พุทธวิธีทำตัวก่อนตาย

ผู้เยี่ยมชม

แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร อย่าไปยึดติดกับอดีต ที่ไม่ดี ปัจจุบันให้พึงระลึกถึงความตายเรื่อยๆและพระพุทธเจ้าเรื่อยๆ อนาคตยังมาไม่ถึงไม่ต้องไปคิด พึงพิจารณาละโลภ โกรธ หลงให้หมดไป และละอัตตา ความเป็นของเรา ตัวเรา ความรู้เรา ฐานะเรา ความดีของเราอย่าไปยึดติดว่าเป็นของเรา ตัวเรา พึงพิจารณาข้อเสียทุกๆวันและอย่าไปหลงสมมุติคนดี ไม่ดี ว่าตนอยู่สูงเขา เสมอเขา ต่ำกว่าเขา พึงพิจารณาให้ได้ว่าเกิดมาบนโลกก็เท่านั้นเองไม่มีอะไรน่าเอา เป็นละครสมมติขึ้นมาให้ละตัวรู้ พึงให้จิตรวมใจ เป็นเอกัคคตาให้ได้ เพราะนิพพานคือจิตรวมใจ ใจมันนิ่ง เป็นใบ้ ไม่มีกิเลส แต่จิตมันปรุงแต่งให้เกิดความอยาก ไม่อยาก ดังนั้นต้องให้เขาพิจารณารู้เท่าทันคำพูดของตนเช่น อยาก ไม่อยากให้ได้ เพียงเท่านี้คุณ ก็เข้าอารมณ์พระโสดาบัน ได้เพราะละสังโยชน์สามได้ อย่าไปหลงกับวิปัสสนูกิเลส คือ สงบสมมติ อุเบกขาสมมติ สุขสมมติ นะครับ เพราะเป็นกิเลสเป็นสักกายทิฐฐิ อย่าไปงมงายเชื่ออะไรบนบานสานกล่าว เพราะเป็นสีลัพตปรามาส ใครทำกรรมใดไว้ย่อมได้รับกรรมนั้นๆ แม้ขนาดพระพุทธองค์ ยังสิ้นพระชนม์ หลังเสวย เนื้อสุกร เราบนให้ใครช่วยก็ช่วยเราไม่ได้ ละปัจจุบัน ให้ได้ว่าเราไม่มีดีอะไรในตัว ไม่มีสมมติใดมาปรุงแต่งเราให้เกิดความอยากมี อยากบรรลุ อยากได้ความรู้ หลงความรู้ หรือหลงว่าธรรมะเป็นของเรา หรือหลงสมมติ คนดี ไม่ดี หรืออย่าไปดูถูกคนที่จนกว่าเรา คนที่ความรู้น้อยกว่าเรา พึงเจริญเมตตานึกเสียว่าทุกคนบนโลกนี้เป็นญาติเรา พึงละอารมณ์สมมติให้หมดไม่ว่าจะเป็น ความเพียรละกิเลส ไม่ใช่ตัวเรา สงบ อุเบกขาไม่ใช่ของเรา เพียงเท่านี้ก็ทรงอารมณ์อรหันต์ได้ชั่วหนึ่ง หรือที่เรียกว่านิพพานแบบชั่วคราว ไม่ใช่ถาวร และพึงตั้งจิตให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยานในการทำบุญของเรา เผื่อก่อนตายนึกถึงบาปก่อนตายขึ้นมาจะได้ไม่ต้องดิ่งตกนรกทันที แต่จะได้พิจารณาคดีตอบบุญก่อน

ผู้เยี่ยมชม