การมีอภิญญา กับ หมดกิเลส อันไหนดีกว่ากัน

ตอบเมื่อ: 31 ม.ค. 2008, 10:30 pm

การมีอภิญญา กับ หมดกิเลส อันไหนดีกว่ากัน

ขอให้แสดงความคิดเห็นกันนะครับ

ตอบเมื่อ: 01 ก.พ.2008, 8:31 am

ถาม.....ทำไมเราต้องเข้าถึง “พระนิพพาน” เราแค่ทำบุญให้ทานมาก ๆ แล้วไปเกิดเป็นเศรษฐีหรือเทวดา ก็พอแล้ว

ตอบ .....ถ้ายังต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ ก็มีโอกาสที่จะตกนรกสูง เพราะคนที่เกิดมาแล้วไม่ทำบาปเลย ไม่มี แม้แต่คนที่ได้ไปเกิดเป็นเทวดาแล้ว เมื่อเคลื่อนจากภพ เทวดาแล้ว จะไปตกนรกเสียส่วนมาก

ครั้งหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงใช้ปลายพระ นขา(เล็บ)ช้อนฝุ่นขึ้นมาเล็กน้อย แล้วตรัสถามภิกษุทั้ง หลายว่า “ ภิกษุทั้งหลาย เธอเข้าใจความข้อนี้อย่างไร ฝุ่นที่เราใช้ปลายเล็บช้อนขึ้นมากับแผ่นดินใหญ่นี้ อย่างไหนจะมากกว่ากัน
ภิกษุทั้งหลายทูลตอบว่า “ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ แผ่นดินใหญ่นี้แลมากกว่า ฝุ่นที่ปลายพระนขามีเพียงเล็ก น้อย เมื่อเทียบกับแผ่นดินใหญ่แล้ว คำนวนไม่ได้ เทียบกัน ไม่ได้ หรือไม่ถึงส่วนเสี้ยว”
“ ภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้ก็ฉันนั้นเหมือนกัน1สัตว์ที่จุติเทวดามาเกิดในเทวดา มีจำนวนน้อย ส่วน เทวดาที่เคลื่อนจากสวรรค์แล้วไปเกิดในนรก ไปเป็นเปรตมีจำนวนมากกว่า”
“พวกเทพชั้นเวหัปผลาที่ไม่ได้สดับพุทธธรรมมีอายุประมาณ ๕๐๐ กัป เมื่อสิ้นอายุ ให้ ระยะเวลาที่เป็นกำหนดอายุหมดไปแล้วไปสู่นรกบ้าง ไปสู่แดนเปรตบ้าง”
อ้างอิง...พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙ ข้อ ๑๑๗๘ หน้า ๖๕๔ , เล่มที่ ๒๑ ข้อ ๑๒๕ หน้า ๑๙๓

ถาม...พระโสดาบันทำให้ไม่ตกอบาย (เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย นรก)อีกจริง หรือ? จะเป็นไปได้อย่างไร
ตอบ. จริง ..เมื่อเจริญวิปัสสนาจนวิปัสสนาญาณขึ้นถึงญาณที่ ๑๔ โสดาปัตติมรรคจะทำหน้าที่ประหารตัวมิจฉาทิฏฐิที่นอนเนื่องอยู่ในจิตสันดานได้อย่างเด็ดขาดสิ้นเชิง มิจฉาทิฏฐินี่แหละที่เป็นตัวเชื้อให้เราต้องตกอบาย (คือ กำเนิดเตรัจฉาน เปรต อสุรกาย ตกนรก)อีก(1)
เมื่อเราบรรลุโสดาบันได้แล้ว ไม่ว่าในอดีตชาติหรือชาติปัจจุบัน เราได้เคยทำบาปอกุศลไว้มากมายเพียงใดก็ตาม ก็ไม่ต้องไปชดใช้กรรมในนรกอีกต่อไป และจะเกิดในสุคติภูมิ (โลกมนุษย์,สวรรค์) ได้อีกไม่เกิด ๗ ชาติเป็นอย่างยิ่ง สัตว์โดยทั่วไปต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน ๓๑ ภูมิ (คือ อรูปพรหม ๔ ชั้น รูปพรหม ๑๖ ชั้น เทวดา ๖ ชั้น มนุษย์ เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย และนรก(2) หาเบื้องต้นและที่สุดไม่พบ ต้องตกอบายทุกข์ทรมานในนรกอยู่เป็นอาจิณ เหมือนบ้านเก่าทีต้องแวะเวียนไปอยู่เสมอ แต่ถ้าเราสามารถบรรลุโสดาบันได้ภายในชาตินี้ ก็ไม่ต้องตกอบายอีก จะไปเกิดในสุคติภูมิอีกไม่เกิน ๗ ชาติแล้วบรรลุอรหันต์ เข้าถึงความดับภพชาติโดยสิ้นเชิง ไม่เกิดใหม่อีกต่อไป เมื่อไม่เกิดอีกก็ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องตาย ไม่ต้องตกนรก, ตกอบาย และไม่ต้องเป็นทุกข์อีกแล้ว

…อ้างอิง พระไตรปิฎกภาษาไทย แปลโดยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
1. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ หน้า ๙๗ 2. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ หน้า ๖๗

วิปัสสนาคืออะไร? ทำไมต้องปฏิบัติ?

วิปัสสนา แปลว่า เห็นแจ่มแจ้ง(รู้อย่างเข้าใจ)ในรูปที่เห็น เสียงที่ได้ยิน อาการที่เคลื่อนไหว ใจที่คิด เป็นต้น เป็นวิธีการปฏิบัติที่จะนำกายและใจของผู้ปฏิบัติให้เข้าถึงสภาวดับ สงบ เย็น(นิพพาน)ได้ ถ้าต้องการสุขแท้ สุขถาวร ที่ไม่กลับมาทุกข์อีกก็ต้องดำเนินไปตามหนทางนี้เท่านั้น ไม่มีทางอื่น

( การภาวนา หรือการปฏิบัติกัมมัฏฐานในพระพุทธศาสนา มีอยู่ ๒ วิธี คือ
๑. สมถภาวนา คือ การฝึกอบรมจิตให้เกิดความสงบ ได้แก่ หลักหรือวิธีปฏิบัติเพื่อให้เกิดความสงบทางจิตใจ หรือการทำจิตใจให้เป็นสมาธิความมั่นคงนั่นเอง
๒. วิปัสสนาภาวนา คือ การฝึกอบรมปัญญาให้เกิดความรู้แจ้งตามความเป็นจริง ได้แก่ หลักหรือวิธีปฏิบัติเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นแจ้งตามความเป็นจริงในรูปนาม ขันธ์ ๕ ว่า เป็นสภาวะที่ไม่เที่ยง(อนิจจัง) เป็นทุกข์ ทนได้ยาก (ทุกขัง) เป็นสภาวะที่ไม่ใช่บุคคล ตัวตน เราเขา บังคับบัญชาไม่ได้ (อนัตตา) เรียกว่า วิปัสสนา ดังพระพุทธพจน์ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๒ อย่างเหล่านี้ เป็นเหตุให้เกิดปัญญา, ธรรม ๒ อย่างนั้น ได้แก่อะไรบ้าง? ได้แก่ สมถะ๑ วิปัสสนา๑ )

ความรู้สึกของผู้ปฏิบัติหลายท่าน คิดว่า “การปฏิบัติสมถกรรมฐาน ดีกว่า วิปัสสนากรรมฐาน เพราะสมถฝึกแล้วทำให้เหาะได้ รู้ใจคนอื่นได้ เสกคาถาอาคมได้ ส่วนวิปัสสนาทำไม่ได้” แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ผู้ปฏิบัติสมถกรรมฐานก็ยังเป็นเพียงปุถุชนที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดใน ๓๑ ภูมิ หาที่สุดของภพชาติไม่ได้ ยังต้อง ตกอบายทรมานในนรกอีก ส่วนผู้ปฏิบัติวิปัสสนานั้น ถึงแม้จะเหาะไม่ได้ เสกคาถา ไม่ขลัง แต่ก็เหลือภพชาติเพียงแค่ ๗ ชาติเป็นอย่างยิ่ง และตั้งแต่ชาตินี้เป็นต้นไปก็จะไม่ตกอบายอีกแล้ว ไม่ว่าอตีดจะเคยทำบาปอกุศลไว้มากมายปานใดก็ตาม

ตอบเมื่อ: 01 ก.พ.2008, 8:36 am

หมดแล้วซึ่งกิเลส และกามคุณต่างๆ ก็ต้องดีฝ่าได้อญิญญาซีค่ะ
มันหมดแล้ว.....มันไม่ทุกข์อีกแล้ว

ส่วนได้อภิญญา นำเอาไปให้ในทางไม่ดี ก็ไม่มีประโยชน์

ตอบเมื่อ: 13 ก.พ.2008, 8:54 am

ดูพระพุทธเจ้า กับพระเทวทัติสิเป็นตัวอย่างที่เปรียบเทียบให้เห็นภาพได้ชัด ในเรื่องการหมดกิเลส กับการมีอภิญญา

ตอบเมื่อ: 14 ก.พ.2008, 10:49 am

การหมดกิเลส ดีกว่าแน่นอนเลยค่ะ หมดกิเลสเมื่อไหร่ ก็ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก

ส่วนการมีอภิญญานั้น หากมีอภิญญาเป็นไปเพื่อให้สามารถช่วยเหลือพระศาสนามากยิ่งขึ้น ก็เป็นความดีในระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าจะหมดกิเลสแต่อย่างใด

ผู้หมดกิเลสอาจจะมีอภิญญาหรือไม่ก็ได้ และผู้มีอภิญญาอาจจะหมดกิเลสหรือไม่ก็ได้