ทางสายกลางในทางพุทธศาสนา 2

ผู้เยี่ยมชม

ทางสายกลางอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งบางทีก็เรียกกันว่า ความพอดี ไม่ตึงไม่หย่อน

อันมนุษย์ และสิ่งมีชีวิตต่างๆ ล้วนย่อมมี ความโลภ ความโกรธ ความหลง ติดตัวอยู่ตามธรรมชาติอันได้รับการขัดเกลาจากสิ่งแวดล้อมและสังคมการเป็นอยู่ร่วมกัน

หากไม่มีความพอดี คือไม่ยึดถือสายกลาง มีความโลภน้อย มีความโกรธน้อย ความหลงน้อย จนเกินไป ก็ย่อมทำให้ไม่มีความเจริญก้าวหน้าในเกือบทุกๆทาง แต่ในทางตรงกันข้ามถ้าหากมีความโลภมาก มีความโกรธมาก มีความหลงมากจนเกินไป ก็ย่อมทำให้เกิดความทุกข์ความลำบาก ทั้งทางกายและจิตใจต่อตนเองและผู้อื่น และนี้เป็นที่มา แห่ง พิณสามสาย ที่กล่าวว่า ไม่ตึงและไม่หย่อน มีความพอดี ตามสังคมการเป็นอยู่ร่วมกัน ตามกฎหมาย ระเบียบ กฏเกณฑ์ กติกา แห่งชุมชน นั้นๆ ดังนั้นความพอดี ก็คือ การประพฤติ ปฏิบัติ ตามกฏหมาย ตามระเบียบ กติกา มีการยีดหยุ่น ไม่โลภมากจนกลายเป็นการปล้นฆ่า คอร์รับชั่น โกงกิน ขูดเลือดขูดเนื้อ ไม่โกรธมาก จนกลายเป็นการทะเลาะวิวาท จนถึงทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน ไม่หลงมาก จนคิดว่าตัวเอง เลอเลิศกว่าใคร

และในทางตรงกันข้าม หากไม่โลภเสียเลย หรือโลภน้อยมาก ก็ย่อมกลายเป็นคนขี้เกียจไม่ย่อมทำการทำงาน ไม่เสริมสร้างความเจริญให้กับตัวเองและชุมชน หรือไม่โกรธเสียเลยหรือโกรธน้อยมาก จนใครใคร่ด่าก็ด่า ใครใคร่นินทาดูหมิ่น ก็ไม่สนใจ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็เท่ากับว่า ไม่ยอมรับความคิดเห็นหรือคำติชมของผู้อื่น อาจจะเรียกว่า กลายเป็นทิฎฐิไปก็ได้ หรือไม่หลงเลย หรือหลงน้อย ก็คงจะใส่เสื้อผ้าชุดเดียว เป็นปี ไม่ใครเข้าใกล้ละนะ

ที่กล่าวไปแม้ไม่ละเอียดนัก ก็คงจะพอเป็นแนวทางให้ผู้ต้องการศึกษาพระธรรมทางศาสนาได้คิดพิจารณา ให้เห็นหลักความจริงอย่างถ่องแท้ ในเรื่องเกี่ยวกับทางสายกลางอีกรูปแบบหนึ่ง