขาหลังข้างซ้ายจะเดินอย่างไร เมื่อคิดดังนี้เธอจึงเด็ดขาหลังข้างซ้ายมดแดง แล้วปล่อยลงวางบนพื้นดิน มดแดงก็เดินเอียงข้างซ้ายตัวลากไปกับพื้นด้วยความเจ็บปวด แล้วเธอก็สงสัยต่อไปว่าถ้าเด็ดสองขาหลังจะเดินอย่างไร คิดแล้วจึงเด็ดสองขาหลังทิ้ง ทำให้มดแดงต้องเดินลากส่วนกลางลำตัว และส่วนหัวแถไปกับพื้นด้วยความยากลำบากและทุกข์ทรมาน

ถึงขั้นนี้แล้วเธอก็ยังไม่สิ้นสงสัย จับมดแดงตัวอื่นๆ มาเด็ดสลับร่างกายส่วนต่างๆ โดยเด็ดลำตัว ส่วนขาหลังขาหน้า แล้ววางลงกับพื้นให้มดแดงเดินไถไปตามพื้นดินให้ดูบ้าง เด็ดส่วนคอบ้าง เด็ดครึ่งตัวส่วนหัวทิ้งไปบ้าง เด็ดขาทั้งสองด้านช่วงขาหน้าและขาหลังทิ้งไปบ้าง มดแดงถูกเด็ดในแต่ละวันนับร้อยๆ ตัว จนรังมดแดงที่ต้นไม้ต้นนั้นไม่เหลือมดแดงให้เด็ดต่อ เธอจึงสั่งให้พี่เลี้ยงปีนต้นไม้ต้นถัดไปเก็บรังมดแดงมาทั้งรัง แล้วนั่งเด็ดต่อด้วยความเพลิดเพลิน เธอใช้เวลานั่งเด็ดตัว มดแดงอยู่หลายวัน จนกระทั่งเกิดความเบื่อจึงเลิกเด็ดไปเอง แล้วก็ลืมเรื่องนี้เสียสนิท จนกระทั่งมาป่วยด้วยโรคที่หาสาเหตุไม่พบ และเข้าปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน จนพบว่าน่าจะมาจากสาเหตุนี้

ปัจจุบันเธอจึงรักษาอาการป่วยนี้ด้วยธรรมโอสถ สร้างบุญสร้างกุศล แผ่เมตตา ขออโหสิกรรมกับมดแดงทั้งหลาย เจ้ากรรมนายเวรทั้งที่เธอรู้ เธอจำได้ รวมทั้งที่จำไม่ได้ ไม่รู้ กระทั่งอาการป่วยของเธอทุเลาลงมากจนเกือบจะหายเป็นปกติ

กรรมนั้นหมายถึงการกระทำ ซึ่งส่วนมากจะเป็นการกระทำที่ไม่ดี เป็นอกุศลกรรม จึงมีเจ้ากรรมนายเวรคอยติดตามทวงหนี้กรรม ให้ต้องชดใช้ตามโทษานุโทษ ตามมาตรฐานโทษที่ได้วางเอาไว้ จะซ่อนเร้นหลบหนีไม่ได้ เพราะนี่คือกฎแห่งกรรม และแม้จะสร้างกรรมดีไว้ แต่ก็ไม่สามารถลบล้างกฎแห่งกรรมนั้นๆ ได้ เป็นแต่เพียงบรรเทาเบาบางลงเท่านั้น

ผู้จัดการออนไลน์ 26 ตุลาคม 2548 15:35 น.

ตอบเมื่อ: 26 พ.ย.2005, 2:37 pm

สาธุด้วยครับ

เมื่ออ่านเรื่องนี้แล้ว ก็ทำให้นึกถึงกรรมของตัวผมเองที่ได้ทำไว้กับมดแดง
ตอนเด็กๆ ชอบทรมานและฆ่ามดแดงด้วยความสนุนตามประสาเด็กๆ
โดยใช้ไม้ตีบ้าง ใช้หนังยางวงดีดยิงบ้างทำให้มดแดงเหล่านั้นบาดเจ็บและตายไปตามๆกัน
ปัจจุบันนี้ร่างกายก็ไม่ค่อยจะแข็งแรง แต่ไม่ถึงกับเป็นโรคอะไร แต่อนาคตถ้าแก่ตัวไปไม่แน่
อาจจะเป็นโรคอย่างในเรื่องราวข้างบนก็ได้ ปัจจุบันเวลาแผ่เมตตาแผ่ส่วนกุศล
ก็ได้นำให้แผ่ให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย เค้าจะรับหรือไม่นั้นเราเองก็ไม่ทราบ
แต่เราเองขอสนึกผิดและให้เจ้ากรรมนารเวรเหล่านั้นใจอ่อนยอมรับส่วนกุศลจากเรา
และไม่จองเวรกับเราอีกต่อไป

นึกแล้วก็ยังอดสงสารมดแดงอยู่เลย ปรบมือ

ผู้เยี่ยมชม

ท่องคาถาชีนบรรชร

ผู้เยี่ยมชม

ตอนเด็ก ผมชอบจุดไฟเผามดแดง ปรากฎว่าต้องใช้กรรมนั้นตั้งแต่ อายู 11 ถึง 20 ปี โดยการเป็นลมพิษแบบรุนแรง

ตอนที่เป็นมากๆ เหมือนมีใครเอาไฟมาเผาเราทั้งตัวเลย กว่าจะพ้นวิบากกรรมนี้มาได้ก็แทบแย่ ตอนนี้ยังมีเศษกรรมเล็กๆ น้อยๆ

เช่น ชอบโดนน้ำร้อนลวกใส่ประจำ ก็ไแต่ทำบุญ และแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร เพื่อขออโหสิกรรมกันไป

ผู้เยี่ยมชม

เขียนได้ดีมากค่ะ

ตอบเมื่อ: 24 ส.ค. 2006, 4:03 pm

เรายังนึกไม่ออกว่าเคยล่วงเกินมดแดงมาบ้างรึเปล่า
ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลทั้งหลายที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาแล้วแก่มดทั้งหลายและขออโหสิกรรมกับมดแดงทั้งหลายที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินท่านไว้ ทั้งที่นึกได้ก็ดี นึกไม่ได้ก็ดี
ขอโปรดได้งดโทษและอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด

ผู้เยี่ยมชม

ตอนเด็ก ๆ เคยเอายาฆ่าแมลงไปเล่นฉีดรังมดคันไฟ (ตัวเล็ก ๆ สีเข้ม ๆ) เพราะเลียนแบบโฆษณา หลายปีผ่านไปเริ่มเป็นวัยรุ่น เคยสูดละอองยาฆ่าแมลง ทั้งๆที่ฉีดทิ้งไว้นานแล้ว มีอาการเวียนศีรษะและอาเจียนทรมานมาก ตอนนั้นก็คิดว่าคงเป็นกรรมที่ตัวเองทำกับพวกมดแมลง เพราะเป็นคนเชื่อเรื่องบาปกรรมเหมือนกัน ตั้งแต่นั้นก็ตั้งใจว่าจะไม่ใช้ยาฆ่าแมลง หรือฆ่าพวกมันอีกเลย แต่กรรมก็คงยังไม่หมด เพราะ4-5 ปีก่อนเป็นภูมิแพ้ และกลายเป็นไซนัสอักเสบ ทรมานทั้งตื่นและหลับ (ซึ่งก็ไม่ได้หลับ) และอาเจียนวันละสองสามหนอยู่พักใหญ่ ๆ เลยคิดว่าบาปกรรมแม้กับสัตว์เล็กสัตว์น้อยก็มีผลมาก ตอนนี้ไม่กล้าเลย ถ้าเจอมดแมลงที่ไม่พึงประสงค์ก็จะจับไปปล่อยที่อื่นแทน

พอได้อ่านเรื่องนี้แล้ว ยิ่งย้ำความเชื่อว่าน่าจะเป็นกรรมของเราที่ทำกับมดแน่ๆ ตอนนี้จึงพยายามอุทิศส่วนกุศลไปให้เท่าที่ทำได้

ตอบเมื่อ: 06 ม.ค. 2007, 6:27 pm

อืม เคยทำเหมือนกันแหล่ะ แต่เวลานั่งกรรมฐานถ้านึกได้ก็จะอุทิศนะ ตกใจ

ตอบเมื่อ: 13 มี.ค.2007, 2:00 pm

ขอบรรดามดทั้งหลายที่เคยถูกข้าพเจ้าทำร้ายได้โปรดอโหสิกรรมให้ข้าพเจ้าด้วยเถิด...ขอโทษนะ

ตอบเมื่อ: 02 มี.ค.2008, 9:58 pm

ตอบเมื่อ: 21 มี.ค.2008, 8:28 pm

ผมก็เคยตอนเด็กๆ ชอบเอามดแดง แล้วบีบตัวมัน แล้วมันจะอ้าปาก แล้วบีบพร้อมกัน 2 ตัว พออ้าปากก็ให้มันกัดกัน ตายทีละ2 ตัวๆ จนไม่รู้กี่ตัว โตขึ้นมาก็เลิกทำ เพราะเริ่มรู้อะไรดีอะไรไม่ดี

อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลและขออโหสิกรรมแก่มดทั้งหลาย และสัตว์ทุกชนิดที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินท่านไว้ ด้วยความไม่รู้ประสาตามเด็ก เมื่อโตขึ้นมาข้าพเจ้าก็เริ่มสำนึกรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรขอโปรดได้งดโทษและอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด

ตอบเมื่อ: 11 เม.ย.2008, 11:56 pm

นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ เหมือนกันค่ะ
เอาหนามของต้นแมงดอ (พืชชนิดหนึ่ง มีหนามแหลม เหมือนตะบองเพชร) มาเสียบก้นมดแดง ให้มันเดินลากเล่น แกล้งอยู่หลายตัวเหมือนกัน แถมบางทีเจอรังมดแดงต้องดึงให้รังมันแตก ร่วงกรูทั้งตัวอ่อน ตัวเต็มไว แล้วตัวเองก็โดนมดแดงกัด บี้มันให้ตายไปอีก

ตอนนี้เจอกะตัวเองแล้วค่ะ ต้องทำเด็กหลอดแก้ว ฉีดยาตัวเอง วันละ เข็ม 2 เข็ม ยาก็เยอะ ความเข้มข้นมาก เพราะอายุมาก ฉีดเสร็จก็บวมๆ แสบๆ อักเสบ ทุกวันนี้ฉีดมาเป็นร้อยเข็มแล้วค่ะ แถมช่วงที่ต้องเก็บไข่ หมอจะใช้เข็มยาวมาก เก็บไข่ พื้นจากสลบมา ก็เจ็บท้องทรมาณอีกหลายวันกว่าจะหาย

ไม่รู้ว่าที่ต้องผลัดบ้านผลัดเมืองเนี่ยเพราะไปทำบ้านมดแดงพังป่าวก็ไม่รู้

ทุกวันนี้ก็ได้แต่แผ่เมตตา อุทิศส่วนบุญกุศลให้น้องมดแดงตัวน้อยตัวนิดอยู่เนี่ยค่ะ ... ทำไมเราเล่นอะไรได้พิเรนอย่างนี้หนอ ...

ตอบเมื่อ: 17 มิ.ย.2008, 3:27 pm

ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้นะครับ

ตอบเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 12:27 pm

อ่านเรื่องนี้ แล้วนึกถึงตัวเอง บัวหิมะก็เคยทรมานมดแดงเหมือนกัน คงจะได้รับกรรมเช่นเดียวกัน เพราะปัจจุบันเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรมมาก สาธุ ขอให้บุญกุศลที่ข้าพเจ้าทำ แม้จะไม่มากมาย แต่ขออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรที่ข้าพเจ้าได้ล่วงเกินไว้ ขอได้โปรดโมทนาบุญกับข้าพเจ้าด้วยเทอญ สาธุ