“พ่อค้าผู้ไม่ซื่อตรง”

ตอบเมื่อ: 15 ก.พ.2007, 10:52 am

หญิงชราแม่ค้าขายผลไม้คนหนึ่ง
ต้องยกมรดกร้านขายผลไม้ให้ลูกชายเป็นผู้ค้าขายแทน
เพราะนางสุขภาพไม่สู้ดี อันเนื่องมาจากโรคประจำตัว
แต่ตลอดเวลา กว่า 40 ปีที่นางค้าขายผลไม้
นางมักจะเลือกหาแต่ผลไม้ที่ใหม่สด มีคุณภาพดีมาขายในราคา ที่ไม่แพงมากนัก
และหากผลไม้ใดเน่าเสียนางก็จะทิ้งไป ไม่นำมาปะปนขายอย่างเด็ดขาด
รวมทั้งการชั่งน้ำหนักที่นางมักจะไม่ยอมให้ขาดไปแม้เพียงนิดเดียว
แต่หากจะเกินไป บ้างนางก็ยินดี และไม่ได้เรียกร้องเงินทองเพิ่มแต่อย่างใด
ทำให้ผู้คนต่างก็นิยมมาอุดหนุน ผลไม้ที่ร้านของนางอยู่เสมอๆ
เพราะรู้สึกไว้ใจและเชื่อใจในคุณภาพของผลไม้ที่ซื้อไป

ถึงแม้จะมีผู้มาซื้อมาก แต่เนื่องจากต้นทุนสูง ทำให้นางได้กำไรไม่มาก
แต่ก็เรียกว่า พออยู่พอกิน และมีเงินเหลือเก็บอีกเล็กน้อย
อันเนื่องมาจากความประหยัดมัธยัสถ์ในการดำรงชีวิตของนาง

เมื่อชายหนุ่มได้รับมรดกในการค้าขายผลไม้จากแม่ของเขาแล้ว
เขาก็มานั่งคิดว่าหาก ทำอย่างที่แม่ของเขาทำมานั้น
ชาตินี้ก็ไม่มีวันรวยเหมือนคนอื่นๆแน่นอน
ดังนั้น เขาจึง เปลี่ยนวิธีการในการค้าขาย
โดยนำผลไม้ที่ด้อยคุณภาพแต่ราคาถูกมาปะปนลงไป
รวมทั้งการชั่งน้ำหนักที่มักจะไม่เต็มกิโล
เพราะสามารถทำให้เขามีผลไม้ขายเพิ่มขึ้นมาอีก

ระยะแรกๆ ผู้ซื้อก็ไม่ได้ติดใจสงสัย แม้ว่าจะมีผลไม้ไม่ดีปะปนมาบ้าง
เพราะต่างก็คิด ว่าเป็นเรื่องบังเอิญและยังคงเชื่อใจในร้านผลไม้นี้อยู่
ทำให้ชายหนุ่มได้กำไรอย่างมากมาย
และยิ่งทำให้เกิดความเชื่อมั่นในความคิดของตนเองว่า
มาถูกทางแล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไป ลูกค้าก็เริ่มบ่นด้วยความเคลือบแคลงสงสัย
จนกระทั่งรู้ไปถึงหูแม่ของเขา แม่จึงได้เรียก ลูกชายมาตักเตือน

“เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้ ทำไมไม่ทำอย่างที่แม่เคยทำมาล่ะ”

ชายหนุ่มตอบไปว่า “ถ้าขืนทำอย่างแม่ ชาตินี้เราก็ไม่รวยกับเขาสักที”

“ถึงเราจะไม่รวย แต่ก็ไม่เคยยากจนขัดสน ยังพอมีพอกินมาจนทุกวันนี้”

“แม่เป็นคนรุ่นเก่าก็คิดแบบเก่า แต่ฉันเป็นคนรุ่นใหม่ก็ต้องหาวิธีแบบใหม่ๆ
ซึ่งก็ได้กำไรดีซะด้วย” ลูกชายเถียงอย่างไม่ลดละ

“ลูกเอ๋ย..การค้าขายน่ะ ถ้าไม่ซื่อตรงกับลูกค้า ต่อไปเจ้าจะทำมาหากินลำบากนะลูก
คงไม่มีใครอยากจะมาเป็นลูกค้าของเจ้าอีก”

“โธ่เอ๋ยแม่..ถ้าไม่มีใครซื้อผลไม้ เราก็ไปขายอย่างอื่นได้นี่แม่ ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย”

แม้หญิงชราจะเพียรพยายามสอนเท่าไหร่ ลูกชายของนางก็ไม่สนใจที่จะฟังหรือทำตาม
นางจึงได้แต่นิ่งเงียบ ในที่สุดนางก็ตรอมใจตาย

เวลาผ่านไปมีผู้คนมาซื้อผลไม้ที่ร้านของชายหนุ่มน้อยลงทุกทีๆ
เพราะรู้ว่าเขาค้าขาย ไม่ซื่อตรงเหมือนที่แม่ของเขาเคยทำมา
ทำให้ชายหนุ่มต้องประสบความขาดทุน เพราะผลไม้เหลือเน่าเสียมากมาย
เขาจึงเลิกขายผลไม้ หันมาขายของกินอื่นๆแทน แต่เขาก็ขาดทุนอีก
เพราะคนในหมู่บ้านไม่เชื่อใจเขาอีกต่อไปแล้ว
และไม่ว่าเขาจะเปลี่ยนไปขายอะไรก็ไม่มีใครซื้อ
จนในที่สุดเงินทองมากมายที่เขาเคยได้มาจากการค้าขายที่ไม่ซื่อสัตย์
ก็ค่อยๆ หมดลง ชีวิตของเขาจึงประสบกับความยากจนอย่างแสนสาหัส
จนบางครั้งแทบจะไม่มีข้าว ตกถึงท้อง !!

..........

คนโบราณมักจะสอนลูกหลานเสมอว่า
‘ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน’
เพราะคำพูด นี้ผ่านการพิสูจน์ความจริงมาหลายยุคหลายสมัย
แม้พระพุทธองค์ก็ยังทรงบอกไว้ว่า บุคคลเมื่อมีความซื่อสัตย์ประจำตัวแล้ว
ไปที่ไหนก็มีแต่คนไว้เนื้อเชื่อใจ เหตุเพราะมีแต่
ความซื่อสัตย์จริงใจ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม
ดังนั้นบุคคลเมื่อมีความสัตย์แล้ว ต้องตามรักษาไว้ให้ดี
จะพาตนให้ประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดไป

ดอกไม้

คัดลอกจาก...
ผู้จัดการออนไลน์

สาธุ

ตอบเมื่อ: 03 มิ.ย.2008, 3:29 pm

อนุโมทนาครับ อายหน้าแดง