Home  • กระดานสนทนา  • สมาธิ  •  สติปัฏฐาน  • กฎแห่งกรรม  • นิทาน  • หนังสือ  •  บทความ  • กวีธรรม  • ข่าวกิจกรรม  • แจ้งปัญหา
คู่มือการใช้คู่มือการใช้  ค้นหาค้นหา   สมัครสมาชิกสมัครสมาชิก   รายชื่อสมาชิกรายชื่อสมาชิก  กลุ่มผู้ใช้กลุ่มผู้ใช้   ข้อมูลส่วนตัวข้อมูลส่วนตัว  เช็คข้อความส่วนตัวเช็คข้อความส่วนตัว  เข้าสู่ระบบ(Log in)เข้าสู่ระบบ(Log in)
 
ได้ทำการย้ายไปเว็บบอร์ดแห่งใหม่แล้ว คลิกที่นี่
www.dhammajak.net/forums
15 ตุลาคม 2551
 คนรู้ตัวว่าจะตายคิดอย่างไร อ่านหัวข้อถัดไป
อ่านหัวข้อก่อนหน้า
สร้างหัวข้อใหม่ตอบ
ผู้ตั้ง ข้อความ
ลูกโป่ง
บัวแก้ว
บัวแก้ว


เข้าร่วม: 01 ส.ค. 2005
ตอบ: 4089

ตอบตอบเมื่อ: 07 มี.ค.2007, 11:06 am ตอบโดยอ้างข้อความขึ้นไปข้างบน

...ผศ.นายสัตว์แพทย์พงศ์ศักดิ์ ศรีธเนศชัย...

ท่านสาธุชนทั้งหลาย ขอให้ท่านกระทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว
ก่อนตายจะได้ระลึกแต่สิ่งดีๆ จากไปแล้วจะได้ไปสู่สุขคติ

ผมเกือบจะเสียชีวิตแล้วในวันที่ 12 ธันวาคม 2547 เวลา 09.00 น.
ผมมีอาการแน่นหน้าอกอย่างรุนแรงที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ผมกำลังจะเดินทางไปจังหวัดราชบุรี
เพื่อเยี่ยมนักศึกษาที่วัดพระศรีอารย์
ผมมีอาการหน้ามืดทรุดลงกับพื้น
ผมพยายามเดินมาที่รถ ของในมือผมหล่นลงกับพื้น
หายใจไม่ออก ผมรู้แล้วว่า ผมเป็นโรคเส้นเลือดหัวใจตีบ
ผมพยายามมองหาคนเพื่อช่วยเหลือผม
แต่บริเวณนั้นไม่มีใครอยู่เลย
ทางเดียวที่จะรอดตายผมต้องช่วยตัวเอง
ผมพยายามขึ้นรถแขนช้ายปวดร้าว มีอาการวูบอยากจะหลับ
ต่อมาแขนขวาเริ่มมีอาการปวดร้าว

ผมคิดในใจว่าต้องไม่หลับและไปพบหมอให้เร็วที่สุด
ผมพยายามขับรถออกจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ด้วยความยากลำบาก
แขนยกไม่ขึ้น หน้ามืดอยากจะหลับ
ใจหวิวๆ ขับรถออกมาถนนพหลโยธินหวังว่าจะพบตำรวจ
แต่วันนั้นไม่มีตำรวจอยู่เลย
ผมต้องพยายามไปโรงพยาบาลพญาไท 2 โดยเร็วที่สุด
ผมอาจเสียชีวิตระหว่างทาง โรคนี้ตายเร็วมาก
ใจหายคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ ไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน

ใจเริ่มติดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา คิดถึงลูกว่าลูกจะอยู่อย่างไร
ตอนนั้นลูกผมได้รับทุน AFS อยู่ที่ประเทศเยอรมัน
จิตเริ่มคิดถึงอดีตผ่านมาทบทวนเหตุการณิต่างๆในอดีต
เห็นภาพในอตีตย้อนไปเรื่อยว่าเราได้เคยทำอะไรลงไปบ้าง
แต่ผมเห็นภาพต่างๆว่าผมไม่ได้ทำชั่ว ผมทำแต่ความดี
ช่วยเหลือคนอยู่เสมอ สิ่งใดที่เราคิดว่าสร้างบุญกุศลผมจะทำทันที
ผมพยายามขับรถจนถึงโรงพยาบาล
หมอได้ทำบัลลูนและใส่สปริงที่เส้นเลือด
ผมจึงรอดตายมาทุกว้นนี้
ผมคิดเสมอว่าแต่ละวันที่ผ่านไป คือ กำไรชีวิต
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมลืมไป
แต่น้องสาวได้บอกผมว่าจำได้ไหมก่อนผมเข้าโรงพยาบาล 3 เดือน
ผมได้ช่วยชีวิตนกตัวหนึ่งบาดเจ็บอยู่ที่ชั้น 3 ที่บ้านแม่
ผมนำนกตัวนั้นส่งโรงพยาบาลสัตว์ที่เขาดิน
ผลบุญครั้งนั้นทำให้ผมรอดชีวิต

สาธุชนทั้งหลายจงทำแต่ความดีเวลาเราเหลือน้อยแล้ว
ทุกวันนี้หากผมมีโอกาสทำบุญกุศล
แล้วผมจะรีบทำทันที เพราะผมไม่รู้จะจากโลกนี้ไปเมื่อไร

หวังว่าบทความนี้คงจะเป็นอุทาหรณ์ที่ดีแก่คนที่คิดจะทำชั่ว


ดอกไม้ ดอกไม้ ดอกไม้


คัดลอกจาก...คุณดาว
http://www.watkoh.com/

สาธุ สาธุ สาธุ
 
ดูข้อมูลส่วนตัวส่งข้อความส่วนตัวชมเว็บส่วนตัว
ไม้อ่อน
บัวพ้นดิน
บัวพ้นดิน


เข้าร่วม: 09 เม.ย. 2007
ตอบ: 62

ตอบตอบเมื่อ: 27 เม.ย.2007, 11:05 pm ตอบโดยอ้างข้อความขึ้นไปข้างบน

นับได้ว่าผู้เขียนมีสติดีมากที่พาตัวเองจนถึงหมอได้อย่างปลอดภัย
อนุโมทนาความรู้ที่ท่านนำมาเผยแพร่ด้วยเทอญ
สาธุ
 

_________________
Image
ดูข้อมูลส่วนตัวส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:      
สร้างหัวข้อใหม่ตอบ
 


 ไปที่:   


อ่านหัวข้อถัดไป
อ่านหัวข้อก่อนหน้า
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
คุณ สามารถ แนบไฟล์ในกระดานข่าวนี้
คุณ สามารถ ดาวน์โหลดไฟล์ในกระดานข่าวนี้


 
 
เลือกบอร์ด  • กระดานสนทนา  • สมาธิ  • สติปัฏฐาน  • กฎแห่งกรรม  • นิทานธรรมะ  • หนังสือธรรมะ  • บทความ  • กวีธรรม  • สถานที่ปฏิบัติธรรม  • ข่าวกิจกรรม
นานาสาระ  • วิทยุธรรมะ  • เสียงธรรม  • เสียงสวดมนต์  • ประวัติพระพุทธเจ้า  • ประวัติมหาสาวก  • ประวัติเอตทัคคะ  • ประวัติพระสงฆ์  • ธรรมทาน  • แจ้งปัญหา

จัดทำโดย  กลุ่มเผยแผ่หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนา ธรรมจักรดอทเน็ต
เพื่อส่งเสริมคุณธรรม และจริยธรรมในสังคม
เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2546
ติดต่อ webmaster@dhammajak.net
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group :: ปรับเวลา GMT + 7 ชั่วโมง