ขอท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะ

ผู้เยี่ยมชม

อยากศึกษาเรื่องจิตของมนุษย์ครับ แต่ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มที่ตรงไหน ขอท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยครับ
สาธุ

ตอบเมื่อ: 08 มิ.ย.2006, 7:39 am

การปฏิบัติธรรมะ ก็ไม่แตกต่างกับทางโลกเขาฝึกหัด หรือหัดสานกระบุงตะกร้ากันเท่าใดนัก คือต้องพยายามสานกันอยู่บ่อยๆ เพื่อให้เกิดความชำนิชำนาญ แม้จะไม่มีผู้ใดคอยพร่ำสอนแนะนำ ก็สามารถทำได้ดีและอาจดียิ่งกว่าคนอื่นๆที่เขาเคยทำมาแล้ว พร้อมทั้งคิดค้นหาวัสดุสิ่งต่างๆมาประดิษฐ์ ให้มีแบบลวดลายและทรวดทรงแปลกๆ จะได้เป็นจุดสนใจของผู้ซื้อ ด้วยฝีมืออย่างสวยงามประณีตบรรจง ทางธรรมะก็ดำเนินรอยดังนี้ หาได้มีข้อแตกต่างกันไม่

จะต่างกันก็ตรงที่ทางโลกเขาฝึกหัดกาย ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับฝีมือ หรือความรู้ความชำนาญอย่างโลกๆที่คนในโลกจำต้องปฏิบัติ ส่วนทางธรรมะเป็นการฝึกหัดอบรมจิตใจให้เกิดความสงบระงับ กายต้องฝึกหัดอย่างไร ใจก็ต้องฝึกหัดอย่างนั้น คือต้องบังคับจิตให้อยู่ในอำนาจ ไม่ยอมให้มันซัดส่ายดิ้นรนไปตามความพอใจได้

อารมณ์ทุกชนิดที่เข้ามากระทบใจนั้น มีวิธีปฏิบัติได้เป็น 2 ทาง คือหนีทางหนึ่ง และสู้อีกทางหนึ่ง การที่ต้องหนีก็โดยเหตุที่จิตยังหวั่นไหวไม่มั่นคงพอ ขณะใดกระทบเข้ากับอารมณ์ที่น่ายินดียินร้ายอย่างจังๆเมื่อสู้ไม่ไหว วางจิตให้สงบเป็นปกติไม่ได้ ก็ต้องใช้วิธีเลี่ยงหนีให้พ้นจากอารมณ์นั้นๆไปก่อน เพื่อหาทางสู้ในภายหลัง หากปล่อยให้มันเกิดขึ้นบ่อยๆ ไม่มีระงับเสียให้ได้ในขณะนั้น มันจะเก็บสะสมว้าภยในจิตใจ จนเกิดความเคยชินเป็นนิสัยต่อไปจะแก้ไขได้ยาก

ส่วนอีกทางหนึ่ง คือ ทางสู้ ถ้าเราสามารถอดกลั้น อดทนหรือวางจิตใจอย่างสงบต่ออารมณ์ที่เกิดขึ้นทั้งดีทั้งชั่วได้ก็ไม่จำเป็นต้องหนี วิธีนี้เป็นการปฏิบัติที่ถูกต้องและประเสริฐที่สุด เพราะสามารถเอาชนะอารมณ์นั้นๆได้ แสดงให้ทราบถึงสภาพจิตของผู้นั้นว่ามั่นคงดีแล้ว การสู้ในกรณีนี้ มิได้หมายถึงการต่อสู้เอาชนะผู้อื่นด้วยกำลังทางร่างกาย แต่หมายถึงสู้กับกิเลสที่อย่าภายในจิตใจของตนให้ได้นี่เอง

การฝึกหัดหรือการปฏิบัติธรรมะ ก็มาฝึกหัดกันที่ ตา หู จมูก ลิ้น กายและใจของตน ขณะใดกระทบเข้ากับรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์ก็ให้มีสิตรู้เท่าทันต่ออารมณ์นั้นๆ มิให้หลงรักหลงชังขึ้นมา หากขาดสติ ทำอย่างไรเสียก็ต้องรู้สึกหลงใหลยินดีในสิ่งที่ชอบใจ และหลงชังในสิ่งที่ไม่ชอบใจ จะให้วางจิตใจเฉยเป็นปกติเหมือนดังผู้มีสติอยู่ตลอดเวลาไม่ได้ ในตอนนี้กิเลส ตัณหา อุปาทาน มันจะทยอยเข้ามาเป็นสาย จนกระทั่งกลายเป็นทุกข์ตามหลักของปฏิจจสมุปบาท

เมื่อมีสติอยู่ทุกขณะจิต ก็จะเกิดปัญญารู้เท่าทันความจริง ไม่หวั่นไหวเอนเอียงไปจับอารมณ์ทางโน้น ปล่อยทางนี้ คว้าทางนั้นให้วุ่นวายไปหมด ใครทำได้ถึงขั้นนี้ต่อไปก็ไม่ต้องระมัดระวังควบคุมสติกันต่อไปอีก แต่สติมันจะคอยควบคุมระมัดระวังให้เอง ความสุขสงบเย็นจะเกิดขึ้นให้ผู้นั้นได้รับอยู่ตลอดเวลา

อ่านต่อตามลิ้งค์ข้างล่างนะจ๊ะ...

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=3450

ผู้เยี่ยมชม

ลงทะเบียนเรียนพระอภิธรรมทางอินเตอร์เน็ตฟรีได้ที่...

http://www.buddhism-online.org/Index1.htm

ผู้เยี่ยมชม

สติปัฏฐาน 4

ปล. ถ้าอยากได้ ถ้าอยากดี ก็ต้องเพียร ^^

ผู้เยี่ยมชม

เริ่มที่ศีล ประกอบด้วยสมาธิ เพื่อให้เกิดปัญญา