ผู้ตั้ง |
ข้อความ |
nai
บัวใต้ดิน


เข้าร่วม: 14 ธ.ค. 2007
ตอบ: 19
|
ตอบเมื่อ:
16 ม.ค. 2008, 4:16 pm |
  |
โดยหลักการแล้ว คำมั่นสัญญาเป็นหลักการที่ช่วยผูกใจไม่ให้ไถลเถล แต่เผลอๆ ก็อาจสร้างความคาดหวังที่กลายเป็นกดดัน ตึงเครียด และบ่มเพาะความบาดหมางได้ง่ายๆ สัญญาที่เริ่มจากการเป็นหลักก็เลยกลายเป็นตัวทำลาย
เป็นที่รู้กันดีว่า ถ้าเรายึดมั่นติดหนึบกับสิ่งใด เมื่อผิดหวังก็จะเจ็บปวดและ/หรือโกรธแค้นตามความลึกและรุนแรงของการยึดติดนั้น สัญญาระหว่างคนที่รักและใกล้ชิดกันมักทำให้ยึดว่าอีกฝ่ายจะไม่ผิดคำมั่นสัญญา ถ้าต่างฝ่ายต่างรักษาสัญญาได้ตลอดก็ดีไป แต่บ่อยครั้งชีวิตและความไม่แน่นอนก็ทำให้ปัดเป๋ ด้วยเหตุฉะนี้จึงมีเนื้อเพลงในสารพัดภาษา สารพัดยุค ที่ครวญคร่ำเรื่องคำมั่นสัญญาที่ระเหิดหาย
สัญญาที่ใครจะขอจากคนใกล้ใจนั้น อย่าให้เป็นพันธนาการที่ทำให้อึดอัดหรือฝีนนิสัยและธรรมชาติของอีกฝ่าย ซึ่งเสี่ยงนักกับการที่เขาจะผิดสัญญาอย่างช่วยไม่ได้
ข้าพเจ้าเชื่อในแง่ดีว่า ไม่มีใครจงใจจะผิดสัญญากับคนที่ตัวรัก ดังนั้นเมื่อผิดสัญญาแล้ว ความเชื่อมั่นในตัวเองก็ลดถอย ความรู้สึกผิดก็ได้กรัดกร่อนความรู้สึก จนบางครั้งใจหันวกมาโทษคนที่เรียกร้องให้สัญญา ความรู้สึกที่ซ่อนลึกนี้อาจกลายเป็นเชื้อระอุที่ลุกโชนขึ้นมาได้ เมื่อมีแรงกระทบในภายภาคหน้า
ด้วยประการฉะนี้ ข้าพเจ้าจึงเชื่อในการตั้งปณิธานมากกว่าการให้สัญญา เพราะการตั้งปณิธารเป็นการตั้งเป้าหมายของตัวเองไว้ เพื่อที่จะได้เพียรพยายามไปให้ถึงจุดนั้น ไม่ใช่เป็นการให้สัญญาที่ผูกมัดตัวเองไว้กับการคาดหวังของใคร หรือแม้กระทั่งตัวเอง
ตั้งปณิธานให้ทั้งตัวเองและคนใกล้ตัวช่วยกันลุ้นด้วยความรักไม่ดีกว่าให้คำมั่นสัญญาที่อาจจะกลายเป็นเงาหรือ
คัดลอก จากหนังสือ เข็นครก...ลงเขา อีกแล้วครับท่าน |
|
_________________ โทษคนอื่นแก้ไขไม่ได้ โทษตนเองแก้ไขได้ |
|
  |
 |
ดุสิตธานี
บัวบาน


เข้าร่วม: 21 ก.ย. 2007
ตอบ: 352
ที่อยู่ (จังหวัด): สุโขทัยธานี
|
ตอบเมื่อ:
18 ม.ค. 2008, 6:23 pm |
  |
 |
|
_________________ “จงทำจิตให้บริสุทธิ์” ด้วยความดี ไม่เบียดเบียนผู้อื่น หรือแม้กระทั่ง “ตัวของเราเอง” |
|
  |
 |
|