แอ็บเปิ้ลกับเด็กน้อย

ตอบเมื่อ: 18 ต.ค.2007, 7:10 pm

แอบเปิ้ลกับเด็กน้อย
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วบนยอดเนินเล็กๆข้างหมู่บ้าน มีต้นแอปเปิ้ลต้นหนึ่งใหญ่โตมาก
ทุกวันจะมีเด็กชายตัวน้อยคนหนึ่งมาวิ่งเล่นรอบๆ ต้นแอปเปิ้ล เขามักจะชอบปีนขึ้นไปบนต้นแอปเปิ้ลปีนไปจนถึงยอดหลังจากที่เขาเล่นจนเหนื่อยเขามักจะอาศัยร่มเงาของต้นแอปเปิ้ลเป็นที่นอนหลับเสมอ เด็กน้อยรักต้นแอปเปิ้ลนี้มากและต้นแอปเปิ้ลเองก็รักเขาเช่นกัน........
วันเวลาผ่านไปเด็กน้อยเริ่มโตขึ้นเขาไม่ได้มาเล่นที่ต้นแอปเปิ้ลเช่นทุกวันเหมือนแต่ก่อน
วันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาที่ต้นแอปเปิ้ลเขาดูท่าทางเศร้า
ต้นแอปเปิ้ลจึงพูดกับเด็กน้อยว่า "เข้ามานี่สิ มาเล่นกับฉันเถอะ"
เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว
ฉันคงเล่นด้วยไม่ได้ ... "ฉันอยากได้ของเล่น ฉันต้องการเงินไปซื้อของเล่น"
ต้นแอปเปิ้ลพูด "เสียใจนะ ฉันไม่มีเงิน แต่เธอสามารถเก็บเอาผลแอปเปิ้ลทั้งหมดนี้ไปขาย
แล้วเธอก็จะมีเงินไปซื้อของเล่นนะ" เด็กน้อยรู้สึกตื่นเต้น เขาจึงรีบเก็บผลแอปเปิ้ลทั้งหมดเพื่อเอาไปขาย และก็จากไปด้วยสีหน้าที่มีความสุข แล้วเขาก็ไม่เคยย้อนกลับมาหาต้นแอปเปิ้ลอีกเลย
ปล่อยให้ต้นแอปเปิ้ลเสียใจ.........
จนวันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมาต้นแอปเปิ้ลดีใจมากที่ได้เจอเด็กน้อยอีก
ต้นแอปเปิ้ลจึงพูดว่า "เข้ามานี่สิ มาเล่นกับฉันเถอะ"
เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่มีเวลาที่จะเล่นเพราะฉันมีงาน และก็ครอบครัวรอฉันอยู่..." "พวกเราต้องการสร้างบ้านเพื่อเป็นที่พักอาศัย ต้นแอปเปิ้ลช่วยฉันได้มั้ย" เด็กน้อยถาม
"เสียใจนะฉันไม่มีบ้านจะให้เธอแต่เธอสามารถตัดเอากิ่งของฉันไปสร้างบ้านได้" ต้นแอปเปิ้ลตอบเด็กน้อยจึงตัดเอากิ่งของต้นแอปเปิ้ลทั้งหมดไปสร้างบ้าน ต้นแอปเปิ้ลดีใจที่เห็นเด็กน้อยจากไปอย่างมีความสุข แต่เด็กน้อยก็ไม่เคยย้อนกลับมาหาต้นแอปเปิ้ลอีกเช่นเคย โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาและเศร้าใจ...........
จนกระทั้งวันหนึ่งของฤดูร้อน เด็กน้อยย้อนกลับมา ต้นแอปเปิ้ลดีใจเป็นอย่างมาก ต้นแอปเปิ้ลพูด "เข้ามานี่สิ มาเล่นกับฉันเถอะ" เด็กน้อยตอบ "ฉันกำลังเศร้าแล้วฉันก็แก่แล้วด้วยฉันต้องการแล่นเรือเพื่อพักผ่อนตัวคนเดียว"
เด็กน้อยถามต่อ "ต้นแอปเปิ้ลมีเรือให้ฉันมั้ย" ต้นแอปเปิ้ลตอบ "เธอสามารถตัดเอาลำต้นของฉันไปสร้างเรือได้นะ แล้วเธอก็จะสามารถแล่นไปได้ไกลตามที่ใจเธอต้องการ"
เด็กน้อยจึงตัดเอาลำต้นของต้นแอปเปิ้ลไปสร้างเรือ แล้วเขาก็จากไปอีกเช่นเคย.........
เวลาผ่านไปหลายปี เด็กน้อยก็กลับมา "เสียใจด้วยนะ เด็กน้อยของฉัน ฉันไม่เหลืออะไรจะที่จะให้เธอได้อีกแล้ว "ฉันไม่มีผลแอปเปิ้ลให้เธอ" ต้นแอปเปิ้ลกล่าวกับเด็กน้อย "ฉันก็ไม่มีฟันที่จะสามารถกัดกินแอปเปิ้ลได้" เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่มีลำต้นที่จะให้เธอได้ปีนเล่นอีกแล้ว" ต้นแอปเปิ้ลพูด ฉันในตอนนี้ก็แก่มากเกินกว่าที่จะปีนเล่นได้อีกเช่นกัน" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่เหลืออะไรที่จะให้เธอได้อีกแล้วจริงๆ แต่ฉันมีสิ่งสุดท้ายสิ่งหนึ่งที่ฉันจะมอบให้เธอ นั่นคือรากไม้ของฉัน" ต้นแอปเปิ้ลกล่าวพร้อมทั้งน้ำตา เด็กน้อยตอบ "ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้ ฉันต้องการเพียงแค่ที่พักผ่อนเท่านั้น" "ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา"
"งั้นก็ดีแล้ว รากไม้แก่ๆ จะเป็นสถานที่ให้เธอได้เอนกายแล้วพักผ่อนอย่างสงบ"
"เข้ามาสิ เข้ามานั่งลงข้างๆฉัน แล้วก็หลับตาซะเถอะนะ" ต้นแอปเปิ้ลกล่าว
เด็กน้อยก้าวเข้ามานั่งอย่างว่านอนสอนง่าย ต้นแอปเปิ้ลดีใจมาก แล้วยิ้มพร้อมทั้งน้ำตา
ต้นแอปเปิ้ลนั้นเปรียบเสมือนพ่อและแม่ของเรา เมื่อเรายังเด็ก เราชอบที่จะเล่นกับพ่อและแม่ แต่เมื่อเราโตขึ้นแล้วแยกตัวออกไป ยามเดียวที่เราจะกลับมาหาท่าน เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถหาเองได้ ก็จะกลับมาให้ท่านช่วย ไม่เคยมีคำว่า......ปฏิเสธ.....ออกมาจากปากของท่าน
ท่านมีแต่ให้..... ท่านสามารถให้ได้ทุกสิ่งเพื่อที่จะทำให้เรามีความสุข........ คุณอาจคิดว่าเด็กน้อยนั้นโหดร้ายกับต้นแอปเปิ้ล แต่มันก็ไม่ต่างอะไรกับการที่เราปฏิบัติต่อพ่อแม่ของเราดังเช่นทุกวันนี้
ถ้าคุณมีเพื่อนที่คิดว่าคุณรักเค้ามากโปรดส่งเรื่องนี้ไปให้เค้าอ่าน เพื่อให้พวกเราทั้งหลายปฏิบัติต่อพ่อแม่ของพวกเรา ให้ดีกว่าที่เป็นอยู่มากกว่านี้ เพราะเราไม่รู้ว่าท่านจะจากเราไปเมื่อไหร่........
ย้อนกลับไปอ่านอีกทีสิ.........

ตอบเมื่อ: 19 ต.ค.2007, 10:53 pm

ขอบคุณนะคะ...คุณอหิงสการ

เรื่องราวของแอ๊ปเปิ้ลกับเด็กน้อย
สะท้อนให้เห็น คนใกล้ๆที่เราไม่ได้แบ่งเวลาไปดูแลท่านบ้าง
ทั้งที่ท่านเป็นผู้ที่รักและเป็นห่วงเรามากที่สุดในโลก

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ

ธรรมะสวัสดีวันพระค่ะ

ดอกไม้