กลัวผีมากๆ ทำยังไงดีคะ

ผู้เยี่ยมชม

เป็นคนกลัวผีมากๆ..
บางคนกลัวมากก็จะลนลาน แต่หนูจะนิ่งซะมากกว่า
พยายามข่มใจแล้ว..และรู้สึกดีที่อย่างน้อยเราก็นิ่งได้
แต่ในใจรู้ตัวดีว่ากลัวมากๆ ค่ะ
จะทำยังไงดีคะ ความกลัวถึงจะหมดไป
เพราะกลัวนี่ล่ะค่ะ ถึงไม่กล้านั่งสมาธิคนเดียว

ผู้เยี่ยมชม

สวดมนต์บท " รัตนสูตร" สิครับ
ผีจะไม่มารบกวน

บทสวดรัตนสูตร
http://www.geocities.com/chruawan/page14.htm
คำแปลบทรัตนสูตร
http://www.geocities.com/buddhamantra/page005.htm

ผู้เยี่ยมชม

หรือจะสวดบท " กะระณียะสูตร " ก็ได้ครับ

http://www.geocities.com/buddamontra/page16.htm

ผู้เยี่ยมชม

ความกลัวจะอยู่ไม่ได้หากสติมีกำลัง ดังนั้นหากจะปฏิบัติธรรมโดยไม่มีความกลัว ก็เลือกฝึกฝนสติอย่างเช่น สติปัฏฐานสี่ในชีวิตประจำวันฝึกอันไหนไม่รู้สึกก้าวหน้าก็เลือกสรรหาวิธีการที่ตนรู้สึกถูกจริตที่สุดจนรู้สึกว่าสติสัมปชัญญะตนมีความต่อเนื่องชัดเจนดี พอนั่งสมาธิแม้นจะอยู่คนเดียวก็รู้สึกดีได้ เคยรู้สึกเหมือนกันยามนั่งสมาธิอยู่เมืองฝรั่งได้เห็นภาพเหมือนมีอะไรไม่ใช่คนมานั่งอยู่ข้างข้าง ถ้าใหม่ใหม่คงกลัวเลิกทำไปนานแล้วแต่พอรู้สึกถึงสภาพที่มีสติอยู่ในตัวเองได้แล้วนำมาใช้ร่วมเวลานั่งสมาธิ ก็เหมือนมีสวิทย์พอเปิดเลือกใช้สมาธิในสภาพที่มีสติปุ๊บภาพต่างต่างที่รู้สึกว่าเห็นยามหลับตาก็หายไปทันที กลายเป็นสภาพตื่นที่รู้สึกตัวชัดเจนแทน แม้นไม่แก่กล้ามีพลังในบางครั้งแต่ก็มีความสงบไม่เกิดความหลงความง่วงเลย สิ่งที่เข้ามาระหว่างทำสมาธิยังมีอะไรได้อีกมาก ได้ยินเสียงสะอื้น เสียงระฆัง เสียงเคาะประตู เสียงอะไรต่อมิอะไรที่ชัดเจนดังมากเพราะได้ยินภายใน แม้แต่เห็นอสุภะ หรือได้กลิ่น พอมีสติทุกอย่างก็รบกวนอะไรไม่ได้ แม้นแต่ออกสมาธิแล้วเคยเจอจะจะว่ามีอะไรมาเคาะทักทายตอนตื่นนอน ทีแรกนึกว่าเป็นเสียงนาฬิกาเดินเพราะดังพร้อมเข็มวินาทีแต่นานนานเข้าเสียงถี่เร็วขึ้นเร็วขึ้นจนกลายเป็นเสียงรัวเป็นดนตรีกลองดุริยางค์ ก็รู้ว่าไม่ใช่เสียงที่เกิดขึ้นเองหรือเกิดโดยคนทำ แต่รู้สึกว่าผู้สร้างเสียงนั้นอารมณ์ขันดีแต่ที่สำคัญเรามีสติอยู่จึงไม่รู้สึกกลัว ยิ้ม

ผู้เยี่ยมชม

ความกลัวมาจากความไม่พอใจ แล้วยังไงถึงจะพอ จิตไม่พอไม่สงบ ก็อย่าทิ้งบริกรรม กายไม่สงบ ก็หาวิหารธรรม หาให้เจอนะ

ปล. คนทุกข์เพราะสังขารก็มี คนที่ทนทุกข์รับเวทนา กับก้อนทุกข์นี้ก็มี ไม่หาชัยภูมิ ก็ไม่มีกำลัง อืมม์

ผู้เยี่ยมชม

แต่ก่อนก็เคยกลัวผีเหมือนกัน ต่อมาได้เจอ www.ajahn-chah.org ของหลวงพ่อชา สุภัทโท
ในหัวข้อแสดงธรรมเรื่อง " กุญแจภาวนา " ในเรื่องมีหัวข้อย่อยชื่อว่า มีสติรู้ตื่นอยู่เฝ้าดูจิต พอคัดลอกมาให้อ่านดังนี้ค่ะ

"ทีนี้เรามาทำจิตของเราให้เป็นผู้รู้ตื่นอยู่คอยรักษาจิตของเราอยู่ ถ้าแขกมาเมื่อไรโบกมือห้ามมันจะมานั่งที่ไหนมีที่นั่งที่เดียวเท่านั้น เราก็พยายามรับแขกอยู่ตรงนี้ตลอดวันนี่คือ"พุทโธ"ตัวตั้งมั่นอยู่นี่ทำความรู้นี้ไว้จะได้รักษาจิตเรานั่งอยู่ตรงนี้ แล้วแขกที่เคยมาเยี่ยมเราตั้งแต่เราเกิดตัวเล็กๆโน้นมาทีไรก็มาที่นี่หมดเราจึงรู้จักมันหมดเลย"พุทโธ"อยู่คนเดียว พูดถึงอาคันตุกะแขกที่จรมาปรุงมาแต่งต่างๆนานาให้เราเป็นไปตามเรื่องของมันอาการของจิตที่เป็นไปตามเรื่องของมันนี่แหละเรียกว่าเจตสิกมันจะเป็นอะไรจะไปไหนก็ช่างมัน ให้เรารู้จักอาคันตุกะที่มาพักที่รับแขกมีเก้าอี้ตัวเดียวเท่านี้เอง เราเอาผู้หนึ่งไปนั่งไว้แล้วมันก็ไม่มีที่นั่งมันมาที่นี่มันก็จะมาพูดกับเราครั้งนี้ไม่ได้นั่ง ครั้งต่อไปก็จะมาอีกมาเมื่อไรก็พบแต่ผู้นี้นั่งอยู่ไม่หนีสักทีมันจะทนมากี่ครั้งเพียงพูดกันอยู่ที่นั่นเราก็จะรู้จักหมดทุกคนพวกที่ตั้งแต่เรารู้เดียงสาโน้นมันจะมาเยี่ยมเราหมดนั่นแหละเพียงเท่านี้"

สรุปค่ะ เอาพุทโธนั่งจองเก้าอี้ไว้อย่าเผลอ พอแขกอื่นมาหาที่นั่งไม่ได้ก็ไม่มารบกวนเราค่ะ ได้ทดลองปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อแล้วค่ะ จิตรวมดีไม่มีอะไรมารบกวนค่ะ ถ้าจะให้ดีอ่านทั้งหัวข้อกุญแจภาวนาใน WEB ได้ประโยชน์ดีค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

นั่งสมาธิแล้วอย่าลืมแผ่เมตตานะคะ

ผู้เยี่ยมชม

ให้กำหนดรู้และภาวนาว่า กลัวหนอ กลัวหนอ กลัวหนอ สักพักเมื่อมีความรู้สึกดีขึ้นมาบ้างก็ให้พิจารณาความกลัวเช่น เราอาจจะเคยกระทำทำให้ผู้อื่นเกิดความกลัว หรือทำอะไรที่ไม่ดีมากๆ
จิตก็จะสะสมความกลัวเอาไว้เรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว(เป็นการยกตัวอย่างนะครับ) เมื่อพิจารณาได้สักระยะหนึ่งก็ให้หยุดคิด ให้มากำหนดการเจริญสมาธิเหมือนเดิม ทำสลับกันไปอย่างนี้เรื่อยคิดว่าน่าจะทำให้หายกลัวลงบ้างนะครับ เอาใจช่วย