ตอบด้วย

ตอบเมื่อ: 04 ก.ค.2008, 1:05 pm

จะให้ทำอย่างไรขาดเขาไม่ได้ คุยกันก็ทะเลาะกัน ตอนนี้ก็ร้องๆ ไห้ มันถึงแล้วหรือมันถึงเวลาต้องสูญเสียแล้วหรือ จะอยู่อย่างไร ทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่เห็นความดี ถึงเวลาที่ต้องสูญเสียแล้วหรือ จะแก้อย่างไร

ตอบเมื่อ: 04 ก.ค.2008, 2:34 pm

เข้ามาให้กำลังใจครับ สู้ สู้

อย่าคิดว่าการสูญเสียสิ่งที่เรารัก เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดของชีวิต
ไม่มีใครรักเราจริงเท่า พ่อ-แม่ หรอกครับ ฉะนั้นก่อนจะเสียใจหรือตัดสินใจอะไรก็พยายามคิดถึงพ่อแม่เสียก่อน

ความรักของพ่อแม่ ไม่ว่าลูกจะดีหรือเลว ก็ยังรักเหมือนเดิม

เรื่องการสูญเสียความรักนั้น มีเรื่องสมัยพุทธกาล

มีหญิงสวยคนหนึ่งสูญเสียลูก แล้วอุ้มลูกที่เสียนั้นเดินทางหาหมอให้รักษาให้ลูกฟื้นชีวิตขึ้นมา หาหมอรักษาเท่าไรก็ไม่เจอ จนวันหนึ่งมาเจอพระพุทธเจ้า ตอนนั้นหญิงนั้นมีสภาพเหมือนคนขาดสติ ด้วยอำนาจจากความรักและสูญเสียลูกที่รัก จึงทำให้มีสภาพเช่นนั้น เมื่อเจอพระพุทธเจ้าพระองค์ก็ทำเตือนสติ ให้นางมีสติระลึกขึ้น แล้วพระองค์ก็บอกว่าให้นางไปหาเมล็ดถั่วเขียว ที่บ้านเรือนที่ไม่มีผู้ตาย แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอ เพราะทุกบ้านเรือนก็มีคนตายมาแล้วทั้งสิ้น สุดท้ายก็มากราบเรียนพระพุทธองค์ พระพุทธเจ้าก็ทรงเทศน์สอนเรื่องความตาย ความพลัดพลากจากกัน และความทุกข์ นางก็มีสติปัญญา และขอบวชเป็นภิกษุณี สุดท้ายก็บรรลุพระอรหันต์

.....
พระปฏาจาราเถรี
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=6788

ตอบเมื่อ: 04 ก.ค.2008, 2:38 pm

หรือลองหาหนังสือ"เข็มทิศชีวิต" ของคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง

ที่ต้องสูญเสียสามี จากการเสียชีวิต จึงทำให้หันมาปฏิบัติธรรม

http://www.dhammajak.net/book-other/24.html

ตอบเมื่อ: 04 ก.ค.2008, 8:15 pm

ต้องขอขอบคุณนะค่ะ มันยาก ที่จะลืมจริงๆ นะค่ะ ว่าจะไม่โทรไปก็โทร ก็โดน เขาทำไม่พอใจ ก็มานั่งเสียใจอีก เหมือนอยู่ตัวคนเดียว แต่ต่อไปนี้ จะใจแข็งค่ะ

ตอบเมื่อ: 12 ก.ค.2008, 5:05 pm

เวลาจะช่วยเราได้ สู้ๆนะคะ..ใช้ธรรมค่ะ

ตอบเมื่อ: 15 ก.ค.2008, 11:23 pm

บอกตัวเองเสมอว่า เขาจากไปแล้ว สูญเสียแล้ว แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ ไม่ครั้งไหนที่จะไม่ร้องไห้เลย ตอนนี้ก็เช่นกันที่ร้องไห้ เบื่อ เบื่อตัวเองไม่รุ่จะทำไง ถ้าเลือกได้นะ ให้เขาตายไปจริงดีกว่า อยุ่แบบเป็นนะ เพราะจะต้องตัดใจได้

ตอบเมื่อ: 17 ก.ค.2008, 2:39 pm

เข้มแข็ง อดทนนะ เอาใจช่วย ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามของคนเรา รักตัวเองมาก ๆ เดี๋ยวมันก็จะผ่านพ้นไปค่ะ

ตอบเมื่อ: 20 ก.ค.2008, 3:53 pm

พระพุทธเจ้าตรัสว่า แม้การเกิดก็เป็นทุกข์ แม้การแก่ก็เป็นทุกข์ แม้การตายก็เป็นทุกข์ แม้การพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์ ฯลฯ ร้องไห้

ดังนั้นการแยกทางกับคนรักย่อมเป็นทุกข์ เป็นเรื่องธรรมดาเหมือนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ค่ะ ไม่มีใครทำให้เราเป็นทุกข์และเจ็บปวดได้นอกจากตัวเราเอง การยึดติดกับสิ่งที่เคยมีเคยได้ หรืออารมณ์ความสูญเสีย เศร้าโศก ก็เหมือนกำก้อนหินเอาไว้ให้เจ็บมือ ลองขว้างมันออกไปไกลๆก็จะไม่เจ็บมืออีกต่อไป ยิ้ม

ลองดูนะคะ ในอดีตก่อนจะมีเขาเราก็อยู่ได้ ตอนนี้เขาจากไปเราไม่ได้สูญเสียอะไร แค่กลับไปเหมือนเดิมเท่านั้นเองค่ะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยิ้มแก้มปริ