ทฤษฎีธรรมนั้นเปรียบได้ดั่งขยะสำหรับผู้บรรลุ ฟังครั้งแรกก็รู

ตอบเมื่อ: 21 ม.ค. 2006, 10:21 am

จุดหมายของการศึกษาธรรมคือการบรรลุธรรม หรือ เข้าถึงวิมุตติสุข (สุญญตา,ความสุขจากความว่างสงบ) เมื่อถึงจุดหมายปลายทางแล้ว แผนที่เดินทางก็หมดความจำเป็น เปรียบเหมือนดั่งกองขยะดีๆนี่เอง ผู้ใดได้ยินได้ฟังแล้วอย่าเพิ่งโกรธไปแต่ขอให้เข้าใจว่า ประโยคนี้คือคำของผู้ที่บรรลุวิมุตติแล้วนั่นเอง

พระที่ได้วิมุตติแล้วนั้น จะถูกเรียกว่าพระอรหันตสาวก ( เฉพาะผู้ที่บวช ) ถือว่าเป็นผู้ที่หมดสิ้นแล้วซึ่งกิเลสอาสวะทั้งปวง ไม่มีการเกิดตัวทุกข์อีก แต่เท่านี้ยังไม่พอ ยังมีเหนือกว่านี้อีก ก็คือ บุคคลจำพวกที่ละวิมุตติสุขทิ้งเสีย ออกเผยแพร่พระธรรม ตั้งจิตไปที่การบรรลุพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เพื่อที่จะกลับมาเกิดในโลกธาตุแสดงธรรมโปรดสัตว์ให้พ้นทุกข์ นับว่าเป็นความเมตตากรุณาอย่างสูงส่งเลยทีเดียว

ดังนั้นแล้ว ท่านที่บรรลุทั้งหลายโดยมากจะกลับมาศึกษากองขยะอีก ศึกษาด้วยความเป็นตถตา ตถตาถ้าจะพูดให้สมบูรณ์ก็คือวิธีการกระทำของพระอรหันต์นั่นเอง ศึกษาจนรู้สำเร็จลึกซึ้งทุกระดับแล้วก็นำไปเผยแพร่ให้ผู้อื่นเข้าใจ เป็นการสะสมบุญบารมีเพื่อที่จะได้บรรลุเป้าประสงค์ ( อิทธิฤทธิ์ที่ได้มาก็คงเป็นเพราะผลจากการนี้ )

ท่านเว่ยหลางกล่าวไว้ว่า สิ่งมีชีวิตทั้งปวงล้วนสามารถเข้าถึงจิตดั้งเดิมแท้ได้ ( วิมุตติสุข,จิตบริสุทธ์,สุญญตา ) พวกเราชาวพุทธจึงถือได้ว่าโชคดีที่ได้ฟังทางลัดสำเร็จเร็วจากพระพุทธเจ้า ไม่ต้องเสียเวลาสะสมบุญความดีเป็น 10 ชาติ 100 ชาติ เพื่อการบรรลุด้วยตนเอง

คุณผู้อ่านคิดอย่างไรบ้างเชิญชี้แจงแจ้งให้ฟัง ขอบคุณหลายๆ

ตอบเมื่อ: 21 ม.ค. 2006, 2:38 pm

.....ธรรมของพระพุทธเจ้านั้น จะรู้ได้ก็ด้วยการฝึกตนด้วยวินัยอันเคร่งครัดเป็นเวลานาน ต้องอดทนต่อสิ่งที่อดทนได้ยาก และด้วยการปฏิบัติสิ่งที่ปฏิบัติได้ยาก คนที่มีบารมีและมีปัญญาไม่ถึงก็จะไม่เห็นธรรมนั้น คนเช่นนั้นถึงจะพยายามอย่างไรก็ไม่ได้ผล..... เซน.....ท่านโพธิธรรม.....

ผู้เยี่ยมชม

การจะมองให้ทะลุถึงแก่นได้ก็ต้องมองเปลือกฯลฯ มาก่อนแล้วด้วย

ยกตัวอย่าง เรารู้จักศาสนาพุทธ นับถือมาแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เรารู้จักจากทฤษฎีก่อน หรือรู้แก่นมาก่อน

เรารู้จากภายนอกมาก่อน ขั้นแรกเลยอาจเป็นพิธีกรรม แล้วก็ค่อยๆ มาเรียนรู้คำสอนจากตำรา รู้ตำราพอสมควรแล้ว จึงลงมือปฏิบัติ เป็นขั้น ๆ มาอย่างนี้

เหมือนเรามองต้นไม้ เราเห็นเปลือกก่อน แล้วค่อยๆมองลึกลงไปๆ จนถึงแก่น.....

ต้นไม้ทั้งต้นมีความสำคัญทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นเปลือกเป็นใบเป็นกะพี้ มีความสำคัญทั้งนั้น...

ครูจบปวส. สอนเรา แล้วครูก็สอนอยู่แค่นั้น ส่วนตัวเราจบปวส. แล้ว เรียนต่อไปเรื่อย ๆ จนจบปริญญาเอก ครูคนนั้นไม่มีบุญคุณต่อเราเลยหรอ ไม่มีความสำคัญเลยหรอ

เราไม่รักและเคารพครูคนนั้นของเราเลยหรอ

.

ผู้เยี่ยมชม

อีกนิดยังไม่สมบูรณ์

พระพุทธเจ้า หลังจากตรัสรู้เป็นศาสดาเองในโลกแล้ว ทรงเปรียบพระองค์เองว่า เหมือนไก่ตัวแรกที่เจาะกะเปาะฟองไข่ออกมาก่อนใคร ควรเรียกว่า เป็นพี่ แต่พระองค์ก็ไม่ ทนงตนว่า เป็นพี่ใหญ่ แต่ทรงหาที่พึ่งว่าใครหนอจะเป็นที่พึ่งของเรา เราการอยู่โดยไม่มีที่พึงเลยเป็นอยู่ได้โดยยาก มอง ๆ หาก็ไม่เห็นใคร (ที่เป็นบุคคล) ทรงเห็นแต่ธรรมะที่พระองค์ตรัสรู้นั้นแหละ จึงปลงพระทัยว่า พระธรรมนั้นแหละจะเป็นที่พึ่งของเรา

พระธรรมก็มีทั้งโลกียะและโลกุตตระ.........

พระองค์ทรงสอนธรรมให้เหมาะแก่วัยแก่ความรู้สติปัญญาของผู้ฟัง ฯลฯ

เพราะเหล่าชนท่านเปรียบเหมือนดอกบัว 4 เหล่าแล