คำกลอนถวายหลวงตา (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ตอบเมื่อ: 18 ม.ค. 2007, 7:17 pm

บทคำเตือนของหลวงตา

หลวงตาเตือนดูเหมือนว่าหลวงตาดุ
หากไม่ลุแก่อำนาจขาดเหตุผล
พึงพินิจพิจารณาเยี่ยงสาธุชน
นอบน้อมตนรับฟังอย่างตั้งใจ

หากว่ายังมีข้อบกพร่องอยู่
ใคร่ครวญดูเป็นจริงแน่ควรแก้ไข
เร่งคิดใหม่ ทำใหม่ เป็นไรไป
ไทยจะรักใครหากมิใช่ ไทยด้วยกัน

ก่อนจะนอนนาฬิกาตีหนึ่งครึ่ง
กำหนดถึงสติไว้ในใจแล้ว
หลับตาลงฝันไปเป็นคุ้งแคว
หรือเป็นแนวทางให้เราได้เดินตาม

ฝันว่าตนหลบเลี่ยงการพบปะ
หลบเลี่ยงละ ภรรยาตน ทุกแห่งหน
บ้างพบเพื่อน เพื่อนเรียก เอื้อเฟื้อตน
มิได้จน น้ำใจ ฉันท์เพื่อนกัน

หลบจากเพื่อน พบเจอ ครูบาท่าน
กวักมือวาน เรียกเข้ามา นั่งใกล้ๆ
ท่านกำลัง รับฟังธรรม ด้วยน้ำใจ
บนบันได ขั้นใดนั้น มิอาจจำ

รู้แต่ว่า ไม่กล้านั่ง สูงกว่าครู
หลวงตาสู้ อุตส่าห์ นั่งเบื้องล่าง
หากจะนั่ง ที่ราบสูง ก็ผิดทาง
จึงนั่งล่าง ราบเรียบ ติดบันได

องค์หลวงตา สอนให้รู้ ที่แห่งนี้
ต่อไปมี ผู้นำหลัก เป็นแม่นมั่น
ครูบาถอด คำสอน หลวงตาพลัน
สอนตนนั้น ให้รู้ซ้ำ ในคำครู

โอ้..ทำไม ท่านจำ คำสอนเก่ง
แม้ตนเองก็ยังจำได้ไม่ครบ
เพียงจดจำได้นิดหน่อยเป็นคำรบ
ได้แต่พบว่าครูบาชี้บอกทาง

อันคู่เรา ยังตามหา ไม่ลดละ
ตนคลาดคละ หลบเลี่ยงไป ให้ได้พ้น
จากสายตา ให้ห่างไกล ในบัดดล
แอบหลบตนในธาราอุจจาระ

ทุกๆ คนไม่คิดว่าหลบในนี้
จึงผ่านไป ไม่มี ใครมองเห็น
หลวงตามาด้านหลังธารสั่งเย็นๆ
อย่าให้เห็น เลี่ยงด้านหน้า ออกด้านหลัง

แล้วให้คน หาหนังสือ มาสองเด้อ
หลวงตาให้ คนงมเจอ มาให้ได้
เป็นอุบาย อันใด เหนือคาดไป
หรือเพียงให้ ว่าในน้ำ ไร้ผู้คน

โผล่จากน้ำ หลบหนี เจอหลวงพ่อ
หน้าตาพอ จำได้ ว่าเป็นท่าน
อยู่สกลฯ วัดป่าแก้ว เคยกราบกราน
แต่ในฝัน พบพาน เพียงครั้งเดียว

แต่ที่แปลก คือหลวงตา ก็มาหา
ทำท่าว่า เป่ามนต์ พ่นฉ่ำให้
ผู้รับเองยังงงๆ นิ่งรับไป
มนต์ที่ให้ เป็นฉันใด ไร้คำนึง

เรื่องที่เกิดหนึ่งชั่วโมงเป็นความฝัน
จึงประพันธ์เป็นบทกลอนให้มิตรร้อยฯ
หากมิควรโปรดตัดออกอย่าเหลือรอย
เพียงผู้น้อย กล่าวย่อมา จากฝันเอย

จบจากฝัน ตีสองครึ่ง สะดุ้งตื่น
เพียงเมื่อคืน หนึ่งชั่วโมง ฝันเพียงนี้
โอ้ความฝัน ทำสับสน ในราตรี
อันฝันนี้ คงแค่ฝัน ฉันจดจำ

-----------------------------------------------------

คำกลอนถวายหลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

ธรรมค้ำแผ่นดิน

งานหนักของเรา เผาศพกิเลส ออกเทศน์ช่วยชาติ
ประกาศผู้นํา ธรรมคําแผ่นดิน ไม่สูญสิ้นไทย
เมตตาคลายโศก ช่วยโลกสงสาร ประทานหลักใจ
เมืองไทยชุ่มเย็น ไม่เป็นทาสใคร พ้นภัยเศรษฐกิจ

ทองคําสิบเอ็ดตัน

ทองคําสิบเอ็ดตันพลันปรากฏ จากหยาดหยดนําใจไทยทั้งชาติ

ใต้ร่มบารมีพุทธศาสน์ เอกราชจะดํารงคงนิรันดร์

องค์พระธรรมวิสุทธิมงคล ใครยินยลก้มกราบทุกคืนวัน

นําชาติไทยพ้นภัยเศรษฐกิจพลัน อัศจรรย์เมตตาธรรมคําแผ่นดิน

ภาวนาพุทโธอย่ารีรอ หลวงตาขอให้ทําเป็นอาจิณ

อย่าท้อแท้แพ้กิเลสจนเคยชิน ทุกชิวินเร่งนําธรรมเข้าสู่ใจ

กราบเรียนเล่าถวายองค์หลวงตาบ้าง

หนทางไปนิพพานยากยิ่งนัก

ลูกประจักษ์แจ้งชัดในวันนี้

นั่งนานนานผ่านมาหลายราตรี

ขอบตาคล้ำดำปี๋คล้ายหมีจีน

ทั้งอ่อนเพลียเหน็ดเหนื่อยทั้งเมื่อยล้า

หรือว่าชีวาลูกจะสูญสิ้น

ยังลอยคอเคว้งคว้างกลางวาริน

เมื่อไรจึงจะถึงถิ่นนฤพาน

รู้สึกอายผู้อดทน...ต่อวิบาก

ที่มีความพากเพียรและกล้าหาญ

แม้หลับตื่นก็ภาวนายั่งยืนนาน

ไม่เกียจคร้านเหมือนโกสุมใต้ธารา

-----------------------------------------------------