เหตุใดคนเราจึงได้มีความผูกพันเป็นศิษย์อาจารย์กัน และหนีกันไม

ผู้เยี่ยมชม

หรือว่าชาติก่อนทำกรรมอะไรร่วมกันไว้

ผู้เยี่ยมชม

แน่ใจได้อย่างไรว่าหนีไม่พ้น และที่เจอนั้นเป็นกรรมเก่าแต่อย่างเดียว...อาจหนีพ้นไปหลายคนและเจอใหม่อีกหลายคนแล้วก็ได้...

ผู้เยี่ยมชม

เหตุที่คนเรามาเกิดเป็นญาติมิตรกัน ไม่เฉพาะครูกับลูกศิษย์ เป็นเพราะบุญกรรมในอดีตและความคุ้นเคยในปัจจุบัน ร่วมกันครับ

ถ้ามีบุญใกล้เคียงกัน พบกันแล้ว ก็จะมีความสุข มีแต่เรื่องดีๆ ให้นึกถึงกัน และมีโอกาสสร้างสั่งบุญร่วมกันต่อไปได้อีก ถ้าไม่ประมาทในชีวิตเสียก่อน

ถ้ามีกรรมใกล้เคียงกัน พบกันแล้ว ก็มักจะมีความทุกข์ มีแต่เรื่องทุกข์ร้อนใจต่อกันและกันอยู่ตลอด

ดังนั้น หากพบญาติมิตรที่เป็นพาล ท่านแนะวิธีให้ดังนี้ว่า

1. อย่าทำตนเป็นพาลตอบ เพราะเท่ากับว่า เราก็ยังคงสร้างบาปกรรมต่อเช่นเดียวกับเขา ทำให้มีกรรมใกล้เคียงกัน ย่อมมีโอกาสมาพบเจอกันอีกต่อๆ ไป

2. ตั้งใจสร้างกุศลผลบุญไว้มากๆ แล้วอธิษฐานขอให้เกิดพบเจอแต่ญาติมิตรที่มีคุณธรรม เมื่อกุศลเรามีกำลังพอ ก็จะได้สมปรารถนา โดยเฉพาะบุญในเรื่องของหมั่นการชักชวนคนทำความดี หากทำบ่อยๆ จะมีกำลังแก้ไขเรื่องนี้ได้โดยตรง

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอเสริมเรื่องบุญแก้กรรมหน่อยหนึ่งนะครับ

-ถ้าเราสุขภาพไม่แข็งแรง เจ็บออดๆ แอดๆ ให้หมั่นสร้างบุญ ด้วยการปล่อยสัตว์ปล่อยปลา หรือ ถวายยารักษาโรคแด่พระสงฆ์ หรือ นำยาไปให้ชาวบ้านตามชนบท บุญนี้ถ้าทำบ่อยๆ จะมีกำลังตัดรอนกรรมเรื่องสุขภาพไม่ดี โดยเฉพาะ

-ถ้าเราเกิดมา ครอบครัวไม่ยอมให้เรียนหนังสือ ด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ให้หมั่นสร้างบุญ สนับสนุนการศึกษาพระเณร หรือ นักเรียนที่เรียนดีแต่ยากจน จะเป็นบุญที่มีกำลัง จัดการกับผลกรรมนี้โดยเฉพาะ

-ถ้าเราสายตาไม่ค่อยดี ต้องใส่แว่นหนาเตอะ ให้แก้ด้วยบุญถวายดวงประทีป จุดบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะเป็นบุญตัดรอนกรรมนี้ได้โดยเฉพาะ

-ถ้าเราเป็นโรคผิวหนังเรื้อรัง รักษาไม่ค่อยหาย ขอแนะนำบุญทำความสะอาดหอฉัน วัดวาอาราม จะเป็นบุญที่จะมาตัดรอน เรื่องโรคผิวหนังโดยเฉพาะ

เอาแค่นี้ก่อนนะครับ

ย้อนมาเรื่องญาติมิตรต่อ ที่นี้ถ้าเรามีบุญมากพอ ส่วนญาติเราไม่ยอมสร้างบุญ สร้างแต่บาปกรรม ก็จะทำให้วงโคจรต่างกันแล้ว โอกาสที่จะมาเจอกัน ก็จะยากยิ่งๆ ขึ้นไป

หลายท่านอาจจะถามอีกว่า อ้าวแล้วถ้าญาติเราเกิดเปลี่ยนแปลงตัว มาเป็นคนมีคุณธรรมให้เหมิอนกับเราขึ้นมา อย่างนี้บุญก็ใกล้เคียงกัน แล้วก็อาจโคจรมาเจอกันได้สิ

คำตอบ ก็ถ้าเขามีคุณธรรมขึ้นมา ปัญหาก็หมดไปสิครับ

ผู้เยี่ยมชม

อาจารย์ได๋ แห่งสำนักเซ็น กำลังอธิบายให้นักเรียนฟังถึงเรื่องการเกิดและความยุติธรรม

เมื่ออาจารย์อธิบายจบ นักเรียนเฝ้อ ก็ถามอาจารย์ได๋ ขึ้นว่า

นักเรียนเฝ้อ:อาจารย์ครับ ผมมีคำถามว่า ทำไมผมถึงต้องเกิดมาเป็นลูกศิษย์ และทำไมอาจารย์ถึงได้เกิดมาเป็นอาจารย์ อ่ะครับ มันยุติธรรมแล้วเหรอครับ?

อาจารย์ได๋ :ถ้าอย่างนั้นเปลี่ยนกัน เธอจงมาเป็นอาจารย์แล้วฉันจะไปเป็นลูกศิษย์

หลังเปลี่ยนตำแหน่งกันแล้ว เวลาผ่านไปราวสี่สิบนาที ในห้องเรียนนั้น เงียบ ต่างคนต่างยังเฉยอยู่ ไม่ได้ทำอะไร

นักเรียนเฝ้อจึงพูดขึ้นก่อนว่า

นักเรียนเฝ้อ : อาจารย์ครับเปลี่ยนแล้ว ทำไรต่ออีกอ่ะครับ?

อาจารย์ได๋ : จาไปรู้เหรอ ก้อเธอเป็นอาจารย์แล้วนี่