จนปัญญา: ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับตัวเอง

ผู้เยี่ยมชม

อยากรบกวนผู้รู้ทั้งหลาย ช่วยแนะแนวทางที่จะแก้ปัญหาเรื่องนี้หน่อยค่ะ

ตอนนี้ย้ายจากทำงานต่างจังหวัด กลับมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ที่บ้าน ซึ่งกลายเป็นอยู่กันสองคน
ตนเองเป็นคนเชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษมาตั้งแต่เด็ก ๆ
แต่ว่าปัญหาใหญ่ที่จัดการไม่ได้สักทีคือ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับตัวเองนี่แหละค่ะ

แม่เป็นคนถือศีล ปฏิบัติธรรมตั้งแต่สาว ๆ จนตอนนี้ห้าสิบกว่า ๆ แล้ว แต่ที่ยังเป็นอยู่คือ การเป็นคนเจ้าอารมณ์ และไม่ยอมคน แม่เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองและเชื่อมั่นตัวเองสูงมาก อะไรที่ไม่ถูก แม่จะไม่ยอมรับ แต่ความผิดของคนอื่น แม้เล็กน้อยก็มองเห็น หากไม่พอใจแม่จะประชดประชัดทั้งวาจาและกิริยา แต่พอพยายามพูดด้วยเหตุผล ว่าทำไมต้องประชดประชัน แม่จะบอกว่าไม่ได้ประชด มักพูดว่าคนอื่นนั่นแหละคิดไม่ดี

จริง ๆ ก็เจอเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เด็ก แต่พอไปเรียนและทำงานไกลบ้านก็ทำให้ซาลง บวกกับท่านอายุมากขึ้น ก็เย็นลงมากด้วย แต่เมื่อต้องกลับมาอยู่ด้วยกันก็มีปัญหาแบบเดิมอีก

วันก่อนได้ทะเลาะกันเพราะเสียใจกับคำพูดของแม่ ก็เลยทะเลาะกันขึ้นมา ตัวเองก็ร้องไห้ แม่ก็ร้องไห้ รู้ว่าบาปกรรมมาเยือนแน่ ๆ ที่ทำให้แม่น้ำตาตก
ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว ควรจะทำอย่างไรดีคะ ไปอยู่ที่อื่นให้ห่าง ๆ ไม่กระทบกระทั่งกัน แล้วปล่อยให้ท่านอยู่คนเดียว หรือจะอยู่อย่างนี้ต่อไป
พี่ชายคนเดียวที่มีอยู่ก็ทำงานต่างจังหวัด และไม่ค่อยอยากจะกลับมาบ้าน เพราะกลับมาแล้วก็ไม่สบายใจ

ส่วนตัวเองก็ท้อแล้ว ขนาดทำบุญด้วยสร้อยคอเพื่อให้วัดนำไปทำยอดเจดีย์ (ตอนนั้นยังไม่ทำงานมีเงินเดือน และคิดว่าโอกาสที่จะได้ทำบุญสร้างเจดีย์มีไม่บ่อย) แม่ยังเคยกล่าวใส่ว่าดิฉันทำบุญเอาหน้า

คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ปล่อยวาง วิบากกรรมที่เราได้รับอยู่ทุกวันนี้ ก็คือผลที่เรากระทำมาในอดีต อย่าสร้างกรรมใหม่ โดยเฉพาะกับพ่อแม่ ในทางพุทธศาสนา พ่อแม่คือบุคคลที่ต้องให้ความเคารพบูชา เพราะท่านมีพระคุณกับเรามากมายมหาศาล อย่างน้อยที่สุดท่านก็เป็นครูคนแรกของเรา เราต้องคิดแต่เรื่องที่ดี ๆ ที่ท่านให้เราไว้ เราเป็นลูก หน้าที่ที่ดีก็คือเอาใจใส่ดูแลท่านให้ดีที่สุด

ตอบเมื่อ: 20 มิ.ย.2006, 1:23 pm

กราบสวัสดี คุณใบบอน

ยกท่านไว้ อย่างไรก็เป็นผู้ให้กำเนิด หากไม่ใช่ท่านคุณคงไม่มีพื้นฐานจิตใจที่มุ่งทางบุญทางกุศล หน้าที่ของบุตรที่ดีคือเลี้ยงดูบุพการีผู้ให้กำเนิดเมื่อยามชราภาพ อย่าปล่อยท่านอยู่คนเดียว มีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งร้องให้และจัดอาหารใส่ถาดยามเมื่อท่านสิ้นใจ การถือศีลและปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่ดี คุณลองศึกษาเรื่องการเจริญสติและแนะนำท่านเรื่องการเจริญสติด้วยตัวคุณเอง เวลาไปทำบุญก็ชวนท่านไป ท่านอายุมากแล้วหากรู้ว่าผลแห่งการโต้ตอบเป็นอย่างไร ก็ควรเงียบซะ ด้วยเป็นผู้ให้เลือดเนื้อและชีวิต

สร้างโบสถ์ สร้างเจดีย์ แต่ลืมปัจจัยเงินทองที่จะส่งเสียให้บิดามารดา ก็เท่านั้น อย่าลืมท่าน รู้ว่ามีกันอยู่แค่สองคนก็อย่าทิ้งท่าน ความกตัญญูจะเกื้อหนุนคุณเอง หยุดร้องให้ได้แล้ว

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา ผีเสื้อ

ผู้เยี่ยมชม

เหมือนกันเลย แม่เราก็เป็นแบบนี้ เป็นมานานจนอายุปัจุบัน 70 ปีแล้วค่ะพอดีแม่หมดแรงเลยเพลาลง จนเราต้องหันมาปฏิบัติธรรมแก้ที่จิตของตนเองค่ะพยายามตามจิตตนเองตลอดค่ะ รู้ตัวว่าทำกรรมเยอะรีบไปขออโหสิจากท่านก่อนค่ะ หมั่นสังเกตุเสมอเวลาแม่อารมย์เสียรีบหนีปิดประตูเข้าห้องค่ะ แม่หาไม่เจอก็บ่นคนเดียว จะได้ไม่ทะเลาะกันค่ะ มีแม่ถึงได้ปฏิบัติธรรม แม่มีบุญคุณหาที่อะไรยากจะเปรียบได้ค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้คำแนะนำ พออ่านแล้วก็สบายใจขึ้น
แล้ววันนี้ก็ไปขอโทษแม่ สถานการณ์ดีขึ้นแล้วค่ะ

สาธุ

ขอบคุณนะคะ

ผู้เยี่ยมชม

บุญคือ 1. ทาน 2. ศีล และ3. ภาวนา เพื่ออะไรลองพิจารณาดูนะครับ