พระราชาโปรดเรื่องโกหก

ตอบเมื่อ: 03 เม.ย.2006, 9:28 am

พระราชาโปรดเรื่องโกหก

พระราชาองค์หนึ่ง โปรดฟังเรื่องโกหกมาก จึงให้เสนาไปป่าวประกาศว่า

"ท่านพ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย ถ้าผู้ใดสามารถเล่าเรื่องโกหกให้เป็นที่ถูกพระทัยของพระราชาได้ ผู้นั้นจะได้ครอบครองพระราชสมบัติของพระองค์ทั้งหมด"

ประชาราษฎรทั้งหลาย เมื่อได้ฟังเสนามาป่าวประกาศเช่นนั้น ต่างก็มีความประสงค์จะเล่าเรื่องโกหกให้พระราชาฟังเป็นจำนวนมาก

ชายคนแรกได้เริ่มเล่าว่า

"พ่อของข้าพระพุทธเจ้า มีคทาอยู่อันหนึ่ง คทานี้ยาวมาก เวลาจะต้อนแกะก็ไม่ต้องยุ่งยากและไม่ต้องเดินตามแกะด้วย เพียงแต่ยื่นไม้คทานี้ออกไปก็สามารถเลี้ยงแกะได้อย่างสบาย

เวลากลางคืน ก็สามารถใช้ไม้คทาอันนี้เขี่ยดวงอาทิตย์ทั้งหลายให้มาร่วมกันส่องแสงตรงที่แกะนอนอยู่ได้"

พระราชาฟังชายเลี้ยงแกะเล่าเรื่องไม้คทาก็ไม่พอพระทัยจึงตรัสขึ้นว่า

"ในสมัยก่อนไม้คทายาวๆ อย่างนี้ใครก็ทำได้ทั้งนั้น เจ้านี่เล่าเรื่องไร้สาระ เสนานำชายเลี้ยงแกะคนนี้ไปเฆี่ยน"

ต่อมาก็ถึงเวลาที่ชายคนที่สองจะต้องเล่าบ้าง เขาได้เริ่มเรื่องว่า

"ปู่ของข้าพระพุทธเจ้าเป็นเจ้าสัว มีกล้องยายาวมากเวลาจะจุดต้องจุดที่ดวงตะวัน พระพุทธเจ้าข้า"

พระราชาได้ฟังดังนั้นก็ตรัสว่า "กล้องของข้าก็จุดกับแสงพระอาทิตย์เหมือนกัน เจ้าโกหกไม่เข้าท่า เสนานำตัวไปเฆี่ยน"

ครั้นถึงลำดับของชายคนที่สามต้องเล่าบ้าง เขาก็เริ่มเล่าว่า

"เมื่อคืนนี้ฟ้าถูกลมพายุพัด จนต้องแตกแยกออกจากกัน เกิดเป็นไฟคุขึ้น ต้องใช้เข็มเย็บไว้ให้ติดกัน"

พระราชาได้ฟังจึงตรัสว่า "ฟ้าแยกอย่างนี้ข้าเคยเห็นบ่อยๆ เหมือนรอยหวาย เสนาจงนำตัวชายคนนี้ไปโบย"

พอถึงชายคนที่สี่ก็เล่าว่า

"วัวของข้าพระพุทธเจ้าปากกว้างมาก กินหญ้าได้ทั้งรถ"

ชายคนที่ห้าเล่าว่า

"ขณะที่ข้าพระพุทธเจ้าตุ๋นเป็ดอยู่เป็ดก็บินหนีไปทั้งที่ยังร้อนๆ อยู่"

ชายคนที่หกเล่าว่า

"ข้าพระพุทธเจ้าเป็นคนพเนจร ได้ขี่อูฐเร่ร่อนไปในทะเลทราย เหงื่อไหลออกมายาวราวกับสายน้ำ ทำให้เย็นชื่นใจ"

พระราชาทรงฟังนิทานที่ทุกคนเล่าก็ไม่พอพระทัย ตรัสสั่งให้นำตัวไปโบยหมดทุกคน จนคนอาสาเล่านิทานคนอื่นๆ ต่างหนีกันไปหมด

ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินจูงลาเข้ามาในวัง พระราชาทรงเห็นเข้าก็แปลกพระทัยมาก เพราะบนหลังลามีลังใบใหญ่ซ้อนกันอยู่หลายใบ

พระราชาจึงตรัสถามชายหนุ่มไปว่า "นี่พ่อหนุ่ม เจ้าจูงลาเข้ามาทำไมในพระราชวังนี้"

ชายหนุ่มตอบว่า "พระองค์ช่างลืมหลงเรื่องความหลัง พระองค์ได้ทรงขโมยทองของข้าพระพุทธเจ้ามาหลายลัง ข้าพระพุทธเจ้าได้ตามหาพระองค์มาเกือบปีแล้ว ก็มาพบที่นี่แหละ พระพุทธเจ้าข้า"

"โกหก เจ้าพูดเรื่องสกปรกน่าบัดสี" พระราชาตรัสด้วยความโกรธ

"พระองค์ท่านทรงเชื่อว่า ข้าพระพุทธเจ้าพูดโกหก ฉะนั้นขอจงทรงยกพระราชสมบัติให้แก่ข้าพระพุทธเจ้าด้วยเถิด พระพุทธเจ้าข้า" ชายหนุ่มทวงสัญญา

"เออข้านึกได้แล้วว่า ข้าขโมยทองของเจ้ามาหลายสิบลังดังที่เจ้าพูด" พระราชาทรงแสร้งทำเป็นยอมรับ เป็นการยอมแพ้

"เมื่อพระองค์ท่านทรงยอมรับ ก็ขอจงทรงคืนทองทั้งหมดให้แก่ข้าพระพุทธเจ้าเถิด ข้าพระพุทธเจ้าจะได้รีบกลับไป พระพุทธเจ้าข้า"

พระราชาแสนอดสูพระทัย เพราะเสียรู้แก่ชายหนุ่มเสียแล้ว ไม่รู้จะทำประการใดจึงตรัสสั่งเสนาว่า "พวกเจ้าจงไปเอาทองใส่ลังให้เต็มทุกลัง แล้วมอบให้แก่ชายหนุ่มคนนี้โดยเร็วที่สุด"

ชายหนุ่มได้ทองบรรทุกหลังลาไปเป็นจำนวนมาก เพราะความเฉลียวฉลาดของตนเองแท้ๆ

ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้

1. การเป็นคนเจ้าเล่ห์หลอกลวง ถ้าหากมีคนเขารู้ทันเ ล่ห์กลลวงนั้นก็จะย้อนมาทำร้ายตนเองได้เสมอ

2. คนเฉลียวฉลาด ย่อมทำอะไรด้วยปัญญาสามารถแก้ปัญหาต่างๆ ได้

3. การคบกับคนพาล นำมาซึ่งความเดือดร้อน ดังคำกล่าวที่ว่า "คบคนพาล พาลพาไปหาผิด"

สาธุ

จบ

ผู้เยี่ยมชม

นิทานในเว็บนี้เยี่ยมยอดมากๆ สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

ให้ข้อคิดดีคะ

ผู้เยี่ยมชม

คิดถึงสมัยยังวัยเยาว์ กับวิชาภาษาไทย ที่มีอาจารย์ผู้หญิงแก่ๆ หน้าดุ (แต่ใจดีมากๆ) สอนให้อ่านทำนองเสนาะ

ครั้งหนึ่งมีราชา ชอบวาจาโกหกคน วันหนึ่งอยากฟังจน ใช้เสนาประกาศไป
ว่าคนที่พูดเท็จ เล่าเรื่องเด็ด ถูกฤทัย จะยอมยกกรุงไกร ทรัพย์สินมอบ ให้ครอบครอง
ได้ยินคำประกาศ ประชาราษฎร์ ถ้วนทั้งผอง ชายเลี้ยงแกะรีบจอง ได้ฤกษ์เล่าก่อนทุกคน
เขาเล่าว่าพ่อข้า มีคฑายาวเหลือล้น ต้อนแกะไม่อลวน โดยมิต้องเขยื้อนกาย
ครั้นถึงยามกลางคืน ใช้ไม้ยื่นเขี่ยดาวฉาย ให้วางกันเรียงราย ส่องแสงส่งตรงแกะนอน..........

ใครจำแบบเต็มๆ ได้ช่วยส่งให้หน่อยค่ะ อยากเก็บไว้เสริมความทรงจำบางส่วนที่หายไป (poison_kk@yahoo.co.th)
ขอบคุณค่ะ

ตอบเมื่อ: 13 พ.ค.2007, 5:46 pm

ครั้งหนึ่งมีราชา ชอบวาจาโกหกคน
วันหนึ่งอยากฟังจน ใช้เสนาประกาศไป
ว่าคนที่พูดเท็จ เล่าเรื่องเด็ดถูกฤทัย
จะยอมยกกรุงไกร ทรัพย์สินมอบให้ครอบครอง

ได้ยินคำประกาศ ประชาราษฎร์ทั่งทั้งผอง
ชายเลี้ยงแกะรีบจอง ได้ฤกษ์เล่าก่อนทุกคน
เขาเล่าว่าพ่อข้า มีคทายาวเหลือล้น
ต้อนแกะไม่อลวน โดยมิต้องเขยื้อนกาย

พอถึงยามกลางคืน ใช้ไม้ยื่นเขี่ยดาวฉาย
ให้รวมกันเรียงราย ส่องแสงส่งตรงแกะนอน
ราชาไม่ชอบฟัง นั่งผินหลังพูดแคะค่อน
ใครใครครั้งเก่าก่อน ก็ทำได้ไม้ยาวยาว

เรื่องนี้ฤาโกหก ข้าสัปหงกอ้าปากหาว
เสนาจับขึงราว เฆี่ยนให้ยับไปทั้งตัว

คนที่สองรีบเล่า ปู่ข้าเจ้าเป็นเจ้าสัว
......... (ตรงนี้ใครจำได้ ต่อกลอนให้ครบทีครับ)

คนที่สามเล่าว่า เมื่อคืนฟ้าถูกลมหวน
......... (ตรงนี้ใครจำได้ ต่อกลอนให้ครบทีครับ)
ฟ้าแยกก็เคยมี ข้าเห็นบ่อยเหมือนรอยหวาย
เสนาหวดมันเข้า เฆี่ยนตีเอาให้เจียนตาย
ตีแหลกแตกทั่วกาย มันทำข้าเคืองรำคาญ

วันหนึ่งมีตาแก่ จูงลาแปล้เข้าวังใน
ราชาหลากฤทัย เห็นลังเต็มหลังลา
ตาแก่ว่าพระองค์ ช่างลืมหลงเรื่องความหลัง
โขมยทองข้าหลายลัง ดังที่อยู่บนหลังลา

ราชาว่าโกหก เรื่องสกปรกน่าบัดสี
ตาแก่แสนยินดี ราชาเชื่อข้ากล่าวเท็จ
ดังนั้นขอเงินตรา และพาราเป็นบำเหน็จ
เพราะข้าโกหกเด็ด รีบรางวัลข้าเร็วไว

ราชาไม่ยอมแพ้ เออตาแก่ข้านึกได้
โขมยทองเจ้าไป เป็นหลายลังดังว่ามา
ตาแก่ว่าท่านรับ จงใช้กลับคืนทองข้า
เต็มลังบนหลังลา เร็วเร็วเข้าข้าจักจร

ราชาแสนอดสู เพราะเสียรู้สุดผันผ่อน
สั่งให้เอาทองก้อน ใส่เต็มลังแล้วไล่ไป
คิดดูเถิดผู้อ่าน หลอกทำการเขาสิ่งใด
หากเขารู้เล่ห์ได้ หลอกกลับคำช้ำนักเอย

เป็นบทกลอนที่ไพเราะมากคะ น่าเสียดายที่เราหาได้แค่นี้

เครดิตคะ -- http://overlord.exteen.com/20050907/entry

ตอบเมื่อ: 06 ธ.ค.2007, 2:29 pm

ขอบคุณมากครับ ดีจริงๆ

ตอบเมื่อ: 23 เม.ย.2008, 10:21 pm

เหอะๆ ผมอ่านไปก็คิดไปว่าจะเล่าเรื่องอะไรให้พระราชาฟังดี
...แต่คิดมะออก

ขอขอบพระคุณที่เล่าเรื่องสนุกๆให้ฟัง สาธุ

ตอบเมื่อ: 02 มิ.ย.2008, 3:42 pm

ยอดเยี่ยมครับได้ข้อคิดดีๆ แลบลิ้น