ช่วยตอบหน่อย

ผู้เยี่ยมชม

ผมสนใจในเรื่องสมาธิมานานแล้วครับ และมีอาการแปลกๆ คือตอนนี้ไม่ว่าจะเดิน จะนั่งสมาธิหรือทำอะไรก็ตาม เมื่อรวมจิตให้สงบขึ้นมาจะรู้สึกว่ามีก้อนหรือตึงๆ บริเวณหน้าผากบางที่จะตึงลงมาถึงตา อยากจะถามว่ามันเป็นอาการอะไรครับ และควรจะทำอย่างไรต่อครับเพื่อจะพัฒนามัน (เมื่อร่วมจิตได้เมื่อไร่ก็จะเกิดอาการนี้ ถึงแม้นว่าจะลืมตาก็ตาม) และอีกข้อหนึงครับ หลังจากทำสมาธิแล้วอุทิศให้ผู้ล่วงลับไปแล้วเขาจะได้ไหมครับ และมีวิธีใดที่อุทิศให้เขาจะได้รับอย่างเต็มที่ครับ ขอบคุณครับ

ผู้เยี่ยมชม

ไม่ควรทำต่อ อันตราย

การทำสมาธิคือ การที่จิตไม่คิดทั้งดีและชั่ว ไม่ปรุ่งแต่งในความคิด อาจหมายถึงจิตที่สงบนั้นเอง การทำสมาธิสามารถทำใด้ทุกอริยาบท สมาธิไม่ติดในรูปแบบ

แต่ละคนอาจมีความชอบในอริยาบทไม่เหมือนกัน

อาการของสมาธิดูง่ายคือ เราจะไม่ถูกสิ่งเร้าภายนอกและภายในทำให้เราขั่วแขว

การทำสมาธิแล้วอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ล่วงลับไปแล้วเป็นสิ่งดี เหมือนคลื่นส่งที่ไม่มีอะไรมาข้างย่อมส่งได้ไกล

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเจ้าของกระทู้...

...อาการซึ่งปรากฏนั้น มันเป็นอาการของจิตซึ่งเป็นสมาธินั่นแหละ แต่มีผลโยงมาถึงกายด้วย ดังเช่นอาการที่คุณเจ้าของกระทู้กำลังประสบอยุ่นั่นแหละครับ

ดูตัวอย่างง่ายๆครับ เวลาเรากลัวอะไร มีกลัวผีเป็นต้น ขนลุกไปทั้งตัว หรือวันใด เราสู้สึกว่าสบายใจดี เนื้อตัวจะเบาๆ เคยสังเกตไหมครับ

เพราะอะไร ?

เพราะกายกับใจเข้าทำงานร่วมกัน ใจสบาย ๆ เนื้อตัวจะเบาๆ คล่องแคล่ว

วันไหนรู้สึกขึ้เกียจ เนื้อตัวจะอืดอาดหนักๆ เป็นต้นไม่กระฉับกระเฉง........

ก่อนพูดถึงคำว่าสมาธิ ดูตัวอย่างเปรียบดังนี้ก่อนครับ เพื่อความเข้าใจง่ายๆ

ท่อน้ำซึ่งรั่วอยู่หลายๆจุด น้ำจะไหลออกปลายท่อไม่แรงถูกต้องไหมครับ

ทีนี้ เมื่อเราต้องการจะให้น้ำออกปลายท่อแรง ๆ เรา ก็ต้องอุดท่อที่รั่วนั้น ฯลฯ

จิตที่ไม่เป็นสมาธิ เหมือนท่อที่รั่ว จึงไม่มีพลัง

จิตที่เป็นสมาธิ เหมือนท่อที่อุดรูรั่วนั้น ๆ แล้ว

วิธีทำให้จิตเป็นสมาธิก็มีมากมายหลายวิธี ที่สำคัญคือฝึกให้คิดเรื่องที่เราหาอารมณ์ที่เหมาะแก่จริตของเรา แล้วก็ให้มันคิดถึงอารมณ์นั้นเรื่อยๆไป หมายความว่าให้มันคิดอารมณ์เดียว

เมือมันคิดอามณ์เดียวนั้นได้นานๆ แปลว่า จิตเป็นสมาธิแล้วครับ

ตอบเมื่อ: 13 ธ.ค.2005, 1:40 pm

กราบสวัสดีคุณtara

ตั้งสติไว้ที่ 3 จุด คือที่ หน้าผาก ทรวงอก และที่ผัสสะ อย่าปล่อยจิตออกภายนอก ให้มีสติรู้ตัวอยู่ ระลึกอยู่ที่กาย กระแสจิตจะไหลย้อนเวียนกลับลงมาในกาย ทำให้เกิดปิติไหลอาบกายทำให้กายใจเอิบอิ่ม เมื่อเกิดสมาธิ ทำให้จิตสงบระงับ

อาการที่คุณเล่ามาก็ดังที่คุณเขมตอบคือ เป็นอาการของจิตที่เป็นสมาธิ คุณก็แผ่กระแสจิตนั้นให้เกิดความรัก ความปรารถนาดีต่อตนเองก่อน จากนั้นก็แผ่ไปให้กับคนที่เรารัก จากนั้นจึงแผ่กระแสจิตที่มีความรัก ความปรารถนาดีนั้นไปตลอดโลก ให้เป็นอัปปมัญญา คือไม่มีประมาณ

ทีนี้จิตคุณไปรวมอยู่ที่หน้าผากเองแล้ว ก็ปล่อยกระแสจิตนั้นให้ทะลุหน้าผาก เข้ากับอากาศ อากาศไปถึงที่ใด กระแสจิตและความรัก ความปรารถนาดีก็ไปสู่ที่นั่น เรียกว่าการแผ่เมตตาฌาน เสร็จแล้วให้ทำความรู้สึกตัวอยู่ให้เต็มหน้า แล้วดึงกระแสจิตที่แผ่เมตตาออกไปนั้นคืนกลับสู่ให้เต็มกาย หายใจเข้าในอกให้ลึกๆ แล้วประคองลมกำหนดจิตไว้ที่ใจให้นิ่งสงบ กำลังของกระแสจิตที่แผ่เมตตาออกไปนั้นจะกลับคืนมา ทำให้อิ่มกายอิ่มใจ ไม่เกิดอาการอ่อนเพลีย การแผ่เมตตาฌานจะมีกำลังอำนาจมากกว่าเมตตาจิต เพราะต้องอาศัยกำลังจิตซึ่งรวมเป็นเอกได้แล้วจึงจะแผ่กระแสออกไปได้ค่ะ

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา