อยากลืม

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 12:50 pm

ทำอย่างไรถึงจะลืมคนที่เรารักได้

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 2:56 pm

คิดเรื่องความรักให้น้อยลง แล้วเอาเวลาของชีวิตที่เหลืออยู่ไปทำประโยชน์ทั้งต่อตนเอง ผู้อื่น สังคม ประเทศชาติ และพระพุทธศาสนา ฯลฯ อย่าทำตัวเองให้ว่าง ให้จิตจดจ่อกับเนื้องานที่กำลังทำอยู่ให้มากที่สุด เอางี้ดีปะค่ะ คุณบัว ไปหาหนังสือธรรมะที่ดีๆ สัก 2-3 เล่ม มาพิมพ์แล้วเอาโพสต์เป็นกระทู้ ให้เพื่อนๆ ที่ลานธรรมจักรแห่งนี้ ได้อ่าน+ได้ศึกษา อ่ะนะค่ะ คุณวุ่นวายแต่เรื่องความรักของชาย-หญิง แล้วความรักของพ่อแม่-ลูก ล่ะ คิดถึงให้มากขึ้นได้ปะค่ะ สู้ สู้

ชีวิตของเราเกิดมามีอะไรมากกว่าเรื่องความรักของชาย-หญิง แต่อย่างไรก็ตามขอเป็นกำลังใจให้คุณบัว ก้าวไปข้างหน้าให้ได้นะค่ะ

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 3:41 pm

เอ้อ อืม
1. เกลียดแฟน ไม๊ล่ะ เกลียดก็อย่าได้คิดถึง
2. ถ้าคิดถึงแฟน ให้เอาเงินของตนเอง 1000 บาท ให้พ่อหรือแม่ที่ตนเองรัก
3. ถ้าคิดถึงแฟน แล้วต้องไปหาแฟน ขอเขา 1000 บาท (ทุกครั้งที่ได้พบ)
4. จากข้อ 3 ให้เอาเงินของแฟน 1000 บาท ให้พ่อหรือแม่ที่ตนเองรัก
5. ถ้าแฟนไม่ให้เงินมาตามข้อ 3 ให้เอาเงินของตนเอง 2000 บาท ให้พ่อหรือแม่ที่ตนเองรัก
6. ถ้าอ้างไม่มีพ่อไม่มีแม่แล้ว ก็ให้พี่ให้น้อง
ถ้าให้ไม่ได้ให้เอาไปบริจาคโรงพยาบาล
หรือตื่นเช้าใส่บาตร ให้ครบ 1000 บาท 2000 บาท
เอ้อ เอ้อ ดี ดี ถ้าจะให้ลุงดำ บ้าง ก็ไม่ว่านะ เอ้อ เอ้อ (ล้อเล่น)
ยิ้ม

คนเราเมื่อหมดเงิน ความรักไม่หวานขึ้น ก็คงขม สุดๆ หลานเอ๊ย
ตกใจ

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 6:12 pm

ลุงดำ ตอบแบบ "พ่อไม่เข้าใจตุ้ม" สู้ สู้

..................................................

คุณบัว ความรักเมื่อได้รู้จักมันก็มักตราตรึงใจไม่ยอมหาย
แม้เขาคนนั้นจะทำให้เราผิดหวัง เสียใจ ทำไม่ดีก็ตาม
"เราก็มักคิดเข้าข้างทั้งตัวเรา ตัวเขาเสมอ"

จิตใจมันยังลืมเขาไม่ได้ มันชอกช้ำอยู่ก็ปล่อยไปก่อน
"ยึดศีลห้า มาเป็นที่พึ่งให้กับชีวิต"
คนเราเมื่อไดก็ตาม ยังมีวิบากกรรมกับเขา ก็ยังรักเขาอยู่

เมื่อไดก็ตาม หากถึงเวลา เราจะมองเห็นว่า ....
"ยัยโง่คนหนึ่งทำตัวไร้ปัญญา"

ชีวิตไม่ได้มีมาไว้ให้เสียใจ เสียเวลากับใครๆ
เส้นทางมีไว้ให้เดินไปข้างหน้า สิ่งที่มากระทบ
"ก็แค่กิเลส" ยัยโง่ๆคนหนึ่งไปหลงได้ปลื้ม
หลงเสียเวลาร่ำเวลา หยุดการเดินทางเพื่อเขา

ช้ำใจก็ปล่อยไปเหอะค่ะ ยังลืมไม่ได้ก็ยังไม่ต้องบังคับ
มีศีลห้า แล้วตั้งใจเดินไปข้างหน้า แต่ละก้าวอย่าให้พลาด
วันหนึ่งความรู้สึกนั้นๆ มันก็จางหายไปเอง
"ไม่มีอะไรแน่นอน" "ไม่มีอะไรคงทนถาวร"

สู้ สู้

แสดงความคิดโดยเอาเรื่องของตัวเองมาใส่นิดๆๆ

สู้ สู้

สู้ๆๆๆ ความรักมันก็เท่านั้นแร่ะ
............................................
แง๊วๆๆๆ อายหน้าแดง

ลุงดำ เค๊าเปล่าว่า คุณบัวนา เพียงแต่เหตุการณ์ลักษณะแบบนี้เคยเป็น
แล้วพอมันหาย มันก็อยากมานั่งโขลกหัวตัวเองนัก ว่าทำไมโง่จริงๆ ร้องไห้

ทำไมลุงดำ หน้าตาคล้ายลิงเยยอ่ะค่ะ ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 7:40 pm

แหม........ท่านดุสิตธานี สอนไป หลอกว่า หลานไป ยัยโX..........
ยิ้มเห็นฟัน

เงินทอง เป็นของมีค่า
พ่อแม่ ใช้จ่ายไปเท่าไหร่ หลานจึงได้โตมาจนป่านนี้
ที่ลุงให้ทำอย่างนั้น ให้นึกถึงพ่อแม่
ให้นึกถึงความสปอตของแฟน ขอก็ไม่ให้
ต่อไปจะได้อะไร เอ้อ ได้แต่น้ำตา
เอามันสัก 500 เถอะ เอามันมาได้
เอาไปเลี้ยงข้าวกับพ่อแม่ ที่ ร้านอาหารหรู ๆ สัก 700
เอ้อ น่ารัก จริง ลูกใคร เอ้อ
วัน ๆ คิดแต่เรื่องแฟน เอ้อ กิเลส วน
ชีวิตที่โสด จะมีเวลามากมาย ที่จะคิดถึงบุญคุณพ่อแม่
จะมีเวลามากมาย คิดถึงพระธรรม

จะมีเงินเหลือใช้จ่ายมากมาย จะมีเวลามากมาย เลี้ยงดูพ่อแม่ ยามแก่เฒ่า
เอ้อ ขอให้โชคดี ขอให้โชคดี
ทำความดีให้มาก ๆ
เอ้อ สาธุ สาธุ

ตอบเมื่อ: 09 ม.ค. 2008, 9:02 pm

ใจเย็นๆก่อนนะครับ ตั้งสติให้ดีบางทีเราอาจจะเคยผ่านปัญหาที่หนักหนากว่านี้มาแล้วก็ได้ วันข้างหน้าเราย้อนกลับไปดูมันอีกเราอาจจะแอบอมยิ้มหรือส่ายหน้าให้กับตัวเองก็ได้ มันไม่ได้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายอะไรสักหน่อย มันผ่านมาแล้วมันก็ผ่านไป เดี๋ยวก็มีเรื่องใหม่มาให้เราคิดอีก
ว่าแต่ว่าตอนนี้อย่าได้พยายามคิดที่จะลืม ยิ่งคิดจะลืมมันยิ่งตอกย้ำให้เรายิ่งจำ ตอนนี้คุณบัวพยายามดูจิตของตัวเองว่า คิดอะไรอยู่ในปัจจุบันดูให้รู้ตัวเองแต่ไม่ต้องไปตามนะครับปลอยเขาไป(จิต) ปัญหาบางอย่างถ้าแก้ไขได้ตอนนี้เลยก็ควรแก้ไขโดยเร็ว แต่ปัญหาบางอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ในเร็ววัน แต่เวลาจะเป็นผู้แก้ไขปัญหาให้เราเอง คงจะมีเพื่อนๆอีกหลายท่านช่วยเป็นกำลังใจให้คุณบัวนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่านเทอญ.

ตอบเมื่อ: 10 ม.ค. 2008, 1:27 am

"....จะหักอื่นขืนหักก็จักได้
หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก
แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ...."

(นิราศอิเหนา : สุนทรภู่)

ผีเสื้อ

ลืมไม่ได้ก็ไม่จำเป็นต้องบังคับให้ลืม
เก็บไว้จำเป็นบทเรียนสอนใจ...ก็ได้

หรือถ้าเคยมีความรู้สึกดีดีต่อกัน
ก็จำภาพนั้นไว้เป็นเครื่องเตือนใจ
หล่อเลี้ยงความทรงจำว่า
ครั้งหนึ่งฉันก็เคยมีความรัก...กับเขาเหมือนกัน

แต่....

ต้องไม่ลืมและบอกกับตัวเองว่า

นั่นมันคืออดีต...เท่านั้น

ความจริงในวันนี้ คือต้องอยู่กับปัจจุบัน

อยู่กับตัวเอง
เรายังมีอนาคตที่จะต้องเดิน
ยังมีหน้าที่ทั้งต่อตนเอง
ต่อคนแวดล้อมที่ยังรักเราอยู่

หน้าที่ของความเป็นมุนษย์
ที่ชาติหนึ่ง....

ไม่ได้เกิดมาเพียงเพื่อจะเศร้า เหงา อาลัย
ต่อความผิดหวัง และความพลัดพรากเท่านั้น

ก็แค่อารมณ์ที่เกิดจากกิเลสซึ่งมันก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป...เท่านั้น

หากต้องรอคอยโหยหาให้ใครต่อใครมาเติมชีวิต (ที่เราคิดว่าพร่อง) ให้เต็ม
เราก็คงต้องชอกช้ำเพราะการคาดหวัง
และการเรียกร้องซ้ำแล้ว...ซ้ำเล่า
เพราะคิดว่าสิ่งนั้นเป็นที่พึ่ง...ตลอดเวลา

ดังนั้น...ลอง

เปลี่ยนการเป็นผู้รอ...
เปลียนการเป็นผู้รับ...
เปลี่ยนการเป็นผู้แสวงหา....
มาเป็นผู้ให้

ให้เวลา...
ให้ความจริงใจ....
ให้คำแนะนำ....
ให้ธรรมะ....

กับพ่อแม่
กับญาติพี่น้อง
กับคนแวดล้อม
กับเพื่อนร่วมโลก

ให้ ธรรมะ เป็นสรณะของคุณบัว
แล้วโลก & ชีวิต ของคุณบัวจะเปลี่ยนไป

เป็นกำลังใจให้นะ... สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 11 ม.ค. 2008, 10:38 am

แต่ละท่านก็มีคำแนะนำดีๆ เด็ดๆ กันทั้งนั้นเลยนะคะเนี่ย

ไม่ต้องลืมค่ะ เพราะการพยายามลืมใครสักคนนั้นมันยากเย็นกว่าการจดจำมากเลยค่ะ และยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ ก็จะยิ่งจดจำได้มากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำค่ะ

ทางออกที่ดีที่สุด (ส่วนตัวจ้า) คือการอยู่กับมัน อยู่กับความคิดถึง อยู่กับมันให้ได้ แรกๆ อาจทำใจได้ยาก คงเพราะคิดถึงมากกระมัง ใช้ความคิดถึงนั้นมาเพิ่มพลังในการทำงาน ในการทำสิ่งต่างๆ

แต่เมื่อถึงเวลาที่ไม่มีอะไรทำ หากได้นั่งคนเดียวคงคิดถึงเขามากเอาการอยู่ (เดาเอาเองค่ะ) ก็จับเอาความคิดถึงเหล่านั้นมาพิจารณานะคะว่า...

คิดถึงเขา เพราะอะไร
ยังรักเขาอยู่หรือ?
เขามีความดีมากมายให้เราคิดถึง?
เขาทำให้เรามีความสุข?
เขาทำดีกับเราอย่างที่ไม่เคยมีใครเคยให้เราได้มาก่อน?
หรืออาจจะเป็นเหตุผลอะไรอีกมากมาย ที่ไม่อาจบอกใครได้ (ส่วนตัวค่ะ อายหน้าแดง

)

แล้วลองนึกถึงสิ่งเหล่านี้บ้างหรือยังคะ
เคยทะเลากันไหม? สาเหตุล่ะ? ตอนทะเลากันเป็นยังไงบ้าง โทษความผิดให้แก่กันรึเปล่า? ทะเลาะกันบ่อยไหม? เพราะตอนทะเลาะกันเนี่ย ประมาณว่าสันดานดิบที่เก็บไว้มันจะออกค่ะ ไม่ออกน้อย ก็ออกมากล่ะน่า
เขาเคยทำให้เราเสียใจไหม?
เขาเคยดูถูกเรา หรือครอบครัวเราไหม? (หากเจอข้อนี้ เลิกเลยดีที่สุด ตัดให้ขาด ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลย)
เราล่ะ เคยดูถูกเขา หรือครอบครัวเขาไหม? (เค้าคงคิดเหมือนกันค่ะ)
เรา/เขา เข้ากับครอบครัวของอีกฝ่ายได้หรือเปล่า? (อันนี้หากไม่ได้ ปลงอย่างเดียว)
และข้อเสียอย่างอื่นอีกมากมายที่มนุษย์ปุถุชนทั่วไปยังคงมีกันอยู่ ซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละคนค่ะว่าจะมีอะไร มากน้อยแค่ไหน

เมื่ออยู่กับความคิดถึง หากคุณคิดถึงแต่สิ่งดีๆ ก็ขอให้คุณอยู่กับมันอย่างมีความสุข ไม่โหยหาหรือไขว่คว้าหามันค่ะ แรกๆ คงยากหน่อย แต่หากคุณทำได้แล้วคุณจะมีความสุขทุกครั้งที่คุณคิดถึงมัน และคุณจะอยู่ได้อย่างไม่ทรมาน

หากคุณคิดถึงสิ่งที่ไม่ดีขึ้นมา ให้คุณคิดซะว่า ดีแล้วที่เลิกได้ ชีวิตฉันจะได้มีความสุขเสียที

ข้อแนะนำสุดท้ายค่ะ
อยู่ได้ด้วยตัวเอง พยายามนะคะ อยู่ได้โดยไม่ต้องมีใคร ไปกินข้าว ไปดูหนัง เล่นกีฬา ออกกำลังกาย ลองไปคนเดียวดูค่ะ เมื่อเลิกกับแฟนแล้ว ไม่ต้องติดเพื่อน เพราะเมื่อเราะอยู่คนเดียวแล้วจะทำให้เหงาจนทนไม่ไหวและคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา อยู่คนเดียวให้ได้ค่ะ เมื่อเราสามารถใช้ชีวิตด้วยตัวเราเองได้แล้ว ต่อไป เราจะมีใคร หรือไม่มีใครมาอยู่เคียงข้าง เราก็จะไม่เหงา และไม่ทุกข์ค่ะ

ที่เสนอมาทั้งหมดนี้ไม่ได้มาแบบลอยๆ หรือนั่งนึกเองหรอกเน้อ พอมีประสบการณ์มาบ้างเหมือนกัน เพียงแต่เรื่องของเราเองอาจจะลืมได้ง่ายกว่า เพราะคิดถึงแต่ข้อเสียของเขา ยิ้มเห็นฟัน

เอาเป็นว่า ขอเป็นกำลังใจให้คุณบัวทำใจได้เร็วๆ นะคะ

ตอบเมื่อ: 14 ม.ค. 2008, 7:14 pm

ผมเองเคยอกหักมาแล้ว และได้มาฝึกฝนสมาธิบ้างตามโอกาส ได้รับแนวทางจากท่านพระอาจารย์ชัยรัตน์ สุธมฺโม ได้มองเห็น ขันธ์ 5 ตามเป็นจริง คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา บ่อยเข้า ๆ ก็จะรู้ได้เอง ว่า ลืมได้หรือไม่ได้

ตอบเมื่อ: 15 ม.ค. 2008, 12:41 pm

เราเองก็เป็นอยู่เหมือนกัน จะปีนึงแล้วด้วย
คนที่เรารักทำคนเดียวไม่พอ ยังปล่อยให้ผู้หญิงของเค้ามาว้ำเติมด้วย
มันเลยเสียใจเป็น 2 เท่า
รู้ทุกอย่างว่าควรทำยังงัย รู้ทุกอย่างว่ามันไม่ได้มีค่าต่อชีวิตเลย
แต่ ... ก็ใจยังอดคิดเสียใจไม่ได้
เพราะสิ่งที่เค้าทำมันเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บจนบางครั้งคิดอาฆาตเค้า
แล้วก็มองเค้าร้ายกับเราขนาดนี้ แต่เค้าก็ยังอยู่ด้วยกัน คิดว่าทำไมกรรมไม่สนองเค้าซักที
แต่กลับสนองเราคนเดียว หรือเป็นเพราะชาติที่แล้วทำเค้าไว้ มันถึงได้หายช้าจัง
หาคำตอบไม่เจอ เศร้า

ตอบเมื่อ: 21 ม.ค. 2008, 4:41 pm

เคยเป็น อาการหนักมากเกือบแย่ วันนึงไปงานศพเห็นแล้วเกิดสังเวช นั่งคิดอะไรเงียบๆ คนเดียว
เพื่อนฝูงอายุไม่สมควรตายตอนนี้ตายแล้ว
เพื่อนๆ ที่มางาน บางคนที่สมัยเรียนเคยหล่อตอนนี้ไม่หล่อแล้ว
บางคนที่สมัยเรียนเคยสวยเป็นดาวตอนนี้ไม่สวยแล้ว
บางคนที่สมัยเรียนเคยแข็งแรงเป็นนักกีฬาตอนนี้ไม่แข็งแรงแล้ว
ตัวเราล่ะ เมื่อ 5 ปีก่อนดูดีกว่าตอนนี้เยอะ แล้วอีก 10 ปีข้างหน้าเราจะเป็นยังงัย (ใครเค้าจะรักไปลง)
ตัวเธอคนนั้นล่ะ เมื่อ 5 ปีก่อนดูดีกว่าตอนนี้เยอะ แล้วอีก10ปีข้างหน้าเค้าจะเป็นยังงัย
ทุกคำถามสุดท้ายมันมาลงกับไตรลักษ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทั้งสิ้น ลองตรองดูเถิดลำพังตัวเราต้องบริหารขันฑ์ 5 ของตัวเองมีรูปกาย มีอารมณ์เป็นต้นลำบากถึงเพียงนี้ นี่ยังจะไปขวนขวายเอาขันฑ์ 5 ผู้อื่นมาแบกไว้เป็นภาระอีกทำไมกัน
ครับความคิดแค่นี้ชั่ววูบเดียวที่ผ่านมา มันเปลี่ยนผมเป็นอีกคนตั้งแต่วันนั้น สาธุ

ตอบเมื่อ: 22 ม.ค. 2008, 8:22 am

การลืมคนที่รักทำได้ยากกว่าการจดจำ ....แต่ก็ไม่ยากเกินไป แรกๆ ภาพเก่าที่เราเคยมีความสุข..สนุกสนานจะโหมเข้ามาในความทรงจำ..และเราก็จะถามตัวเองว่า..ทำไม เราผิดอะไร คิดไปวนมาไม่รู้จบ สิ่งที่จะทำให้เราฉุกคิดได้ คือ ในขณะที่เรามีความทุกข์ ลองหันไปมองภาพคนที่เรารักนักหนา ....เขาอาจกำลังมีความสุขกับเพื่อน หรือ คนรักคนใหม่......ลองตอบตัวเองว่า สิ่งที่เรากำลังคร่ำครวญ และเป็นทุกข์ให้กับเขานั้น มันคุ้มค่ากันหรือเปล่า จงอย่างทรมานตนเองอีกต่อไป เพราะถ้าเราไม่รู้จักที่จะรักตัวเองก่อนแล้วไซร้ ..ฉะไหนเลย เราบอกได้เต็มปากว่าเรารักคนอื่น

คนที่รักตัวเองเป็นเท่านั้น ถึงจะรักคนที่เรารักหรือคนอื่นได้อย่างชาญฉลาด ....มันเป็นแค่เพียงบททดสอบที่จะให้ก้าวผ่านไปให้ได้เท่านั้นเอง ....เมื่อเวลาผ่านไป ..เมื่อหันมามองตัวเองอีกครั้งในภาพในอดีต เราจะบอกตัวเองว่า ...เราทำโง่ๆ แบบนั้นไปได้อย่างไร...เสียเวลา เริ่มต้นที่ตัวเราใหม่ ..ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะ ขอเป็นกำลังใจให้ : สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 23 ม.ค. 2008, 8:48 pm

การรักคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้อง คนรัก เพื่อน บริวาร ฯลฯ นั้นเป็นรูปแบบหนึ่งของการรักตัวเอง หรือเรียกว่ามีอัตตาสูง เมื่อจะสูญเสียอำนาจในการครอบครอง ควบคุมคนเหล่านั้นไป ทำให้อัตตาของตนกระทบกระเทือน
และไม่ยอมรับกฎธรรมดาของโลกว่าทุกสิ่งหลีกไม่พ้นการแก่ เจ็บ ตาย พลัดพราก ให้รีบเพ่งธรรมเหล่านี้ ยอมรับกฎแห่งธรรมดา (ยอมรับนะ ไม่ใช่แค่เข้าใจ เพราะแค่เข้าใจยังไม่พอ) ที่สุดจะปล่อยวาง ปล่อย "คนรัก" ไปได้
ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 04 ก.พ.2008, 12:08 pm

เราก็เลิกกับแฟนมาประมาณ 4 เดือนแล้ว เค้าจะไปบวชค่ะ และตอนที่คุยกันพี่เค้าก็บอกว่าคนเราถ้าไม่จากกันวันนี้ไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องจากกันอยู่ดี (ด้วยความตายไงค่ะ) ให้เอาเวลาไปดูแลบิดามารดาที่เป็นพระโพธิสัตว์ของเราดีกว่าค่ะ และเราก็ใช้เวลาที่เคยใช้ไปกับเค้าไปศึกษาธรรมะ สวดมนต์ ภาวนา หาเวลาไปบวชถือศีล รู้สึกว่ามีความสุขมากค่ะ และขอบคุณเค้ามากๆ เลยที่ไม่ทำกรรมกับเรา และให้เราได้มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่ดี และมีสติรู้ตัวตลอด และทำให้เราลดความคิดหรือการทำสิ่งที่ไม่ดีกับคนอื่น ดีมากๆ เลยค่ะ ลองคิดในแง่นี้สิค่ะ ขอให้คุณผ่านวันเวลานี้แล้วเป็นคนใหม่ได้เหมือนเราน่ะ แลบลิ้น

ตอบเมื่อ: 04 ก.พ.2008, 2:03 pm

ตัดขันธ์ 5

รูป....ร่างกาย
เวทนา....อารมณ์ของใจ
สัญญา....ความจำ
สังขาร....ความนึกคิด
วิญญาน...ความรู้สึกทางกายประสาท

ตอบเมื่อ: 14 ก.พ.2008, 5:28 pm

วันและเวลา ค่ะ

ถ้ามัวจมอยู่ ก็จะใช้เวลานาน

ถ้ารู้จักมองใจ เราก็จะหยุดได้ ความรู้สึกบางอย่างต้องใช้เวลาค่ะ

แต่อย่าให้นานจนพลาดโอกาสดีๆ หรือความสุขอื่นๆที่ยังมีในชีวิตไปนะคะ

ทุกข์ไปก็เท่านั้น เศร้าใจก็เท่านั้น ไม่ว่าจะทุกข์ 1 เดือนหรือ ทุกข์ 1 ปี ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นนะคะ

มีแต่จะแย่ลงทุกวัน ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เกิดแล้วนะคะ เราก็ต้องยอมรับมันให้ได้นะคะ

ดูตัวเองด้วยค่ะ และต้องคิดว่าพรุ่งนี้ก็ดีกว่าวันนี้เสมอนะคะ แลบลิ้น

ตอบเมื่อ: 22 ก.พ.2008, 3:05 pm

ก่อนอื่นเราต้องตีปัญหานี้ให้แตกค่ะ....โดยใช้สติ....แต่คิดว่าช่วงแรกๆคงจะไม่มีสติสตางค์กันทุกคนแหล่ะค่ะ หลับ

ก็อดทนกันไปก่อนสักพัก..แต่ไม่ควรนานนักนะ มันจะกลายเป็นความ...ซึมลึก......ได้นะคะ ทุกๆ อย่างที่เรามองออกไป เห็นอะไรก็มืดมนไปหมด ซึ้ง

อยากจะร้องไห้ให้มันบ้าตายไปเลย (นี่ความรู้สึกตัวเองนะคะ). แลบลิ้น

ต่อไปเรามีสติแล้วความผิดชอบขั่วดี.....ก็จะตามมา...เราต้องคิดถึงข้อดีและข้อเสียของเค้าค่ะ......ชั่งดูว่าอะไรมันมากกว่ากัน สับสน

แต่ก็เข้าใจนะว่าเรื่องรักๆใคร่ๆนี่มันไม่เข้าใครออกใคร อายหน้าแดง

ไม่งั้นเค้าคงจะไม่พูดกันหรอกว่า..ความรักทำให้คนตาบอด ยิ้มเห็นฟัน

เวลาคนเรามีรักนะ....สามารถจินตนาการทุกๆอย่างได้อย่างไม่น่าเชื่อเลย.. ดอกไม้

จะมองอะไรก็ดีก็สวยงามไปหมด..เจอปัญหาอะไรก็เล็กไปถนัดตาเลย...ยิ่งช่วยกันคิดช่วยกันแก้นะ....โอ๊ย ยิ้มเห็นฟัน

มีความสุข.......คิดไปได้..นี่คู่แท้คู่ทุกข์.คู่ยากของเรารึนี่..อยู่นี่เอง อายหน้าแดง

แต่พอเวลาผ่านไปสักพักอะไรๆ มันเริ่มเปลี่ยนไป.....ปัญหามีมามากมาย........ถ้าไม่เข้าใจกันหรือไม่ยอมกันนะก็เป็นเรื่อง..แต่ทุกๆ อย่างมันมีเวลาของตัวมันเอง...ถ้าเรามาทบทวนแล้วว่าเค้ามีค่าแห่งการจดจำ...ที่ผ่านๆ มายังมีความดีหลงเหลืออยู่บ้าง.ไม่มากก็น้อยอ่ะนะ..เราคิดว่าการเข้าใจ..ง่ายกว่าการทำใจนะ ปรบมือให้

เราลองแยกแยะสิว่าถ้าวันนี้เก็บเค้าไว้เป็นเพื่อนคนนึง..แต่เราก็สามารถรักเค้าได้อยู่..โดยที่ไม่ต้องทำใจเลยล่ะ เพราะการทำใจมันยากมากเลยนะ. ผีเสื้อ

รักที่บริสุทธ์ไง..แล้วเราจะไม่เจ็บเลย ยิ้ม

เชื่อสิ..ถ้าคุณคิดว่าลืมเค้าไม่ได้จริงๆ...ก็อย่าไปฝืนความรู้สึกตัวเองให้มันทรมารเลย....รักที่ขาดความเมตตานั้นคือรักที่เห็นแก่ตัวค่ะ.......ที่กล้าพูดแบบนี้ เพราะตอนนี้ก็กำลังทำแบบนี้อยู่เหมือนกัน....ความรู้สึกดีๆยังคงอยู่เต็มเปี่ยมเลย เศร้า

เราก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน..ทำอย่างนี้ง่ายกว่าเยอะ....แล้วก็คิดว่าสักวันนึงเราต้องชนะใจเค้าได้แน่ๆ...เพราะคนนะ100ทั้ง100ก็ต้องอยากอยู่กับคนที่เค้ารู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจไม่ใช่หรือ ยิ้ม

เป็นคู่คิดคอยเข้าใจเค้าสิ.แต่อย่าไปเข้าข่ายจุ้นจ้านนะ.. อายหน้าแดง

..เราต้องปล่อยให้เค้ามีเวลาส่วนตัวบ้าง.ทำให้เค้าตายใจสิ แลบลิ้น

........ คงไม่ยากเกินไปมั้งคะ........อดทนไว้ๆ สาธุ

ตอบเมื่อ: 25 ก.พ.2008, 10:01 pm

ไม่รู้จะใช้ได้กับทุกคนหรือเปล่านะ จำได้ มีอยู่ครั้งนึงเคยอกหัก พ่อเคยบอกว่า จะไปเสียใจทำไม ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ "เมื่อคู่กันแล้ว ก็คงไม่แคล้วกันไปได้" เลยคิดไตร่ตรองให้ลึกซึ้งว่า จริงด้วย ถ้าเรามัวแต่นึกถึงเขา คิดถึงเขา โดยที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย หรือถึงแม้เขารู้เรื่อง แต่เขาไม่สนใจอะไรเรา ก็ไม่เกิดประโยชน์ หลังจากนั้น ก็เลิกคิดถึง เลิกติดต่อ เลิกร้องไห้คร่ำครวญ สุดท้าย เขาก็กลับมารัก และได้แต่งงานกับเขาแล้วอยู่กันอย่างมีความสุข

ตอบเมื่อ: 26 ก.พ.2008, 8:59 pm

ถึงเวลา ก็ลืมเอง เหลือแต่สัญญาเก่า ๆ เท่านั้น อย่าไปอยากเลยครับ

เราบังคับไม่ได้ ถ้าบังคับได้ก็เที่ยงน่ะซี นี่เราบังคับไม่ได้ ลองพิจารณา พระไตรลักษณ์ดูซิ จะได้บรรเทาลงเร็วขึ้น ผมลองมาแล้ว

สาธุ

ตอบเมื่อ: 04 ก.ค.2008, 10:28 pm

ลืมไม่ได้เหมือนกันค่ะ ยังเฝ้ารอให้เขาโทรมาแล้วเขาไม่โทร เราก็โทร โดนเขาต่อว่ามี อีก แต่พึ่งจะสูญเสียจริงก็วันนี้ล่ะค่ะ ลืมได้ยากนะค่ะ เฝ้ารอโทรศัพท์ค่ะ อยากให้เขาโทรมาค่ะ ลืมไม่ได้ค่ะ นานแล้วที่มีเขา แต่ถ้าไม่มีเขานี้ซิค่ะ จะทำไงค่ะ เราไม่มีความสำคัญกับเขาเลยค่ะ เบื่อค่ะศร้า เหนื่อย ทำไมนะ คนเราไม่คิดถึงวันที่รักกันนะ เขาคงมีคนใหม่ค่ะ ทำใจไม่ได้ค่ะ ยอมรับกับการสูญเสียยังไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้ไม่มีไรดีกว่าร้องไห้ค่ะ เพราะนั่งเฉยๆ ยังร้องไห้เลยค่ะ