ประมวลภาพวันอุปสมบท คุณอ๊อด หรือ นาม "จิตผ่อง"

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 12:02 am

สร้างตึกสูงเสียดฟ้า.............ไปไย

หากบ่ทำจิตให้.....................แกร่งแท้

ธรรมชาติห่อนทำลาย...........จริงอยู่

ทาสแห่งอารมย์แพ้...............ถล่มล้าง สิ้นพลัน

ธรรมะคอยช่วยค้ำ...............ใจตรง

วางจิตในทรัพย์ลง..............เถิดบ้าง

กายนอกผ่อนปลดปลง.........เป็นสิ่ง ดีเอย

จิตผ่องใจสะอ้าง.................ปลดร้อน ในทรวง

สร้างตึก ให้ใครอยู่...............หากไม่รู้จักตนเอง

ธรรมชาติไม่กลัวเกรง...........ทาสใจตน คนพังภิณท์

ธรรมะท่านให้ทาง................วางจิตว่างในทรัพย์สิน

กายนอกปลงให้สิ้น...............จิตผ่องสะอาด ดับร้อนทรวง

Last edited by ayethebing on Thu May 27, 2004 6:19 pm;

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 12:10 am

จากการเจริญสติทำให้เกิดความเข้าใจในจิตหลายอย่างหลายประการ โดยในชั้นแรก ๆ จิตก็ไม่เข้าตัวมันเองว่าการเจริญสตินั้นเพื่อแสวงหาอะไร และสิ่งที่แสวงหานั้นมีลักษณะอย่างไร แต่เมื่อเจริญมาก ๆ เข้า จิตก็จะพบตัวมันเองว่าสิ่งที่แสวงหานั้น ไม่ใช่อื่นไกล แต่เป็นสิ่งเดิม ๆ ที่เคยพบเห็นมาแล้วทั้งชีวิต แต่เหตุที่จิตไม่รู้จัก จึงได้แสวงหามาอย่างผิด ๆ มาตลอด และเมื่อรู้จักแล้วว่าเป็นอย่างนี้เอง จิตจึงสงบและหยุดการแสวงหาสิ่งใด ๆ อีก และยอมปล่อยวางไม่ยึดถือสิ่งทั้งปวงที่เป็นตัวทุกข์ออก

จิตผ่อง

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 12:18 am

ในการเจริญสติคราวก่อน ๆ จิตสงสัย

ในตัวเองว่าการปฏิบัติธรรมด้วยการเจริญสติ เพื่อให้หลุดพ้นจาก

ทุกข์นั้น จะต้องให้พบสิ่งใด และสิ่งนั้นมีลักษณะอย่างไร ซึ่งจาก

ข้อสงสัยที่ว่านี้ ทำให้จิตต้องแสวงหาสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ในกายและใจ

ไปอย่างไม่จบสิ้น และที่พบได้จากการเจริญสติในขณะนั้น พบเพียง

แต่สมมุติบัญญัติที่เรียกว่า รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส และคิดนึก

ทางตา ลิ้น จมูก หู ผิวกาย และใจเท่านั้น

จิตผ่อง

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 12:22 am

จากการที่ได้เพียรเจริญสติบ่อย ๆ จนได้รู้จักและเข้าใจที่สมมุติเรียก

ว่าผู้ "รู้" มากขึ้น และการเจริญสติ ณ ขณะหนึ่งปรากฎว่า จิตได้ไปพบ

สิ่งหนึ่งที่ไม่ใช่ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส คิดนึก และจิตก็ได้เข้าใจอย่าง

แจ่มแจ้งตรงนี้เองว่า การหลุดพ้นจากทุกข์ได้ จิดต้องอยู่ตรงนี้ โดยไม่

สนใจและให้ความหมายกับสิ่งที่มากระทบทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

จิตจึงสงบและยอมปล่อยวางไม่ยึดถือสิ่งใด ในสิ่งที่สมมุติเรียกว่าตัวทุกข์

เช่น ขันธ์ห้า รูปนาม อายตนะ หรืออะไรก็ตามแล้วแต่จะเรียก

จิตผ่อง

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 1:05 am

ลูกรัก สมาธิที่ดีไม่ควรจะมีเฉพาะตอนนั่งหลับตา

มันควรจะอยู่ ในทุกอิริยาบถอย่างสม่ำเสมอ จนกลายเป็นปกติธรรม

ลูกรัก เมื่อใดที่เจ้าหยุด

ความนิ่งก็เกิด ความสงบก็จักปรากฏ

ความตรึกตรอง เจ้าก็จักได้เป็นเจ้าของ

เมื่อตรอง จิตผ่อง ก็จักมี

ลูกรัก อารมณ์จะต้องเป็นหนึ่งเดียวกับกาย

ไม่ใช่หนึ่งเดียวกับ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์

ธรรมชาติ จักรวาล โลก พลังหรือต่ออะไร อะไร

แต่เป็นปฏิปักษ์ต่อกายตน...นั่นไม่ใช่วิถีคิดแห่งพุทธธรรมนี้แน่

ลูกรัก สมาธิ เป็นพลังของพฤติกรรม ความตั้งมั่น ความระลึก รู้

เป็นผู้ช่วยสนับสนุนพฤติกรรม ความใคร่ครวญไตร่ตรอง

เป็นเครื่อง รองรับพฤติกรรม ความมีคุณมีประโยชน์

เป็นสาระปราศจากโทษ เป็น ประโยชน์ต่อจิตวิญญาณ

ข้อเสนอแนะ

ยามสาม ตื่นขึ้นบำเพ็ญเพียร

ยามสุดท้าย ออกแวะเวียนโปรดสัตว์

กลับมาสรงน้ำและทำวัตร

ปฏิบัติจัดการพัฒนากิจ

เสร็จสิ้นสนิทจิตกังขา

เล่าเรียนเขียนอ่านผ่านตำรา

บูชาธรรมมาในข้ากู

เร่งผนึกตรึกตนค้นให้พบ

จะได้จบเรื่องจริงสิ่งสงสัย

หากมิได้บำเพ็ญเป็นจัญไร

ก็ให้ตายในไพพนาภารตี

http://dhamma-isara.org/vidhi4_7.html

ธรรมะสวัสดี

มณี ปัทมะ ตารา

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 9:37 pm

อนุโมทนา สาธุ พระจิตผ่องค่ะ

ตอบเมื่อ: 18 ก.ค.2005, 9:42 pm

สาธุด้วยครับ

ผู้เยี่ยมชม

อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ