อ่านกันดูแล้วจะรู้ว่า ธรรมะสำคัญแค่ไหน ?

ผู้เยี่ยมชม

เนื้อความ : (ญาณัท)

อ้างอิง |

จะทำอย่างไรกับปัญหานี้ได้บ้างคะ ไม่อยากไปโรงพยาบาลทางจิตเลยค่ะ รู้สึกอายหมอ และไม่กล้าเล่าเรื่องที่เป็นปมในใจ

คือญาณัท เกลียดทุกคนในครอบครัว ยกเว้นน้องสาวค่ะ

ญาณัทต้องทำยังไงดีคะ

บ้านญาณัทมีพ่อ แม่ พี่ ญาณัท และน้องค่ะ

ตอนนี้คุณแม่เสียแล้ว แต่ว่าญาณัทก็ไม่เคยลดละ วางการโกรธพ่อ พี่ ได้เลยค่ะ

ญาณัทห่างจากการศึกษาธรรมมะมานานหลายปีค่ะ เมื่อก่อน ยังเคยสงสัยว่าเราจะเรียนไปทำไมกันวิชาพระพุทธศสนา แต่ญาณัทเพิ่งจะมาทราบว่า เราควรจะเรียน เพราะว่า จะได้เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต ที่สงบสุขค่ะ

ตอนนี้ญาณัทควรเริ่มอย่างไรดีคะ ???

จากคุณ : ญาณัท [ ตอบ: 22 ม.ค. 49 01:24 ] ยังไม่แนะนำตัว | สมาชิกลานธรรมถาวร | ตอบ: 3 | ฝากข้อความ |

......................

ความคิดเห็นที่ 3 : (ญาณัท)

อ้างอิง |

ญาณัท เป็นไบเซ็กซ์ชวลนะคะ อันนี้ก็ทุกข์อยู่มาก ๆ แล้ว

เรื่องที่ครอบครัวคือ พ่อของญาณัทชอบบังคับให้เรียนอย่างที่อยากให้เรียน บังคับให้ทำงานอย่างที่ท่านอยากให้ทำค่ะ ญาณัทเบื่ออย่างบอกไม่ถูก ปรึกษาคนทางโลกบอกให้ไปวัด จะได้จิตสงบ เพราะญาณัทว้าวุ่นในใจอย่างเห็นได้ชัด พ่อบังคับทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ มีร่างกาย แต่ร่างกายนี้เป็นของพ่อค่ะ ต้องทำตามทุกอย่าง ห้ามคิดและแสดงออกนอกเหนือจากที่พ่อสั่งและบอกไว้ ไม่อย่างนั้นจะบอกว่าญาณัทนั้นอกตัญญูค่ะ

มาถึงพี่ชายอีกค่ะ ชอบใส่ร้ายป้ายสีเสมอค่ะ อะไรที่ญาณัทไม่ได้ทำก็ชอบบอกว่าญาณัทเป็นคนจัดการ ทำให้คนอื่น เข้าใจผิดตลอดเวลาค่ะ

ญาณัทไม่เคารพพ่อและพี่ชายค่ะ

บางที่ 2 คนนี้โทรมา ญาณัทก็แกล้งไม่รับบ้าง ปิดเครื่องไปเลยบ้าง เพราะว่า ได้ยินแค่เสียงมันจี๊ดไปถึงสมองเลยค่ะ

ญาณัทไม่เคยลืมเรื่องราวที่เราได้อยู่ร่วมกันมาได้ค่ะ พี่เคยเกือบล่วงละเทิดทางเพศญาณัทด้วยค่ะ เป็นภาพที่ยังจำได้ดีมาก ๆ เลย มันผ่านมาแล้ว และญาณัทคิดว่า พี่คงไม่รู้ว่ามันไม่ดี ตอนนี้เรายัง 6-7 ขวบเองค่ะ

ญาณัทเกลียดแม่ที่ แม่ไม่ให้ความอบอุ่นเลยค่ะ ทุกวันที่เป็นไบอยู่แบบนี้เพราะว่าครอบครัวทำให้เป็น และเคยถามหมอ แล้วได้คำตอบว่า ไม่มีทางหาย นอกจากต้องยอมรับตัวเอง

ซึ่ง ญาณัทก็ทุกข์ค่ะ เพราะว่า เคยมีแฟนมาทุกเพศแล้ว จึงรู้ดีว่า การจะคบใครให้ยาวนั้น ทำไม่ได้เล ถ้ายังไม่โตพอที่พ่อจะให้มีแฟนนะคะ ตราบใดที่พ่อยังไม่อนุญาติ และถ้าคบผู้หญิงก็คงจะไม่ได้อีก ต้องแอบ ๆ ก็รู้สึกเป็นทุกข์ค่ะ

ในด้านความสัมพันธ์กับบรรดาแฟนก็ไม่ราบรื่นค่ะ จิตเรายังวนเวียอยู่กับครอบครัวมากเหลือเกิน เป็นปัญหาที่กลับไม่ไปไม่ถึงค่ะ

ทำยังไงดีคะ

จากคุณ : ญาณัท [ ตอบ: 22 ม.ค. 49 02:08 ] ยังไม่แนะนำตัว | สมาชิกลานธรรมถาวร | ตอบ: 3 | ฝากข้อความ |

....................

ความคิดเห็นที่ 4 : (ญาณัท)

อ้างอิง |

มีอีกค่ะ ญาณัทต้องพูดโกหกเป็นนนิสัยอยากเลิกค่ะ

ขี้อิจฉาค่ะ

ชอบใส่ร้ายคนอื่นค่ะ

และยังมีอีกหลายอย่างมากมายค่ะ เช่น คิดไม่เป็น รักตัวเองไม่เป็น แก้ปัญหาไม่เป็น กินเหล้าดับทุกข์ หนีความจริง

ส่วนมากปัญหามันเป็นเรื่องประมาณนี้ค่ะ แต่วนเวียอยยู่ภายในจิตใจตลอดเวลาค่ะ ไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้วค่ะ

เบื่อโลกความจริง มาก ๆ บางทีอยากตายไปเลยค่ะ

เวลาหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้

คิดตื้น ๆ ค่ะ

รู้ว่า คนอื่นอาจจะรังเกีจที่เขียนไปแบบนี้ แต่เป็นแบบนี้จริง ๆ ค่ะ ไม่มีใครรู้นอกจากตัวเองค่ะ บางคนอื่นนึกว่าเราเป็นคนดี มีความคิด แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลยค่ะ เป็คนเลวมาก ๆ ค่ะ

อยากจะเลิกค่ะ เพราะชีวิตไม่เจริญก้าวหน้าค่ะ ควรทำอย่างไรดีคะ

จากคุณ : ญาณัท [ ตอบ: 22 ม.ค. 49 02:18 ] ยังไม่แนะนำตัว | สมาชิกลานธรรมถาวร | ตอบ: 3 | ฝากข้อความ |

.............................

นำมาจากเว็บอื่น....

อ่านกระทู้ปัญหานี้แล้ว เห็นว่ามนุษย์มีความทุกข์ 108 พันประการจริง ๆ ยิ่งมองออกไปภายหน้า(อนาคต) ยิ่งเห็นว่า ผู้คนจะตกอยู่ในภาวะประมาณนี้ คือ มีทุกข์ทับถม แต่หาทางออกไม่เจอ ทางโรงเรียนทางมหาวิทยาลัย ก็ไม่มีการสอนกัน หรือมีสอนอยู่บ้าง ก็สอนแบบแกนๆ แบบว่า “ญาณัทห่างจากการศึกษาธรรมมะมานานหลายปีค่ะ เมื่อก่อน ยังเคยสงสัยว่าเราจะเรียนไปทำไมกันวิชาพระพุทธศาสนา…..”

....จะโทษเด็กก็ไม่ถูก เจ้ากระทรวงที่รับผิดชอบนั่นแหละ ต้องมองให้เห็นถึงความจำเป็นของวิชาพุทธศาสนา....ไม่อย่างนั้นแล้วประชาชนจะรู้จักแต่ตัว (รูปธรรม) แต่ไม่รู้จักความคิด (จิต) ซึ่งเป็นนามธรรม แล้วจะเป็นอย่างหนูน้อยผู้น่าสงสารคนนี้

อนึ่งสถาบันครอบครัวก็น่าจะพิจารณาปัญหานี้ด้วย เพื่อลูกหลานของเราเอง....

......................

อ่านแล้วมีความเห็นประการใด แนะนำกันได้ตามความเห็นที่เสรี...

....................

ผู้เยี่ยมชม

บรรดาความวุ่นวายทั้งหลาย ที่เกิดขึ้นในสังคมนั้น เกิดจากบุคคลประเภทไม่มีธรรมะ ไม่มีศาสนาประจำจิตใจทั้งนั้น แต่ถ้าเป็นคนมีธรรมะ มีหลักศาสนาประจำจิตใจแล้ว จะเป็นคนที่มีใจสงบเยือกเย็น ทำอะไรก็ใช้สติปัญญา ไม่มีอารมณ์รุนแรงในการกระทำนั้นๆ เพราะว่ามีเครื่องยับยั้งชั่งใจ คล้ายๆ กับว่ามีห้ามล้อสำหรับจิตใจ ถ้าเรามีธรรมะเป็นเครื่องห้ามล้อแล้ว ชีวิตเราหมุนไปสู่ความตกต่ำช้าลงไปหน่อย หรือว่าหยุดได้ทันที ตรงปากเหวที่จะตกลงไปนั้นแหละ มันก็ไม่เกิดความเสียหายอะไรมากเกินไป อันนี้เป็นเรื่องที่เห็นได้ง่ายๆ เป็นเรื่องที่เราควรจะได้ช่วยกันหน่อย เพื่อให้จิตใจคนได้เข้าถึงธรรมะ ได้มีหลักศาสนาประจำจิตใจไว้ จะได้มีความประพฤติในทางที่ถูกที่ชอบ ไม่ก่อกรรมทำเข็ญ ให้เกิดขึ้นแก่ตนแก่ท่าน การอยู่กันก็จะมีความสุขความสงบ ตามสมควรแก่ฐานะ

ธรรมะที่เราเอามาปฏิบัติในชีวิตประจำวันนั้น ในทางพระพุทธศาสนา พระผู้มีพระภาคเจ้าท่านสอนไว้ ให้เราปฏิบัติตามขั้นตอนไป โดยลำดับ เช่นเราได้ยินพระท่านสอนว่า ศีล สมาธิ ปัญญา หรือพูดว่า ทาน ศีล ภาวนา เวลาสอนชาวบ้านทั่วๆ ไปนั้น พระผู้มีพระภาคมักจะเริ่มต้นด้วยทาน แล้วก็ศีล ภาวนา แต่ถ้าสอนนักบวชด้วยกันแล้ว ก็มักจะเริ่มต้นด้วยศีล สมาธิ ปัญญา เริ่มต้นแตกต่างกัน จุดหมายปลายทางก็เหมือนกัน คือชาวบ้านทั่วไปนั้น ยังเป็นคฤหัสถ์อยู่ครองบ้านเรือน ยังมีภาระหน้าที่ ที่จะต้องจัดต้องทำในฐานะผู้ครองเรือน การครองเรือนนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องที่ต้องใช้ความอดทน ใช้ความเพียรใช้อะไรหลายสิ่งหลายประการ การครองบ้านเรือนจึงจะเรียบร้อย

บางทีเราอาจจะเข้าใจผิดไป ว่าเราอยู่บ้านอยู่เรือนนี้ ไม่ต้องประพฤติอย่างนั้นอย่างนี้ในด้านธรรมะ ก็คงอยู่ได้ ขอตอบว่า ไม่ได้เป็นอันขาด เราไม่ประพฤติธรรมะแล้ว ไม่ได้เป็นอันขาด เพราะจิตใจคนที่ขาดธรรมะนั้น ความเป็นคนก็จะไม่สมบูรณ์ คือเป็นมนุษย์กับเขาไม่ได้ เพราะไม่มีธรรมะ เป็นหลักประคับประคองใจ อะไรๆ ก็จะพลอยเสียหาย มีปัญหาเกิดขึ้นตลอดเวลา ทิ้งไม่ได้ เช่นว่าเราเป็นชาวบ้าน ก็ต้องอยู่ด้วยการให้ทาน ด้วยการรักษาศีล ด้วยการเจริญภาวนา

อันผลที่เกิดขึ้น จากการปฏิบัตินั้น ก็คือความสงบทางใจ ความสะอาดทางใจ อันเป็นเรื่องที่เราทุกคนต้องการ เราจะอยู่ด้วยความสงบ ด้วยกันก็เพราะประพฤติธรรมะ ถ้าไม่ใช้ธรรมะเป็นแนวทาง เราก็จะพบความสงบไม่ได้ ธรรมะกับชีวิต หรือศีลธรรมกับชีวิตของเรานั้น เป็นเรื่องที่จะต้องกระทำอย่างจริงจัง และก็ต้องกระทำติดต่อไม่ขาดสาย เพราะว่าโลกเราจะอยู่กันด้วยอย่างมีความสุข ก็เพราะมีสิ่งนี้ ถ้าขาดสิ่งนี้ก็จะเกิดความวุ่นวาย สร้างปัญหาขึ้นในสังคม ด้วยประการต่างๆ

ตอบเมื่อ: 22 ม.ค. 2006, 2:23 pm

บาดแผลของเธอมาจากสังคมในครอบครัวซึ่งเป็นคนในครอบครัวนั่นเอง พฤติกรรมที่เธอแสดงออกมาสู่สังคมภายนอกเพื่อระบายความคับแค้นใจ ความกดดันต่างๆที่เธอได้รับจากผู้บังเกิดเกล้าของเธอ เลยเถิดไปถึงการทำร้ายตนเองด้วยการกินเหล้าดับทุกข์ หนีความจริง ( ญาณัท เป็นไบเซ็กซ์ชวลนะคะ อันนี้ก็ทุกข์อยู่มาก ๆ แล้ว )

สอนพุทธศาสนา สอนให้ท่องแบบนกแก้วนกขุนทอง แต่จิตใจไม่เคยสอนให้เข้าถึง เคยได้สนทนากับเด็กวัยรุ่นคนนึง เค้าศรัทธาและเลื่อมใสทางมหายาน แต่แทนที่ครูบาอาจารย์จะสอนให้เกิดความเข้าใจที่ถูกต้อง เมื่อเด็กมีคำถามขัดแย้ง กลับติดป้ายห้ามเข้าไว้ บอกว่า " ที่นี่เถรวาท" นี่คือสังคมระดับคนมีมันสมอง

สอนอย่างไรถึงจะไม่ให้เกิดการแบ่งแยก สอนอย่างไรถึงจะเข้าถึงหลักที่แท้จริงของพุทธศาสนา สอนอย่างไรเด็กถึงจะนำวิชาพุทธศาสนามาใช้ให้เป็นประโยชน์ในการดำเนินชีวิตประจำวัน เกิดปัญญาสร้างสรรค์ในการเรียนและการทำงาน จำพระอภิธรรม พระไตรปิฎกได้ทุกวรรคทุกตอน แต่จะมีประโยชน์อะไรเมื่อไม่ได้ลงมือปฏิบัติ จะมีประโยชน์อะไรหากยังเกิดการแบ่งแยกนั่นนี่ เกิดสงครามน้ำลายแทนความสงบและสันติ

พุทธศาสนาจะมีประโยชน์อะไรกับมนุษย์ หากผู้ห่มเหลืองยังติดพิธีกรรมและปลุกเสกวัตถุเครื่องลาง อวดคุณวิเศษแทนการให้หลักธรรมในการปฏิบัติที่ถูกต้องตรงทาง โฆษณาวัตถุเครื่องลางแต่ละครั้งก็อ้างพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณที่จำมาจากตำรา ถามว่าองค์บรมศาสดาท่านสอนให้ว่าคาถา ปลุกเสกวัตถุมงคล ปลุกเสกเครื่องลาง สักยันต์ ลงกระหม่อม เป่ากระหม่อมใส่กระโหลกชาวบ้านชาวเมืองหรืออย่างไร

ไม่ใช่ปัญหาที่เพิ่งเกิด เกิดขึ้นมานานแล้ว สำหรับชีวิตเธอ "ญาณัท" ยังมีเวปบอร์ดให้ระบายความในใจและพบปะสนทนากับกัลยาณมิตร ถือว่าเธอยังมีสามัญสำนึก มีพื้นฐานจิตที่ต้องการนำธรรมะมาปลอบประโลมจิตใจที่บอบช้ำมาช้านาน ซึ่งไม่สายเกินไปที่จะนำเธอเข้าฝึกปฏิบัติธรรมหรือแม้แต่การพูดคุยสนทนาเพื่อให้จิตใจสงบ ถึงแม้การปฏิบัติในบางสภาวะละเอียดๆจะกล่าวถึงกิเลสที่เกิดขึ้นเพราะการปรุงแต่งจิตใจของตนเองก็ตาม

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา