ต้องทำอย่างไรเมื่อชีวิตไม่เหลือใคร....

ตอบเมื่อ: 03 ม.ค. 2007, 10:54 am

คนๆ หนึ่งที่ชีวิตตั้งแต่เกิดก็รับรู้ว่ามีพ่อกับแม่ที่เป็นที่สุดของชีวิตจะจนจะรวยไม่เคยสำคัญแค่มีพ่อกับแม่รักก็พอแล้ว..แต่แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันมันกลับเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวเราต้องมาพลัดพลากกัน ครอบครัวแตกแยก แม่ต้องเสียชีวิตเพราะถูกรถชนตาย เรากลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลย..จนวันหนึ่งได้มาแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่ามันกรรมอะไรของเราหนักหนา ซึ่งเราต่างกันทุกอย่างการใช้ชีวิต ฐานะ ความเป็นอยู่ เป็นคนที่ผิดได้เกือบทุกข้อของศีล 5 ชีวิตเราไม่มีอะไรดีเลยเคยคิดว่าอยากมีใครซักคนที่เดินเคียงข้างกับเราเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เราขาดแต่แล้วเขากลับเดินเข้มมาเพื่อฉีกทุกอย่างในชีวิตเราให้ขาดจนไม่เหลืออะไรเลย.... ผีเสื้อ

ตอบเมื่อ: 03 ม.ค. 2007, 12:04 pm

ขอให้พยายามเรียกสติกลับมาให้ได้มากที่สุด และบ่อยที่สุด เมื่อไม่มีใคร ขอให้อยู่กับปัจจุบัน และอยู่กับตนเองอย่างมีความสงบ

จริงใจ

ตอบเมื่อ: 03 ม.ค. 2007, 2:42 pm

ทำอย่างไรเมื่อชีวิตไม่เหลือใคร

สิ่งที่สำคญที่สุดในชีวิตเราคือ...ชีวิตเรา
สิ่งที่มีค่าที่สุดในหัวใจเราคือ..หัวใจเรา

ก็เหลือชีวิตกับความจริงไงเล่าครับ ความจริงเป็นอย่างไรก็รับรู้สู้หน้ากับสิ่งนั้นด้วยความรู้เท่าทันมัน อะไรวางได้วางก่อน

ดูแลสิ่งที่มีค่าที่สุดในหัวใจของคุณคือ...หัวใจคุณ นั่นแหละสำคัญ หัวใจแกร่งแล้วความทุกข์ทรมานก็เจาะยาก

ตอบเมื่อ: 03 ม.ค. 2007, 7:42 pm

ต้องคิดว่า เวลาเราเกิดมา มาคนเด่ว
ตอนไปก็ไปคนเด่ว เราไม่ต้องไปแก้ที่อื่น ที่ไหนนนน ก็ช่วยเราไม่ได้
เราต้องแก้ที่ใจเราที่เด่ว ใจสำคัญที่สุด เวลาว่าง สวดมนต์ มากกกก
อิติปิโส ภะคะวา สวดบ่อยยยยย นานนนนน
อย่าไปคิดเรื่อง อื่นทำให้ ใจ เศร้าหมอง
มีอะไร เข้ามาคุยนะ วันนี้ วันพระ สวดมนต์ ไหว้พระ ก่อนนอนนะ

ผู้เยี่ยมชม

---เราก็เคยคิดว่า พ่อตายไปแล้ว แม่เป็นมะเร็งระยะที่ 2 น้องสาวเพียงคนเดียวก็ไม่สนิทกัน
หนี้สิน อีรุงตุงนัง ที่เราต้องรับมาใส่บ่าเราไว้

เราทำได้แค่ ร้องไห้ จะทำงัยดีกะชีวิต สุดท้าย เราก็มีพระธรรม เมื่อใดที่จิตใจเรามีพระธรรมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง นั่นแหล่ะ ความรู้สึกต่างๆ ที่เรากลัวไม่มีหลงเหลือ เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก ถึงแม้ตอนนั้นเราจะไม่มีคนอยู่ข้างๆ เลยก็ตาม เราไม่เหงา เพราะเรามีจิตเราที่ต้องคอยตามดู ตามรู้เสมอ

ขอบคุณพระธรรม สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

เราก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลก มีคนใกล้ตัวแต่ก็ยังรู้สึกเหงา และโดดเดี่ยวอย่างที่สุด เจ็บปวดกับปัญหาชีวิตจนแทบอยากตายไปเลย ถ้าไม่ใช่เพราะพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ เราคงตายไปแล้ว มหัศจรรย์แห่งพระพุทธคุณ มีจริง คุณเชื่อเถอะ ว่าทำดีย่อมได้ดี ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ทาน ศีล ภาวนา สวดมนต์ทุกครั้งที่ใจไม่ดี ทำสมาธิ แม้จะได้ไม่ดีนัก แต่คุณพระคงทราบดี ว่าเราตั้งใจ เราลองถามตัวเองว่า ถ้าหากพรุ่งนี้เราจะต้องตายเรายังจะต้องการอะไรไหม ต้องการให้ผู้คนมาอยู่ใกล้ๆเราไหม อยากให้คนที่เรารักมาอยู่ใกล้เราไหม คำตอบก็คือ เราไม่ต้องการใครเลย เราต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข เราต้องการไปสู่สถานที่ดี เมื่อเราตาย แล้วทำไงล่ะเราถึงจะไปสู่สถานที่ดีนั้นได้ วิธีที่จะพาเราไปสู่สถานที่ดีนั้นได้มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นคือ พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ ชีวิตมีแต่เรื่องทุกข์เรื่องเจ็บปวดมากมาย ต้องแก้ที่ใจของเราเท่านั้น จะอยู่ในหมู่คนมากมาย อยู่กับคนที่เรารัก หรือที่ไหนๆ ก็ตามก็รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลกได้ เพราะชีวิตมีแต่เรื่องทุกข์ ถ้าเรายังตัดความอยากมีอยากเป็นไม่ได้ เมื่อไหร่ที่จัดการให้ใจเป็นใจ อย่างที่พระพุทธองค์สอนได้ เมื่อนั้นแม้อยู่คนเดียวในโลก ก็อยู่ได้อย่างมีความสุข และไม่มีวันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวอีก เราไม่ได้เก่งอะไร เพียงอยากให้กำลังใจ เพราะเราเข้าใจและรู้สึกถึงความรู้สึกนั้นดี เพราะตอนนี้เราก็ไม่ต่างอะไรจากคุณนัก

ตอบเมื่อ: 04 ม.ค. 2007, 6:52 pm

1. ก่อนอื่นผมต้องแสดงความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณด้วยนะครับ
2. หากตอนนี้คุณเศร้าในตอนนี้ ผมก็ขอแนะนำให้คุณหาเวลาว่างๆๆนะครับในวันพักผ่อนก็ได้นะครับ ไปปฏิบัติธรรมที่เสถียรธรรมสถานนะครับ ซึ่งผมไปที่นั้นมาแล้ว ประทับใจมากเลย ทั้งสถานที่ อาหาร การปฏิบัติธรรม หากคุณสนใจ ก็โทรไปที่เบอร์ 0-2510-6697, 0-2510-4756 อ้อลืมบอกไปว่าที่นั้นเขาจะเปิดให้เราเข้าไปปฏิบัติธรรมได้ทุกวันศุกร์-อาทิตย์นะครับ ส่วนวันอื่นนั้นเขาจะไม่สอน แต่ไปเยี่ยมชมได้ หรือคุณอาจเข้าไปดูกิจกรรมได้ที่เวป http://www.sdsweb.org/th/index.php?topgroupid=%20%20%20%20%201%20%20%20%20&groupid=%20%20%20%20%201
ขอให้คุณโชคดีนะครับ
ธรรมสวัสดี

ตอบเมื่อ: 05 ม.ค. 2007, 2:28 pm

อยู่กับตัวเองซิเวลานี้แหละเพื่อนที่ดีที่สุดของเราก็คือตัวเราเอง แต่ทว่าศัตรูของเราก็คือตัวเราเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะผู้น้อยเองก็คล้ายๆ กับที่เล่ามา แต่ผู้น้อยก็เฉยๆ ทุกข์สุขอยู่ที่ใจคิด เมื่อก่อนผู้น้อยก็ไม่ทราบว่ามีค่าอะไรที่ต้องเกิดมาแต่ตอนนี้ได้รู้ว่าทุกสิ่งในโลกเพียงภาพมายา แท้ที่จริงก็คือว่าง จึงไม่อยากเก็บมาคิดให้มันปวดหัว ผู้น้อยก็พึ่งศึกษาได้ไม่นานยังไม่ค่อยเข้าใจ รบกวนอาวุธโสชี้แนะด้วยครับ
กราบลา

ผู้เยี่ยมชม

อย่าคิดว่าเป็นแต่คุรสิ เราเองก็เหมือนไม่มีอะไรเลย ทั้ง ๆ ที่มีคนข้างกาย แต่วันนี้เขาก็มีอีกคนไว้แนบข้างมาเพิ่ม เขามีลูกด้วยกัน แต่เราสิ อยู่กินแต่งงานมานับ 10 ปี เหมือนไม่เหลืออะไรเลย แต่ก็ต้องอยู่ ยังต้องอยู่ แม้จะดุเหมือนเป็นคนอ่อนแอในสายตาเพื่อน ๆ ยาติพี่น้อง เพราะทนอยุ่กับคนที่ใจโลเล อย่าทุกข์เลยนะ เราก็เสียแม่ไป เรื่องพลัดพรากมันมาทุกข์วันแหละ หนักเบา มาตามส่วน มีพระธรรมนี่แหละที่ยังดึงจิตใจเราไว้ไดอยุ่บ้าง ขอเป็นกำลังใจนะ

ผู้เยี่ยมชม

คุณยังเคยให้กำลังใจคนอื่นได้เลย ดิฉันว่าคุณนันท์นลินเข้มแข็งอยู่แล้ว ดิฉันก็เป็นเช่นคุณ 22 ปีแล้ว ที่เลือกผิด เลือกผิด เพราะเราตาบอดหรือเขา แสดงไม่แสดงธาตุแท้ในตอนแรก ก็ไม่รู้

ผู้เยี่ยมชม

เมื่อดูแล้วมันเป็นกรรมมาบีบคั้น และตัดรอนถ้าปล่อยไปอย่างงี้ก็จะเหมือนตนรกทั้งเป็น จนไม่เหลืออะไร ดูเป็นคนไฝ่ธรรมแต่ใจอ่อนเพราะถูกกรรมบีบคั้น แนะนำ ให้หมั่นระรึกถึงคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ หมั่นสวดมนต์ และแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร และสามี ทำบุญให้มาก โดยเฉพาะแผ่เมตตานะทำประจำ จะดี

ตอบเมื่อ: 10 ม.ค. 2007, 4:27 am

เรื่องชีวิตคู่หากอยู่กันไม่ได้ หรือการอยู่รวมกับบุคคลอื่น หากอยู่กันไม่ได้ ในทางธรรมจะกล่าวว่าเป็นประโยคใหญ่ว่า คนละ ธาตุ กัน

ท่าทางคุณก็รู้ใจของตัวเองดีอยู่แล้ว สิ่งที่เปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรไม่ได้มันต้องเป็นอย่างนั้น ต้องละไปในที่สุด เพราะมันคนละธาตุ ความคิดเห็นไม่ลงรอยกัน ก็ควรต้องละทิ้งไปแล้วเริ่มต้นใหม่จะเป็นหนทางที่ดี ขนาดพระพุทธองค์เองยังแบ่งระดับสติปัญญาคนเป็นบัว 4 เหล่าเลย ยังเห็นว่ามีทั้งที่สอนได้ มีทั้งที่สอนไม่ได้ ความแตกต่างกันที่มีมากจนเกินไป ย่อมไม่อาจอยู่รวมคู่กันได้ ไม่อาจเข้าใจกัน ต้องเลิกล้างกันไปอยู่ดี ทนอยู่กันไม่ได้

ถ้าพูดถึงความเปลี่ยวเหงา ความเดียวดายในชีวิตแล้ว บางคนยินดีที่จะอยู่ตัวคนเดียว ดีกว่าการมีชีวิตคู่ที่วุ่นวาย ต่างฝ่ายต่างไม่เข้าใจกัน สร้างปัญหาชีวิตมากกว่าอยู่สร้างความสุขให้ชีวิตคู่

ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียว หัวใจของตัวเองก็สำคัญ คุณควรเลือกเองว่า สิ่งใดเหมาะสมกับตัวคุณ

ถ้าไม่เหลืออะไรให้รัก ไม่มีสิ่งใดควรค่าที่จะรัก แล้ว ก็รักตัวเองซะก็สิ้นเรื่อง ครับ

สาธุ

หลายความเห็น หลายทางออก เลือกพิจารณาความคิดเห็น ที่สอดคล้องกับความคิดของตนเอง สวัสดี

ตอบเมื่อ: 11 ม.ค. 2007, 11:40 am

ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจ

ตอบเมื่อ: 12 ม.ค. 2007, 11:03 am

บางครั้งเราก็รู้ เราก็มองเห็นแสงแห่งพระธรรม แต่ทำไมเราถึงเดินไปไม่ถึงก็ไม่รู้ บางครั้งเราสามารถบอกคนอื่นได้ว่าควรคิดยัง แต่ที่กลับตัวเองเรากลับทำไม่ได้ เราคงอ่อนแอจริงงๆ

ตอบเมื่อ: 22 มี.ค.2007, 4:05 pm

ตอนนี้ฉันก็ไม่เหลือใคร ฉันอยู่คนเดียว ตอนนี้พยายามเอาธรรมะมาเป็นเพื่อนคะเริ่มศึกษาธรรมะและคิดว่าต้องอยู่ให้ได้ ในโลกนี้ยังน่าอยู่ ถ้าว่าเราอยู่ให้เป็น จะพยายามไม่เต้นไปตามจังหวะที่เขาเปิดให้เต้น ขอเอาใจช่วยคุณนะคะ

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2008, 11:02 pm

อย่างน้อยที่สุด ก็ยังมีธรรมะเป็นที่พึ่ง ไม่ใช่ไม่เหลือใคร
ขอให้เจริญในธรรม จ้า สาธุ

ตอบเมื่อ: 30 ก.ย. 2008, 12:17 am

คุณนันทนลินค่ะ

ถ้าพูดกันทางธรรมแล้ว คุณไม่ควรที่จะไปพรากของรัก คนรัก ของใครให้เกิดกรรมอีก ยอมรับสิ่งที่เป็น สิ่งที่เกิด ด้วยใจที่เข้าใจสัจธรรมของชีวิต

ถ้าพูดกันทางโลก คุณอาจจะกำลังขาดความอบอุ่น แล้วมีผู้ชายคนนึงเข้ามาในจังหวะนั้น เขาแสดงท่าทีๆ ทำให้คุณรู้สึกว่าจะเติมเต็มคุณได้ คุณเลยเลือกเขา มองข้ามสิ่งที่ไม่ดีในตัวเขาไป บัดนี้เขาไม่ได้เปลียนไปหรอกเพียงแต่เขาหมุนตัวตนที่แท้จริงให้คุณเห็นต่างหาก อย่าทนอยู่ต่อไปคะ

เราเกิดเป็นมนุษยได้เพราะเรามีศีล 5 ก้าวออกมาจากผู้ชายคนนั้นและตั้งสติบอกตัวเองว่า"เราจะไม่แสวงหาผู้ชายคนใดเพียงเพราะมาเติมช่องว่าง อีกต่อไป แต่เป็นเพราะเราได้ใช้เวลาไตร่ตรองแล้วว่าเขาเหมาะสมกับเราจริงและรักเราจริงอย่างที่เรารักเขา และเราจะเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งและยืนหยัดด้วยลำแข้งของตนเองก่อนที่จะขอความช่วยเหลือผู้อื่น"

เพราะธรรมชาติของมนุษย์มักคิดเข้าหาตัวเองก่อน ไม่มีใครบนโลกนี้จะพึ่งได้ดีและเต็มที่เท่ากับตัวเราและธรรมะ