ผงเข้าตาตัวเองค่ะ ไม่รู้แก้ยังไงดี

ผู้เยี่ยมชม

อยากถามสักนิด การได้มาทั้งหลายนั้น ขณะนี้ข้าพเจ้าเองได้มาแล้วทั้งหู ตา อ่านจิต ระลึกชาติ ไปสวรรค์ นรก แต่กลับรู้สึกเบื่อ อยากไปไหนๆๆไม่อยากพบ คุย ทะเลาะ แก้ไข ช่วยเหลือ ชี้แนะ หลายๆอย่าง มันเป็นความเบื่อ บอกไม่ถูก ทั้งที่เข้าใจว่าเรามีหน้าที่ เขาให้ชีวิตเรามาทางนี้ แต่ยิ่งช่วย ก็ยิ่งได้บุญและความเบื่อหน่ายมากขึ้นตามไปด้วย บางครั้งก็สงสัยว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ แทนที่จะรู้สึกดีที่ได้ช่วยคนอื่นๆ แต่ความรู้สึกมันกลับสวนทางกัน แต่ไม่ท้อหรอกนะแค่ เบื่อบ้างเท่านั้น จึงอยากถามว่าท่านๆที่ได้อย่างนี้แล้วท่านรู้สึกเหมือนกันไหม แล้วแก้ไขอย่างไร แบบตอนนี้เหมือนผงเข้าตาตัวเองค่ะ อย่างพี่ที่สนิทกัน เขาก็ฝึกทางเวทย์ ได้ทางฤทธิ์ มหาอุตย์ ห้ามปืน ได้มีวิชาดูดวงแก้กรรมที่ยอมรับว่าได้จริง มีจริง แต่มันก้อบอกไม่ถูกค่ะว่าจริงๆแล้ว จะปฏิบัติในชีวิตประจำวันอย่างไรดีสับสนนะคะ บางทีเราอยากอยู่เงียบๆไม่พูดกับใครๆก็กลายเป็นเราโกรธ เก็บกด เชื่อมั้ยค่ะ ปัจุบันนี้ไม่ได้ทำงานอะไร แต่ไม่ใช่ไม่อยากหางานทำนะแต่พอได้งานดีๆทีไรมักมีเหตุไม่ได้ทำงานทุกครั้ง ก็เชื่อนะคงมีเหตุผลอะไรบางอย่าง และเคยทำงานมาก็มักมีปัญหาตลอดทั้งๆที เราเพิ่งเข้าไปทำงานวันแรก ก็โดนหาว่าอยากเป็นกิ๊กกะคนนั้นคนนี้ ทั้งที่วันนั้นเองเป็นวันแรกที่ทำงานยังไม่รู้จักใครด้วยซ้ำไป มันยิ่งทำให้เบื่อสังคมมากขึ้น มันเหมือนเราแปลกกว่าใคร รู้เห็นในส่งที่คนอื่นเขาไม่รับรู้ไม่เห็นเหมือนเรา จะไปบวชก็ไม่สามารถได้เพราะมีเหตุผลที่ยังยึดเราไว้อยู่ จึงอยากถามท่านๆ แก้อย่างไรดี ยอมรับตานนี้สับสนจริงๆค่ะ

ตอบเมื่อ: 08 ก.ย. 2005, 9:08 am

ธรรมะของพระครูเกษมธรรมทัต ตรงทางตรงธรรม

นมตฺถุ รตนตฺตยสฺส ขอถวายความนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย ขอความผาสุขความเจริญในธรรมจงมีแก่ญาติสัมมาปฏิบัติธรรมทั้งหลาย

ต่อไปนี้ก็พึงตั้งใจฟังธรรมะตามหลักคำสอนในทางพุทธศาสนาเพื่อให้เกิดประโยชน์ในด้านความรู้ความเข้าใจ การประพฤติธรรม การปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะการเจริญวิปัสสนากรรมฐานก็เป็นเรื่องที่จะต้องปฏิบัติด้วยความเข้าใจ จะต้องปฏิบัติอย่างถูกต้องตรงทางตรงธรรม ที่ว่าตรงทางก็คือว่า เป็นไปเพื่อการลดละสละสิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษ คือกิเลสในจิตใจ

จนกระทั่งถึงขั้นดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ ฉะนั้น การปฏิบัติก็พึงเจริญให้ถูกต้อง ตรงต่อการละกิเลส ไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อพอกพูนกิเลสการปฏิบัติอันใดถ้าเป็นไปเพื่อการเพิ่มราคะ โทสะ โมหะ นั้นก็ถือว่าไม่ถูกธรรม ไม่ตรงคำสอนพระพุทธเจ้า การปฏิบัติที่ถูกตรงทางก็พิจารณาจากผลของการปฏิบัติว่า ที่ลงมือประพฤติปฏิบัติ ที่ทำอยู่ มันเป็นไปเพื่อความดับทุกข์หรือไม่

ก็ต้องพิสูจน์จากตัวของมันเอง ทำแล้วมันบรรเทามันคลี่คลายความทุกข์ คลี่คลายกิเลสลงไหม ธรรมะที่ถูกต้องจะต้องมีผลเกิดขึ้นในทางลดละ ในทางลดละในทางคลี่คลายความทุกข์ ถึงแม้ว่ายังดับทุกข์โดยสนิทไม่ได้ แต่ก็ได้รับผลคือความทุกข์น้อยลง มีว่าความทุกข์มีขึ้นจากกิเลส

ความทุกข์นี่เกิดจากกิเลสแล้วก็สามารถจะคลี่คลายได้นั่นก็คือว่า เราได้ปฏิบัติในเส้นทางที่ถูกต้อง แต่ว่าเราก็ยังอยู่ในระหว่างการเดินทาง แม้ว่าเราจะเดินทางถูกต้องในเบื้องต้น แต่ก็ยังไม่ได้พ้นที่จะผิดทางได้ บางคนไป ๆ มันก็เฉไปเสียทางอื่น ไปแล้วก็หลงทางได้ หรือสิ่งที่เดินทางระหว่างทางมันมีอุปสรรค ต้องเข้าใจในการที่จะฝ่าปัญหาอุปสรรคนั้นได้

อ่านต่อ.....

http://www.mahaeyong.org/Dharma/DIRECT.HTM

http://www.mahaeyong.org/

ผู้เยี่ยมชม

ผมก็เบื่อเหมือนกันไม่รู้จะทำยังไง

ผู้เยี่ยมชม

ให้ลองนำประวัติการสร้างบารมีของพระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ต่างๆ ในอดีต มาอ่านควบคู่ไปด้วยสิครับ เราจะได้เดินตามแนวทางของท่านไงล่ะครับ แต่ขอแนะนำว่าให้เริ่มตั้งแต่ชาติในอดีตที่ท่านเริ่มสร้างบารมีเลยนะครับ จะได้ประโยชน์มากกว่า การศึกษาแต่ชาติสุดท้ายของท่านอย่างเดียว

ผู้เยี่ยมชม

ระงับความฟุ้งซ่าน สับสน ในจิตใจ ให้ได้ก่อนสิครับ แล้วอะไร ๆจะดีขึ้น

ผู้เยี่ยมชม

ลองอ่านเรื่องราวดีๆ ของในหลวงดูนะครับ บางทีอาจจะช่วยให้อะไรๆ ดีขึ้น เรื่องก็มีอยู่ว่า

1. ทุกๆ ครั้ง เมื่อเวลาในหลวง เสด็จไปไหนมาไหน ก็จะมีมหาดเล็กคนสนิทขับรถไปส่งให้ เมื่อขับรถไปถึงที่หมาย มหาดเล็กก็จะต้องเปิดประตูออกมา แล้วเดินมาเปิดประตูให้นายหลวงเป็นอย่างนี้ทุกครั้ง ซึ่งก็เป็นเหตุการณ์ปรกติไม่มีปัญหาอะไร แต่แล้ววันปัญหาก็มาถึง เมื่อมหาดเล็กขับรถพาในหลวงไปยังที่หนึ่ง พอถึงที่หมายประตูเจ้ากรรมของมหาดเล็กดันเปิดจากข้างในไม่ออก มหาดเล็กพยายามเปิดอยู่สักพัก ในหลวงก็เลยเปิดประตูด้วยตัวท่านเองออกมา ตอนนั้น มหาดเล็กหน้าซีด (แต่ไม่ทราบว่า เหลือกี่นิ้วนะครับ) ที่ทำหน้าที่บกพร่อง แต่ในหลวงท่านก็เดินมาที่ประตูของมหาดเล็ก แล้วทรงเปิดจากด้านนอกให้ พร้อมกับคำพูดที่ทำให้มหาดเล็กยิ้มได้ กับความไม่ถือสา เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของพระองค์ว่า "วันนี้เราสลับหน้าที่กันสักวันนะ"

นี่แหละครับ เพราะพระองค์ท่านไม่ยึดมั่นถือมั่น เป็นจริงเป็นจังกับทุกเรื่องเกินไป ทุกๆ วันที่ผ่านไปจึงเป็นวันสบายๆ วันนี้ฝึกใจได้แค่นี้ ก็พอแค่นี้ ไม่คิดดิ้นรนว่า ทำไมได้แค่นี้ มันต้องสุขมากกว่านี้ ทำไมไม่สุขมากกว่านี้ มีอะไรติดขัดอยู่ แล้วก็ฟุ้งซ่านไปร้อยแปด เพิ่มกิเลสให้เพิ่มขึ้นกลับมามากกว่าเดิม ดังที่คุณเขม และคุณปุ๋ย ท่านแนะนำมานั่นแหละครับ

ผู้เยี่ยมชม

เอาสิ่งที่รู้ มาพิจราณากายตัวเองสิ มาพิจราณา อริยะสัจ สิครับ