อยากขจัดความกลัวการนั่งสมาธิ

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 9:17 am

เนื่องจากเมื่อตอนช่วง ม.4 - ม.5 ในชั่วโมงพุทธศาสนา ทางโรงเรียนก็ได้จัดอบรม
ให้นักเรียน นั่งสมาธิ โดยนิมนต์พระสงฆ์ มา แนะนำ การนั่งสมาธิในชั่วโมงที่เรียนด้วยค่ะ
ซึ่ง ภาพติดตา ยังจำได้เสมอเลยค่ะ ผ่านมา เกือบ 15 ปีแล้วนะคะ เหตุการณ์นี้
คือ พอนั่งสมาธิตามที่พระครูท่าน บอก ก็รู้สึก บอกไม่ถูกค่ะ สงบมากๆ จิตนิ่ง
และทำตามที่ท่านได้แนะนำ แต่พอ ท่านสั่งให้นักเรียนในห้องให้ลืมตา

ปรากฏว่า มีดิฉันคนเดียวในห้องที่ไม่สามารถลืมตาได้ คือ รู้สึกเหมือน ทั้งร่างกาย
เป็น 1 เดียวกันหมด ไม่สามารถ ขยับแขน ขยับขา หรือ แม้แต่จะลืมตาได้
แต่ได้ยินเสียงเพื่อนๆ ได้ยินเสียงพระครู แต่เรากลับไม่สามารถแยกประสาทของ
ร่างกายเราเองได้ มันเหมือนมันกลืนเป็น สิ่งเดียวกันทั้งหมด ก็นานมาก เกือบๆ
10 - 15 นาที โดยมีพระท่าน คอยบอกว่า กำหนดลมหายใจ ยังไง จึงจะสามารถ
ลืมตาได้ แล้วทางโรงเรียนก็จะนำเอา นักเรียนที่คัดเลือกในแต่ละห้องเป็นตัวแทน
ไปฝึกสมาธิต่อ ซึ่งดิฉันก็เป็น 1 ในนั้น แต่ไม่มีอีกแล้ว คนที่ตั้งมั่น หรือ จิตใจแน่วแน่
เพราะความหวาดกลัว นึกเสมอๆ ถ้าเรากลับบ้านไป นั่งสมาธิคนเดียวในห้อง
แล้วไม่มีใครอยู่ เราจะไม่สามารถ ลืมตาได้ หรือ ขยับ ร่างกายได้อีก

ซึ่งทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปบ้างนะคะ เพราะตั้งแต่เล็กๆดิฉันจะชอบอ่านหนังสือธรรมะมากๆ
เวลาปิดเทอม หรือวันหยุดจะนั่งอ่านหนังสือธรรมะของแม่ดิฉัน พวกหนังสือกฏแห่งกรรม
เล่มหนาๆ กี่เล่มๆก็อ่านหมด ชอบเอามากๆ แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น ทำให้ดิฉันละเลย
และหวาดกลัว การนั่งสมาธิไปเลย ตอนนี้อายุ 29 ปีแล้ว ก็เข้าวัดทำบุญบ้าง บางโอกาส
และเมื่อปลายปีที่แล้ว อกหัก จิตใจฟุ้งซ่าน จึงยึดเอาธรรมะช่วยรักษาก็เริ่มดีขึ้นมา

อยากถามผู้รู้ช่วยแนะนำที ว่าการนั่งสมาธิแล้วไม่สามารถลืมตาได้ ขยับร่างกายได้
มันคืออะไร เพราะไม่อย่าให้ตัวเองหวาดกลัวภายในใจนั้นค่ะ

เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้เป็นครั้งแรกนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 11:43 am

มันก็เป็นความปรกติของการที่จิตเราเป็นสมาธิ แค่ขอให้มีสติกำกับอยู่ทุกขณะที่ปฏิบัติรับรองว่าไม่มี
อะไรเกิดขึ้นหรือจะมาทำร้ายเราได้แน่นอนคับ ไม่ต้องกลัวหลอกคับธรรมะเป็นสิ่งประเสริฐ
โดยเฉพาะการปฏิบัติบูชานั่งสมาธิ ยืนยันอย่างจริงจังอีกครั้งครับว่าขออย่าได้กลัวอะไรเลยครับ
ขอให้ปฏิบัติต่อไปและให้ต่อเนื่องด้วยครับ ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรมครับ
เจริญในธรรมนะครับ

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 4:34 pm

อาการประมาณคุณ sebramed กรัชกายก็เคยประสบมาเช่นกัน ลืมตาไม่ขึ้น

ขยับเขยื้อนร่างกายก็ไม่ได้ จะยกขาก็ยกไม่ขึ้น อยากเลิกหยุดพอแค่นั้นเพราะปวดมากๆ

แต่ยกขาที่ซ้อนทับกันไม่ออกเหมือนมันติดกัน (ตรงนี้อย่าตกใจครับ) จึงต้องกำหนดกรรมฐาน
อยู่อย่างนั้น

รู้สึกอย่างไรกำหนดอย่างนั้น ถึงเวลาหนึ่ง (ตามกำลังสมาธิ) มันจะคลายออกเอง หลังจากคลาย
แล้ว ความทุกข์หรืออาการใด ๆ จะหายเป็นปลิดทิ้ง

สำคัญตรงนี้ครับ การปฏิบัติกรรมฐาน รู้สึกอย่างไรเป็นอะไร ไม่พึงทิ้งกรรมฐานที่ใช้อยู่

เกาะกรรมฐานไว้ ใช้ลมหายใจก็เกาะลมไว้บริกรรมภาวนาไป

ใช้ท้องพองท้องยุบเป็นกรรมฐาน ก็ตาม พอง-ยุบบริกรรมภาวนาไป

กำหนดอารมณ์ร่วมอื่นๆ ตามที่มันเป็น ตามสภาวะของมัน

อย่าดูเฉยๆ นะครับ เน้นเลยตรงนี้

หายใจเข้าภาวนา พุท หายใจออกภาวนาโธ ตามลม

ผู้ใช้พอง-ยุบ ก็อย่าดูเฉยๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เช่นกัน

กำหนดอารมณ์ที่กระทบทุกๆ อย่าง

สติสัมปชัญญะเกิดจากการตามดูรู้ทันและกำหนด (ปริญญากิจ) นี้เอง

จะเกิดพลังกำหนดอารมณ์ได้เอง โดยไม่ต้องมีใครมาคอยกำกับบอกบทอย่าง จขกท.

อินทรีย์ธรรม พละธรรม เกิดจากการกำหนดสภาวธรรมในใจนี้เอง

ประเด็นนี้เคยสนทนากับเด็กคนหนึ่งอายุประมาณคุณ sebramed ระหว่างเรียนมัธยม

เด็กคนนั้นจะติดสมาธิลึกกว่านี้อีก อุ้มไปวางท่าไหนก็อยู่ท่านั้นเลย เอาไฟจี้ก็ไม่รู้สึก

เมื่อกำหนดก็คลายเอง หลุดออกมาเองเลย

ถามเด็ก-เล่าให้ฟังว่า เมื่อภาวนาลมหายใจเข้าออก พุทโธๆ ความรู้สึกจะดิ่งๆลึกลงๆ

คล้ายๆ เกลียวน้ำวน

เป็นธรรมดาของจิตที่มีสมาธิลึกๆ ไม่แปลกเลย

คุณ sebramed พุทโธ อารมณ์เดียว สมาธิเกิดง่าย

หรือ ผู้ที่ใช้กรรมฐานอื่นก็เช่นกัน เมื่อปฏิบัติติดต่อกันนานๆ สมาธินทรีย์กล้า วิริยินทรีย์อ่อน

องค์ธรรมอื่นมีสตินทรีย์ เป็นต้น ก็คุมอาการนั้นๆไม่ได้

โยคีจะต้องปรับอินทรีย์ด้วยการเดินจงกรมระยะต่ำๆ

ประเด็นนี้เรียนรู้ต่อไป

http://www.free-webboard.com/view.php?user=vipassanatipani&wb_id=4&topic=เดินจงกรม

เฉพาะประเด็นที่ถามว่า

อ้างอิงจาก:

การนั่งสมาธิแล้วไม่สามารถลืมตาได้ ขยับร่างกายได้

มันคืออะไร เพราะไม่อยากให้ตัวเองหวาดกลัวภายในใจนั้นค่ะ

คือว่า กำลังสมาธิมากกว่ากำลังวิริยะมากกว่ากำลังของสติ เป็นต้น น่าครับ

สติจึงควบคุมอาการนั้นไม่ได้

เมื่อต้องการขจัดความกลัวออกจากจิตใจ คุณ sebramed ควรเริ่มปฏิบัติต่อไปใหม่

เริ่มต้นแต่เวลาน้อย ๆไปก่อน เมื่ออารมณ์กลัวเกิดขึ้น ให้กำหนดในใจทำความรู้สึกตัวตาม

สภาวะของมัน “กลัวหนอๆๆ”

กำหนดรู้ตามนั้นแล้วปล่อย กลับมาที่พุทโธๆๆ ต่อไปใหม่ (กรณีใช้พุทโธ) เท่านี้แหละครับ

เมื่อคุณปฏิบัติตามนี้ทุกครั้งที่ความคิดนั้นเกิด สักวันความรู้สึกนั้นจะอ่อนลง คุณจะรู้เห็น

อารมณ์นั้นเองว่า มันเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยดังกล่าว และมันก็ดับลงหรือขาดไป

เพราะเหตุปัจจัยตามที่กรัชกายแนะนำให้คุณกำหนดรู้รูปนามตามเป็นจริง

ไม่ใช่เลี่ยงหนี หนีทุกข์อริยสัจ ทุกข์ต้องกำหนดรู้ครับ

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 5:18 pm

ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ

ไม่ต้องวิตกกังวลนะครับ อาการแบบนี้ เท่าที่ประสบพบเห็น และได้ยินได้ฟังมา

เขาเรียกว่า จิตจะรวมเป็น หนึ่ง ครับ หรือเรียกอีกอย่างว่า เป็น เอกคตาจิต

เพียงแต่ว่า ในขณะนั้น จิตใจเราไม่เคยได้รับรู้ หรือ ได้เห็น หรือได้ทำ สมาธิแล้วแกิดอาการแบบนี้มาก่อนนั่นเอง เลย เกิดสังขารจิต(ความคิดนั่นเอง)แทรก ทำให้กลัว

ที่จริง ในขณะนั้นถ้ากำหนดเป็นก็จะได้ อารมณ์เป็นหนึ่ง แต่ไม่เป็นไรไม่ต้องเสียดาย ให้เลิกละเสียคือเลิกนึกถึง อาการเหล่านั้นเสีย ที่กลัว เพราะสัญญายังติดอยู่

ให้ลองพิจารณาพระไตรลักษณ์ คือ พิจารณาว่า อาการ หรือความกลัว หรือสมาธิก็ตาม มันก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอน มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา บังคับไม่ได้ เป็นอนัตตา

ให้พิจารณาบ่อยๆเข้า ความกลัวก็จะหาย

ถ้าอยากได้อยากเห็นอาการเหล่านั้นอีก อาการที่เกิดขึ้นแล้วนั้นจะไม่ปรากฏ

ให้กลับมาที่จุดเริ่มต้น คือตั้งต้นทำสมาธิใหม่ดีกว่า พื้นฐานสมาธิจะได้แข็งแรง

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

ปล. อาการที่เกิดขึ้น แสดงว่า ในอดึตเราเคยได้ เคยทำมาก่อน ให้เราจำว่าเราเริ่มทำอย่างไร ก็ต้อง เริ่มทำอย่างนั้นทุกครั้งเวลาทำสมาธิ

สาธุ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นด้วยเศียรเกล้า

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 8:33 pm

เพิ่งนั่งสมาธิได้ไม่นาน เคยครั้งนึง นั่งสมาธิอยู่ ในใจก็ยังไม่สงบ ก็คิดไปเรื่อย เราก็กำหนดพุทโธไปเรื่อยๆ พอกำหนดมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าคำพุทโธมันจางลงไป และมันก็เหมือนคลิ๊ก ในใจเงียบมาก หยุดคิดทุกเรื่องที่เมื่อกี่คิดอยู่ หูอื้อ รู้สึกมืดลง เราก็แปลกใจ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วเราก็กลัวอาการนั้น จนเราเริ่มเสียความนิ่ง ใจเราเริ่มกลับมาคิด สักพักเราก็หลุดออกมาจากภาวะนั้น ไม่รู้เหมือนกันสภาวะที่ผมเป็นนี่เขาเรียกว่าอะไร

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 9:23 pm

สุรเชฏฐ์ ไลตระกูล พิมพ์ว่า:

เพิ่งนั่งสมาธิได้ไม่นาน เคยครั้งนึง นั่งสมาธิอยู่ ในใจก็ยังไม่สงบ ก็คิดไปเรื่อย เราก็กำหนดพุทโธไปเรื่อยๆ พอกำหนดมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าคำพุทโธมันจางลงไป และมันก็เหมือนคลิ๊ก ในใจเงียบมาก หยุดคิดทุกเรื่องที่เมื่อกี่คิดอยู่ หูอื้อ รู้สึกมืดลง เราก็แปลกใจ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วเราก็กลัวอาการนั้น จนเราเริ่มเสียความนิ่ง ใจเราเริ่มกลับมาคิด สักพักเราก็หลุดออกมาจากภาวะนั้น ไม่รู้เหมือนกันสภาวะที่ผมเป็นนี่เขาเรียกว่าอะไร

ตอนที่แปลกใจนะ หลุดจากสมาธิแล้วครับ เรียกว่า สังขารจิตเข้าแทรก คือมีความคิดปรุงแต่งเกิดขึ้นแล้วนั่นเอง

อนุโมทนาด้วยครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นด้วยเศียรเกล้า สาธุ

ตอบเมื่อ: 28 ก.พ.2008, 9:25 pm

ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับคำตอบ เข้าใจกระจ่างแล้วค่ะ

จะฝึกปฏิบัติธรรมะด้วยใจที่แน่วแน่ต่อไปค่ะ ขอบคุณทุกๆคำตอบมากๆค่ะ