ทุกข์ทางใจเกิดตอนที่เราเผลอ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

ผู้เยี่ยมชม

เคยได้ยินมาว่า ทุกข์ทางใจเกิดตอนที่เราเผลอ..
ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ท่านผู้ใดอธิบายได้ กรุณาหน่อยนะคะ แลบลิ้น

ผู้เยี่ยมชม

ความทุกข์จริงๆ มันเกิดขึ้นตลอดเวลาค่ะ ไม่ใช่แค่ตอนเผลอเท่านั้นค่ะ เพียงแต่คุณไม่รู้ว่านั้นคือความทุกข์ ค่ะ
"เคยได้ยินมาว่า ทุกข์ทางใจเกิดตอนที่เราเผลอ.. " ตรงนี้ ที่คุณได้ยินมา แสดงว่า เขา(คนที่พูด)ได้ผ่านกานเรียนรู้ การฝึกจิตมาแล้วค่ะ เขาถึงพูดมาแบบนี้ เพราะอะไร? เพราะคนที่เขาฝึกจิต จะมีสติรู้ตลอดเวลา แต่พอ เขาเผลอ ตัวกิเลสจะเข้ามาทันที พอเขารู้ตัว เขาจะใช้คำว่า "เผลอ" ซึ่งหมายถึง สติรู้ ได้เผลอไปสะแล้ว ความทุกข์จาก ตรงนี้ จึงเกิดค่ะ

ป.ล แต่พอรุ้ตัวว่าเผลอ ก็ดึงสติรุ้กลับมาใหม่ได้ค่ะ

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

จิตเราเหมือนน้ำ ชอบไหลลงไปทางต่ำเสมอ

(ชอบคิดไปในทางที่เป็นอกุศล ที่ทำลายตัวเองและผู้อื่น ไม่ชอบที่จะคิดไปในทางกุศล)

เมื่อเราขาดสติหรือเผลอ จึงคิดแต่ในสิ่งที่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์

ตอบเมื่อ: 27 มี.ค.2006, 7:24 pm

..ใช่แล้วครับ ... สาธุ

ธรรมชาติของจิต เขาชอบไหลไปเรื่อย การมีสติดูจิตอยู่ตลอดเวลาจึงไม่ใช่ของง่าย
แต่ถ้าใครทำได้มาก ก็จะได้ประโยชน์มาก และความทุกข์ก็จะเกิดได้ยาก
แต่ถ้าเผลอ หรือไม่รู้วิธีก็จะเศร้าหมองได้ตลอดเวลา คิดซ้ำๆ ซากๆ คิดแล้วคิดอีก อยู่นั่นแหละ
วนเวียน เหมือนอยู่ในวงกต คนบางคนแม้จะมีความรู้ทางโลกสูง ก็ยังถึงกับฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆ

เพราะฉะนั้น การฝึกสติ จึงมีความจำเป็นมากสำหรับมนุษย์ทุกคน ใครฝึกสติเก่ง คนนั้นก็ได้เปรียบ
จะใช้ชีวิตด้วยความสุขุม และเป็นสุขมากกว่าครับ...

ตอบเมื่อ: 27 มี.ค.2006, 10:16 pm

.....เฝ้าดูรู้ความทุกข์ คือ ความทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์ไปกับการเฝ้าดูเฝ้ารู้.....

ธรรมะสวัสดี

มณี ปัทมะ ตารา พระอาทิตย์

ผู้เยี่ยมชม

เพราะเราเคยชินกับการปล่อยให้การรับรู้ความจริงทุกอย่างถูกจับจดหยุดอยู่ที่เพียงความคิดสมองเท่านั้นไม่เคยปล่อยให้มันผ่านไปถึงจิตเพื่อให้เกิดการเรียนรู้โดยจิตจริงจริงจนรู้แจ้งแม่นยำเกิดเป็นปัญญาตามธรรมชาติ ทั้งที่จิตเราเกิดมาก่อนสมองแต่เรากลับเรียกสิ่งที่สมองจดจำได้เพียงอย่างเดียวเช่น ต้นไม้ คน อาหาร เป็นภาษาแทนรูปเสียงกลิ่นรสสัมผัส แต่เรากลับไม่สามารถเรียกอะไรที่จิตเราผ่านมาให้ตัวเองเข้าใจได้อย่างละเอียดชัดเจนเลยไม่ว่า ดีใจ ปิติ โกรธในตัวเรา เราพูดแทนการเหมารวมแทนเวทนาที่หลากหลายความรู้สึกที่ก่อเกิดขึ้นกับจิตในช่วงเวลาเดียวกันเท่านั้น ยังไม่เด่นชัดพอที่จะให้จิตเราสามารถระลึกย้อนกลับถึงความรู้สึกเดิมที่ชัดเจนอย่างรูปภาพหรือเสียงที่สมองเราจำได้แล้วยังใช้มือวาดเป็นรูปร่างหรือใช้ปากทำเสียงให้ใกล้เคียงได้ ทั้งทั้งที่จิตของเราก็อยู่ใกล้ชิดกับความรู้สึกเรามาตลอดตั้งแต่เกิดจนปัจจุบันมากกว่าสมองของเราเสียอีกและยิ่งไปกว่านั้นความคิดของเราไม่เคยถูกปลูกฝังให้เข้าใจว่าจิตเรามีอยู่จริงให้มากไปกว่าจินตนาการ มีเพียงสมองเท่านั้นเพราะเป็นสิ่งเดียวที่วิทยาศาสตร์ยอมรับเพราะสามารถจับต้องเพื่อศึกษาได้
ดังนั้นเมื่อไรก็ตามเราหลุดพ้นจากความเคยชิน(อีกอาการหนึ่งของจิตที่ผลักดันความคิดคนส่วนใหญ่)สามารถทำความรู้สึกถึงการมีอยู่ของจิตเราเองได้มากขึ้นจนสติมีกำลังเมื่อนั้นจิตก็จะได้เรียนรู้สัมผัสกับทุกสิ่งทุกอย่างไปตามธรรมชาติรวมไปถึงความสุขความทุกข์ที่เกิดขึ้นในความคิดจิตก็จะไม่เป็นทุกข์ไปตามความคิดอีกต่อไป
เอ! แล้วทำไมเราต้องเขียนเสียยาวกำลังเขียนด้วยความรู้สึกอะไรหว่า สงสัย

หากทำให้ใครเสียเวลาอ่านขออภัยครับ สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

โจรมันปล้นตอนที่เจ้าของบ้านเผลอ
ไม่อยากให้โจรปล้นเราก็ต้องไม่เผลอ คือเจริญสติรู้ตัวไว้เท่าที่จะทำได้

ตอบเมื่อ: 28 มี.ค.2006, 1:48 pm

ผู้เยี่ยมชม

ขอบคุณทุกท่าน ที่ กรุณาเข้ามาตอบกระทู้
ได้ความกระจ่างขึ้นเยอะเชียวค่ะ

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมค่ะ

สาธุ

ผู้เยี่ยมชม

ต่างจากผมแฮะ ผมนี่ทั้งที่มีสติอยู่นี่แหละทุกข์มันก็โผล่มาให้รู้อยู่อย่างนั้น (ทุกข์ทางใจที่บีบคั้น)
แต่ก้ยังดี ดีกว่าไม่มีอะไรเป็นที่ระลึกรู้ ถึงทุกข์ก็จะรู้ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 31 มี.ค.2006, 8:58 pm

ยกตัวอย่าง เช่น เวลาคุณเกิดความโกรธ ..... เศร้า

ให้คุณรีบตั้งสติ ดู "ความรู้สึกที่กำลังโกรธ" แต่ไม่ใช่ดูว่าใครมาทำให้เราโกรธ และเรากำลังโกรธเรื่องอะไร
ให้ดูแต่เฉพาะความรู้สึกโกรธ ที่กำลังมีอยู่ในจิต ..คุณจะเห็น(ด้วยสติ) ว่าจิตคุณกำลังร้อนรุ่มไปหมดในอก
ให้ใช้สติดูอาการร้อนในอกนั้น ไปเรื่อยๆ (แต่ห้ามคิดถึงคนที่ทำให้เราโกรธเด็ดขาด)......
ดูซิว่า... มันมีลักษณะอย่างไร..?

สักครู่เดียว เราจะเห็นอาการร้อนในอกนั้นค่อยๆ แผ่วลง .....อาการโกรธจะบรรเทาลงอย่างรวดเร็ว
และหายไปในที่สุด.... เย้... แลบลิ้น

เราชนะแย้ววว
ตัง เม...ๆ ๆ

ตอบเมื่อ: 31 มี.ค.2006, 8:59 pm

ยกตัวอย่าง เช่น เวลาคุณเกิดความโกรธ ..... เศร้า

ให้คุณรีบตั้งสติ ดู "ความรู้สึกที่กำลังโกรธ" แต่ไม่ใช่ดูว่าใครมาทำให้เราโกรธ และเรากำลังโกรธเรื่องอะไร
ให้ดูแต่เฉพาะความรู้สึกโกรธ ที่กำลังมีอยู่ในจิต ..คุณจะเห็น(ด้วยสติ) ว่าจิตคุณกำลังร้อนรุ่มไปหมดในอก
ให้ใช้สติดูอาการร้อนในอกนั้น ไปเรื่อยๆ (แต่ห้ามคิดถึงคนที่ทำให้เราโกรธเด็ดขาด)......
ดูซิว่า... มันมีลักษณะอย่างไร..?

สักครู่เดียว เราจะเห็นอาการร้อนในอกนั้นค่อยๆ แผ่วลง .....อาการโกรธจะบรรเทาลงอย่างรวดเร็ว
และหายไปในที่สุด.... เย้... แลบลิ้น

เราชนะแย้ววว
ตัง เม...ๆ ๆ