วิญญาณระทมทุกข์...ในรถคันนั้น

ตอบเมื่อ: 19 พ.ค.2007, 6:20 pm

นาย ก.จอดรถไว้โดยไม่ล็อครถให้ดี
จึงโดนโขมย.....

นาย ก. รับทราบว่ารถหาย จึงเป็นทุกข์ขึ้น.....

วิญญาณจึงระทมทุกข์.....

พระพุทธเจ้าอธิบายเรื่องนี้ไว้อย่างไร

ตอบเมื่อ: 19 พ.ค.2007, 6:21 pm

คำว่า"วิญญาณ"นี้ อย่าเพิ่ง ไปคิดถึง ผี ที่สิงในรถหลังเกิดอุบัติเหตุตายโหงอะไรน่ะครับ ยิ้มเห็นฟัน

วิญญาณนี้ คือ การรับรู้ผ่านทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
แต่รวมแล้ว ก็ลงมาที่ใจ
พระบาลีท่านเรียกว่า วิญญาณหก

พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ครับว่า
รับรู้อย่างไรแล้วเป็นทุกข์ และ
รับรู้อย่างไรแล้วไม่เป็นทุกข์

วิญญาณระทมทุกข์ก็คือ ว่ารับรู้แล้วเป็นทุกข์นั่นเอง ยิ้ม

ตอบเมื่อ: 19 พ.ค.2007, 6:22 pm

คือว่า ได้มีโอกาสไปฟังท่านผู้รู้ท่านกล่าวไว้ในเรื่องนี้
เลยมาเล่าต่ออีกทีน่ะครับ

รถของฉันหาย ฉันจึงเป็นทุกข์....
สังเกตุดีๆ มีคำว่ารถ"ของฉัน"หาย....ฉันจึงทุกข์
ถ้ารถของใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักหาย ฉันไม่ทุกข์
นี่ เรียกว่า รูปูปาทานนักขันโธ คือ ทุกข์เพราะยึดมั่นถือมั่นว่ารูปภายนอก(รถ)เป็น"ของฉัน"

ร่างกายของฉันป่วย ฉันจึงเป็นทุกข์.....
สังเกตุดีๆ มีคำว่าร่างกาย"ของฉัน"ป่วย....ฉันจึงทุกข์
ถ้าร่างกายของใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักป่วย ฉันไม่ทุกข์
นี่ เรียกว่า รูปูปาทานนักขันโธ คือ ทุกข์เพราะยึดมั่นถือมั่นว่ารูปภายใน(ร่างกาย)เป็น"ของฉัน"

ฉันปวดท้อง ฉันจึงเป็นทุกข์
สังเกตุดีๆ มีคำว่า"ฉัน"ปวดท้อง หรือ มีการปวดท้อง(เวทนา)ที่เป็น"ของฉัน"....ฉันจึงทุกข์
ถ้าท้องของใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักปวด ฉันไม่ทุกข์
นี่ เรียกว่า เวทนูปาทานนักขันโธ คือ ทุกข์เพราะยึดมั่นถือมั่นว่าเวทนาภายใน(การปวดท้อง)เป็นของฉัน

ลูกของฉันปวดท้อง ฉันจึงเป็นทุกข์
สังเกตุดีๆ มีคำว่าลูก"ของฉัน"ปวดท้อง หรือ มีการปวดท้อง(เวทนา)ที่เป็น"ของลูกฉัน"....ฉันจึงทุกข์
ถ้าท้องของใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักปวด ฉันไม่ทุกข์
นี่ เรียกว่า เวทนูปาทานนักขันโธ คือ ทุกข์เพราะยึดมั่นถือมั่นว่าเวทนาภายนอก(การปวดท้อง)เป็นของลูกฉัน

สัญญา สังขาร วิญญาณ.... ก็เป็นในลักษณะเดียวกัน

คือ ยึดมั่น-ถือมั่น ว่า ขันธ์๕(ทั้งภายใน-ภายนอก) เป็น "เรา"หรือ"ของเรา"
นี่เรียกว่า อุปาทานขันธ์๕.... คือ ขันธ์๕ที่ยังมีอาสวะอันเป็นที่ตั้งแห่งอุปาทาน

มีพระพุทธวจนะที่ตรัสในลักษณะที่ว่า
อุปาทาน กับอุปาทานขันธ์๕ หาใช่สิ่งเดียวกันไม่..... แต่อุปาทานอื่นจะนอกจากอุปาทานขันธ์๕ก็หามีไม่
และ กล่าวโดยย่อ อุปาทานขันธ์๕เป็นทุกข์

คือ ตราบใด ที่ยังมีอุปาทานอยู่ .....ตราบนั้นทุกข์จะยังไม่ดับ

อุปาทานดับ ก็คือ จิตหลุดพ้น ไม่ยึดมั่นถือมั่นในรูปนามขันธ์๕ทั้งหลายว่าเป็นเรา หรือของเรา..... นั่นคือ ที่สุดแห่งทุกข์

ตอบเมื่อ: 19 พ.ค.2007, 6:23 pm

ในพระสูตรที่ตรัสถึงปฏิจจสมุปบาท
กล่าวถึงว่าทุกข์เกิดอย่างไร(สมุทัยวาร)
และทุกข์ดับอย่างไร(นิโรธวาร)

พูดให้รวบรัดสุด คือ
เมื่อความไม่รู้ตามจริงในไตรลักษณ์ดับลง(อวิชชาดับ หรือ วิชชาเกิด) จิตจะไม่ปรุงแต่งไปในทางที่เกิดทุกข์(เพราะอวิชชาดับ สังขารจึงดับ)......
เมื่อจิตไม่ปรุงแต่งไปในทางที่จะเกิดทุกข์(สังขารดับ) จิตจะรับรู้โดยไม่ไปสู่ความทุกข์(ตรงกับที่ว่า สังขารดับ วิญญาณจึงดับ)
และจะไม่ไปสู่ขั้นตอนของการยึดมั่นถือมั่นในรูปนามขันธ์๕(ไม่เกิดอุปาทาน)ใน ที่สุด......

ขั้นตอนเหล่านี้มันผ่านมาทาง อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป สาฬยตนะ ผัสสะ เวทนา ตัณหา อุปาทาน .....

เมื่อมีอุปาทาน ก็จะมีอุปาทานขันธ์๕ คือ ยึดมั่นถือมั่นว่าขันธ์๕เป็นเรา-ของเรา....
และนี่คือ การเกิดของทุกข์

เวลาถ้าจะยุติวงจรของทุกข์นี้ จิตต้องมีสติ.... เมื่อมีสติ จิตก็จะเกิดสมาธิ และปัญญา ตามมา
เมื่อเกิดปัญญา รู้เห็นตามเป็นจริงแล้ว วงจรทุกข์ก็จะดับลง
นี่คือ ทฤษฎี ในการดับทุกข์

แต่เวลาจะปฏิบัติ ต้องใช้ มหาสติปัฏฐานสูตรเป็นแนวปฏิบัติ

มหาสติปัฏฐานสูตร กล่าวลงในรายละเอียดมากที่สุดแล้ว ว่าจะปฏิบัติเช่นไร จึงจะล่วงโศกไปได้

ตอบเมื่อ: 22 พ.ค.2007, 10:24 pm

ขอบคุณมากครับ ได้อาศัยทั้งโจทย์ และคำตอบมาเตือนตนเอง

ว่าแต่ท่านที่ตอบทำไมจึงเป็น "บัวใต้น้ำ" ครับ เศร้า

ผมว่าน่าจะบานตั้งนานแล้ว ปรบมือ

ตอบเมื่อ: 22 พ.ค.2007, 10:59 pm

thada พิมพ์ว่า:

ขอบคุณมากครับ ได้อาศัยทั้งโจทย์ และคำตอบมาเตือนตนเอง

ว่าแต่ท่านที่ตอบทำไมจึงเป็น "บัวใต้น้ำ" ครับ เศร้า

ผมว่าน่าจะบานตั้งนานแล้ว ปรบมือ

ผมมันประเภท "บัวเต่าถุย" ยิ้มเห็นฟัน

ขนาดเต่ามันหลงกินเข้าไป แล้วรีบถุยออกมาแทบไม่ทัน