ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
ลูกโป่ง
บัวแก้ว


เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089
|
ตอบเมื่อ:
19 มี.ค.2008, 3:29 pm |
  |
ขุนนางสองคนเป็นเพื่อนกัน แต่มีนิสัยต่างกันมาก
คนหนึ่งเป็นคนที่มีเมตตากรุณาโอบอ้อมอารีย์
ทำงานช่วยเหลือเกื้อกูลชาวบ้านมิได้หยุดหย่อน
ชาวบ้านจึงเรียกด้วยความรักใคร่ว่า “ขุนนางใจดี”
ส่วนอีกคนหนึ่งมีนิสัยดุร้าย อิจฉาริษยา
ไม่เคยช่วยเหลือใคร มีแต่คอยรีดไถเงิน
วันๆก็ไม่เคยสนใจหรือเอาใจใส่ทุกข์ สุขของชาวบ้าน
ผู้คนในเมืองจึงเรียกด้วยความเกลียดชังว่า “ขุนนางใจดำ”
ทุกๆวันจะมีชาวบ้านนำข้าวปลาอาหารผักผลไม้ มาให้ขุนนางใจดี
และในเทศกาลต่างๆ ก็มีขนมประจำเทศกาลมาให้มากมาย
ซึ่งขุนนางใจดีก็ได้นำขนมไปแบ่งปันให้เพื่อนที่ไม่เคยได้รับอะไรเลย
แต่แทนที่ขุนนางใจดำจะรู้สึกยินดีและขอบคุณเพื่อน
เขากลับรู้สึกอิจฉาริษยาที่เห็นผู้คนทั้งเมืองรักใคร่เพื่อนของตน
เขาจึงคิดหาวิธีที่จะกำจัดเพื่อน เพื่อให้ชาวบ้านมารักเขา
วันหนึ่งขุนนางใจดำจึงออกอุบายชวนเพื่อนให้มาร่วมกินอาหารค่ำที่บ้านของตน
หลังกินอาหารแล้ว ขุนนางใจดำจึงแสร้งทำทีชวนเพื่อนออกไปเดินเล่น
ใกล้บ่อน้ำที่มีจระเข้ดุร้ายอยู่ และผลักเพื่อนตกลงไปในบ่อจนถูกจระเข้กัดตาย
วันรุ่งขึ้นเมื่อชาวบ้านไม่เห็นขุนนางใจดี ก็คิดว่าคงจะเดินทางไปนอกเมือง
แต่หลายวันหลายเดือนผ่านไปก็ยังไม่เห็นวี่แววของเขา
ชาวบ้านจึงคิดว่า ขุนนางใจดี เสียชีวิตแล้ว
ต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญถึงความดีที่ขุนนางคนนี้ได้ทำมา
และร่วมกันทำรูปปั้นไว้กราบไหว้
ฝ่ายขุนนางใจดำเห็นเช่นนั้น ก็ไม่พอใจ จึงตะโกนใส่ชาวบ้านว่า
“เจ้าขุนนางคนนี้ไม่เห็นจะเก่งกาจอะไร
แค่ตกลงไปในบ่อจระเข้ก็เอาตัวไม่รอดแล้ว ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า...”
เมื่อชาวบ้านได้ยินดังนั้นก็รู้ทันทีว่า ผู้ที่ฆ่าขุนนางใจดีก็คือขุนนางใจดำนี่เอง
ทุกคนจึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหาขุนนางใจดำ
เพื่อจะจับตัวไปส่งทางการ
ขุนนางใจดำจึงรีบหนีไปบ้าน เขาวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต
โดยมีชาวบ้านวิ่งตามมาติดๆ
เมื่อจวนตัวเขาจึงกระโดดลงไปในบ่อน้ำโดยลืมว่ามีจระเข้อยู่
และเขาก็ตกเป็นอาหารของจระเข้ในบ่อ
ท่ามกลางเสียงตะโกนสาปแช่งด่าทอของชาวบ้าน
......
อันความดีที่ทำไว้เท่านั้นที่จะติดตัวคนเราไปทุกหนแห่ง
คนดีย่อมได้รับการยกย่องสรรเสริญกราบไหว้
แม้ในขณะมีชีวิตหรือไม่มีก็ตาม
ตรงข้ามกับคนที่ไม่เคยทำความดี
แถมยังประกอบกรรมชั่วอยู่เสมอ ย่อมได้รับแต่คำตำหนิติว่า
ขาดคนรักใคร่ แม้ตายไปก็ไม่มีใครสนใจที่จะระลึกนึกถึง
เพราะไม่มีความดีใดให้ระลึกได้เลย
(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 87 ก.พ. 51 โดย นิรา)
คัดลอกจาก...ผู้จัดการออนไลน์
 |
|
|
|
   |
 |
suvitjak
บัวบาน

เข้าร่วม: 26 พ.ค. 2008
ตอบ: 457
ที่อยู่ (จังหวัด): khonkaen
|
ตอบเมื่อ:
06 มิ.ย.2008, 12:58 pm |
  |
อนุโมทนาครับ  |
|
_________________ ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน |
|
  |
 |
|