ทุกข์พิเศษ...กฎธรรมชาติแห่งโลกมายามนุษย์

ตอบเมื่อ: 18 เม.ย.2005, 11:07 pm

ภายในโลกมายามนุษย์ใบนี้ ไม่มีใครรอดพ้นกฎแห่งโลกมนุษย์ไปได้ เพียงแต่ว่าเวลานั้นจะมาถึงเมื่อใด บางครั้ง...ดูเหมือนสงบราบเรียบตลอดช่วงระยะเวลาของการดำรงชีวิต

เราดำรงชีวิตอยู่ภายใต้ภาพหลอนแห่งมายา ซึ่งนั่นหมายความว่า เราสามารถปิดบังซ่อนเร้นบางสิ่งจากอื่น ไม่มีใครดีพร้อม ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกเปิดเผยขึ้นไม่วันใดก็วันหนึ่ง เหตุของการกระทำมีอิทธิพลต่อผลที่ได้รับนี้เป็นกฎที่แน่นอน บันทึกไว้แทบจะทุกๆ อณู บันทึกเหตุที่ก่อให้เกิด ผลที่ได้รับจะเป็นไปอย่างประสานกลมกลืนกัน หรือจะมีผลลงเอยด้วยความขัดแย้ง อาจจะเป็นกรณีที่ไม่มีเงื่อนไขตายตัว

ทุกๆ ครั้งที่เราให้อภัยใครสักคนหรือในบางกรณี เราจะรู้สึกได้ว่า มันเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่เหนือกว่าความรัก เหนือกว่าความปรารถนาในความถูกต้องสมควร สายธารแห่งความรัก ความเมตตา ความกรุณา ย่อมหลั่งไหลกลายเป็นสายธารแห่งการให้อภัย จะปิดบังซ่อนเร้นสิ่งใด พลังเหล่านี้มีมาช้านาน เพียงแต่ว่า...เราจะยอมให้มันเร้นลึกซ่อนนิ่งอยู่ภายในตราบชั่วระยะเวลาของการดำรงชีวิตเช่นนั้นหรือ

ตอบเมื่อ: 18 เม.ย.2005, 11:09 pm

กระแสพลังของเราทั้งมวล , ความคิดของเรา , การกระทำและคำพูดที่แสดงออกถึงความรู้สึก ที่ปรากฎออกมาสู่โลกภายนอก ย้อนกลับเข้ามาพิจารณา มันไม่ใช่ตลอดช่วงชีวิตนี้เท่านั้น หากแต่...มาจากการวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏนี้ชาติแล้วชาติเล่า ผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า ผ่านหนทางที่หลากหลายมากมายแตกต่าง ถูกครอบงำด้วยกิเลสพอกจนหนา บดบังธรรมชาติเดิมแท้ของตนเองจนหมดสิ้น

อุปสรรคที่ยากลำบาก พร้อมทั้งหนทางอันยาวไกล จำต้องยอมรับในเรื่องอุปสรรคทั้งมวลและสถานการณ์ที่ท้าทายในแต่ละช่วงชีวิต ปราศจากซึ่งการกล่าวโทษหรือประณามถึงใครๆหรืออะไรก็ตาม ให้อภัยตลอดการดำรงอยู่ประหนึ่งเป็นส่วนหนึ่งในความรู้สึก ซึ่งปรารถนาในอิสระเช่นเดียวกับเรา จนกระทั่งพบเส้นทางแห่งธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ที่จรรโลงทุกๆ สรรพชีวิตทั้งมวล แต่ก็ยังผจญต่อความขัดแย้งในที่สุด..เพราะเข้าใจผิด...ตีความผิด และพวกเราไม่รู้ซึ้งถึงสิ่งซึ่งพวกเราควรจะปฏิบัติอย่างไร

ตอบเมื่อ: 18 เม.ย.2005, 11:13 pm

กรอบดุจดั่งฐานแห่งแนวทาง แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้มนุษย์สว่างซึ่งปัญญานำทะลุพ้นกรอบ และใช้กรอบเป็นฐานยืนอยู่ได้อย่างมั่นคง หนทางแห่งมายามนุษย์ คงเคยชินกับทุกข์ธรรมดา แสวงหาหนทางด้วยวิธีการต่างๆ ที่คิดว่าเป็นทางลัดเพื่อให้พ้นทุกข์ แต่หาได้ทำให้สว่างซึ่งปัญญา กลับจมดิ่งสู่ก้นบึ้งแห่งความลุ่มหลงดังเดิม

นับหมื่นๆ ปี ก็หาได้ขุดลอกถอดถอนให้บริสุทธิ์ดั่งเดิม มนุษย์...จึงถูกเตือนและถูกผลาญด้วยทุกข์พิเศษเสมอ...เมื่อถึงวาระ...กฎของธรรมชาติแห่งความเป็นจริงที่ย่อยยับด้วยน้ำมือมนุษย์ ได้ส่งผลให้เกิดทุกข์พิเศษ ย้อนกลับมาผลาญเผ่าพันธุ์มนุษยชาติด้วยกันเอง...อีกครั้ง...

ธรรมชาติไม่ได้เป็นเพียงวัตถุ และไม่ได้เป็นปัญหา แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของสรรพชีวิต เป็นส่วนหนึ่งของภายในตัวตนหมู่มวลสรรพสัตว์ ถึงอย่างไร ก็ไม่สามารถปิดบังซ่อนเร้นกระแสแห่งพลังนี้ได้ ในที่สุด...ก็จะปรากฏ...ธรรมชาติที่ถูกลืมเลือน...และถูกทำลายด้วยน้ำมือมนุษย์...

.....มณี ปัทมะ ตารา.....
17/02/2004-16:26

ผู้เยี่ยมชม

ผู้เยี่ยมชม

..ตื่นเถิด..จากการ..หลับไหล..
..ปลุกใจ..ตื่นมา..รับรู้..
..ถึงเวลา..ศึกษา..เฝ้าดู..
..กอบกู้..มหภัย..ด้วยปัญญา.. สาธุ

ตอบเมื่อ: 19 เม.ย.2005, 2:53 pm

สาธุครับคุณปุ๋ย

ผู้เยี่ยมชม