อยากขออโหสิกรรมแต่ยังทำใจไม่ได้ จะทำอย่างไรดี

ผู้เยี่ยมชม

กรณีที่อยากขออโหสิกรรมกับคุณแม่ แต่ยังทำใจไม่ได้ จะอย่างไรดี คือเมื่อก่อนถูกคุณแม่ตีเสมอ หลายครั้งที่เป็นการตีโดยไม่มีเหตุผล คือคุณแม่เป็นคนโมโหร้ายและไม่ชอบลูกสาว จะตีแต่ลูกสาว ดิฉันจะถูกตีทุกวัน แล้วยังถูกทาวงบุญคุณเสมอว่าที่ตีนั้นยังน้อยไป ควรจะตีหนักกว่านี้ จะได้เป็นคนดี ลูกสาวจะต้องทำงานบ้าน ขณะที่ลูกชายไม่ต้องทำอะไร นั่งๆ นอนๆ แล้วยังเถียงแม่ได้ แต่ถ้าลูกสาวเถียงจะถูกตบ เลยต้องเงียบ ไม่งั้นถูกตีหนักขึ้น พวกลูกสาวจะกลัวคุณแม่มาก เคยมีอยู่สองครั้งที่โมโหจัด คุณแม่คว้าปังตอจะไล่ฟันลูกสาว ดีว่าหนีเข้าห้องทัน นอกจากตีแล้วยังด่าลูกสาวเสมอ ตอนน้องสาวสอบเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้ คุณแม่ก็ไม่ให้ไปเรียน บอกว่าลูกสาวไม่ต้องเรียน ให้ออกมาช่วยกันขายของ เวลาคุยกับคุณแม่แล้วไม่เคยสบายใจเลย จนถึงทุกวันนี้ พยายามคิดว่าเป็นกรรมเก่าของเราเอง และคิดจะไปขออโหสิกรรม เพื่อที่จะได้หมดเวรกันไป แต่ลึกๆ แล้วยังทำใจไม่ได้ ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดี

ผู้เยี่ยมชม

อ่านแล้ว รู้สึกกลุ้มใจแทนจังค่ะ เพราะว่าถ้าจะขออโหสิกรรมกัน ก็ต้องมาจากใจลึก ๆ ที่เป็นความรู้สึกสำนึกผิดของเราจริง ๆ เอาอย่างนี้ดีไหมคะ

ลองสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิไปเรื่อย ๆ ก่อน แล้วก็แผ่เมตตาไปให้แด่มารดาทุกวัน นึกถึงความดีของท่าน นึกถึงหน้าของท่าน อวยพรให้ท่านมีความสุขความเจริญ อะไรที่ดี ๆ อวยพรท่านไปค่ะ คิดว่าที่เรายังมีลมหายใจอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะท่าน เพราะท่านเป็นผู้ให้กำเนิด ถ้าท่านไม่มีเมตตาเลย ท่านคงทำแท้งเราไปแล้วค่ะ แต่นี่เรายังมีชีวิตอยู่ ก็แสดงว่าท่านยังมีความเมตตาแก่เราอยู่บ้าง ยังไงค่อย ๆ ระลึกถึงความดีของท่านบ่อย ๆ ค่ะ เพราะข้อนี้เป็นความดีข้อสูงสุดของท่าน และการที่เราเติบโตมาจนกระทั่งทุกวันนี้ ก็เพราะท่านค่ะ ท่านเป็นคนป้อนข้าว ป้อนน้ำเรา หรืออย่างน้อยก็ยังเคยทำอาหารให้เรา หรืออะไรก็ตามที่นึกขึ้นได้ นึกถึงแต่ส่วนที่ดี ๆ ส่วนที่ไม่ดีอย่าไปนึกถึงมัน เพราะยิ่งทำให้ใจหม่นหมองค่ะ ช่วงแรกอาจจะฝืนความรู้สึก อาจจะมีกิเลสในใจลึก ๆ ที่โผล่แว็บขึ้นมาว่า ก็ท่านตี ท่านด่าเรา ท่านไม่ได้รักเรา รักลูกชายมากกว่า ก็สลัดทิ้งไปค่ะ ถือซะว่า ท่านให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่คุณแล้ว เพราะการที่คุณทำงานบ้านได้ มีความรับผิดชอบ เป็นผู้ใหญ่เกินตัว และรู้จัการอดทนอดกลั้นได้เป็นอย่างดี ก็เพราะท่านค่ะ บางทีการที่คนเราสุขสบายไปเสียทุกอย่าง เมื่อวันที่เราต้องทุกข์หรือไม่มีใครคอยตามใจ นั่นสิคะน่ากลัว เพราะมีแต่สุข เอาแต่สบายอย่างเดียว พอมีปัญหาเข้ามา บางครั้งรับไม่ได้ แต่คุณสิคะ ทุกข์มาแล้ว มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าลูกชายของท่าน คุณน่าจะสงสารลูกชายของท่านมากกว่า และถือว่าเราโชคดีค่ะ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาว เกิดมาลำบาก ทำให้รู้จักทุกข์ ทำให้รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร

พยายามต่อไปนะคะ จะเป็นกำลังใจให้

แผ่เมตตาให้ท่านมาก ๆ ค่ะ เพราะมารดาของคุณมีพระคุณต่อคุณมาก อย่างน้อยก็อย่างที่ได้บอกกล่าวไป ค่อย ๆ บำเพ็ญเพียรไปค่ะ ความดีย่อมชนะทุกสิ่ง เมื่อคุณมีเมตตาต่อท่าน ระลึกถึงความดีของท่าน เมื่อนั้นท่านก็จะเห็นความดีของคุณ

เจริญในธรรมค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

คาดเดาได้เลยว่า เจ้าของปัญหานี้เป็นลูกสาวเชื้อสายจีนแน่นอน และน่าจะค่อนข้างหัวโบราณมากๆหน่อย ฯลฯ

นี่ก็คือหนึ่งในวัฒนธรรมประเพณีซึ่งยึดถือกันมาผิดๆ มาตั้งแต่ครั้งบรรพชน
ปัจจุบันคนรุ่นใหม่ไม่ค่อยได้ถือสากันเท่าไหร่แล้ว
เพราะลูกสาวพึ่งได้กว่าลูกชายเยอะแยะไป ลูกชายเสียอีกยิ่งได้รับการตามใจมากๆเลยเสียผู้เสียคนไปเลยก็มี

การที่จะขออโหสิกรรมที่เราคิดไม่ดีกับแม่นั้น ถ้ายังทำใจไม่ได้ก็นึกในทางดีเข้าไว้ก่อนก็ได้คิดดีต่อท่านไว้
เช่นคิดว่า เรารักแม่ คิดถึงแม่ อยากกอดแม่ อยากอยู่ไกลแม่ ฯลฯ ทำบุญทำทานเป็นต้นก็แบ่งส่วนบุญให้แม่ ไม่ว่าจะอยู่มุมใดของโลกก็ตาม คิดแบบนี้ลักษณะนี้บ่อยๆ เพื่อทำลายทิฐิให้อ่อนตัวลงก่อน
เอาไว้เมื่อจิตใจเริ่มอ่อนลง เพราะคิดแต่ในทางที่ดีบ่อยๆ เสพกุศลจิตบ่อยๆ ค่อยไปกราบท่าน
ถึงวันนั้นเราอาจได้เห็นน้ำตาของแม่ เหตุเพราะท่านก็แก่ตัวลง เห็นความไม่จีรังของสรรพสิ่งมากขึ้นๆ และเราก็พึงตนเองได้เป็นอย่างดี

ตอบเมื่อ: 12 ก.ย. 2006, 1:07 pm

กราบสวัสดี คุณคนไกลบ้าน

บิดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิดบุตร เป็นผู้ให้ชีวิต หากไม่ใช่ท่านแล้ว ความทุกข์ที่คุณได้รับจะทำให้คุณหันมาหาธรรมะได้หรือ ต้องขอบพระคุณและภูมิใจที่ท่านทำให้เราพบทุกข์อย่างแท้จริง ยกท่านไว้ จะเป็นอย่างไร จะทำอย่างไร ก็คือผู้ให้กำเนิด คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะอโหสิกรรมหรือแม้แต่การทำใจไม่ได้ที่จะอโหสิกรรมให้มารดา

ต้องการให้มารดามีความรู้สึกกับคุณเช่นไร จงมีสติรู้ ดูเข้าไปลึกๆตรงจิต ตรงอารมณ์ ความรู้สึกลึกๆของตัวคุณเอง ดู ขณะจิตปัจจุบัน คุณทำใจได้ ไม่มีคับแค้นใจในมารดา ไม่รู้สึกโกรธเกลียดชิงชังมารดาเช่นไร มารดา...ก็รู้สึกเช่นเดียวกับคุณ

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา ผีเสื้อ

ตอบเมื่อ: 12 ก.ย. 2006, 5:27 pm

สวัสดี คุณ คนไกลบ้าน

แม่เป็นผู้เดียวที่ให้โอกาสเรามาเกิดในโลกนี้ ให้เลือดเนื้อให้ข้าวน้ำแต่เล็กมา
แม่คนเดียวที่ให้เราได้มาพบพระพุทธศาสนา
แม่คนเดียวที่อดทนดูแลเรา เช็ดขี้ เช็ดเยี่ยว ในเลาที่เราแบเบาะ ช่วยตัวเองไม่ได้

ดิฉันอ่านเรื่องของคุณแล้ว เหมือน ชีวิตในวัยเด็กของฉันเลยค่ะ ต้องนอนร้องไห้ น้ำตาเปียกหมอนทุกคืนจนโต แม่เราคล้ายๆกัน แม่เคยใช้มีด(ด้านแบน)ตีที่แขน ยังมีรอยมีดบาดอยู่เลย

ดิฉันเลี้ยงแม่ ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือนตั้งเริ่มทำงานได้จนรับราชการจนบัดนี้
ตอนแรกทำเพราะหน้าที่ของลูก ต้องตอบแทนพระคุณ พ่อ - แม่

คุณคนไกลบ้าน
ไม่ได้แนะนำให้อ่านหนังสือธรรมะที่บอกถึงพระคุณของแม่เพราะเข้าใจความรู้สึกขณะนี้ของคุณ
เมื่อวันนึง จิตใจคุณมีเมตตาต่อเพื่อนรวมโลกมากขึ้น มองเห็นทุกอย่างเกิดจากกรรมของตนเอง และทุกคนล้วนลำบากจาก กรรมของตนเองทั้งสิ้น คุณจะคลายความคิดยึดติดนี้ออกได้เองแล้วคุณจะให้อภัยกับทุกคนได้

ทุกคนอยู่ในโลกนี้ด้วยความลำบากมากพอแล้วค่ะ ทุกคนน่าสงสารมากอยู่แล้วค่ะ อย่าเอาความรู้สึกไม่ดีต่อแม่ มาสร้างอกุศลกรรมให้เกิดแก่ตัวเพิ่มอีกเลย ยิ่งคิดได้ไวเท่าไหร่ ก็ยิ่งปลดปล่อยตนเองออกจา บ่วงกรรมนี้ได้ไวเท่านั้น เพื่อตัวคุณจะได้เป็นสุข ไม่ขมขื่นกับอดีตนะคะ

ผู้เยี่ยมชม

อ่านเรื่องนี้แล้ว เลยยกตัวอย่างของเพื่อนคนนึงที่แม่เค้าเป็นโรคจิตเวชค่ะ เป็นมากพอสมควรแล้ว และเพื่อนคนนี้ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ตอนนี้ทุกคนในบ้านโดนไล่ออกจากบ้านหมดเลยค่ะ ขนาดพ่อยังโดนไล่ด้วยการเอาน้ำร้อนมาสาดตอนนอนอยู่ หรืออย่างเพื่อนก็จะเข้าไปกรีดเสื้อผ้าตอนที่เพื่อนไปทำงาน จนอยู่ไม่ได้ ต้องย้ายออกมา ตอนแรกเพื่อนเค้าโกรธแม่มาก ทำอะไรให้ไม่เคยถูกใจเลย ของที่ใช้ต้องเป็นสีชมพูเท่านั้น ถ้าเค้าต้องการอะไรแล้วหาสีชมพูไม่ได้ แต่เอาสีอื่นไปให้จะไม่ใช้เลย หรือถ้าอารมณ์ไม่ดีอยู่จะเอาของปาใส่เลย หรือถ้าไปธุระด้วยกันไม่ทำตามที่เค้าบอก (สิ่งที่เค้าบอกบางทีมันไม่มีเหตุผลควรทำ เช่น ต้องขับรถไปทางสุขุมวิทเท่านั้น เพื่อเข้าสีลม ทั้งที่ไปทางอื่นสะดวกกว่า ฯลฯ) เค้าจะไม่ยอม ลงรถไปเลย ไม่ยอมนั่ง Taxi ที่ไม่ใช่สีชมพู และอื่นๆ อีกเยอะมาก เพื่อนเค้าก็รู้สึกแย่มาก เหมือนคุยกันไม่รู้เรื่อง พอดีมีคนแนะนำให้เค้าไปปฏิบัติธรรม สวดมนต์ แล้วก็แผ่เมตตา เค้าทำมาประมาณปีนึงแล้วค่ะ ตอนนี้เค้าคุยกับแม่เค้ารู้เรื่องขึ้น แม่เค้ายอมรับฟังเค้ามากขึ้น รู้สึกว่าเรื่องเค้ากับแม่ที่มันยากๆ ก็ดีขึ้น

เลยคิดว่าลองปฏิบัติธรรมและสวดมนต์ดูนะคะ อานิสงค์ของมันเยอะมาก ใครไม่ได้ทำเองจะไม่รู้หรอกค่ะว่าที่เค้าว่าดีหนะมันดียังไง เชื่อว่าอย่างนึงที่คุณจะได้คือใจเย็นขึ้น ยอมรับในสิ่งที่แม่เป็นมากขึ้น มองเค้าในสี่งที่เค้าเป็น และยอมรับมัน จะทำให้ใจเราสบายมากขึ้นค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ขอบพระคุณทุกท่านมากๆ สำหรับคำแนะนำค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

อ่านแล้ว เครียดแทน อืมม์

ดีนะ ที่ไม่ทำตัวเสเพล เหมือนพวกเด็กมีปัญหาครอบครัว
ถือว่าคุณเป็นคนมีจิตใจเข้มแข็งนะ

เวร ย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

อันนี้แน่นอน

บางครั้งการกระทำของคุณแม่ที่ดูใจร้าย อาจมีสาเหตุจากการเติบโตและการเลี้ยงดูในอดีต
เช่น เคยโดนคนในครอบครัวกระทำกับตัวท่านเอง เหมือนที่นำมากระทำกับตัวคุณ
ตัวอย่าง การตีลูก บางคนเคยโดนตีอย่างไร ก็นำมาปฏิบัติกับลูกตนอย่างนั้น
แต่บางคนก็ยั้งคิดได้ สงสาร ไม่อยากให้ลูกโดนเหมือนที่ตนเคยโดนมา ก็มี
มันมีหลายสาเหตุมาก จริงๆ

ถ้าเป็นไปได้ ว่างๆลองคุยถามเรื่องราวในวัยเด็กของท่านดู อาจรู้ได้ว่า อะไรเป็นสาเหตุ

ผู้เยี่ยมชม

คุณคนไกลบ้าน เกิดมาหนหนึ่งมีแม่คนเดียว รักแม่ให้มาก เพราะยังไงท่านก็เป็นแม่ของเรา วันนี้เราดีได้ก็เพราะแม่ จิตใจคุณไม่ใช่คนแข็งกระด้างเราคิดว่าส่วนที่ดีของคุณมาจากส่วนของแม่ เราเคยอ่านเจอคนเราเกิดร่วมกันเพราะมีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ เกิดมาเพื่อใช้เวรคืนเวรกัน ถ้าอโหสิกรรมกันแล้วขอให้คุณปฏิบัติตนเป็นคนดี ทดแทนคุณแม่ให้มาก แล้ววันที่ท่านจากไปคุณจะไม่เสียใจในการกระทำของคุณเลย ทำให้ได้นะค่ะ สู้ สู้