เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราฝึกสมาธิถึงขั้นไหนแล้ว

ผู้เยี่ยมชม

สงสัยว่า สมาธิ กรรมฐาน ญาณ มีความหมายอย่างไรบ้าง กรุณาตอบเป็นภาษาชาวบ้านเพราะไม่ทราบว่าศัพท์ที่พระเรียนบาลีแปลอย่างไร เช่น เอกัคคตา อุปจารสมาธิ แล้วอากาศอย่างไรจึงจะรู้ว่าเราได้ญาณใด จะได้ไม่หลงค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

ใช้มีดด้ามมีดสึก

หยดน้ำต่อเนื่องเต็ม

น้ำระเหยหดหาย

ผู้เยี่ยมชม

- สงสัยว่า สมาธิ กรรมฐาน ญาณ มีความหมายอย่างไรบ้าง

มีกระทู้ ที่ตอบไปแล้ว ตอบดีแล้ว ศึกษาที่ตอบไปแล้วนะ ^^

- แล้วอาการอย่างไรจึงจะรู้ว่าเราได้ญาณใด

ญาณ มี 16 ขั้น แต่ศัพท์ ที่เป็นพื้นยังเลี่ยง เลยเห็นว่ายังไม่ควรตอบ

จะได้ไม่หลงค่ะ

ถ้ากลัวหลงก็ให้พิจารณาที่กาย ย้ำที่กายมากๆ กำหนดในสิ่งที่รู้

สิ่งที่ไม่รู้ไม่ต้องกำหนด พิจารณา ว่า กายมีส่วนไหนเกร็ง ส่วนไหนที่เจ็บ

แล้วดูให้รู้ ตอนที่เจ็บ ย้อนดูให้รู้ว่าหายเจ็บ ความเจ็บหายไปตอนไหน

จนกว่าจะได้ลมหายใจที่ละเอียด กว่าจะสงบ

ปล. ให้ระลึกว่าสังขารความคิดความปรุงแต่งนั้นมีโทษ แล้วเพียรละ

ละให้สงบ ถ้าสงบนั้นนะถูกแล้ว กายสังขารที่สงบ นั้นก็ถูกแล้ว

ตอบเมื่อ: 23 ม.ค. 2006, 12:56 pm

http://www.dhammajak.net/webboard/show.php?Category=dhammajak&No=2736

ผู้เยี่ยมชม

สวัสดี ก่อนอื่นต้องขอให้คุณทำความเข้าใจหลักธรรมของพระพุทธองค์ก่อนนะครับ การที่เราจะปฏิบัติเพื่อที่จะรู้ว่าได้ในระดับไหนก็ตาม ต้องสิกขาธรรมของพระพุทธงองค์ที่ได้วางไว้ 84000 พระธรรมขันธ์ ก่อนที่พระองค์จะทรงพระปริพพาน ได้ฝากธรรมทั้ง 84000 พระธรรมขันธ์ เป็นศาสดา แทนพระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อเราได้สิกขาหรือศึกษาหลักธรรมที่ถูกต้องแล้วจิตของเราก็จะพัฒนา จากปุถุชน ไปสู่ความลุ่มลึกที่เรียกว่าสมาธิหรือฌาน และถ้ากุสลเราถึงพร้อมก็จะเข้าสู่ความเป็นอริยะ ซึ่งจะต้องมาทำความเข้าใจในหลักธรรมให้เข้าใจในเบื้องต้นก่อน ถ้าเราไม่มีหลักธรรมที่แท้จริง แล้วเราจะรู้ได้อย่างไร เหมือนกับเราเรียนหนังสือจนจบปริญญา เราต้องท่องจำ จดจำหลักการต่างๆตามสายสาขาวิชา ข้อธรรมของพระพุทธองค์ก็ต้องสิกขาตั้งแต่เบื้อง ท่ามกลาง และไปถึงที่สุด เพราะฉะนั้น คุณต้องมาทำความเข้าใจคำว่าสมาธิให้ได้ก่อนนะครับ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

ผู้เยี่ยมชม

จงฝึกภาวนาไปตามที่ได้เรียนรู้ตามหลักสติปัฏฐานสี่อย่างใดอย่างหนึ่งให้พากเพียรไปก่อน จงถามว่าควรใช้จัดเวลาและเตรียมตัวอย่างไรในการภาวนาให้เหมาะสมเสียก่อน แล้วลงมือปฏิบัติลองดู

เมื่อปฏิบัติแล้วก็ดูว่าตัวเราเองมีปัญหาในการปฏิบัติอย่างไรบ้าง ควรจะแก้ไขอารมณ์จิตใจอย่างไร เช่นการมีความเพียร การมีศรัทธา ว่าเรามีกำลังความตั้งใจดีพอหรือไม่ แล้วก็ฝึกฝนไปก่อนลองสักระยะหนึ่งก่อน อย่าไปคิดสงสัยอยากใคร่รู้ หรืออยากได้ในสิ่งโน้นสิ่งนี้

เพราะการปฏิบัติย่อมได้พบกับอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่นอุปสรรคตั้งแต่เล็กน้อยจนถึงมากของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกันนี่ ต้องพบและแก้ไขให้การภาวนาดำรงอยู่ต่อไปได้ก่อน ถ้าดำเนินการภาวนาต่อไปได้แล้ว ผลต่างๆก็จะเกิดขึ้นแก่ใจตนเองได้ และทำให้มากขึ้นๆเท่านั้นก็ไม่ต้องไปกลัวว่าจะหลงอะไร

เอาอย่างนี้ไปก่อนและฝึกทำไปก่อน แล้วเล่าประสบการณ์ฝึกว่าเป็นอย่างไรจะดีกว่า

ผู้เยี่ยมชม

บรรพต อ.:-ไปเทียบกับสังโยชน์ ๑๐ นะ