ปฏิบัติธรรมจะไปทางไหน?

ผู้เยี่ยมชม

อันนี้เป็นคำถามที่แกล้งถาม แต่ก็สำคัญ ผมจะทำทางที่จะไปอันมีหลากหลายให้ดูเล่นๆ

1 ทางที่จะบรรลุโสดาปัติมรรค (แล้วก็จะเป็นโสดาปัติผลไปเอง และเป็นสกิทาคามี อนาคามีไปด้วย)

ทางบรรลุโสดาบันนี้มีทางไปอีก เช่นเกิดในโลกมนุษย์ 7 ชาติ ก็บรรลุพระอรหันต์

ไม่ลงมาเกิดในโลกมนุษย์ให้ครบ 7 ชาติ แต่จะเกิดในสวรรค์ แล้วพัฒนาไปเป็นพระอนาคามีพรหมในที่สุด ไปอยู่ยาวนานในชั้นสุทธาวาส และนิพพานในชั้นนั้น พระพรหมอนาคามีที่จะขึ้นไปสุทธาวาสนั้น อาจไม่บรรลุพระอรหันต์เข้านิพพาน แม้ว่าศาสนาพระศรีอาริย์อาจหมดไปแล้ว เพราะอายุพรหมชั้นนี้ยาวนาน

2 ปฏิบัติให้บรรลุพระอรหันต์ในปัจจุบัน (แม้ปฏิบัติไม่ได้ก้อาจตั้งเป้าไว้อย่างนั้นได้)

3 ปฏิบัติให้ได้ฌานไปเกิดเป็นพรหม เมื่อพระศรีอาริย์มาตรัสรู้จึงลงมาเกิดเพื่อฟังธรรมบรรลุเป็นพรอรหันต์ในสมัยหน้า

4 ทำบุญทำทานให้มาก เพื่ออยู่ในสุคติ จนถึงยุคพระศรีอาริย์ (ต้องเป็นบุญทานขนาดสร้างวัด และทำนุบำรุงศาสนามากมายทีเดียว ไม่ให้ลงไปสู่ที่ชั่ว

5 ผู้ภาวนามีสมาธิ และรู้ว่าตนเองปรารถนาเป็นเอตทัคคะสาวกของพระศรีอาริย์ ประเภทเหล่านี้ย่อมบำเพ็ญบารมีทำบุญไปเกิดตามนั้น ไปเป็นสาวกฝ่ายขวา ฝ่ายซ้าย หรือชำนาญด้านไหนก็ว่ากันไป

6 ผู้เป็นพุทธมารดา และพุทธบิดา อันนี้ก็ไปตามนั้น ไม่ปฏิบัติเพื่อบรรลุโสดาบันในยุคนี้

7 ไปเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า อาจตรัสรู้ในกึ่งพุทธันดร ดังเช่นพระเจ้าอชาตศัตรู ที่ตกนรกอเวจี จะอยู่แค่กึ่งพุทธันดรเท่านั้น แล้วสิ้นบาปมาเกิดในโลกมนุษย์เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า

8 เพื่อเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อๆไป ก็จะบำเพ็ญ ไม่บรรลุโสดาบัน

ที่ยกมาเพื่อแสดงว่าในการบำเพ็ญบุญนั้นมีคนจำนวนมาก ไม่ต้องการเป็นอริยบุคคลในศาสนานี้ ณ เวลานี้ เขาจำบำเพ็ญสมาธิหรือทำบุญมากๆก็ต้องเป็นเรื่องของเขา เพราะเป็นบุคคลต้องหาเสบียงกรังจำนวนมากเพื่อเดินทางในวัฏฏสงสาร

บุคคลบางพวกก็เหมาะที่จะบรรลุโสดาบัน และอริยบุคคล บุคคลแต่ละคนมีทางเป็นของตนเอง และได้ปรารถนามาแล้วแต่อดีต บางคนไม่ต้องการ คิดดูถ้าสาวกฝ่ายขวาพระศรีอาริย์ มาต้องการบรรลุเป็นอริยบุคคลในศาสนาพระพุทธเจ้าพระองค์นี้ พระศรีอาริย์จะมาตรัสรู้ได้หรือ ตรัสไม่ได้ เพราะไม่มีสาวกฝ่ายขวา จะสร้างคนแทนก็ไม่ได้ เพราะต้องบำเพ็ญบารมีมาตามแบบนั้น

ดังนั้นเส้นทางเดินของแต่ละคนถูกกำหนดแน่นอนโดยกรรม เป็นไปตามพระพุทธเจ้าได้ทำนายไว้ อุปนิสัยของสัตว์จะเป็นไปตามแรงปรารถนา และผู้ปฏิบัติธรรมนั้น เมื่อไประดับหนึ่งย่อมรู้ว่าตัวเองจะไปไหน

ถ้าไม่รู้จะเดินทางไปถูกหรือ มันต้องรู้โดยตัวเอง มิใช่คนอื่นบอก แม้ในอนาคตก็จะรู้บ้างไม่รู้บ้าง แต่กำหนดทางเดินตนเองถูก จะผิดพลาดเล็กๆน้อยๆเท่านั้น

ถ้าไม่รู้ก็ถามตนเองให้แน่ชัดว่า ตนเองจะไปทางไหน ถ้าเห็นว่ามีทางต้องไปยาวไกล เพราะใกล้ๆนั้นไปไม่ถึงแน่ ก็ต้องสร้างสะเบียงกรัง คือต้องทำทานไว้ อย่าคิดว่าทานไม่จำเป็น ไม่สำคัญเท่าปัญญานั้นไม่ได้ ไม่งั้นจะลำบากในระหว่างการเดินทาง ศีลก็ต้องรักษาเพื่อคุ้มครองไม่ให้ใจทำชั่วในชาติอนาคต ไม่ได้หวังในเรื่องสวรรค์ สวรรค์เป็นผลพลอยได้ แต่ต้องทำเพื่อส้ร้างสมอุปนิสัยบารมีให้เอาตัวรอดได้ เมื่อกำลังบุญอ่อนลงในอนาคต

ถ้าบุคคลไม่ต้องการบรรลุโสดาปัตติผลในปัจจุบันแล้ว การภาวนาก็เน้นที่สมาธิให้ได้ หรือเจริญสติให้ชำนาญเพื่อเป็นปัญญาในอนาคต

ผู้เยี่ยมชม

ต้องขออภัย..ต้องขอแก้ไขข้อผิดพลาด..ในการแสดงของคุณโอ่สักเล็กน้อย

ที่ว่า...แล้วพัฒนาไปพระอนาคามีพรหมในที่สุด ไปอยู่ยาวในชั้นสุทธาวาส และนิพพานในชั้นนั้น.... ข้อนี้ถูกต้อง

แต่...ที่บอกว่า..พระอนาคามีที่จะขึ้นไปสุทธาวาสนั้นอาจไม่บรรลุพระอรหันต์เข้านิพพาน แม้ว่าศาสนาพระศรีอารย์จะหมดไปแล้ว เพราะอายุพรหมชั้นนี้ยาวนาน....ข้อนี้ผิดพลาด

ข้อผิดพลาดก็คือ...ที่เขียนว่า...สุทธาวาสนั้นอาจไม่บรรลุพระอรหันต์เข้านิพพาน...

ขอเรียนชี้แจงว่า..

1.บุคคลที่จะไปเกิดในสุทธาวาสภูมิได้...คือ พระอนาคามี เท่านั้น

2.การเกิดในสุทธาวาสภูมิ..จะไม่มีการเกิดซ้ำภูมิอีก..และจะไม่เกิดในภูมิที่ต่ำกว่า

3.สุทธาวาสภูมิมี 5 ชั้น

4.ในแต่ละชั้นที่จัดเป็นสุทธาวาสภูมิ...พระอนาคามีสามารถสำเร็จพระอรหันต์ในชั้นใดก็ได้

5.ในชั้นสูงสุดของสุทธาวาสภูมิ...เป็นชั้นที่สำเร็จพระอรหันต์อย่างแน่นอน

ดังนั้นควรเขียนว่า...พระอนาคามีบุคคลที่ไปเกิดในชั้นสุทธาวาสนั้นย่อมสำเร็จเป็นพระอรหันต์แน่นอน ในภูมิใดภูมิหนึ่งในสุทธาวาสภูมินั้น เนื่องจากการเกิดในสุทธาวาสภูมิก็จะไม่มีการเกิดซ้ำภูมิ หรือ เกิดในภูมิที่ต่ำกว่า...

ขอแก้มาเพราะมีความสำคัญพอสมควร...

ในชั้นสุทธาวาสมีแต่คำว่า...แน่นอน ...ไม่มีคำว่า..อาจจะ...ดังที่แสดงไว้

คำว่าแน่นอนหมายถึง....

1.ต้องเป็นพระอนาคามีแน่นอนจึงเกิดในสุทธาวาส

2.ในสุทธาวาสภูมิจะเกิดไม่ซ้ำภูมิแน่นอน..ถ้ายังไม่สำเร็จพระอรหันต์

3.ไม่เกิดในภูมิที่ต่ำกว่าแน่นอน

4.ในชั้นสูงสุดจะต้องสำเร็จพระอรหันต์แน่นอน

คำว่า อาจจะ..ใช้ไม่ได้กับภูมิที่เรียกว่า สุทธาวาสภูมิ

ขอแก้มาดังนี้ครับ

ผู้เยี่ยมชม

ขอบคุณมากครับคุณสำเร็จที่ช่วยแก้ไข

ตอบเมื่อ: 13 ธ.ค.2004, 6:25 pm

สาธุครับ คุณโอ่

ผู้เยี่ยมชม

โมทนาครับ

ผู้เยี่ยมชม

sadhu

ผู้เยี่ยมชม

สิ่งที่ไม่ได้เขียนตรงนี้ทั้งที่คิดจะเขียนไว้ด้วย เพราะมีรายละเอียดมาก ก็กลับมาเขียนเพิ่มเติม คือเรื่องทางปฏิบัติ หรือเรียกว่ากรรมฐาน

เวลานี้มีการปฏิบัตินหลายแบบ มากเหลือเกิน

แต่วิธีบางวิธีที่มีในสติปัฏฐานสี่ และวิธีในพระไตรปิฏกที่อยู่นอกเหนืออกไปจากสติปัฏฐานสี่ก็มีหลายวิธี

สิ่งที่บรรดาผู้ปฏิบัตินำมากล่าวมาก คือ อานาปานสติ และการกำหนดอิริยาบถ เช่น เดินจงกรม กับการภาวนาแบบบริกรรม

รองลงมาก็อาจจะ มรณัสติ อสุภ กายคตาสติ

หมวดธัมมานุสติ มีเจริญภาวนามากแต่กล่าวไว้น้อย

หมวดเวทนานุสติยั้นมีกล่าวไว้บ้าง จิตตานุสติกล่าวไว้น้อยในบรรดาครูอาจารย์ที่สอนกันตามที่ต่างๆและเผยแพร่ความรู้

ในพระไตรปิฏกยังกล่าวการเจริญปัญญาในเรื่องนั้นๆโดยเฉพาะอีกมาก และแต่ละเรื่องก็สัมพันธ์หมด การศึกษาให้เข้าใจในวิธีการต่างๆตามสมควร จะทำให้การเลืกเฟ้นธรรมอันเป็นเรื่องจำเป็นในการภาวนา จะทำได้ง่ายเร็ว และชำนาญ จะเป็นประโยชน์ในการปฏิบัติ ในชีวิตประจำวัน ดังนั้นจึงแนะนำว่าควรศีกษา ธัมมานุสติ รวมทั้งอนุสติ 10 และการเจริญอื่น เช่นสัมมัปธานสี่ อิทธิบาทสี่ การพิจารณาอริยมรรคบ่ยๆ ฯลฯ