เห็นความตาย (ครั้งนี้) ด้วยการพิจารณา

ผู้เยี่ยมชม

พึงเห็นสรีระ (ซากศพ)

ตายแล้ว 1 วัน

ตายแล้ว 2 วัน

ตายแล้ว 3 วัน

อันพองขึ้น สีเขียวน่าเกลียด

เป็นสรีระ น้ำเหลืองไหล น่าเกลียด

เธอก็น้อมมาสู่กายนี้นี่แล ว่าถึงร่างกายอันนี้(ของเรา - โอ่) เล่า ก็มีอย่างนี้เป็นธรรมดา คงเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงพ้นความเป็นอย่างนี้ไปได้ดังนี้

ภิกษุ(หรือแม้พวกเราก็เช่นกัน) ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเป็นภายในบ้าง ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเป็นภายนอกบ้าง

ย่อมพิจารณาเห็นกายในกาย ทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง

ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง

ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือความเสื่อมไปในกายบ้าง

ย่อมพิจารณาเห็นความธรรมดาคือทั้งความเกิดขึ้นในกายบ้าง ความเสื่อมไปในกายบ้าง

ก็หรือสติว่ากายมีอยู่ เข้าไปตั้งเฉพาะหน้าแก่เธอนั้น

แต่เพียงสักว่าเป็นที่รู้

แต่เพียงสักแต่ว่าเป็นที่อาศัยที่ระลึก

เธอย่อมไม่ติดอยู่ด้วย

ย่อมไม่ยึดถืออะไรๆในโลกด้วย

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายในกายเนืองๆ อยู่อย่างนี้

(นี่เป็นวิธีวิปัสสนา โดยพิจารณาดูศพอย่างศพจำนวนมากเช่นนี้ น้อมมาว่าถึงเราก็ต้องตายเหมือนศพที่เห็นนี้ แล้วนึกว่าเราก็จะเป็นศพนั้นอย่างจริงจัง ถ้าเราทำมากๆก็สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม และเบิกบานด้วยสมาธิแน่นอน - โอ่ )

ผู้เยี่ยมชม

สาธุ สาธุ สาธุ