ของทิ้งของพระพุทธเจ้าและเหล่าพระอริยะเจ้าทั้งหลาย

ผู้เยี่ยมชม

แย่งกัน ด่าว่ากัน ถกเถียงกันยังไม่พอ..... จิตที่ผูกพยาบาทอาฆาตจองเวรไว้ตั้งแต่ครั้งก่อนโน้น เกิดมาในชาตินี้ก็มาหลงเอาของเก่า มาแย่งชิงกัน ด่าว่ากัน ฆ่าตีกันจนล้มตายมากมายเหลือหลายอยู่ในโลกอันนี้นับไม่ถ้วนเลย.....

...คนเราเกิดมาแล้วมาแย่งมาชิงกัน ว่ากิเลสเหล่านั้นเป็นของดิบของดีวิเศษวิโส แย่ง แข่งดี แข่งเด่น แย่งชิงความเป็นใหญ่เป็นโตกัน แย่งลาภ แย่งยศ ความสรรเสริญทั้งปวง กลัวแต่จะไม่ได้เป็นของเรา แท้จริงแล้วมันเป็นของทิ้งของพระพุทธเจ้าและเหล่าพระอริยะเจ้าทั้งหลาย พระองค์ทิ้งไปแล้ว เรายังหาว่าเป็นของดีอยู่....

…..พระนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาจารย์ (เทศก์ เทสรังสี)…..

เราๆ ท่านๆ จะไปช่วยเขาแย่งชิงของทิ้งของพระอริยะเจ้าทั้งหลายหรือไม่หนอ?

ผู้เยี่ยมชม

ก็คนที่เขาแย่งชิงทรัพยากรโลกอยู่นั่น ไม่ใช่พระอริยนี่

พระอริยะท่านก็รู้ถึงได้บัญญิติ ศีล สมาธิ ปัญญาไว้ ว่าจะทำอะไร ต้องไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ชื่อว่ามี "ศีล"

ถ้ายังเบียนเบียนตนและผู้อื่นอยู่ จะนุ่งห่มสีอะไรก็ตาม ยังไม่ชื่อว่าผู่มี "ศีล" เมื่อไม่มีศีล ก็ไม่มีสมาธิ เมื่อไม่มีสมาธิ ก็ขาดปัญญา คือไม่มีปํญญา

เมื่อไม่มีปัญญาก็ไม่มีวิมุตติ เมื่อไม่มีวิมุตติ ก็ยังเป็นบุถุชน เมื่อยังเป็นบุถุชนก็เป็นอย่างนี้แหละ คือฉกฉิงวิ่งราว ประหัตประหารกัน ทะเลาะกัน ฯลฯ เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล

.........................