ทำอย่างไรให้จิตไม่ฟุ้งซ่าน

ผู้เยี่ยมชม

ตอนกลางคืนเวลาก่อนนอนดิฉันจะสวดมนต์ไหว้พระแล้วจะนั่งสมาธิประมาณ 10 นาที แต่พอเวลาสวดมนต์ก็จิตใจจดจ่อกับบทสวดมนต์ดี แต่พอนั่งสมาธิจิตใจมันฟุ้งซ่านไปคิดไปนึกอยู่กับเรื่องเดิม ๆ ที่เกิดขึ้น จะทำอย่างไรให้จิตนิ่งดีคะ

ผู้เยี่ยมชม

สวดมนต์เราใช้เสียงกำกับอยู่นี่ครับ
คุณทำสมาธิคุณก็ใช้คำภาวนากำกับลงไปด้วยสิครับ
แม้จะใช้คำภาวนากำกับแล้ว ก็ใช่จะเอามันอยู่ง่ายๆน่ะครับ ต้องฝึกหัดทำบ่อยๆ

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2006, 12:09 am

ภาวนาแล้วไม่สงบ.....ทำอย่างไร

เท่าที่ครูบาอาจารย์แนะนำคือ

1.ให้ทำให้มากขึ้น เราอาจจะยังทำน้อยเกินไป

2.ถ้าทำให้มากขึ้นแล้วยังไม่สงบ ก็อาจจะเป็นเพราะไปคอยมุ่งจะให้มันสงบมากเกินไป จิตเลยขาดสติที่จะกำกับอารมณ์กรรมฐาน..... คือ เหมือนไปนั่งทับรังมดแดง(ความอยากสงบ)เอาไว้ มันเลยกัดเอา..... ลองลดความอยากสงบลงบ้าง แต่ไปเพิ่มสติ และความเพียรให้ต่อเนื่อง...... คิดเสียว่า จะสงบหรือไม่สงบ ข้าพเจ้าไม่สน ข้าพเจ้าจะพยายามให้ดีที่สุด......

3.ถ้ามันยังไม่สงบอีก ก็ให้ถือเสียว่า สิ่งที่ทำนี้จะเป็นนิสัยปัจจัยด้านความเพียรต่อไป..... ขอให้มั่นใจเถิดว่า ไม่มีอะไรทำแล้วสูญเปล่า ถ้าปฏิบัติอยู่ในแนวทางของมหาสติปัฏฐานสี่

ขอให้เจริญในธรรม สาธุ

ตอบเมื่อ: 25 ส.ค. 2006, 2:00 am

ลองทำตามนี้ดูก่อนนะคะ

สวดมนต์แล้ว สังเกตเห็นว่าจิตสงบดี แสดงว่าจิตคุณ ฝึกง่าย ให้กำลังใจตัวเองนะคะ
พอเริ่มทำสมาธิ ให้โยงจิตที่สงบขณะสวดมนต์มาด้วย เรียกว่า น้อมจิตนั้นตามมาด้วย
จิตจะเชื่อฟังนะคะเพราะคุณชื่นชมเขา คิดว่าเขาฝึกง่าย ใจเราฝึกง่ายจริงหนอหรือคำว่าอะไรก็ได้ที่คุณคุ้นเคยที่จะชม
นั่งสักครู่ถ้าจิตวอกแวก แต่คุณรู้ตัวได้สติและรู้ว่าเผลอคิดนอกคำภาวนา แสดงว่าคุณรู้ทันเขาก็ให้คิดว่าเรารู้ทันแล้วนะ นึกยิ้ม แล้วจะเกิดเมตตาแก่จิตของเรา จิตจะกลับมาที่คำภาวนา และจะภาวนาได้นานขึ้นอย่ากังวลถ้าจิตจะวอกแวกไปบ้าง คิดว่าเป็นธรรมดา ของจิต พระท่านถึงเปรียบจิตเป็นเหมือนลิงไงคะ
ยิ้มให้ตัวเอง ทุกครั้งที่จับได้ว่าจิตเผลอไปคิดเรื่องอื่นๆ ความฟุ้งซ่านจะลดลง ลิงเขาจะเริ่มเชื่องค่ะ
มั่นทำไปนะคะ และหาโอกาสอ่านหนังสือธรรมะบ่อยๆ การอ่านทำให้เราได้ฝึกสมาธิให้นิ่งได้นานๆค่ะแล้วคุณค่อยศึกษาการปฏิบัติเพิ่มเติมเพื่อความเจริญในธรรม ยิ่งๆขึ้นไปนะคะ
เคยเห็นเด็กเล็กๆที่คุณแม่ต้องฝึกพาไปโรงเรียนอนุบาลตอนวันแรกๆมั้ยคะ ทั้งน่ารักและน่าขำออกค่ะ จิตเราก็คล้ายๆกัน นั่นแหละ กลัวถูกฝึก ไม่ชอบอยู่นิ่งๆเพราะเราตามใจมานาน(ก็เท่าอายุของเราแหละ)จึงต้องใช้วิธีตะล่อมบ้าง เชียรบ้าง เมตตาตัวเองเยอะๆ นะคะ แล้วคุณจะเป็นสุขกับการปฏิบัติธรรมค่ะ

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2006, 4:39 pm

ลองใช้วิธีนี้ดูนะคะ เพราะถ้าบอกให้คุณกำหนดคงทำไม่ถูก เวลาไม่สงบคิดอะไรไปเรื่อยๆให้หยุดการภาวนาที่ใช้อยู่ หายใจยาวๆเพื่อให้สติกลับคืนมา แล้วคิดฟุ้งซ่านหนอๆๆๆๆๆๆๆไปเรื่อยๆๆหากทำแล้วไม่หายให้คิดถึงเรื่องที่คิดอยู่ ให้เปลี่ยนเป็นคิดหนอๆๆๆๆคุณทำแค่นี้ก็หายแล้วค่ะเพราะเวลาที่คุณนั่ง10นาทีนั้นน้อยมาก