บทกลอนเรื่อง สาธารณเจตสิก

ตอบเมื่อ: 08 มี.ค.2008, 10:57 am

สาธารณ เจตสิก มีอยู่เจ็ด
วางสำเร็จ พ้นจากสัตว์ เป็นไฉน
จิตทุกดวง ต้องพึ่งเจ็ด อยู่ร่ำไป
อริยทรัพย์ คือเจ็ดใหม่ ปัฏฐานตน

แม้นร่ำรวย อริยทรัพย์ เป็นเศรษฐี
โลกใบนี้ ใบกลมกลม ยังทิ้งได้
รู้จักพอ รู้จักตน อยู่ที่ใจ
เศรษฐีย่อม สำเร็จได้ เพราะตนพอ

ทะเลใหญ่ เล็กกว่าใจ ของเศรษฐี
อริยทรัพย์ เพียงเจ็ดนี้ ยังทิ้งได้
เหลืออีกหนึ่ง ไม่กล้าทิ้ง อยู่ไม่ไกล
พุทธํไซร้ เหลืออยู่เป็น ทุกข์ของตน

สำเร็จกิจ ไม่ยึดติด เป็นเศรษฐี
ปัฏฐานมี นั่งทับไว้ พ้นหรือเปล่า
บัวเหนือฐาน ทรงเหนือบัว เหนือหัวเรา
ไฉนเล่า ไม่เคารพ พระสัทธรรม

แม้นสงฆ์ใด เป็นสาวก ศาสดา
พึงเห็นว่า เคารพธรรม เป็นแม่นมั่น
ยึดปัฏฐาน พาข้ามฝั่ง ใช้เป็นยาน
ครั้นปล่อยวาง มอบหมู่มิตร คิดถึงธรรม

แม้นเคยคิด อยากได้เป็น อาจารย์บ้าง
ไม่เห็นยาน ไม่เห็นธรรม นำขายต่อ
พบสุขใน ปัฏฐานตน ไม่รั้งรอ
บอกศิษย์ต่อ ปัฏฐานตน แน่กว่าใคร

หน้าที่ศิษย์ ต้องมีจิต อยู่กับตน
จักหลุดพ้น ต้องทิ้งจิต ไม่หวั่นไหว
ทิ้งปัฏฐาน วางทิ้งจิต อยู่เหนือใจ
คุณพระธรรม มีเหลือไว้ ประดับตน

ไม่อยากเป็น อาจารย์ใคร เพราะดังนี้
กัลยาณมิตร ย่อมช่วยชี้ ทางถูกได้
เป็นอาจารย์ บอกทางผิด ศิษย์มากมาย
ตายตกไป เพราะทางผิด ติดอาจารย์

ตอบเมื่อ: 08 มี.ค.2008, 4:53 pm

ตอบเมื่อ: 10 มี.ค.2008, 10:56 pm