-----ธรรมสำหรับผู้ทำอกุศลมากๆ บางคน-----

ผู้เยี่ยมชม

ผู้ทำอกุศลมากๆ บางคน
เมื่อได้ศึกษาเข้าใจในสภาวธรรมแล้ว
ก็มักมีความเสียใจในอกุศลที่ตนทำแล้วๆ นั้น
มักจะเป็นกังวลว่าตัวจะได้รับโทษภัยในขณะจะตาย
หรือชาติหน้า

การครุ่นคิดถึงเรื่องเช่นนั้นก็คือ
เป็นการที่กำลังสร้างอกุศลขึ้นนั่นเอง
เป็นการชักชวนอกุศล
หรืออารมณ์อะไรที่ไม่เป็นที่พอใจ หรือเจ็บใจ
ที่เกิดแล้วดับแล้วให้เกิดขึ้นซ้ำเติมอยู่เรื่อยๆ

บางคนชอบเอาเรื่องเสียใจครั้งเก่าๆ มาสร้างรูปใหม่
แล้วคิดเสียใจอยู่ทุกๆ วัน เป็นการสร้างอกุศล
ไม่สร้างทางเดินสะดวกให้แก่จิตใจ
จึงไม่ควรกระทำอกุศลที่แล้ว
ควรจะคิดขึ้นเพียงครั้งหนึ่งคราวเดียว
เพื่อเป็นบทเรียนเท่านั้น
จะต้องหักใจทำลายลงได้เด็ดขาด

ถ้าผู้ใดชอบคิดนึกอยู่จนชำนาญเสียแล้วจะเลิกได้ยาก
ก็สร้างอารมณ์ที่เป็นกุศลทับถมให้บ่อยๆ ด้วย
วิธีการต่างๆ ก็จะช่วยได้มาก

ยิ่งกว่านั้นเหตุการณ์ข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึง
บางคนก็ชอบคิดวาดภาพไม่ดีอยู่เรื่อยๆ
เช่น กลัวจะต้องออกจากงาน
กลัวอดอยาก กลัวครอบครัวจะเดือดร้อน
กลัวเจ้านายจะดุ กลัวเพื่อนฝูงจะโกรธ
กลัวจะอับอายขายหน้า
กลัวคนรักจะทอดทิ้ง
กลัวจะเจ็บป่วย
ตลอดจนกลัวความตาย
ทั้งๆ ที่เหตุการณ์เหล่านั้นยังมาไม่ถึง
และส่วนมากบางทียังไม่เกิดขึ้นเลย
แต่เป็นเพราะตัวชอบสร้างภาพขึ้นเองจนชำนาญเป็นเหตุ

จริงอยู่ แม้ว่ามนุษย์จะฝังมั่นอยู่ในความกลัว
ทุกรูปทุกนามก็ตาม
แต่ผู้ใดเข้าใจสภาวธรรม
ผู้ใดมีศิลปะในการแก้ปัญหาของชีวิตอยู่บ้าง
เรื่องเล็กน้อยที่จะทำให้อารมณ์ขุ่นมัวก็ย่อมจะเกิดน้อย
ยิ่งน้อยเท่าไรยิ่งดี เพราะการฝึกใจให้เกิดทางเดินสะดวก

คัดลอกจากหนังสือ : กรรมกับอดีตแห่งกาลมรณะ
โดย หลวงพ่อจรัญ ฐิตธฺมโม

คณะกัลยาณมิตรธรรม และญาติธรรม มหาวิทยาลัยขอนแก่น
จัดพิมพ์เป็นธรรมทาน
ถวายพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
เนื่องในวโรกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๖ รอบ
๕ ธันวาคม ๒๕๔๒

ที่มา :: ธรรมจักร

ผู้เยี่ยมชม

สาธุครับ..