ความสงบเย็นคือสุขที่ต้องการ

ตอบเมื่อ: 26 เม.ย.2007, 12:52 pm

ความสงบเย็นคือสุขที่ต้องการ

ชีวิต....เมื่อถึงวัยหนึ่ง เราต้องการตุ๊กตาของเล่น มาวัยหนึ่ง เราต้องการเสี้อผ้าอาภรณ์และแป้งหอม มาอีกวัยหนึ่ง เราต้องการบ้าน รถ ยศ ชื่อเสียง และมาอีกวัยหนึ่ง เราต้องการเพียงแค่มีลูกหลานคอยเอาใจ ชีวิตต้องการเท่านั้นหรือ....?

ทุกชีวิต....มีเป้าหมายอยู่ที่ความสุข ต้องดิ้นรนแสวงหากันตั้งแต่เด็กจนย่างเข้าวัยชรา และต้องเร่งรีบทำงานตั้งแต่เช้าจนค่ำมืด ก็เพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขแต่เป็นความสุขที่เกิดจากการดิ้นรน คือต้องวิ่งไปวิ่งมาเพื่อหาเหยื่อมาป้อน มาสนองตอบต่อความต้องการของตนเองอยู่เสมอ คือชีวิตจะมีความสุขก็ต่อเมื่อได้มีการสนองตอบเท่านั้นครั้นวิ่งหาเหยื่อมาป้อนความต้องการไม่ได้หรือไม่ทัน ก็เกิดความรู้สึกบีบคั้น ทรมานใจให้หงุดหงิดขัดเคือง คือ เกิดเป็นความทุกข์ขึ้น เมื่อทุกข์เกิด ก็ต้องดิ้นรนวิ่งไปวิ่งมาเพื่อหาทางแก้ไขทุกข์ ให้เราได้เกิดมีสุขขึ้นมาอีกคราวหนึ่ง นั่นเอง

สรุปว่า....ที่ดิ้นรนวิ่งไปวิ่งมาตลอดชีวิตนั้นก็เพื่อหาเหยื่อมาสนองตอบในสิ่งที่เราทั้งหลายสมมุติกันว่าเป็นความสุขและความทุกข์เท่านั้น แต่ทางพระพุทธศาสนามองอย่างลึกซึ้งและไกลไปกว่านั้น คือมองเห็นว่า ที่คนทั้งหลายเห็นว่าสุขนั้นแท้ที่จริงมันเป็นสุกไหม้ ส่วนความสุขที่แท้จริง ก็คือความสงบแห่งใจที่ไม่ต้องตอบสนองด้วยสิ่งใดทั้งสิ้น

ตอบเมื่อ: 26 เม.ย.2007, 2:52 pm

จุดม่งหมายที่ทุกชีวิตเกิดมา มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือการที่ไม่ต้องกลับมามีความสุข ความทุกข์อีก คือทุกคนไม่ต้องกลับมาเกิดอีกเท่านั้น ทำอย่างไร มีใครรู้บ้าง เข้าร่วมสนทนาการไม่ต้องกลับมาเวียนไหว้ตายเกิดทั้งๆ ที่เป็นมนุยษ์ปุถุชนธรรมดาได้ที่ suteya@thaimail.com

ผู้เยี่ยมชม

คนเราทุกวันนี้ ต้องดิ้นรน ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อตัณหา อยากให้ตัณหานั้นสงบ เพื่อตัวเองจะได้สงบสุข หารู้ไม่ว่าตัณหาไม่เคยสงบ เหมือนไฟที่ต้องการเชื้อ หาเท่าไรไฟก็ไหม้หมด ต้องการเชื้อใหม่ๆ ตลอดเวลา

อยากสงบต้องหยุดตัณหา ดับตัณหา โดยการไม่เติมเชื้อให้แก่ไฟ ไม่นานไฟก็หมอด ดับไป แต่ก็ยากไม่ใช่สิ่งที่ทำกันได้ง่ายๆ โดยเฉพาะเราๆ ท่านๆ

สำหรับผู้ที่แสวงหาทางพ้นทุกข์จริงๆ ท่านต้องฝืนกับอำนาจของกิเลสตัณหาเหล่านั้น แบบว่าเอาตายเข้าสู้ เมื่อท่านชนะแล้วท่านก็นำสิ่งที่ท่านทำ สิ่งที่ท่านดำเนิน มาเล่าให้เราท่านทั้งหลายได้ชื่นชม ในความกล้าหาญของท่าน ทำให้เรามีกำลังใจพากันดำเนินตามแนวทางของท่าน ถึงจะขาดๆ ไปบ้างก็ยังดี

ก็เป็นห่วงแต่เราๆ ท่านๆ ที่ยังดิ้นรนหาเชื้อให้แก่ไฟอยู่อย่างไม่หยุดหย่อนในขณะนี้ เมื่อไรจะคิดได้จริๆ เสียที

สาธุ