ชาติที่แล้วแม่ของเราไปทำอะไรมา?

ผู้เยี่ยมชม

แม่ของเรามีเรากับน้องชายอีกคนแต่ต่างพ่อกันห่างกันปีเดียว แม่เราไปทำงานที่กทม. ฝากเรากับน้องไว้ให้ยายกับป้าเลี้ยง แม่จะมาหาเราเดือนละ1-2ครั้งเป็นอย่างนี้มาตลอดจนปัจจุบันเราอายุเลยเบญจเพสแล้ว สี่งที่ทำให้เราต้องตั้งคำถามก็คือ ทำไมน้องชายของเราถึงได้เกเรมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เริ่มเข้ามัธยมก็มีเรื่องมีราวตลอด จนมาอยู่เทคนิคก็มีเรื่องจนเรียนไม่จบเรียนได้แค่ปีเดียว ทำเรื่องเดือดร้อนให้แม่ต้องเสียเงินเสมอ อุบัติเหตุบ้าง ทำของเสียหายบ้าง เชื่อของเขากินบ้างแม่ก็ต้องตามชดใช้ให้ตลอด มีเรื่องต้องขึ้นโรงพักแม่ก็ไปประกันตัวออกมา พอพูดเตือนก็แค่ฟังแต่ไม่เคยเอาคำพูด-คำเตือนของแม่ไปคิดเลย เชื่อคำพูดของคนอื่นตลอดคำพูดของพ่อแม่เพื่อน น้ำใจของพ่อแม่เพื่อนเพียงแค่เขาไปเยี่ยมที่โรงพักแค่ครั้งเดียวก็ปลื้มใจ เป็นสี่งที่น่าตอบแทนคุณมาก ต่อมาปี 47 ก็ไปก่อเรื่องวิวาทตัวเองต้องหนีหัวซุกหัวซุน แม่ต้องเอาเงินไปให้คู่กรณี ต้องจ่ายค่ารักษาตัว เราต้องพาไปหาหมออยู่เรื่อย พอเดือนเมษา 48 ก็ทำเรื่องจนติดคุกสุดท้ายก็ต้องไปอยู่ที่เรือนจำ เราก็ต้องไปเยี่ยมทุกเดือน หิ้วของกิน-ของใช้ไปฝากไปแต่ละครั้งจ่ายเกือบ1000 บาท ระหว่างที่อยู่ที่นั่นเขาก็เขียนจดหมายมาบอกว่าจะปรับตัวเป็นคนดี เหมือนคิดได้ แต่พอวันที่เขาออกมาเราก็เอาตัวขึ้นมาทำงานที่กทม.กับแม่ เราคิดว่าอะไรๆน่าจะดีขึ้นอยู่พร้อมหน้ากันทั้งแม่ลูก แต่ปรากฎว่าไม่ใช่เขามาทำงานที่เดียวกับแม่ก็จริง แต่กลับมาวางอำนาจกับแม่ ขึ้นเสียงกับแม่ แม่เตือนอะไรว่าอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เถียงตลอด ไม่เคยมองว่าตัวเองผิดเลย สิ่งที่เขาคิดเขาทำต้องถูกเสมอ ทุกคนต้องเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น มีเงินเดือนก็ใช้เงินของต้วเองหมดไม่เกิน 5 วัน กินเบียร์ทุกวัน ไม่คิดช่วยงานแม่เลยถ้าไม่บอกไม่ทำ นิ่งดูดายขนาดที่ว่าเห็นแม่ทำงานอยู่ต่อหน้าเขายังไม่มีแก่ใจช่วยแม่เลย เรื่องของอาหารการกินถ้าเขากินก่อนกับข้างที่เหลือคนอื่นไม่ต้องกิน ล้างชามข้าวเฉพาะตัวเอง...
ปากเขาก็บอกว่าเขารักแม่ แต่ทำไมเขาทำกับแม่อย่างนี้ ชาติที่แล้วแม่ของเราไปทำอะไรมาหรือคะจึงต้องมาเจอสภาพเช่นนี้ แล้วพอจะมีทางทำให้เวรกรรมทุเลาลงได้บ้างไหมคะ ช่วยตอบทีเราสงสารแม่เราเหลือเกิน เราอยากแบ่งเบาความเครียดของแม่มาบ้าง ทำได้ก็แค่เพียงรับฟัง ไม่สามารถแบ่งเบาความคิดของแม่ได้เล้ย

รบกวนท่านผู้รู้ทุกท่านนะคะ สาธุ

ตอบเมื่อ: 06 ก.ย. 2006, 10:06 pm

กราบสวัสดี คุณสารภี

จากเรื่องราวที่คุณเล่ามา มันคงไม่ใช่กรรมจากอดีตชาติไปซะทั้งหมด ดูความเป็นจริง ความรัก ความอบอุ่นที่บิดามารดาควรให้ความใกล้ชิด อบรมเลี้ยงดูด้วยตนเอง คงขาดหายไป ยิ่งสังคมสมัยปัจจุบันมีผลต่อพฤติกรรมของเด็กวัยรุ่นมาก ทีนี้กรรมปัจจุบันตรงไหน เคยทำกับบิดามารดาอย่างไร ลูกนี่แหละคือตัวโชว์กรรม ไม่ต้องไปย้อนอดีตชาติมากมาย ชาตินี้แหละ ให้คุณแม่น้อมดู ระลึกได้ ยุติ มันจะเบาบาง

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา ธรรมจักร