นิทานของนักประสาสะธรรม - แพทย์ ผู้ไม่ได้เป็นแพทย์เพื่อรักษา

ตอบเมื่อ: 07 ส.ค. 2008, 5:08 pm

แพทย์ ผู้ไม่ได้เป็นแพทย์เพื่อรักษา

มีแพทย์ผู้ทรงความสามารถอยู่ท่านหนึ่ง

ความสามารถของเขานั้น เมื่อเขาเดินไปในหมู่บ้าน
เพียงเดินผ่านผู้ใด เขาก็จะรู้ได้ทันทีว่าคนคนนั้น ป่วยอะไร
รู้ขนาดที่ว่า คนที่ป่วย กินอะไรเข้าไปแล้วบังเกิดโรคได้อย่างไร

ผู้คนเคารพกราบไว้บูชาเป็นอันมาก
เพราะทึ่งในความเก่งของเขา
ส่วนตัวเขา ก็ยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจในความสามารถของเขา

แต่เขาแค่วินิจฉัยเท่านั้น ..... ไม่เคยรักษาใคร

เดินไปพานพบใครป่วยเข้า
เขาก้จะวินิจฉัยให้เห็นความเจ็บป่วยอย่างละเอียด เพื่อแสดงภูมิรู้ของเขา
และเขาต่อว่าคนที่ป่วยเหล่านั้นต่างๆนาๆอย่างรุนแรง
บ้างก็กระทบกระเทียบคนป่วยเหล่านั้น ทำนองยิ้มเยาะว่า
พวกเธอน่ะโง่นัก ที่ไม่รู้ว่าตัวเองป่วย

ฉันน่ะรู้ดี ว่าพวกเธอป่วยอย่างไร เพราะอะไร
ฉันรู้ละเอียดทีเดียวล่ะ แต่ฉันไม่รักษาพวกเธอหรอก

คนจำนวนหนึ่งมองเห็นว่า
เขาแค่รู้วิชาแพทย์เท่านั้น แต่ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
เป็นโมฆะแพทย์

แต่ผู้คนจำนวนหนึ่ง ก้ยังเคารพบูชาในความสามารถของแพทย์ผู้นั้น
โดยเฉพาะศิษยานุศิษย์ ที่อยากจะมีความสามารถเช่นอาจารย์ของเขา

จนวันหนึ่ง แพทย์คนนั้นป่วยเอง
แต่เพราะเขามั่นใจตัวเองมาก ว่าถ้าเขาป่วยเขาจะรู้ทัน
เพราะเขาสามารถวินิจฉัยคนอื่นได้ในแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น

แต่อาการป่วยก็ยังดำเนินต่อไป จนเริ่มเด่นชัด
แม้จะมีคนทักท้วง ว่าท่านหมอ ท่านป่วยแล้วนะ
แพทย์คนนี้ก็ไม่สะทกสะท้าน เพราะมั่นใจว่าถ้าป่วยจริง เขาก็จะรักษาตัวเองได้

จนอาการป่วยมาถึงจุดวิกฤติ เขารุ้ว่าตัวเองป่วยจริงๆ
แต่พอจะรักษาตัวเอง กลับทำไม่ถูก
เพราะเขาไม่เคยรักษามาก่อน เขาแค่รู้ว่าความป่วยเกิดอย่างไร
และตายลงในเวลาต่อมา

เขาเห็นแต่ความเจ็บป่วย .... โดยเฉพาะของคนอื่น (เห็นแต่ทุกข์)
แต่ไม่เคยแยแสในหน้าที่ต่อการรักษาเลย ... แม้แต่ตัวเอง (ไม่เห็นสมุทัย)

นิทานโดยคามินธรรม

ตอบเมื่อ: 07 ส.ค. 2008, 5:21 pm

ตั้งใจให้โมฆะแพทย์อ่านใช่ป่าว 555

อย่าเลยครับท่าน ไม่คุ้มหรอกครับ น้ำหล่อเลี้ยงหัวใจขุ่นเปล่าๆ

ตอบเมื่อ: 08 ส.ค. 2008, 1:57 am

natdanai พิมพ์ว่า:

ตั้งใจให้โมฆะแพทย์อ่านใช่ป่าว 555

อย่าเลยครับท่าน ไม่คุ้มหรอกครับ น้ำหล่อเลี้ยงหัวใจขุ่นเปล่าๆ

5555 เห็นจะจริงอย่างที่คุณว่านะคับ ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 08 ส.ค. 2008, 8:34 am

นิทานอะไรเหรอครับ ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 08 ส.ค. 2008, 9:07 am

แต่งนิทานได้เยี่ยมครับ ออกหนังสือได้เลยจริงๆอะ...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

ไก่เห็นตีนงู...งูเห็นนมไก่...

หรือ

เก่งแต่เรื่องของคนอื่น...เรื่องตนบ่มีไกด์

หรือ

โทษของผู้อื่นเห็นเท่าภูเขา
ความผิดของเราเห็นเท่าเส้นผม

ซึ้ง

ใช่ไหมครับอาจารย์ๆๆๆๆ ทุกท่าน ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 08 ส.ค. 2008, 9:42 am

ฌาณ พิมพ์ว่า:

แต่งนิทานได้เยี่ยมครับ ออกหนังสือได้เลยจริงๆอะ...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

ไก่เห็นตีนงู...งูเห็นนมไก่...

หรือ

เก่งแต่เรื่องของคนอื่น...เรื่องตนบ่มีไกด์

หรือ

โทษของผู้อื่นเห็นเท่าภูเขา
ความผิดของเราเห็นเท่าเส้นผม

ซึ้ง

ใช่ไหมครับอาจารย์ๆๆๆๆ ทุกท่าน ยิ้ม

เพิ่มเติมให้อีกข้อครับ
ความรู้มากมิได้หมายความว่ามีปัญญาครับ
สาธุ

ตอบเมื่อ: 09 ส.ค. 2008, 8:59 pm

natdanai พิมพ์ว่า:

ฌาณ พิมพ์ว่า:

แต่งนิทานได้เยี่ยมครับ ออกหนังสือได้เลยจริงๆอะ...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

ไก่เห็นตีนงู...งูเห็นนมไก่...

หรือ

เก่งแต่เรื่องของคนอื่น...เรื่องตนบ่มีไกด์

หรือ

โทษของผู้อื่นเห็นเท่าภูเขา
ความผิดของเราเห็นเท่าเส้นผม

ซึ้ง

ใช่ไหมครับอาจารย์ๆๆๆๆ ทุกท่าน ยิ้ม

เพิ่มเติมให้อีกข้อครับ
ความรู้มากมิได้หมายความว่ามีปัญญาครับ
สาธุ

ขอเพิ่มเติมบ้าง นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด ใช่ไหม ท่านคามินธรรม พุทโธ